Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.3.2.6

Autor e‑materiału: Beata Mamica

Przedmiot: język obcy nowożytny – język niemiecki

Tytuł e‑materiału: Die außergewöhnliche Architektur/Nadzwyczajna architektura

Poziom edukacyjny: szkoła ponadpodstawowa, klasa III, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji: Opisywanie i wyrażanie swoich preferencji na temat stylów architektonicznych, budowli, budynków mieszkalnych.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)

Cele kształcenia – wymagania ogólne

I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.

II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

Treści nauczania – wymagania szczegółowe

I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

2) miejsce zamieszkania (np. dom i jego okolica, pomieszczenia i wyposażenie domu, prace domowe, wynajmowanie, kupno i sprzedaż mieszkania, przeprowadzka);

II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:

1) reaguje na polecenia;

2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;

5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;

III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

4) znajduje w tekście określone informacje;

9) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

5) opisuje upodobania;

8) przedstawia zalety i wady różnych rozwiązań;

V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

5) opisuje upodobania;

6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;

7) wyraża i opisuje uczucia i emocje;

12) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);

4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;

VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:

1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;

IX. Uczeń posiada:

1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Cele operacyjne:

Uczeń:

analizuje znaczenie pojęcia „architektura” jako formy sztuki i kultury;
opisuje wybrane budowle architektoniczne Niemiec i Austrii;
zbiera informacje i formułuje wypowiedź na temat nietypowych budowli architektonicznych w swojej okolicy.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości,
dokonuje samooceny,
ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem,
sam decyduje, jakich informacji wyszuka w pracy domowej,
uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata.

Strategie uczenia się:

strategie pamięciowe:

tworzenie skojarzeń myślowych, np. umiejscawianie nowych wyrazów w kontekście (w formie np. anegdoty, opowiadania, rymowanki), tworzenie asocjacji i kojarzenie pojęć, grupowanie ich w różne kategorie;

strategie kognitywne:

rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów,
korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka takich jak słowniki czy internet,
indywidualne organizowanie wiedzy językowej, np. robienie streszczeń i notatek, zaznaczanie, podkreślanie, zakreślanie kolorem;

strategie kompensacyjne:

odgadywanie znaczeń na pomocą używania wskazówek i sugestii językowych, np. jeżeli przed jakimś niemieckim wyrazem znajduje się rodzajnik nieokreślony „eine”, oznacza to, że to wyraz z pewnością jest rzeczownikiem w rodzaju żeńskim; w tym samym celu mogą być także użyte wskazówki pozajęzykowe, np. ilustracje, diagramy, wykresy; struktura i układ tekstu;
pokonywanie ograniczeń w mówieniu i pisaniu poprzez np. przechodzenie na język ojczysty, szukanie pomocy u rozmówców, używanie mimiki i gestu, unikanie tematu rozmowy bądź jego zmiana, tworzenie nowych słów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

strategie metakognitywne:

centralizowanie procesu uczenia (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi, koncentrowanie uwagi; podczas uczenia się unika się czynników rozpraszających naszą uwagę, np. włączonego radia; podczas czytania opowiadania w języku obcym uwagę koncentruje się na imionach i nazwiskach bohaterów);

strategie afektywne:

automotywacja i zachęcenie do działania (głośne wyrażanie pozytywnej afirmacji/stwierdzenia o sobie, np. „uczenie niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”, „mówię po niemiecku o wiele lepiej niż miesiąc temu” itd.);

strategie społeczne:

zadawanie pytania (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów),
współpraca z innymi osobami (współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;
kompetencje w zakresie wielojęzyczności;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;
kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Metody i formy pracy:

podająca: wyjaśnianie, praca z tekstem źródłowym;
kognitywna: popełnianie błędów traktowane jest jako zjawisko naturalne związane z procesem uczenia się i potwierdzeniem na to, że proces ten ma miejsce – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;
programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

praca indywidualna,
praca w parach,
plenum,
praca w grupie.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

komputer, np. laptop z podłączeniem do Internetu,
słowniczek,
tekst źródłowy,
zdjęcia przedstawiające nietypowe budowle świata,
multimedium (mapa interaktywna),
zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji

a) Faza wprowadzająca

Nauczyciel prezentuje zdjęcia przedstawiające wybrane, nietypowe budowle świata, które są charakterystycznymi obiektami architektury światowej. Uczniowie są zachęcani do przedstawienia, opisania prezentowanych obiektów.

b) Faza realizacyjna

Do realizacji zajęć można wykorzystać metodę odwróconej lekcji. Uczniowie w dwóch grupach przygotowują prezentacje na temat architektury Niemiec i Austrii. W trakcie zajęć następuje prezentacja opracowanych przez uczniów materiałów w formie projektu/prezentacji.

Uczniowie zadają pytania prezentującym. Uczniowie prezentujący stają się ekspertami w dziedzinie architektury Niemiec i Austrii.

c) Faza podsumowująca

Uczniowie opowiadają o niezwykłych budowlach architektonicznych Niemiec i Austrii. Jako podsumowanie zajęć każda z grup sprawdza w formie przygotowanego wcześniej przez siebie quizu/pytań podsumowujących, które z informacji grupa przeciwna zapamiętała w trakcie przebiegu zajęć. Przykładowe pytania:

Wo liegt das Hundertwasserhaus?
Was befindet sich in Darmstadt?
Wofür ist das Studentenviertel in Dresden besonders bekannt?
Was ist die Waldspirale?
Was zeichnet die Grüne Zitadelle aus?
Woher schöpfte Hundertwasser seine Ideen?
Wie heißt das letzte zu seiner Lebenszeit gebaute Werk?
Welches Gebäude wurde noch nach seinem Tod gebaut?
Was ist die berühmte Sehenswürdigkeit in Rügen?
Was ist das Wahrzeichen vom Düsseldorfer Hafen?
Worauf beruht die Einzigartigkeit des Neuen Zellhofs?
Was ist die Vogelreiter Auto Residence?

Praca domowa

W ramach pracy domowej uczniowie realizują polecenie do Aufgabe 8 w części Sprawdź się i przygotowują opis wybranego przez siebie obiektu architektonicznego, charakterystycznego dla okolicy, w której mieszkają.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy interaktywnej

Przed lekcją: uczniowie powtarzają i utrwalają znane im słownictwo. Nauczyciel wyświetla mapę interaktywną. Uczniowie nazywają miejscowości i odwołują się do wiedzy posiadanej oraz wymieniają architekturę, budowle, które są im znane z podanych miejscowości.
W trakcie lekcji: uczniowie poszerzają zasób leksykalny o wyrażenia zawarte w materiale. Uczniowie losują wybraną miejscowość z mapy interaktywnej i prezentują budowlę, budynek na forum klasy.
Po lekcji: uczniowie wykorzystują znane zwroty i wyrażenia do realizacji zadań związanych z opisem otaczającego ich świata, wybierają nietypowe budowle znajdujące się w okolicy i prezentują je w formie plakatów i opisu.

Wykaz źródeł:

pl.wikipedia.org
de.wikipedia.org

Słownik