Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.2.1.3

Imię i nazwisko autora: Katarzyna Walkowska

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Jeder von uns ist anders, aber wir sind alle einzigartig/Każdy z nas jest inny, ale wszyscy jesteśmy wyjątkowi

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat inności, tolerancji i zachowań tolerancyjnych.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania, osobisty system wartości, autorytety);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
8) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne – zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3–6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • definiuje pojęcie tolerancja;

  • wymienia cechy, które odróżniają go od innych;

  • formułuje swoje zdanie na temat tego, czy ludzie są obecnie tolerancyjni.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • uczy się o rzeczach, które są dla niego ważne;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • zaspokaja potrzebę ciekawości i kreatywności.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji - czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • współpraca z innymi osobami - współpraca z kolegami na tym samym poziomie znajomości języka niemieckiego;

  • indywidualne organizowanie wiedzy językowej - robienie streszczeń i notatek, zaznaczanie, podkreślanie, zakreślanie kolorem.

Metody i formy nauczania:

  • podejście komunikacyjne;

  • podająca – praca z tekstem źródłowym;

  • praktyczna – burza mózgów;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel pokazuje uczniom zdjęcia przedstawiające ludzi z niepełnosprawnościami, piegami, bliznami oraz innymi cechami, które sprawiają, że ci ludzie wyróżniają się z tłumu. Uczniowie odpowiadają na pytanie: Co wyróźnia te osoby? – następnie uczniowie zastanawiają się nad możliwym tematem lekcji. Swoje hipotezy weryfikują po przeczytaniu tekstu Wprowadzenia.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie zapoznają się z treścią tekstu w sekcji Przeczytaj. Pracując w parach, tworzą kilka pytań dotyczących tekstu, np. Wer ist Thomas und wie lange ist er schon auf der Schule? Warum findet Hannes Thomas sympathisch? Was hat Hannes letzte Woche bemerkt? Welche Erfahrungen teilt Lola05 über ihre Freundin Heidi? Welche Meinung vertritt Daniela zum Thema Toleranz und Vielfalt? Was schlägt Daniela vor, wie man mit Unterschieden umgehen kann? Pytania zostają zapisane na karteczkach i odczytane przez uczniów. Chętni uczniowie udzielają odpowiedzi na zapisane pytania.

  • Uczniowie dopasowują opis do właściwej osoby (Übung 1 w części Przeczytaj) oraz zaznaczają zwroty i wyrażenia, które kojarzą się z tolerancją (Übung 2 w części Przeczytaj).

  • Uczniowie w parach wyjaśniają, jak rozumieją tolerancję (Übung 3 w części Przeczytaj) i prezentują swoje zdanie na forum. Nauczyciel przygotowuje kilka przykładów różnych zachowań, np. Jemand erzählte etwas in einer anderen Sprache, die nicht die Mehrheitssprache in der Gruppe war; Eine Gruppe von Freunden lud einen neuen Schüler während der Pause an ihren Tisch ein, Ein Schüler äußerte öffentlich eine negative Meinung über die Kultur, zu der ein anderer Schüler gehört. Uczniowie oceniają, czy były to zachowania tolerancyjne, uzasadniając swoje zdanie.

  • Uczniowie wybierają poziom gry edukacyjnej i w czasie wyznaczonym przez nauczyciela uczestniczą w grze typu Milionerzy. Nauczyciel prosi uczniów o podsumowanie gry, pytając: Welche Frage war für dich am interessantesten? Was hast du während des Spiels erfahren? Nenn Beispiele.

  • Uczniowie doskonalą znajomość słownictwa, które pojawiło się w Grze edukacyjnej: grupują wyrazy w pozytywne i negatywne cechy charakteru (Übung 1 w części Gra edukacyjna), sprawdzają dopasowanie zdjęcia do właściwego określenia w języku polskim oraz w języku niemieckim (Übung 2 w części Gra edukacyjna) oraz łączą fragmenty zdań opisujących różne cechy ludzi (Übung 3 w części Gra edukacyjna).

c) Faza podsumowująca

  • W celu utrwalenia słownictwa poznanego podczas lekcji uczniowie rozwiązują krzyżówkę (Aufgabe 1), dopisują zakończenia zwrotów (Aufgabe 2), zaznaczają wyrażenia, które najlepiej opisują osoby i sytuacje przedstawione na zdjęciach (Aufgabe 3) oraz tłumaczą zdania na język niemiecki (Aufgabe 6).

Praca domowa

Uczniowie tworzą wpis na blog, w którym odpowiadają na pytanie, czy ludzie są obecnie tolerancyjni (Aufgabe 8 w części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: uczniowie prezentują w formie opisowej jedną ze swoich pozytywnych oraz jedną ze swoich negatywnych cech charakteru;

  • w trakcie lekcji: nauczyciel proponuje przygotowanie w parach kilku nowych pytań, które mogłyby pojawić się w grze – uczniowie ustalają ich poziom trudności na podstawie odpowiedzi innych uczniów;

  • po lekcji: uczniowie przygotowują fiszki obrazkowo‑słowne, wykorzystując nowe słownictwo z gry edukacyjnej.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik