Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.2.10.3

Imię i nazwisko autora: Magdalena Agnetta

Przedmiot: język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Fitnessstudios - warum liegen sie im Trend?/Studia fitness – skąd ich popularność?

Grupa docelowa: III poziom edukacyjny, klasa II, zakres podstawowy, poziom językowy: B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat treningów w studiu fitness.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
10) sport (np. dyscypliny sportu, sprzęt sportowy, obiekty sportowe, imprezy sportowe, uprawianie sportu, pozytywne i negatywne skutki uprawiania sportu);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
12) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • nazywa profesjonalny sprzęt sportowy.

  • przedstawia swoje zdanie na temat treningu w studiu fitness.

  • opisuje wizytę w studiu fitness.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • rozwija swoją kreatywność;

  • uczy się o ciekawych rzeczach, dotyczących otaczającego go świata;

  • wykorzystuje umiejętności z innych przedmiotów szkolnych na lekcji języka niemieckiego.

Strategie uczenia się:

strategie pamięciowe:

  • stosowanie mnemotechnik do zapamiętywania nowych wyrazów i ich znaczeń – używanie obrazu i dźwięku obok słów (używanie skojarzeń wzrokowych, stosowanie słów kluczowych, wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, odtwarzanie dźwięków z pamięci, porównywanie dźwięków z naszego języka do dźwięków języka, którego się uczymy);

strategie kognitywne:

  • stosowanie technik generatywnych do uświadamiania sobie struktury języka – zadawanie pytań, robienie notatek, powtarzanie zdań na głos;

  • stosowanie technik strukturalnych – wybierania najistotniejszych elementów, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • odgadywanie znaczenia wyrazów i struktur w tekstach słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych słów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

strategie społeczne:

  • zadawanie pytań osobom o oczekiwanych większych umiejętnościach językowych (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów),

  • współpraca z innymi osobami (współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy pracy:

  • podejście humanistyczne,

  • podejście komunikacyjne,

  • podająca: pogadanka, wyjaśnianie, praca z tekstem,

  • aktywizująca: gra dydaktyczna, burza mózgów, ankieta; 

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana: z użyciem komputera, techniki: multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • karteczki z ankietą,

  • multimedium (gra dydaktyczna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych,

  • lista urządzeń sportowych w języku niemieckim,

  • zdjęcia urządzeń do fitnessu,

  • pojemnik z karteczkami z nazwami sprzętów i ćwiczeń sportowych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat klubów fitness.

  • Nauczyciel zadaje uczniom pytania na temat klubów fitness, np.

  • Warst du irgendwann in einem Ftinessstudio? Wie oft? Warum? Warum nicht?

  • Was kann man in einem Fitnessstudio machen?

  • Kennst du ein gutes Fitnesstudio? Wie ist es?

  • Wybrani uczniowie udzielają odpowiedzi na zadane pytania.

b) Faza realizacyjna

  • Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z pytaniami w Übung 1 w części Przeczytaj. Pyta: Wie würdet ihr diese Fragen beantworten? Chętni uczniowie udzielają odpowiedzi na forum klasy.

  • Uczniowie zapoznają się z tekstem w części Przeczytaj oraz dopasowują do luk w tekście pytania z Übung 1.

  • Uczniowie sprawdzają indywidualnie stopień zrozumienia treści tekstu, wykorzystując Übung 2 w części Przeczytaj. Uczniowie określają, które informacje są zgodne z treścią tekstu. Wybrani uczniowie czytają rozwiązania na forum klasy.

  • Nauczyciel sprawdza zrozumienie treści tekstu przez uczniów i zadaje pytania z Übung 1, prosząc uczniów o odpowiedź własnymi słowami zgodnie z informacjami w tekście.

  • Nauczyciel prezentuje na tablicy listę urządzeń sportowych, stanowiących wyposażenie klubów fitness i pyta uczniów, które z danych określeń są im znane. Nauczyciel wyjaśnia znaczenie tych haseł, których uczniowie nie znali.

  • Nauczyciel dzieli uczniów na 2 grupy. Każda grupa losuje 3‑4 zdjęcia urządzeń do fitnessu. Zadaniem grupy jest opisanie w języku niemieckim, do jakich ćwiczeń służy i jakie korzyści przynosi korzystanie z tego urządzenia w klubie fitness. Grupa przeciwna odgaduje, o które urządzenie chodzi. W trakcie opisywania urządzenia przez grupę nauczyciel zapisuje na tablicy pojawiające się w opisie przymiotniki oraz czasowniki dotyczące sportu.

  • Uczniowie dobierają się w pary i wspólnie grają w grę interaktywną. Uczniowie odpowiadają na pytania dotyczące treningu fitness, studia fitness, poznają nowe pojęcia i wyrażenia.

  • Uczniowie w parach sprawdzają stopień zrozumienia treści gry oraz zapoznania się z nowymi pojęciami i wyrażeniami, wykorzystując do tego Übung 1‑3 w części Gra dydaktyczna. Uczniowie łączą obrazki z odpowiednimi nazwami, porządkują informacje, uzupełniają wypowiedzi odpowiednimi wyrazami.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie dobierają się w pary i zapoznają się z Aufgabe 7 w części Sprawdź się. Uczniowie rozmawiają na temat treningu w klubie fitness. Następnie wybrani uczniowie prezentują zdanie kolegi/koleżanki na forum klasy.

  • Uczniowie losują kolejno przygotowane przez nauczyciela karteczki z nazwami sprzętów do fitnessu lub ćwiczeń i określają, do jakich ćwiczeń mogą używać dany sprzęt sportowy lub odwrotnie - jakie urządzenie potrzebne jest do danego rodzaju ćwiczenia.

Praca domowa:

  • Uczniowie piszą wiadomość e‑mail do koleżanki/kolegi z Niemiec na temat wizyty w studiu fitness. (Aufgabe 8 w części Sprawdź się)

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry dydaktycznej

  • Przed lekcją: uczniowie wyszukują w Internecie informacje do podanych przez nauczyciela haseł, które wystąpią w grze dydaktycznej. Hasła mogą dotyczyć mięśni, sprzętu sportowego, treningu.

  • W trakcie lekcji: Nauczyciel może zorganizować spotkanie z trenerem fitness z niemieckiej siłowni w formie online. Na podstawie słownictwa zawartego w grze dydaktycznej uczniowie układają pytania do trenera. Inną opcją jest podział klasy na dwie grupy - trenerów i sportowców i przygotowanie na podstawie słownictwa zawartego w grze dyskusji na temat treningów w studiu fitness.

  • Po lekcji: Na podstawie słownictwa zawartego w grze uczniowie przygotowują krótką ulotkę informacyjną na temat treningów w sali fitness.

Słownik