Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.1.12.3

Imię i nazwisko autora: Paweł Przywara

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Welches Computerproblem hast du?/Jaki masz problem z komputerem?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność pisemnego i ustnego opisywania problemów komputerowych i sposobów ich rozwiązywania.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
12) nauka i technika (np. ludzie nauki, odkrycia naukowe, wynalazki, korzystanie z podstawowych urządzeń technicznych i technologii informacyjno‑komunikacyjnych oraz szanse i zagrożenia z tym związane);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).
Podstawa programowa – wariant III.1.R Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie rozszerzonym)
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
III. Uczeń rozumie różnorodne złożone wypowiedzi pisemne:
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne – zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3–6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • wymienia problemy związane z korzystaniem z komputera;

  • podaje przykłady rozwiązań problemów komputerowych;

  • opowiada o swoich problemach związanych z komputerem.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • uczy się o rzeczach, które są dla niego ważne;

  • uczestniczy w grze językowej;

  • odczuwa radość z możliwości tworzenia zadania dla innych uczniów.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych – umiejscawianie nowych wyrazów w kontekście;

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, porównywanie struktur z językiem ojczystym, tłumaczenie wyrazów;

  • odgadywanie znaczeń z wykorzystaniem wskazówek i sugestii językowych.

Metody i formy nauczania:

  • podejście komunikacyjne,

  • podająca – wyjaśnianie, praca z tekstem,

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe, gra językowa,

  • aktywizująca – gra językowa, burza mózgów,

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupie,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel poleca uczniom, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu, i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat obszarów problemów związanych z obsługą komputera.

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy lub podaje zdanie typu Mein Computer funktioniert nicht, wenn …/weil … i prosi uczniów o dokończenie zdania.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie czytają tekst w części Przeczytaj, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku. Nauczyciel prosi, aby uczniowie zastanowili się, czy któryś z opisanych w tekście problemów z komputerem kiedykolwiek ich dotyczył.

  • Uczniowie wykonują polecenia do tekstu w części Przeczytaj: dopasowują problemy do wypowiedzi (Übung 1), zaznaczają poprawne odpowiedzi (Übung 2), odpowiadają na pytania (Übung 3).

  • Uczniowie zapoznają się z  Tipp zur Grammatik w sekcji Przeczytaj i utrwalają następujące konstrukcje gramatyczne – zdania z wenn oraz tryb rozkazujący.

  • Uczniowie grają w grę (Gra edukacyjna), a następnie wykonują zadania do multimedium: słuchają nagrań dialogów i uzupełniają właściwymi wyrazami luki w tekście (Übung 2) oraz piszą SMS do koleżanki lub kolegi o swoich problemach z komputerem (Übung 3).

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby ułożyli w parach dialog: jedna osoba ma problem z komputerem (uczeń decyduje, jaki to będzie problem), druga osoba udziela jej rady. Uczniowie przygotowują dialogi, a następnie odgrywają scenkę na forum klasy. W razie potrzeby nauczyciel koryguje błędy.

c) Faza podsumowująca

  • Nauczyciel wyświetla na tablicy interaktywnej zdjęcia z Augabe 1 w części Sprawdź się i prosi uczniów o nazwanie przedstawionych urządzeń/przedmiotów/miejsc. Uczniowie zaznaczają odpowiednie wyrazy uzupełniające zwroty (Augabe 2) oraz wpisują w luki brakujące litery w wyrazie (Augabe 3).

  • Następnie uczniowie  wykonują Augabe 4: łączą części zdania, tak aby powstało poprawne zdanie.

  • Na koniec nauczyciel proponuje uczniom zabawę w łańcuszek pytań i odpowiedzi. Pierwszy uczeń opisuje krótko problem związany z obsługą komputera. Drugi uczeń udziela mu porady, a następnie mówi o swoim problemie. Kolejna osoba radzi, co należy zrobić w danej sytuacji. Zabawa jest kontynuowana do momentu, kiedy wszyscy uczniowie opiszą swój problem z komputerem i otrzymają poradę od koleżanki lub kolegi.

  • Uczniowie zadają sobie pytanie po lekcji: Co było dla mnie trudne? Czego chciałbym/chciałabym się jeszcze dowiedzieć?

Praca domowa

Uczniowie przygotowują krótką wypowiedź na temat: Jak rozwiązałem problem z moim komputerem? Na lekcji wybrani uczniowie prezentują swoją wypowiedź, nauczyciel koryguje błędy i udziela wskazówek.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa; uczniowie przygotowują na kartkach informacje na temat problemów, jakie można mieć z komputerem (przedstawiają każdy problem w języku niemieckim na osobnej kartce);

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą (konekcjonizm); uczniowie zawieszają kartki na tablicy w taki sposób, aby nie było widać, co jest na nich zapisane, podchodzą do tablicy, losują kartkę przedstawiającą wybrany problem z komputerem, stają się ekspertami w danej dziedzinie i starają się zareagować, proponując, w jaki sposób go rozwiązać;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu, uczniowie wyszukują reklamę punktu naprawy komputerów (w języku niemieckim), przedstawiają na kolejnej lekcji, z jakimi problemami poradzi sobie wybrana przez nich firma/usługodawca (wymieniają kilka).

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik