Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.3.10.6

Imię i nazwisko autora lekcji: Lena Wilkiewicz

Przedmiot: język niemiecki

Temat zajęć: Fair Play geht doch vor!/Pierwszeństwo ma fair play!

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa III, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat uczciwej sportowej rywalizacji i zasad fair play.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
10) sport (np. dyscypliny sportu, sprzęt sportowy, obiekty sportowe, imprezy sportowe, uprawianie sportu, pozytywne i negatywne skutki uprawiania sportu);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
8) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
9) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
8) przedstawia zalety i wady różnych rozwiązań;
11) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
12) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do sytuacji.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne - zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • wyraża swoje stanowisko na temat gry fair;

  • podaje przykłady zachowania fair i nie fair w sporcie;

  • opisuje, czym jest sportowe zachowanie.

Cele motywacyjne

Uczeń:

  • dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka niemieckiego a innymi przedmiotami szkolnymi;

  • ma możliwość decydowania o swojej gotowości do mówienia;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • sam decyduje, jak rozwiązać problem i udzielić wyjaśnień;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

strategie pamięciowe:

  • stosowanie mnemotechnik – używanie obrazu i dźwięku obok słów (używanie skojarzeń wzrokowych, stosowanie słów kluczowych, wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, używanie skojarzeń wzrokowych, odtwarzanie dźwięków z pamięci, porównywanie dźwięków z naszego języka do dźwięków języka, którego się uczymy);

strategie kognitywne:

  • stosowanie technik generatywnych – zadawanie pytań, robienie notatek, powtarzanie zdań na głos;

  • stosowanie technik strukturalnych – wybieranie najistotniejszych elementów, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • używanie języka pomimo braku wiedzy w zakresie słownictwa i gramatyki – odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • tworzenie nowych słów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

  • przechodzenie na język ojczysty, szukanie pomocy u rozmówców, używanie mimiki i gestu, unikanie tematu rozmowy bądź jego zmiana;

strategie społeczne:

  • zadawanie pytań osobom o oczekiwanych większych umiejętnościach językowych (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów);

  • współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego.

Metody i formy pracy:

  • podająca: pogadanka, opis, praca z tekstem źródłowym, wyjaśnienie;

  • aktywizująca: odgrywanie scenek (wcielanie się w inną postać), burza mózgów, flipped classroom, termometr;

  • programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca grupowa,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer, np. laptop z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium: prezentacja,

  • wydrukowane zestawy 5 zdjęć z prezentacji,

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Podczas realizacji fazy wprowadzającej nauczyciel wykorzystuje metodę lekcji odwróconej (flipped classroom). To uczniowie przygotowują wcześniej informacje na temat zasad fair play. Aktywna rola uczniów polega na znalezieniu odpowiednich środków językowych, zapoznaniu się z zaproponowanymi przez nauczyciela informacjami przed lekcją. Podczas burzy mózgów we wstępnej fazie lekcji nauczyciel weryfikuje jedynie poprawność użytych środków językowych, ewentualnie uzupełnia brakujące informacje. Przygotowani uczniowie poradzą sobie z wprowadzeniem do tematu.

b) Faza realizacyjna

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie tekstu z części Przeczytaj oraz wykonanie Übung 1.

  • Uczniowie dobierają się w pary i czytają tekst jeszcze raz. Uczniowie w parach sprawdzają stopień zrozumienia treści tekstu, wykorzystując do tego Übung 2‑3 w części Przeczytaj.

  • Następnie nauczyciel pyta: Warum ist Fair Play wichtig?, i prosi pierwszą parę uczniów o zapisanie na kartce jednozdaniowej odpowiedzi na to pytanie. Następnie nauczyciel zawija kartkę tak, aby nie było widać odpowiedzi pierwszej pary uczniów i prosi kolejną parę o napisanie odpowiedzi. Czynności te są powtarzane, aż każda para udzieli swojej pisemnej odpowiedzi. Następnie nauczyciel odczytuje odpowiedzi wszystkich par uczniów i podsumowuje zebrane argumenty.

  • Chętni uczniowie streszczają w formie ustnej na podstawie wypowiedzi sportowców oraz kolegów z klasy, jak ważną rolę odgrywa uczciwa sportowa gra. Nauczyciel podsumowuje wypowiedź.

  • W kolejnej części lekcji uczniowie zapoznają się z prezentacją multimedialną dotyczącą uczciwości w sporcie.

  • Uczniowie indywidualnie sprawdzają stopień zrozumienia treści prezentacji. Rozwiązują kolejno Übung 1‑3 w części Prezentacja multimedialna.

  • Nauczyciel dzieli klasę na 3‑4-osobowe grupy. Każda grupa otrzymuje zestaw 5 zdjęć nawiązujących do treści prezentacji. Mogą to być zdjęcia z zawodów sportowych, meczu, sportowców na podium, sugerujące niesportowe zachowanie lub zdjęcia z prezentacji multimedialnej. Zadaniem uczniów jest połączenie zdjęć w jedną spójną historię oraz przedstawienie, dlaczego powinno się zawsze stosować do zasad fair play. Nauczyciel proponuje następujące formy prezentacji: napisanie historii lub odegranie scenki. Efekty pracy grup prezentowane będą na lekcji kolejnej.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie wypowiadają się kolejno na temat uczciwej rywalizacji sportowej oraz podają przykłady zachowania „fair” lub niesportowego zachowania. Nauczyciel może podzielić klasę na 3 grupy. Pierwsza grupa podaje definicję fair play. Druga grupa podaje przykłady zachowania fair w sporcie. Trzecia grupa podaje przykłady naruszania zasad fair play.

  • Uczniowie ćwiczą umiejętność argumentacji. Nauczyciel mówi: Fair play ist wichtig, denn ... , a zadaniem uczniów jest kolejno dokończenie zdania.

  • W ramach ewaluacji lekcji nauczyciel korzysta z techniki termometru. Uczniowie wychodząc z klasy, zaznaczają na termometrze swoją ocenę zaangażowania podczas lekcji (w skali -5 do +5).

Praca domowa

Uczeń opisuje ilustrację z Aufgabe 7 w części Sprawdź się i wypowiada się na temat zachowania sportowców przedstawionych na niej lub na temat podany w Aufgabe 8 Fair play to nieodzowna podstawa sportu. Uczeń uzasadnia swoją opinię.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania prezentacji multimedialnej

  • Przed lekcją: zapoznanie się z tematem i nowym słownictwem, zaciekawienie, zainteresowanie tematem. Uczniowie oglądają zdjęcia lub kadry z filmów w prezentacji i opisują je.

  • W trakcie lekcji: jako baza leksykalna do wykonywania ćwiczeń i tworzenia krótkich wypowiedzi ustnych i pisemnych. Na podstawie treści i słownictwa zawartego w prezentacji uczniowie tworzą dialogi/wywiady z trenerami sportu na temat zasad fair play.

  • Po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa oraz jako forma notatki z lekcji lub inspiracja do wykonania zadania domowego.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik