Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.1.11.5

Imię i nazwisko autora: Beata Mamica

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Perfekte Entspannung/Idealny relaks

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na temat preferowanych form wypoczynku.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania, osobisty system wartości, autorytety);
11) zdrowie (np. tryb życia, samopoczucie, choroby, ich objawy i leczenie, niepełnosprawność, uzależnienia, pierwsza pomoc w nagłych wypadkach);
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne – zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3–6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART

Uczeń:

  • opowiada, w jaki sposób najlepiej odpoczywa;

  • opisuje różne formy odpoczynku;

  • planuje wypoczynek na nadchodzący weekend.

Cele motywacyjne:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • dokonuje samooceny;

  • pracuje, opierając się na autentycznych materiałach językowych;

  • uczestniczy w sytuacjach pozwalających na rozpoznanie i/lub rozwijanie zainteresowań i pasji;

  • zaspokaja potrzebę ciekawości i kreatywności.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego – tłumaczenie wyrazów;

  • odgadywanie znaczeń z wykorzystaniem wskazówek i sugestii językowych;

  • centralizowanie procesu uczenia – utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi.

Metody i formy nauczania:

  • podejście humanistyczne,

  • podejście komunikacyjne,

  • podająca – praca z tekstem źródłowym,

  • aktywizująca – burza mózgów, LdL,

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • plenum,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (mapa pojęć),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu, i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat pracy, obowiązków i roli odpoczynku w życiu codziennym.

  • Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych wyrazów do tematu Perfekte Entspannung. Uczniowie podchodzą do tablicy i dopisują trudniejsze propozycje wyrazów lub zwrotów.

  • Nauczyciel inicjuje krótką dyskusję na temat ilości czasu poświęcanego przez uczniów na naukę w szkole, obowiązki, zadania domowe oraz na odpoczynek i regenerację. Zadaje następujące pytania: Wie viel Zeit verbringst du mit Hausaufgaben? Wie viel Zeit hast du zum Ausruhen? Wie viel Zeit verbringst du in der Schule?

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie pracują metodą LdL (nauka przez nauczanie). Wcześniej wyznaczeni i przygotowani do tego uczniowie czytają streszczenie tekstu źródłowego. Zapisują na tablicy i wyjaśniają słowa kluczowe, przygotowują dodatkowe pytania do tekstu, przeprowadzają przygotowany przez siebie quiz online. W razie potrzeby uczniowie zwracają się o pomoc do nauczyciela.

  • Uczniowie w parach sprawdzają stopień zrozumienia tekstu czytanego, wykorzystując do tego Übung 1 i 2 – zaznaczają informacje prawdziwe i fałszywe oraz określają główną myśl tekstu.

  • Nauczyciel dzieli uczniów na grupy. W każdej z nich uczniowie rozmawiają najpierw między sobą na temat różnych form wypoczynku, opowiadają, w jaki sposób starają się wypocząć, kiedy wypoczynek jest im najbardziej potrzebny. Po wymianie informacji i doświadczeń przygotowują notatkę rysunkową z zebranych informacji, którą po wykonaniu prezentują na forum klasy, opowiadając, co przedstawia notatka, oraz wyjaśniając wpisane pojęcia i zwroty.

  • Uczniowie w parach zapoznają się z mapą pojęć. Następnie dopasowują typy osób do opisów oraz przyporządkowują typy relaksu do odpowiednich zdań (Übung 2 i 3 w części Mapa pojęć), wykonując naprzemiennie przykłady oraz wyjaśniając partnerowi swój tok rozumowania. Nauczyciel przypomina zasady rozwiązywania ćwiczeń w parach:

    • wykonaj ćwiczenie samodzielnie;

    • porównaj rozwiązanie z koleżanką/kolegą;

    • omów z koleżanką/kolegą odpowiedzi, które się od siebie różnią;

    • w razie wątpliwości skonsultuj się z nauczycielem.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie przygotowują kilkuzdaniową wypowiedź na temat preferowanych form wypoczynku i planów na weekend. Swoje pomysły zapisują w zeszycie. Następnie chętni/wybrani uczniowie prezentują swoją wypowiedź na forum klasy.

Praca domowa

Uczniowie piszą post, w którym przedstawiają swoje plany wypoczynku na nadchodzący weekend i zapraszają przyjaciół do wspólnego spędzenia weekendu (Aufgabe 8 w części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy pojęć:

  • przed lekcją: uczniowie przygotowują galerię zdjęć dotyczących różnych form wypoczynku, na każdym ze zdjęć naklejają zwroty, których można użyć do opisania zdjęć;

  • w trakcie lekcji: nauczyciel dzieli uczniów na grupy, każda z nich losuje minimum sześć zdjęć z przygotowanej wcześniej galerii, na podstawie zdjęć zostaje stworzona historyjka na temat planów weekendowych danej grupy (uczniowie wykorzystują zwroty doklejone do zdjęć); ważne, by na podstawie mapy pojęć przedstawić, dla jakiego typu osób plany zostały przygotowane;

  • po lekcji: uczniowie nagrywają krótki filmik lub wypowiedź, w ten sposób opowiadają, co robią w weekend.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik