Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.1.13.1

Imię i nazwisko autora lekcji: Justyna Sikora

Przedmiot: język niemiecki

Temat zajęć: Wetterrekorde weltweit/Rekordy pogodowe na całym świecie

Grupa docelowa: szkoła ponadpodstawowa, klasa I, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności opisywania warunków atmosferycznych oraz informowania na temat pogody i klimatu z wykorzystaniem stopnia wyższego i najwyższego przymiotnika.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, klimat, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenia i ochrona środowiska naturalnego, klęski żywiołowe);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
8) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
9) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
11) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
12) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3–6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART

Uczeń:

  • opowie o rekordach pogodowych w różnych częściach świata;

  • porówna pogodę w miastach europejskich,

  • zaplanuje weekend, uwzględniając przewidywane warunki atmosferyczne.

Cele motywacyjne

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka niemieckiego a innymi przedmiotami  szkolnymi;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych, np. umiejscawianie nowych słów w kontekście;

  • tworzenie asocjacji i kojarzenie pojęć, grupowanie ich w różne kategorie;

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia;

  • czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • indywidualne organizowanie wiedzy językowej, np. robienie streszczeń i notatek, zaznaczanie, podkreślanie, zakreślanie kolorem;

  • wykorzystywanie wskazówek niejęzykowych (mowa ciała, sposób zwracania się, wiedza ogólna);

  • współpraca z innymi osobami (współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy pracy:

  • podająca – techniki: pogadanka, wyjaśnianie;

  • kognitywna – technika: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy; nauczanie kooperatywne (technika wspólnego czytania), Schattenlesen;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupie,

  • praca w plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer/laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • zdjęcia zjawisk pogodowych,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel przed lekcją rozwiesza w różnych miejscach sali zdjęcia przedstawiające zjawiska pogodowe oraz odpowiednie napisy określające te zjawiska. Następnie prosi uczniów o dopasowanie obrazków przedstawiających zjawiska pogodowe do właściwych określeń i zebranie odpowiednich par – zdjęcia i opisu. Uczniowie dobierają się w pary, poruszają się po sali lekcyjnej i zbierają zdjęcie oraz odpowiedni opis oparty na wcześniej poznanych zwrotach. Uczniowie przedstawiają i porównują swoje rozwiązania – zebrane zestawy.

b) Faza realizacyjna

  • Podczas realizacji lekcji w klasie można tekst źródłowy wydrukować i pociąć na kawałki. Zadaniem uczniów będzie dopasowanie do siebie fragmentów tekstu. Alternatywnie (technika wspólnego czytania): Nauczyciel dzieli uczniów na grupy trzyosobowe. Każda grupa siada przy osobnym stoliku. Przeznaczony do opracowania tekst jest dzielony przez nauczyciela na trzy fragmenty. Każdy uczeń zapoznaje się z fragmentem 1 i losuje jedno z trzech zadań: a) przygotuj pytania dla uczniów z grupy na temat przeczytanego fragmentu, b) zadaj uczniom z grupy pytania o niezrozumiałe słowa/fragmenty tekstu, c) streść uczniom przeczytany fragment. Po wykonaniu zadania uczniowie prezentują w swoich grupach wyniki swojej pracy. Sekwencja powtarzana jest także w odniesieniu do fragmentu 2 i 3 (nauczyciel powinien zadbać o to, aby w poszczególnych sekwencjach każdy uczeń rozwiązywał inne zadanie).

  • W przypadku pracy z multimedium uczniowie mogą stworzyć mapę pogodową miejsc, o których jest mowa w tekście w dniu, w którym odbywa się lekcja – zadaniem uczniów będzie przygotowanie oraz nagranie na telefonie komórkowym krótkiej prognozy pogody na dany dzień (praca w grupach 3 osobowych) – prezentacja nagrań uczniów może odbyć się na zajęciach.

c) Faza podsumowująca

  • W ramach podsumowania nauczyciel może przygotować  zestaw pytań i przeprowadzić w klasie quiz na temat rekordów pogodowych. Quiz może zawierać pytania otwarte, pytania typu „prawda/ fałsz” oraz pytania z trzema podpowiedziami. Nauczyciel dzieli uczniów na dwie lub trzy grupy, które wzajemnie ze sobą rywalizują. Nauczyciel ustala czas, zasady punktacji oraz nagrody. Przykładowe pytania:

  1. Wann wurde die höchste Temperatur gemessen?

  2. Die höchste nicht offiziell anerkannte Temperatur lag bei

  • 70, 7 Grad Celsius

  • 89,2 Grad Celsius

  • 56,7 Grad Celsius

  1. Wo wurde offiziell die höchste Temperatur gemessen?

  • in Kalifornien

  • in der Antarktis

  • im Iran

  1. Damit die Temperatur offiziell anerkannt wird, muss man sie in einer Höhe von 3 Metern messen. Richtig oder falsch?

  2. Die tiefste Temperatur lag bei:

  • minus 70,7 Grad Celsius,

  • minus 89,2 Grad Celsius,

  • minus 56,7 Grad Celsius.

  1. Wo wurde die tiefste Temperatur gemessen?

  • in der Wüste Lut,

  • in Kalifornien,

  • in der Antarktis.

  1. Die tiefste Temperatur wurde im Jahre 1983 gemessen. Richtig oder falsch?

  2. Wo befindet sich die Insel Reunion, auf der der stärkste Regen innerhalb von 24 Stunden fiel?

  • im Atlantischen Ozean,

  • im Indischen Ozean,

  • im Pazifischen Ozean.

  1. Wie viel Regen fiel auf der Insel Reunion innerhalb von 24 Stunden? Mehr oder weniger als 2000 Millimeter?

  2. In welchem Jahr gab es auf der Insel die meisten Regenfälle?

  • 1977

  • 1966

  • 1988

Praca domowa:

  • Uczeń wykonuje Aufgabe 8 w części Sprawdź się według podanych wskazówek.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: uczniowie mają za zadanie wyszukać w Internecie, co oznaczają słowa „Wetterfrosch”, „Wetterhäuschen”, „Wetterfee”, „Wetterhahn” oraz, co je łączy oprócz  wspólnej części wyrazu;

  • w trakcie lekcji: uczniowie pracują parami  i grupują słownictwo według różnych kryteriów np. Wie kann das Wetter sein? Welche Wörter beziehen sich auf die Temperatur?  Wie kann der Himmel sein? Welche Wörter passen zu dem schönen Wetter? Welche Wörter passen zu dem schlechten Wetter? Wie heißen die Niederschläge? Wyniki pracy nanoszą na plakat pogodowy doklejają lub dorysowują ilustracje;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu, uczniowie mogą też ćwiczyć prawidłową wymowę odsłuchując tekst i próbując czytać go razem z lektorem w tym samym tempie (Schattenlesen).

Wykaz źródeł

Justyna Sikora, Die extremsten Wetterrekorde, [na podstawie:] https://pl.wikipedia.org.

Słownik