Imię i nazwisko autora:

Agnieszka Ruzikowska

Przedmiot:

Fizyka

Temat zajęć:

Analiza ruchu w różnych układach odniesienia

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Wykorzystanie pojęć i wielkości fizycznych do opisu zjawisk oraz wskazywanie ich przykładów w otaczającej rzeczywistości.
II. Rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem praw i zależności fizycznych.

Zakres rozszerzony
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Wymagania przekrojowe. Uczeń:
7) wyodrębnia z tekstów, tabel, diagramów lub wykresów, rysunków schematycznych lub blokowych informacje kluczowe dla opisywanego zjawiska bądź problemu; przedstawia te informacje w różnych postaciach.
II. Mechanika. Uczeń:
4) opisuje ruchy prostoliniowe jednostajne i jednostajnie zmienne, posługując się zależnościami położenia, wartości prędkości i przyspieszenia oraz drogi od czasu.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

Zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE z 2018 r.:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

• kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,

• kompetencje cyfrowe,

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

1. określa, co to jest układ odniesienia;

2. wyjaśnia, dlaczego układ odniesienia jest niezbędny do opisu ruchu;

3. stosuje różne układy odniesienia do opisu tego samego ruchu;

4. analizuje i interpretuje opis ruchu w różnych układach odniesienia.

Strategie nauczania:

odwrócona klasa (flipped classroom)

Metody nauczania:

dyskusja

Formy zajęć:

praca w grupach

Środki dydaktyczne:

komputer z rzutnikiem

Materiały pomocnicze:

-

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

Uczniowie w ramach pracy domowej zapoznają się z częścią „Warto przeczytać”. Na początku lekcji nauczyciel wyjaśnia ewentualne wątpliwości.

Faza realizacyjna:

Uczniowie oglądają symulację najpierw w układzie odniesienia związanym z drzewem, a następnie w innych, ale tak, by nie widzieć wyboru układu odniesienia. Ich zadaniem jest stwierdzenie co jest (lub co może być) w danej sytuacji układem odniesienia.
W następnej kolejności uczniowie mogą wymyślić nowe ciała, które można by dodać do sceny przedstawionej na symulacji i opisują, jak wyglądałby ruch wszystkich obiektów w nowych układach odniesienia.

Faza podsumowująca:

Uczniowie rozwiązują zadania: 2, 3, 5 i 8.
Poprzez analizę wypowiedzi uczniów nauczyciel określa, w jakim stopniu osiągnięte zostały wyznaczone cele.

Praca domowa:

Uczniowie utrwalają wiedzę i zdobyte umiejętności przez rozwiązanie w domu zadań, których nie rozwiązali na lekcji.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium

Uczniowie mogą oglądać symulację w ramach pracy domowej, a na lekcji przygotować swój własny przykład podobnej sceny.