Numer e‑materiału: 2.7.7.3

Imię i nazwisko autora: Karolina Puzio, Nicole Krohn‑Nadarzynski

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Jugendliche und ihre Haut / Nastolatki i ich skóra

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat wizyty w salonie kosmetycznym oraz problemów skórnych nastolatków.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
7) zakupy i usługi (np. rodzaje sklepów, towary i ich cechy, sprzedawanie i kupowanie, środki płatnicze, wymiana i zwrot towaru, promocje, korzystanie z usług);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymienia różne rodzaje problemów ze skórą w okresie dojrzewania;

  • sporządza wpis na forum, udzielając porad kosmetycznych;

  • wyjaśnia koleżance/koledze, jak dbać o skórę.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, porównywanie struktur z językiem ojczystym;

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania;

  • odgadywanie znaczeń z wykorzystaniem wskazówek i sugestii językowych.

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym, praca z plikami audio, wyjaśnianie;

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe;

  • praktyczna – metoda aktywizująca, dyskusje;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy wyraz Kosmetiksalon i pyta uczniów, jakie wyrazy kojarzą im się z salonem kosmetycznym. Następnie prosi, aby uczniowie przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu, i zadaje pytanie: Jaka usługa kosmetyczna jest wykonywana na zdjęciu?

  • Nauczyciel poleca uczniom, aby przeczytali informację wprowadzającą, a następnie pyta: W jaki sposób staracie się dbać o swoją skórę?

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają tekst z części Przeczytaj i starają się zrozumieć jego treść na podstawie zwrotów i wyrazów zamieszczonych w słowniczku. Podczas czytania nauczyciel zwraca uwagę na wymowę. Czyta zdania z Übung 1 z części Przeczytaj i prosi uczniów o odpowiedź na forum, które są prawdziwe, a które fałszywe. Uczniowie w parach wykonują dalsze polecenia do tekstu (Übung 2 i 3 w części Przeczytaj) w celu sprawdzenia stopnia jego zrozumienia oraz utrwalenia nowego słownictwa.

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy przykład zdania z tekstu z części Przeczytaj, w którym występuje czasownik lassen, np. Meine Mutter lässt sich dort die Augenbrauen zupfen; Ich lasse mir ab und zu Maniküre und Pediküre machen. Nauczyciel zwraca uwagę klasy na użycie czasownika lassen i łączy uczniów w pary. Ich zadaniem będzie rozwiązanie wspólnie Aufgabe 6 z części Sprawdź się, a następnie wymyślenie dodatkowych przykładów zdań z czasownikiem lassen, które nawiązują do realizowanej lekcji, i zapisanie swoich propozycji na tablicy. Uczniowie analizują podane przykłady z pomocą nauczyciela.

  • Uczniowie grają w grę, a następnie wykonują Übung 1 oraz 2 z części Gra edukacyjna.

  • Nauczyciel na podstawie Aufgabe 1 z części Sprawdź się zapisuje pionowo na tablicy wyraz AKNE. Zadaniem uczniów będzie podchodzenie do tablicy i zapisywanie swoich propozycji haseł do krzyżówki. Po rozwiązaniu krzyżówki nauczyciel wymawia na głos zdania z Aufgabe 4 i prosi uczniów o przetłumaczenie ich na język polski.

  • Klasa rozwiązuje Aufgabe 2 i 3 z części Sprawdź się.

c) Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel łączy uczniów w pary i na podstawie Übung 3 z części Gra edukacyjna proponuje dyskusję. Będzie ona polegała na tym, że jeden uczeń wcieli się w rolę kosmetyczki, a drugi w rolę klienta. Zadaniem „klienta” będzie przedstawienie „kosmetyczce”, z jakimi problemami skórnymi boryka się w ostatnim czasie. Zadaniem „kosmetyczki” będzie dopasowanie odpowiedniego zabiegu dla „klienta”. Zwroty pomocne dla ucznia wcielającego się w rolę klienta: Ich habe sehr viele Hautverfärbungen, Ich habe starke Akne, Mein Gesicht ist dehydriert, Ich bin sehr gestresst. Zwroty przydatne dla ucznia wcielającego się w rolę kosmetyczki: Ich kann dir … empfehlen, Vielleicht versuchen wir mit …, Wenn dein Gesicht … ist, müssen wir …

  • Nauczyciel rozdaje uczniom karteczki z wyrazami z Aufgabe 5 z części Gra edukacyjna i prosi o połączenie w pary tłumaczenia polskiego z niemieckim.

Praca domowa

Uczniowie wykonują Aufgabe 7 oraz 8 z części Sprawdź się w celu utrwalenia słownictwa poznanego na lekcji.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: wprowadzenie do tematu, przypomnienie znanego już słownictwa z zakresu pielęgnacji skóry;

  • w trakcie lekcji: uzupełnienie słownictwa, powiązanie posiadanej wiedzy z nową;

  • po lekcji: powtórzenie słownictwa.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec