Numer e‑materiału: 2.6.13.1

Imię i nazwisko autora: Agnieszka Świca

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Was brauche ich für meine Katze? / Czego potrzebuję dla mojego kota?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VI, poziom językowy A2

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności wypowiadania się na temat akcesoriów dla psów i kotów.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenie i ochrona środowiska naturalnego);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • poda przykłady akcesoriów dla kota i psa,

  • przedstawi ofertę tanich akcesoriów dla kotów,

  • opowie o pomylonym zamówieniu internetowym.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych (umiejscawianie nowych słów w kontekście);

  • używanie obrazu i dźwięku;

  • ćwiczenie (wymowy i pisowni);

  • rozumienie informacji (czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów);

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet;

  • odgadywanie znaczenia tekstu czytanego;

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi);

  • organizowanie i planowanie uczenia się (zdobywanie wiedzy na temat tego, jak uczyć się języków obcych, przygotowanie odpowiedniego miejsca do nauki);

  • obniżanie poziomu lęku (stosowanie różnych technik relaksacyjnych);

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania (stwierdzenia o sobie „uczenie się niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”);

  • współpraca z innymi osobami (z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy nauczania:

  • podająca: praca z tekstem źródłowym, pogadanka, opis, wyjaśnianie;

  • praktyczna: odpowiedzi na pytania, pisanie krótkiej informacji tekstowej;

  • aktywizująca: burza mózgów;

  • kognitywna: popełnianie błędów traktowane jest jako zjawisko naturalne związane z procesem uczenia się i potwierdzeniem tego, że proces ten ma miejsce;

  • programowana: z użyciem komputera/telefonu komórkowego, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów o sporządzenie w grupach listy znanych nazw zwierząt domowych. Grupy porównują swoje listy i je uzupełniają. Nauczyciel następnie pyta, czy uczniowie potrafią wymienić akcesoria, które są potrzebne, jeśli posiada się zwierzę domowe. Uczniowie mogą podać rodzaje akcesoriów w języku polskim. Nauczyciel wraz z uczniami sporządza listę słówek, które zapisuje na tablicy.

  • Nauczyciel zachęca uczniów do opisu zdjęcia otwierającego, zadając im następujące pytania: Wer und was sind auf dem Bild? Wie sind sie? Was machen sie? Wo spielt die Szene?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji wprowadzającej na temat posiadania kotów przez Niemców oraz kosztów ich utrzymania. Pyta ich także o zwierzęta, które mają w swoich domach.

  • Nauczyciel informuje uczniów, że lekcja będzie dotyczyła świata przyrody oraz akcesoriów dla kotów i psów.

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel prosi uczniów o dobranie się w pary oraz pracę z tekstem czytanym w takiej konfiguracji.

  • Uczniowie starają się zrozumieć treść tekstu na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie w parach wskazują, która oferta nie dotyczy wyposażenia dla kotów, określają, w której ofercie znajdą odpowiednie akcesoria dla kota, uzupełniają odpowiednimi przyimkami slogany reklamowe sklepów zoologicznych (Übung 1, 2 i 3 w części Przeczytaj).

  • Plik audio pogłębia poruszone już na lekcji zagadnienie leksykalne. Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z poszczególnymi ćwiczeniami, a następnie do każdego z nich odtwarza nagranie.

  • Uczniowie zaznaczają, które zdania są zgodne z treścią dialogu, wskazują zdjęcia przedstawiające elementy zawartości paczki, o której jest mowa w dialogu, uzupełniają nazwy akcesoriów wymienionych w tekście słuchanym (Übung 1, 2 i 3 w części Plik audio).

  • Uczniowie w parach wcielają się w role mamy i Lisy i starają się odtworzyć dialog. Wybrane pary prezentują dialogi na forum klasy. Nauczyciel udziela uczniom informacji zwrotnej dotyczącej poprawności wypowiedzi.

  • W zestawie ćwiczeń interaktywnych w części Sprawdź się uczniowie rozwiązują krzyżówkę, łączą w pary nazwy ze zdjęciami, dobierają słowa w pary, przyporządkowują nazwy akcesoriów dla kota do przedmiotów na zdjęciu, podpisują akcesoria dla psów znajdujące się na fotografii, uzupełniają ofertę sklepu zoologicznego, opowiadają o źle zrealizowanym zamówieniu internetowym (Aufgabe 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 8 w części Sprawdź się).

  • Uczniowie w grupach trzy-, czteroosobowych przygotowują notatkę wizualną, w której przedstawiają wyposażenie dla psa lub kota – sami wybierają dla którego zwierzęcia. Grupy prezentują swoje notatki na forum klasy.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie dobierają się w pary i grają w kalambury. Każdy z uczniów przygotowuje hasło z odpowiednią liczbą liter. Uczniowie na zmianę „kupują” literki i w razie ich odgadnięcia wpisują w hasło. Wygrywa uczeń, który jako pierwszy odgadnie wyraz, za co otrzymuje punkt.

Praca domowa

Uczniowie piszą ofertę sklepu zoologicznego uwzględniającą, co można w nim kupić dla kotów (Aufgabe 7 w części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: nauczyciel prosi uczniów o przypomnienie i sporządzenie listy słówek dotyczących zarówno nazw zwierząt domowych, jak i czynności związanych ze zwierzętami; ułatwi to uczniom przygotowanie się do lekcji, przypomnienie sobie znanych wyrazów i zwrotów; nauczyciel informuje, że podczas pracy z tekstem słuchanym uczniowie poznają słownictwo określające akcesoria dla psów i kotów;

  • w trakcie lekcji: uczniowie czytają transkrypcję do pliku audio, następnie w parach przygotowują symulację dialogu opartego na pomyłce w realizowaniu zamówienia, ale w wersji odwrotnej: rodzic zamówił akcesoria dla psa, a w paczce znajdują się rzeczy związane z posiadaniem kota; dialogi zostają zapisane na kartkach, następnie pary wymieniają się nimi, czytają je i na podstawie przeczytanego tekstu odpowiadają na pytania: Was haben die Eltern bestellt? Was war im Paket? Wie möchten die Eltern das Problem lösen?;

  • po lekcji: w ramach powtórzenia materiału leksykalnego uczniowie mogą odegrać swoje dialogi; jedna z osób mówi bardzo szybko, druga – bardzo powoli albo jedna przedstawia swoje sekwencje głosem bardzo zdenerwowanym, druga – tonem radosnym i zadowolonym, albo jedna osoba mówi bardzo głośno, druga – cicho.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec