Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.6.11.2

Imię i nazwisko autora: Patrycja Doroszewska Olender

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Ich habe ein Gipsbein / Mam nogę w gipsie

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VI, poziom językowy A2

Cel ogólny lekcji:

Doskonalenie umiejętności relacjonowania na temat chorób i ich objawów i leczenia.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
11) zdrowie (np. tryb życia, samopoczucie, choroby, ich objawy i leczenie);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • dopasuje zalecenia lekarskie do dolegliwości;

  • stworzy wpis na blogu dotyczący problemów ze złamaną nogą;

  • opowie o dolegliwościach i zaleceniach lekarskich.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim), wykorzystywanie wskazówek niejęzykowych.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – techniki: opis, praca ze źródłem drukowanym;

  • eksponująca – techniki: ćwiczenia przedmiotowe;

  • praktyczna – techniki: metoda problemowa, metoda aktywizująca – gry dydaktyczne;

  • kognitywna – techniki: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Na początku zajęć uczniowie proszeni są o przeczytanie tematu lekcji i przyjrzenie się zdjęciu. Nauczyciel zachęca uczniów, aby spontanicznie podawali swoje skojarzenia wywołane przez sytuację na obrazku. Podawane przez uczniów wyrazy i zwroty nauczyciel zapisuje na tablicy w formie mapy myśli. Na tym etapie wprowadza wyrażenia: ein Gipsbein haben i auf Krücken laufen.

  • Uczniowie zapoznają się z tekstem „Czy wiesz, że ...”. Jako ciekawostkę nauczyciel podaje informację, w jaki sposób przekazujemy w języku niemieckim, że boli nas gardło.

b) Faza realizacyjna:

  • Po przeczytaniu tekstu uczniowie pracują w parach. Po wykonaniu zadań na rozumienie porównują swoje rozwiązania. Kwestie niejasne wyjaśniane są na forum klasy. Nauczyciel odnosi się do ostatniego zdania z tekstu: Ich will nicht in Jogginghosen herumlaufen. Kann mir jemand Tipps geben? i dzieli uczniów na grupy 4‑osobowe. Każda grupa otrzymuje kartkę podzieloną na pięć pól (Platzdeckchen/placemat). Każdy z uczniów ma zapisać na niej swój pomysł, odpowiadając na pytanie, co autorka bloga może zrobić, aby nie nosić spodni od dresu. Uczniowie omawiają swoje pomysły w grupach, a najlepszy z nich jest prezentowany na forum klasy.

  • Nauczyciel przygotowuje plakat formatu A3, na którym zapisane są najważniejsze zwroty występujące w dialogach, np.: Was fehlt dir? Seit wann hast du diese Beschwerden?/Ich habe Husten/Bauchschmerzen/Halsschmerzen .../Du sollst...

  • Po wysłuchaniu dialogów w części Plik audio i utrwaleniu słownictwa, uczniowie odgrywają w parach podobne scenki. W przypadku trudności odwołują się do zaprezentowanych na plakacie słów i zwrotów (scaffolding). Kilka par prezentuje swoje scenki na forum.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie pracują w grupach 4‑osobowych. Przed nimi leżą karteczki z przykładami różnych dolegliwości: Ich habe Fieber./Ich habe Bauchschmerzen./Ich habe Halsschmerzen./Mein Bein ist gebrochen itp. Na karteczkach powinny znaleźć się wszystkie dolegliwości wprowadzone w materiale tej lekcji. Jeden uczeń losuje karteczkę, przedstawia innym swoją dolegliwość. Pozostali uczniowie udzielają porad: Du sollst... Kto udzieli najlepszej/najsensowniejszej lub najzabawniejszej porady otrzymuje punkt. Wygrywa uczeń, który zebrał najwięcej punktów.

  • W ramach ewaluacji lekcji uczniowie odpowiadają na pytania: Czego się dziś nauczyłem/nauczyłam? Co mnie zaskoczyło? Czego chcę się jeszcze na ten temat dowiedzieć?

Praca domowa:

  • Uczniowie wykonują Aufgabe 8 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: w celu zapoznania się z tematyką lekcji można zachęcić uczniów do wysłuchania pliku audio przed lekcją;

  • w trakcie lekcji: wykorzystanie pliku audio jako wzoru do zaprezentowania własnych scenek dotyczących rozmów na temat różnych dolegliwości;

  • po lekcji: należy zachęcić uczniów do kilkukrotnego odtwarzania dialogów i powtarzania wybranych fraz; dzięki temu uczniowie będą ćwiczyć poprawną wymowę i intonację oraz utrwalą ćwiczone podczas lekcji zwroty.

Słownik