Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.2.3.5

Imię i nazwisko autora lekcji: Magdalena Agnetta

Przedmiot: język niemiecki

Temat zajęć: Eine Podiumsdiskussion – ist das etwas für mich?/Dyskusja panelowa- czy to coś dla Ciebie?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat życia szkoły oraz dyskusji panelowych.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
3) edukacja (np. szkoła i jej pomieszczenia, przedmioty nauczania, uczenie się – w tym uczenie się przez całe życie, przybory szkolne, oceny szkolne, życie szkoły, zajęcia pozalekcyjne, system oświaty);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
8) przedstawia zalety i wady różnych rozwiązań;
11) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
7) wyraża i opisuje uczucia i emocje;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do sytuacji.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie.

Cele zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • opisuje debatę, w której chciałby wziąć udział;

  • uzasadnia swoje zdanie na temat zasadności organizowania egzaminów;

  • podsumowuje informacje o tym, jak przebiega dyskusja panelowa.

Cele motywacyjne

Uczeń:

  • sam decyduje, o czym będzie mówił podczas lekcji;

  • dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka niemieckiego, a innymi dziedzinami życia;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach.

Strategie uczenia się:

strategie pamięciowe:

  • stosowanie mnemotechnik – używanie obrazu i dźwięku obok słów (używanie skojarzeń wzrokowych, stosowanie słów kluczowych, wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, używanie skojarzeń wzrokowych, odtwarzanie dźwięków z pamięci, porównywanie dźwięków z naszego języka do dźwięków języka, którego się uczymy);

strategie kognitywne:

  • stosowanie technik generatywnych – zadawanie pytań, robienie notatek, powtarzanie zdań na głos;

  • stosowanie technik strukturalnych – wybieranie najistotniejszych elementów, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • używanie języka pomimo braku wiedzy w zakresie słownictwa i gramatyki

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych wyrazów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

strategie społeczne:

  • prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów;

  • współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego.

Metody i formy pracy:

  • podająca: opis, odczyt, wykład informacyjny w formie video;

  • eksponująca: film;

  • praktyczna: dyskusja dydaktyczna – panelowa;

  • programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • plenum;

  • praca w parach,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer, np. laptop z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (animacja),

  • fragment dyskusji panelowej, dostępny w internecie,

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu, i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?”.

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat różnych wydarzeń z życia szkoły. Następnie prosi ich o opisanie, jakie wydarzenia organizuje się w ich szkole.

  • Uczniowie wypisują na tablicy wydarzenia, które wymienili. Zostaje stworzona  lista szkolnych wydarzeń. Jeżeli nie została napisana debata, nauczyciel sam wpisuje słowo obok, zaznaczając, że jest to jego propozycja na dzisiejsze zajęcia lekcyjne.

  • Nauczyciel pokazuje fragment wyszukanej wcześniej w internecie dyskusji panelowej. Uczniowie oglądają ten fragment bez dźwięku. Nauczyciel pyta: Was wird hier präsentiert? Wo findet die Diskussion statt? Wer nimmt daran teil? Was machen die Teilnehmer? W ten sposób inicjuje krótką rozmowę na temat form prowadzenia dyskusji.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie zapoznają się z treścią tekstu, korzystając w razie potrzeby z dostępnych źródeł, np. słowniczka.

  • Uczniowie w parach sprawdzają stopień zrozumienia tekstu – zaznaczają odpowiedzi zgodnie z tekstem, przyporządkowują wypowiedzi do odpowiednich osób (Übung 1‑2 z sekcji Przeczytaj).

  • Uczniowie zapoznają się z animacją 2D, na podstawie filmiku w grupach przygotowują notatkę wizualną do etapów dyskusji panelowej. Notatki prezentują na forum klasy opisując etapy dyskusji panelowej.

  • Następnie uczniowie dzielą wyrażenia na służące wprowadzeniu wyrażania swojego zdania lub rozpoczęciu formułowania argumentów za i przeciw. Uczniowie przyporządkowują je do odpowiedniej kategorii (Übung 3 z sekcji animacja 2D).

  • Za pomocą aplikacji quizizz.com nauczyciel przygotowuje ankietę dla uczniów, na podstawie której uczniowie wybiorą temat dyskusji panelowej. Może to być temat dotyczący np. organizacji egzaminów, noszenia podręczników do szkoły, nauki zdalnej. Nauczyciel udostępnia uczniom link do ankiety oraz kod logowania. Nauczyciel na podstawie raportu udziela uczniom informacji na temat wyników ankiety.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie losują swoje role i przygotowują dyskusję na temat, który został wcześniej wybrany. W dyskusji panelowej temat jest publicznie dyskutowany przez wyznaczoną grupę, czyli „panel”, którą kieruje osoba zwana moderatorem (nauczyciel). Pożądane jest, aby paneliści prezentowali odmienne poglądy. Moderator na ogół wie, co panelista ma do powiedzenia i kieruje wypowiedziami jak dyrygent orkiestrą. Po wypowiedziach panelistów jest czas na wypowiedzi słuchaczy. Mogą zadawać pytania panelistom i komentować ich poglądy, a także prezentować swój punkt widzenia. Moderator udziela głosu publiczności i panelistom.

  • Nauczyciel jako moderator dyskusji podsumowuje, co zostało powiedziane, i dodaje swój komentarz.

  • Po dyskusji uczniowie odpowiadają na pytanie: „Co było dla mnie najtrudniejsze i dlaczego?”.

Praca domowa:

Uczeń obejrzy dyskusję panelową na dowolny temat w Internecie (np. na Youtubie, tagesschau.de lub na portalach informacyjnych itd.) oraz zanotuje nowo poznane słownictwo dotyczące wyrażania swojego zdania.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania animacji 2D

  • Przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa. Uczniowie w ramach metody lekcji odwróconej zapoznają się wcześniej z animacją, analizują ją, zapamiętują co było w niej zawarte, zapoznają się z informacjami na temat zasad i etapów prowadzenia dyskusji panelowej.

  • W trakcie lekcji: Uczniowie przygotowują w grupach mapę myśli dotyczącą dyskusji panelowej (etapów, wskazówek). Mapy myśli zostają omówione i zawieszone w sali lekcyjnej.

  • Po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu. Uczniowie w ramach projektu organizują dyskusję panelową w swojej szkole. (Warto, by w tej dyskusji wzięli udział również chętni uczniowie z innych klas.) Uczniowie przygotowują interesujący temat, korzystają ze wskazówek, które uzyskali w animacji. 

Wykaz źródeł:

Jugend debattiert, https://de.wikipedia.org/wiki/Jugend_debattiert_(Deutschland)
https://www.jugend-debattiert.de/

Słownik