Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.2.14.4

Imię i nazwisko autora: Justyna Sikora

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Humanitäre Hilfe: Solidarität angesichts der Krise/Pomoc humanitarna: Solidarność w obliczu kryzysu

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat celów i sposobów realizacji pomocy humanitarnej.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania, osobisty system wartości, autorytety);
14) państwo i społeczeństwo (np. wydarzenia i zjawiska społeczne, urzędy, organizacje społeczne i międzynarodowe, problemy współczesnego świata).
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
10) przedstawia sposób postępowania (np. udziela instrukcji, wskazówek, określa zasady);
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
12) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,

  • kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wyjaśnia, czym zajmują się organizacje niosące pomoc humanitarną;

  • uzasadnia wybór zdjęcia do artykułu;

  • formułuje ogłoszenie o zbiórce środków przeznaczonych na cel charytatywny.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka niemieckiego a innymi przedmiotami szkolnymi;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • zaspokaja potrzebę ciekawości i kreatywności.

Strategie uczenia się:

strategie pamięciowe:

  • stosowanie mnemotechnik – używanie obrazu i dźwięku obok wyrazów (wykorzystywanie skojarzeń wzrokowych, stosowanie słów kluczowych, wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, odtwarzanie dźwięków z pamięci, porównywanie dźwięków z naszego języka do dźwięków języka, którego się uczymy);

strategie kognitywne:

  • stosowanie technik generatywnych – zadawanie pytań, robienie notatek, powtarzanie zdań na głos;

  • stosowanie technik strukturalnych – wybieranie najistotniejszych elementów, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych wyrazów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

strategie społeczne:

  • prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów;

  • współpraca z koleżankami/kolegami na tym samym poziomie językowym oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego.

Metody i formy nauczania:

  • podejście humanistyczne,

  • podejście komunikacyjne,

  • podająca – wyjaśnianie,

  • aktywizująca – burza mózgów,

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (katalog interaktywny),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych,

  • zestawy kartek zawierających nazwy państw/regionów objętych obecnie lub w przeszłości pomocą humanitarną,

  • zestawy kartek zawierających przyczyny udzielanej w tych państwach/regionach pomocy humanitarnej,

  • woreczek,

  • kartki z pytaniami,

  • zestaw kartek z opisem działań.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Przed zaprezentowaniem tematu lekcji nauczyciel dzieli uczniów na grupy i wręcza każdej z nich kartki z nazwami państw, których mieszkańcy potrzebują lub potrzebowali pomocy humanitarnej. Propozycje państw: Nepal/Sudan/Haiti/Japan/USA (New Orleans).

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby się zastanowili, dlaczego mieszkańcy danych krajów/regionów potrzebowali lub nadal potrzebują pomocy humanitarnej. Następnie przedstawia uczniom kartki z krótkimi opisami i prosi o dopasowanie ich do nazw krajów. Przykładowe informacje:

    • Nepal/Im Jahre 2015 bebte die Erde stark.

    • Sudan/Seit den 50er Jahren des 20. Jahrhunderts gibt es dort einen bewaffneten Konflikt.

    • Haiti/Zahlreiche Naturkatastrophen und politische Unruhen prägen das Land.

    • Japan/Im Jahre 2011 löste ein starkes Erdbeben einen Tsunami aus.

    • USA (New Orleans)/Katrina, einer der verheerendsten Hurrikane zog über das Gebiet.

  • Uczniowie dyskutują w grupach i dopasowują informacje do poszczególnych państw. Nauczyciel zachęca uczniów do podania przykładów innych państw, w których była lub nadal jest potrzebna pomoc humanitarna.

b) Faza realizacyjna

  • Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z tekstem w sekcji Przeczytaj.

  • Uczniowie sprawdzają indywidualnie stopień zrozumienia treści tekstu, wykorzystując zadania w części Przeczytaj. Najpierw samodzielnie, a następnie dobierają się w pary i porównują swoje rozwiązania z kolegą/koleżanką. Uczniowie przyporządkowują nagłówki do części tekstu, łączą pytania z odpowiedziami oraz uzupełniają zdania.

  • Nauczyciel wrzuca do woreczka kartki z następującymi pytaniami:

    1. Was ist die humanitäre Hilfe?

    2. Welche Naturerscheinungen können eine humanitäre Katastrophe verursachen?

    3. Wozu kann die politische Krise beitragen?

    4. Wie kann man die humanitäre Hilfe leisten?

    5. Worauf beruht die langfristige Hilfe der Hilfsorganisationen?

    6. Wie kann man als Schüler helfen?

  • Uczniowie, którzy wylosują te same pytania, tworzą grupę.

  • Uczniowie w grupach zbierają informacje, a następnie reprezentanci grup prezentują na forum swoje odpowiedzi. W razie potrzeby nauczyciel pomaga uczniom, wyjaśnia wątpliwości i kontroluje poprawność.

  • Każda grupa otrzymuje od nauczyciela kartkę z opisem działań na rzecz pomocy humanitarnej, które występują w katalogu. Nauczyciel wyświetla uczniom zdjęcie z katalogu. Zadaniem uczniów jest dopasowanie odpowiedniego opisu do każdego zdjęcia.

  • Grupy wymieniają się kartkami i sprawdzają poprawność wykonania zadania przez kolegów, przeglądając katalog interaktywny.

  • Uczniowie indywidualnie analizują treść katalogu interaktywnego, a następnie wskazują główne zadania organizacji pomocowych, kategoryzują ich działania oraz uzupełniają tekst (Übung 1–3 w części Katalog interaktywny).

  • W ramach podsumowania pracy z katalogiem nauczyciel może poprosić uczniów o krótkie podsumowanie, np. Was wusstet ihr vorher nicht über humanitäre Hilfe? Może wykorzystać do tego także pytania z Übung 4 w części Katalog interaktywny.

  • Uczniowie utrwalają i sprawdzają znajomość poznanych struktur leksykalnych (Aufgabe 1–6 w części Sprawdź się).

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie uzasadniają wybór zdjęcia do artykułu w szkolnej gazetce (Aufgabe 7) oraz piszą ogłoszenie o przeprowadzanej zbiórce darów na rzecz ludzi potrzebujących (Aufgabe 8).

Praca domowa

Uczniowie wspólnie przygotowują gazetkę Solidarität angesichts der Krise. Uczniowie przygotowują plakaty zawierające zdjęcia oraz krótkie informacje na temat państw dotkniętych kryzysem i wymagających pomocy humanitarnej.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania katalogu interaktywnego:

  • przed lekcją: uczniowie przygotowują fiszki, którymi się później wymieniają w celu powtórzenia słownictwa;

  • w trakcie lekcji: uczniowie tworzą mapę pojęć do hasła głównego Humanitäre Hilfe;

  • po lekcji: uczniowie tworzą quiz online obejmujący wiedzę i zagadnienia z katalogu interaktywnego; w celu powtórzenia zagadnień quizy zostaną udostępnione za pomocą kodu QR.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik