Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.6.1.3

Imię i nazwisko autora: Patrycja Doroszewska Olender

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Gestresst, geschockt oder genervt? / Zestresowany, zszokowany czy zdenerwowany?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VI, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji: Rozwijanie umiejętności wyrażania uczuć i emocji.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
2) miejsce zamieszkania (np. dom i jego okolica, pomieszczenia i wyposażenie domu, prace domowe);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
7) wyraża uczucia i emocje;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
7) wyraża uczucia i emocje;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
13) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
13) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • dopasowuje określenia uczuć i emocji do emotikonów;

  • nazywa przyczyny odczuwanych emocji;

  • tworzy wiadomość tekstową na temat swojego samopoczucia.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia wypowiedzi ustnych i pisemnych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim;

  • wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego;

  • współpraca z innymi osobami (kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – pogadanka, praca ze źródłem drukowanym;

  • aktywizująca – gry dydaktyczne, dyskusja dydaktyczna);

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • emotikony,

  • multimedium (katalog interaktywny),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat użycia emotikonów w Niemczech i na świecie.

  • Nauczyciel inicjuje krótką dyskusję na temat emotikonów i pyta kilku uczniów: Benutzt du Emoticons? In welchen Situationen?

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z emotkami w części Przeczytaj. Następnie zadaje pytanie: Kennst du diese Emojis? Was bedeuten sie? Uczniowie udzielają odpowiedzi.

  • Uczniowie czytają tekst „Emojis mit Bedeutung” w części Przeczytaj, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie pracują w parach i rozwiązują zadania w części Przeczytaj: zaznaczają, która informacja jest prawidłowa, uzupełniają tabelkę i dialogi oraz dopasowują znaczenia emotikonów (Übung 1‑4 w części Przeczytaj). Rozwiązania omawiane są na forum.

  • Nauczyciel rozkłada na stoliku różne emotikony, wymienia ich znaczenia, prosi uczniów, aby podchodzili i podnosili odpowiedni obrazek.

  • Przed przystąpieniem do pracy z katalogiem interaktywnym uczniowie w parach przyporządkowują ilustracje do odpowiedniej emocji, dopasowują emocje, zaznaczają prawidłowe odpowiedzi (Aufgabe 1‑3 w części Sprawdź się).

  • Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: Welche Emotionen und Gefühle kannst du schon nennen? Uczniowie zapisują na tablice poznane już uczucia i emocje. Następnie samodzielnie zapoznają się z katalogiem interaktywnym. Uczniowie dopasowują emocje pozytywne i negatywne oraz zaznaczają, co wyzwala te emocje (Übung 1 i 2 z części Katalog interaktywny). Swoje rozwiązania porównują z kolegą/koleżanką z ławki.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie pracują w parach. Wybierają zdjęcia z katalogu interaktywnego i zadają partnerowi/partnerce pytania: Wie fühlt sich die Person auf dem Foto? Warum fühlt sie sich so? Kilka par prezentuje swoje pytania i odpowiedzi na forum klasy.

Praca domowa:

  • Uczniowie piszą wiadomość SMS do koleżanki/kolegi (Aufgabe 8 z części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania katalogu interaktywnego:

  • przed lekcją: aby lekcja przebiegała sprawniej, uczniowie mogą odsłuchać teksty z katalogu interaktywnego i zapoznać się z nieznanym słownictwem już przed lekcją;

  • w trakcie lekcji: materiał z katalogu interaktywnego warto wykorzystać w fazie podsumowującej - uczniowie wybierają osoby ze zdjęć w katalogu i komentują ich samopoczucie;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa dotyczącego emocji.

Indeks górny Źródło: Contentplus Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik