Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.4.3.2

Imię i nazwisko autora: Magdalena Agnetta

Przedmiot: język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Hilfe! Ich bin Klassensprecher/Klassesprecherin/Pomocy! Jestem przewodniczącym/przewodniczącą klasy!

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa IV, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat roli przewodniczącego klasy.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
3) edukacja (np. szkoła i jej pomieszczenia, przedmioty nauczania, uczenie się – w tym uczenie się przez całe życie, przybory szkolne, oceny szkolne, życie szkoły, zajęcia pozalekcyjne, system oświaty);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
10) przedstawia sposób postępowania (np. udziela instrukcji, wskazówek, określa zasady);
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się.

Cele operacyjne - zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • Wymienia obowiązki przewodniczącego klasy.

  • Ocenia, jakimi cechami powinien się charakteryzować.

  • Opisuje przywileje przewodniczącego klasy .

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • sam decyduje, jakie informacje przedstawić,

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata,

  • uczy się sztuki przemawiania i argumentowania.

Strategie uczenia się

strategie pamięciowe:

  • stosowanie mnemotechnik do zapamiętywania nowych wyrazów i ich znaczeń – używanie obrazu i dźwięku obok słów (używanie skojarzeń wzrokowych, stosowanie słów kluczowych, wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, używanie skojarzeń wzrokowych, odtwarzanie dźwięków z pamięci, porównywanie dźwięków z naszego języka do dźwięków języka, którego się uczymy);

strategie kognitywne:

  • stosowanie technik generatywnych do uświadamiania sobie struktury języka – zadawanie pytań, robienie notatek, powtarzanie zdań na głos;

  • stosowanie technik strukturalnych – wybierania najistotniejszych elementów, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • odgadywanie znaczenia wyrazów i struktur w tekstach słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych słów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

strategie społeczne:

  • zadawanie pytań osobom o oczekiwanych większych umiejętnościach językowych (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów),

  • współpraca z innymi osobami (współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy pracy:

  • podejście komunikacyjne;

  • podejście humanistyczne;

  • podająca: opis, odczyt, praca z tekstem, praca z mapą pojęć;

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupie,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (mapa pojęć),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

PRZEBIEG LEKCJI

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Uczniowie czytają tekst wprowadzający na temat roli przewodniczącego klasy.

  • Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych słów do tematu. Uczniowie przygotowują mapę myśli do słowa Klassensprecher na tablicy.

  • Nauczyciel inicjuje krótką dyskusję na temat cech, którymi powinien charakteryzować się przewodniczący klasy: Wie sollte ein Klassensprecher sein? Uczniowie uzupełniają mapę myśli określeniami cech, które powinien posiadać przewodniczący klasy.

b) Faza realizacyjna

  • Wcześniej wyznaczeni i przygotowani do tego uczniowie czytają streszczenie tekstu źródłowego. Zapisują na tablicy i wyjaśniają kluczowe słowa, przygotowują dodatkowe pytania do tekstu, przeprowadzają przygotowany przez siebie quiz, może być również w formie online.

  • Uczniowie dobierają się w pary i analizują tekst oraz sprawdzają stopień zrozumienia jego treści, wykorzystując do tego Übung 1–3 z sekcji Przeczytaj. Uczniowie dopasowują nagłówek do fragmentu tekstu, zaznaczają, które informacje znajdują się w tekście, zaznaczają poprawną odpowiedź.

  • Uczniowie zapoznają się z multimedium (mapa pojęć). Porównują informacje, które już zapisali na tablicy z tymi, które znajdują się w multimedium.

  • Następnie w parach porządkują zadania przewodniczącego klasy, zaznaczają jakie cechy charakteru powinien mieć (Übung 2–3 do sekcji mapa pojęć).

  • Klasa zostaje podzielona na dwie grupy. Uczniowie jednej grupy ustalają i zapisują ważne ich zdaniem cechy, które powinien posiadać przewodniczący klasy. Druga grupa ustala oraz zapisuje cechy, które powinien posiadać lider, kierownik np. w pracy. Po ustalonym czasie grupy przedstawiają wyniki swojej pracy. Następnie uczniowie obu grup porównują przedstawione cechy, zwracają uwagę na to, czy są one podobne, podają różnice w przedstawionych zestawach cech oraz formułują argumenty na forum klasy, z czego te podobieństwa/różnice mogą wynikać. Nauczyciel udziela informacji zwrotnej, podsumowuje wypowiedzi grup.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie po kolei patrząc na tablicę z mapą pojęć opisują rolę i cechy  przewodniczącego klasy. Uczniowie wypowiadają się krótko, w formie 1‑2 zdań. Informacje, które podaje każdy kolejny uczeń powinny różnić się od informacji podanych przez jego poprzednika.

  • Drugą propozycją może być analiza przygotowanych wcześniej przez nauczyciela przykładowych plakatów i haseł kampanii wyborczej na przewodniczącego szkoły lub klasy.

Praca domowa

Uczeń przygotuje plakat w kampanii wyborczej na przewodniczącego klasy.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy pojęć

  • Przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa, zaciekawienie tematem. Przygotowanie minimum 5 fiszek do tematu, nazwa cechy charakteru lub czynności – strona pierwsza i jej ilustracją – strona druga.

  • W trakcie lekcji: Uczniowie układają przyniesione fiszki w rzędzie, na stole pośrodku klasy ilustracjami do góry. Nauczyciel w razie potrzeby dokłada karty z ilustracjami i nazwami zaczerpniętymi z multimedium. Stojąc wokół stołu, uczniowie wskazują na te ilustracje, które potrafią nazwać. Po odwróceniu fiszki sprawdzają, czy podana nazwa była prawidłowa. Odkładają na bok te fiszki, które nie sprawiały nikomu kłopotu. 

  • Po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu. Uczniowie przygotowują wywiad z przewodniczącym klasy, wykorzystując zwroty i pojęcia z mapy pojęć.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik