Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.8.5.1

Imię i nazwisko autora: Lena Wilkiewicz

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Wahre Freundschaft / Prawdziwa przyjaźń

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VIII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Doskonalenie umiejętności opisywania relacji międzyludzkich ze szczególnym uwzględnieniem więzi przyjacielskich.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
5) życie prywatne (np. rodzina, znajomi i przyjaciele, czynności życia codziennego, określanie czasu, formy spędzania czasu wolnego, święta i uroczystości, styl życia, konflikty i problemy);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
7) wyraża uczucia i emocje;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
7) wyraża uczucia i emocje;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
13) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
13) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne - zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • opisze, co jest dla niego ważne w przyjaźni;

  • scharakteryzuje prawdziwego przyjaciela;

  • opisze, na czym powinny być oparte dobre relacje przyjacielskie.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • ma możliwość decydowania o swojej gotowości do mówienia;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • sam decyduje, jak rozwiązać problem i udzielić wyjaśnień;

  • sam decyduje, jakie informacje przedstawić;

  • sam decyduje, o czym będzie mówił podczas lekcji;

  • sam decyduje, o czym będzie pisał podczas lekcji;

  • samodzielnie analizuje dany przypadek;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • ćwiczenie (tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdania ze sobą);

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych;

  • odgadywanie znaczeń na pomocą używania wskazówek pozajęzykowych, np. ilustracje, diagramy, wykresy; struktura i układ tekstu;

  • pokonywanie ograniczeń w mówieniu i pisaniu poprzez np. użycie synonimów, antonimów.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca - techniki: opis, wyjaśnianie, praca ze źródłem drukowanym;

  • kognitywna - techniki: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana - z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach/grupach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel umieszcza w klasie hasła dotyczące przyjaźni (np. Freundschaft - eine Seele in zwei Körpern. / Freundschaft muss nicht perfekt sein. Nur echt. / Freunde sind Menschen, die dir nicht den Weg zeigen, sondern ihn mit dir zusammen gehen. / Freunde braucht man nicht zu suchen. Sie finden sich. / Nimm dir Zeit für deine Freunde, sonst nimmt dir die Zeit deine Freunde.) i pyta uczniów, które z tych mądrości uważają za najbardziej trafne.

  • Uczniowie wskazują na sentencję, która ich najbardziej przekonuje, uzasadniają, dlaczego, wskazują znaczenie przyjaźni w życiu, a szczególnie w życiu młodych ludzi.

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy centralne pojęcie: Ein echter Freund i zachęca uczniów, by podali cechy prawdziwego przyjaciela, które im się kojarzą. Gdy uczniowie podają je w języku polskim, nauczyciel zapisuje je w wersji niemieckiej.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają tekst, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie wykonują polecenia do tekstu: rozumienie tekstu, zadania typu: połącz i dobierz, czyli Übung 1‑3.

  • Nauczyciel podaje początki zdań z tekstu, a uczniowie, opierając się na tekście, dokańczają je. Np.:
    N.: Freunde machen unser Leben ...

  • U.: schöner/reicher/interessanter/besser

  • N.: Die echten Freunde ...
    U.: begleiten uns in der Not/sind für uns immer da ...

  • N.: Die Freundschaft soll man ...

  • U.: pflegen/schätzen

  • Na podstawie podanej statystyki nauczyciel przeprowadza krótką ankietę wśród uczniów. Tematem jest pytanie: Was ist wichtig für dich in der Freundschaft?

  • Uczniowie odpowiadają, wpisując cechy wymienione przy diagramie według ustalonej przez nich ważności. Po wyświetleniu wyników uczniowie komentują je po niemiecku. Korzystają przy tym ze zwrotów w Übung 4.

  • Uczniowie wykonują polecenia do Pliku audio:

    • rozumienie tekstu słuchanego;

    • zadania typu wybierz poprawną odpowiedź;

    • przyporządkuj formy czasu przeszłego oraz tworzą krótką wypowiedź pisemną na temat przyjaźni.

c) Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel rysuje dwie wzorcowe konturowe postaci na tablicy. Może użyć dwóch kolorów lub zaznaczyć w inny sposób, że jedna postać symbolizuje dobrego przyjaciela, a druga fałszywego. Uczniowie, pracując w grupach, rysują takie same postaci na dużej karcie papieru. Wpisują cechy i działania prawdziwych przyjaciół w kontur „dobrej” postaci i analogicznie do tego odpowiednie cechy i działania w kontur „fałszywej” postaci. Nauczyciel stawia na przemian grupom pytania (także w czasie przeszłym): Ist X ein guter Freund? Was hat er gemacht? Wie ist er also? Ist Y ein guter Freund? Uczniowie odpowiadają i opowiadają w ten sposób o relacjach przyjacielskich.

Praca domowa:

  • Uczeń przedstawia w formie katalogu lub lapbooka historię swojej przyjaźni. Katalog/lapbook może zawierać zdjęcia, a powinien zawierać krótkie opisy ważnych sytuacji i przeszłych wydarzeń.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: przypomnienie znanego już słownictwa oraz struktury gramatycznej (czas Präteritum); zebranie słownictwa dot. cech charakteru na fiszkach dwustronnych, pogrupowanie ich na cechy pozytywne i negatywne

  • w trakcie lekcji: wykorzystanie fiszek, odnalezienie np. antonimów, stworzenie osi czasu lub kalendarium opisanej w pliku przyjaźni, odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą (konekcjonizm);

  • po lekcji: wykorzystanie jako inspirację do stworzenia podobnej wypowiedzi na temat relacji koleżeńskich i doświadczeń z przeszłości, opowiedzenie historii przyjaźni postaci z filmu lub książki.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik