Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.3.5

Imię i nazwisko autora: Katarzyna Drausal

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Fremdsprachen lernen / Nauka języków obcych

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Kształtowanie umiejętności wypowiadania się na temat nauki języków obcych.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
3) edukacja (np. szkoła i jej pomieszczenia, przedmioty nauczania, uczenie się, przybory szkolne, oceny szkolne, życie szkoły, zajęcia pozalekcyjne);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni sposoby nauki języka obcego;

  • sformułuje porady, jak się uczyć;

  • opowie, dlaczego uczy się języka niemieckiego.

Cele motywacyjne:

  • zachęcanie uczniów do samooceny własnej pracy i stosowania różnych technik służących uczeniu się. Nauczyciele powinni zachęcać uczniów do pracy własnej z wykorzystaniem filmów, zasobów Internetu, książek, komunikatorów i mediów społecznościowych w odpowiednim zakresie i stosownie do wieku uczniów;

  • tworzenie i wykorzystywanie takich zadań językowych, które będą stanowiły ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych oraz stwarzanie sytuacji edukacyjnych sprzyjających poznawaniu i rozwijaniu przez uczniów własnych zainteresowań oraz pasji. Wszystkie te działania powinny docelowo służyć rozwijaniu u uczniów świadomości znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach życia społecznego, w tym w pracy, również w odniesieniu do ścieżki własnej kariery zawodowej.

Strategie uczenia się:

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – techniki: pogadanka, opis, prelekcja, anegdota, wyjaśnianie, praca ze źródłem drukowanym, wykład informacyjny w formie audio i/lub video, podcast;

  • problemowa – techniki: drama, sztuka, film, ekspozycja, pokaz;

  • eksponująca – techniki: ćwiczenia przedmiotowe, metoda projektów, film;

  • praktyczna – techniki: metoda problemowa, metoda aktywizująca – gry dydaktyczne, metoda przypadków, metoda sytuacyjna, inscenizacja, dyskusja dydaktyczna – panelowa, burza mózgów).

  • kognitywna – techniki: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca na forum,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (film),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel pyta uczniów, czy słyszeli o języku esperanto i robi szybką burzę mózgów, sprawdzając, co uczniowie wiedzą na ten temat. Podane przez uczniów informacje zapisuje na tablicy.

  • Następnie prosi o przeczytanie tekstu wprowadzającego „Czy wiesz, że...” i inicjuje krótką dyskusję na temat tego, czy język esperanto byłby w dzisiejszych czasach przydatny i czy uczniowie chcieliby się go uczyć.

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel pyta uczniów, dlaczego uczą się języka niemieckiego (Warum lernst du Deutsch?) i zapisuje ich odpowiedzi na tablicy. Następni prosi uczniów, aby przyjrzeli się tekstowi w części Przeczytaj i zastanowili się, jaki jest to rodzaj tekstu (gatunek tekstowy) i w jakim celu publikuje się takie teksty.

  • Uczniowie czytają tekst i szukają w nim argumentów, dlaczego warto zapisać się na kursy językowe. Porównują z podanymi przez siebie powodami nauki języka niemieckiego.

  • Uczniowie rozwiązują zadania do tekstu czytanego (Übung 1‑3 w części Przeczytaj), a następnie porównują swoje wyniki w parach. Jeśli pojawią się niejasności lub rozbieżne odpowiedzi, są one wyjaśniane przez nauczyciela na forum.

  • Nauczyciel pyta wybrane osoby w klasie: Wie lernst du Grammatik? Wie lernst du neue Wörter? i zapisuje ich odpowiedzi na tablicy.

  • Nauczyciel zapowiada, że uczniowie wysłuchają odpowiedzi pięciorga młodych ludzi na temat tego, jak oni uczą się języków. Przed słuchaniem uczniowie czytają zdania z Übung 1 w części Film. Nauczyciel upewnia się, że uczniowie rozumieją zdania z ćwiczenia i ewentualnie objaśnia nieznane słowa i wyrażenia. Uczniowie wykonują zadania, a następnie porównują swoje rozwiązania w parach. W ramach podsumowania (Übung 3 w części Film) uczniowie tworzą łańcuch i komentują poznane strategie nauki języków obcych: uczeń A zadaje uczniowi B pytanie: Welche Lernstrategie gefällt dir am besten? Uczeń B odpowiada, a następnie zadaje uczniowi C to samo pytanie. Uczeń C odpowiada, zadaje pytanie uczniowi D itd. W ten sposób zostaje zautomatyzowane nowo poznane słownictwo (Kettenübung).

  • Uczniowie utrwalają słownictwo, wykonując ćwiczenia w części Sprawdź się (Aufgabe 1, 2, 5 i 6), a następnie zbierają dodatkowe porady, jak efektywnie uczyć się języków obcych (Übung 3 i 4 z części Sprawdź się).

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie pracują w grupach 4‑osobowych. Każda z grup otrzymuje plik karteczek z problemami w nauce języka obcego, np.: Ich kann mir die neuen Wörter nicht merken. / Ich mache sehr viele grammatische Fehler. / Ich mache Fehler beim Schreiben. / Ich habe Angst, wenn ich etwas auf Deutsch sagen muss itd. Jeden z uczniów odkrywa karteczkę z góry stosiku. Pozostali udzielają mu porad, co powinien robić, aby poradzić sobie z tym problemem.

Praca domowa:

  • Uczniowie wykonują pisemnie Aufgabe 7 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania filmu:

  • przed lekcją: uczniowie są proszeni o refleksję, jak uczą się języków obcych: co robią, aby zapamiętać nowe słownictwo i nowe struktury gramatyczne. Uczniowie mają za zadanie poszukać wyrażeń potrzebnych do skonstruowania wypowiedzi. Dyskusja na ten temat stanowi wstęp do pracy z multimedium.

  • w trakcie lekcji: uczniowie rozwijają umiejętność słuchania selektywnego, a następnie wykorzystują nowo poznane słownictwo do konstruowania wypowiedzi ustnych i opowiadania o własnych doświadczeniach. Uczniowie porównują, czy podane przez nich strategie nauki języków obcych pojawiają się także w filmie.

  • po lekcji: kilkakrotne odtwarzanie filmu może zostać wykorzystane do powtórzenia nowego słownictwa, do ćwiczenia rytmu wypowiedzi i intonacji.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik