Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.5.1.4

Imię i nazwisko autora: Agnieszka Świca

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Typisch Deutsch? / Typowo niemieckie?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa V, poziom językowy A1+

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności opisywania człowieka i jego cech charakteru.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się.

Cele operacyjne – zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3–6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • nazwie pozytywne i negatywne cechy charakteru,

  • poda przykłady określające przynależność,

  • opisze swojego przyjaciela.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem;

  • odczuwa radość z możliwości stworzenia swojej pracy w sposób, jaki mu odpowiada;

  • samodzielnie dokonuje oceny swoich umiejętności językowych.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych – grupowanie słów w różne kategorie;

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka (słowniki, Internet);

  • odgadywanie znaczenia tekstu czytanego.

Metody i formy nauczania:

  • podająca: pogadanka, wyjaśnianie, praca z tekstem czytanym;

  • praktyczna: wpis na czacie;

  • metoda aktywizująca: gry dydaktyczne, wyrażanie opinii, opowiadanie;

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana: multimedialne, z użyciem komputera.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupie,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (ilustracja interaktywna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel inicjuje krótką dyskusję na temat stereotypów o różnych narodowościach. Pyta uczniów, co sądzą o Niemcach, Austriakach i Szwajcarach – czy według nich przedstawiciele tych nacji mają jakieś narodowe cechy wspólne? Podane przez uczniów przykłady zapisuje na tablicy.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie czytają forum dyskusyjne Fabian und Lea lesen ein deutschsprachiges Forum i porównują swoje odpowiedzi z informacjami podanymi we wpisach.

  • Uczniowie wykonują Übung 1–3 z części Przeczytaj. W celu lepszego utrwalenia przymiotników określających cechy charakteru nauczyciel może zaproponować wykonanie Aufgabe 1–4 z części Sprawdź się.

  • W przypadku lekcji odbywającej się stacjonarnie nauczyciel może przeprowadzić zabawę wspierającą holistyczne, wielokanałowe uczenie się. Jeden uczeń wychodzi na środek klasy i za pomocą mimiki i gestykulacji pokazuje jakąś cechę. Zadanie pozostałych uczniów polega na odgadnięciu, o jaki przymiotnik chodzi. Uczeń, który go odgadnie, jako następny prezentuje pantomimę.

  • Uczniowie zapoznają się samodzielnie z multimedium w części Ilustracja interaktywna.

  • Nauczyciel zapisuje dwa zdania z zaimkami dzierżawczymi na tablicy i prosi uczniów o zapoznanie się z informacją z Tipp zur Grammatik. W razie potrzeby nauczyciel udziela dodatkowych wyjaśnień.

  • Uczniowie utrwalają użycie zaimków dzierżawczych, wykonując Übung 1–3 z części Ilustracja interaktywna oraz Aufgabe 6 z części Sprawdź się.

  • Uczniowie pracują w grupach. Nauczyciel rozdaje kartony lub kartki papieru w rozmiarze A4 (lub większym). Uczniowie pracują w grupach trzyosobowych, rysują na kartonach fikcyjną rodzinę i wypisują fikcyjne cechy charakteru jej członków.

c) Faza podsumowująca

  • Grupy łączone są po dwie, czyli w każdej grupie jest sześć osób. Członkowie grup zadają sobie nawzajem pytania dotyczące fikcyjnych rodzin na plakatach: Wer ist das? Wie ist deine Tante/euer Onkel/eure Schwester? itd. Grupa, która wykonała plakat, odpowiada na te pytania.

  • Nauczyciel zadaje pytanie podsumowujące: Czego się dziś nauczyliście?

Praca domowa

Uczniowie wykonują pisemnie Aufgabe 7 i 8 z części Sprawdź się, aby utrwalić słownictwo i struktury gramatyczne ćwiczone na lekcji.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania ilustracji interaktywnej:

  • przed lekcją: „odkrywanie” opisów osób przedstawionych na zdjęciach w ilustracji interaktywnej może mieć charakter motywujący;

  • w trakcie lekcji: wprowadzenie i utrwalenie przymiotników opisujących cechy charakteru; ilustracja interaktywna może stanowić bodziec do przeprowadzenia zabawy na lekcji: zadaniem uczniów z jednej grupy jest pokazanie cechy charakteru, grupa przeciwna powinna odgadnąć pokazywane słowo; druga opcja (trudniejsza) dotyczy przygotowania przez jedną z grup opisu znanej osoby, druga grupa ma za zadanie odgadnąć, o kogo chodzi;

  • po lekcji: uczniowie odsłuchują kilkakrotnie nagrania z ilustracji interaktywnej, aby utrwalić zwroty poznane na lekcji oraz poprawną wymowę.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik