Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.13.2

Imię i nazwisko autora: Agata Duda Maśloch

Temat zajęć: Die Umwelt schützen – aber wie? / Chrońmy środowisko – ale jak?

Poziom edukacyjny, klasa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji: Umiejętność opisywania i wypowiadania się na temat działań na rzecz ochrony środowiska i zachowań proekologicznych

Cele szczegółowe:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenie i ochrona środowiska naturalnego);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymienia przyczyny zanieczyszczenia środowiska i sposoby przeciwdziałania;

  • podaje przykłady zachowań proekologicznych i nieekologicznych;

  • opisuje swoje działania na rzecz ochrony środowiska.

Cele motywacyjne:

  • tworzenie i wykorzystywanie takich zadań językowych, które będą stanowiły ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych, oraz stwarzanie sytuacji edukacyjnych sprzyjających poznawaniu i rozwijaniu przez uczniów własnych zainteresowań oraz pasji;

  • wykorzystywanie autentycznych materiałów źródłowych (zdjęć, filmów, nagrań audio, tekstów), w tym z użyciem narzędzi związanych z technologiami informacyjno‑komunikacyjnymi, takich jak np. tablice interaktywne z oprogramowaniem, urządzenia mobilne.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – praca z tekstem źródłowym, praca z materiałami wizualnymi, wyjaśnianie;

  • aktywizująca – dyskusja, burza mózgów, plakat;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca zespołowa,

  • praca na forum klasy.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (mapa pojęć),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Nauczyciel prosi o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…”, następnie pyta uczniów, czy ich zdaniem ochrona środowiska jest ważna i dlaczego.

  • Nauczyciel prosi również o wymienienie przykładów zachowań proekologicznych.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają wypowiedzi uczniów w tekście z sekcji Przeczytaj i zaznaczają wyrażenia, które są im znane. Podczas drugiego czytania koncentrują swoją uwagę na zrozumieniu działań na rzecz środowiska naturalnego opisanych w tekście, w razie potrzeby wykorzystując wyrazy i zwroty zamieszczone w słowniczku.

  • Nauczyciel dzieli uczniów kilkuosobowe grupy. Uczniowie wykonują polecenia do tekstu w celu sprawdzenia jego rozumienia oraz utrwalenia nowego słownictwa związanego z ochroną środowiska. W Übung 1 koncentrują się na wypowiedziach swoich niemieckich rówieśników i zaznaczają, które stwierdzenia są prawdziwe, a które fałszywe. Następnie nauczyciel zapoznaje uczniów z zagadnieniem gramatycznym i tłumaczy zasady używania spójnika denn. W Übung 2 uczniowie tworzą zdania z użyciem tego spójnika. Przedstawiciele grup odczytują kolejne zdania, tłumacząc ich znaczenie. Na zakończenie tej fazy lekcji nauczyciel prosi, aby każda grupa zdecydowała, dzięki którym zachowaniom proekologicznym oszczędzamy energię lub wodę oraz które wyrażenia oznaczają zakupy przyjazne dla środowiska (Übung 3). Przedstawiciele grup przedstawiają wyniki swojej pracy na forum.

  • Uczniowie wykonują w parach polecenia do Mapy pojęć w celu utrwalenia i rozszerzenia słownictwa związanego z segregacją odpadów i ochroną środowiska: przyporządkowują nazwy odpadów do odpowiedniej kategorii (Übung 1), zaznaczają nazwy odpadów, które nie pasują do podanych kategorii (Übung 2), dopasowują ilustracje do nazwy pojemnika na odpady (Übung 3) oraz zaznaczają informacje zgodne z treścią multimedium (Übung 4). Polecenia te mają również na uwadze rozwijanie sprawności pisania i mówienia. Ponadto nauczyciel prosi uczniów, by po wykonaniu ćwiczeń porozmawiali ze sobą w parach, w jaki sposób dbają na co dzień o środowisko. Uczniowie powinni wykorzystać wyrażenia zawarte w dotychczasowych ćwiczeniach.

c) Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel ponownie dzieli uczniów na grupy (uczniowie mogą np. losować żółte, niebieskie, brązowe i zielone karteczki). Każda grupa otrzymuje kartkę w formacie A3, flamastry i kredki. Zadaniem każdego zespołu jest przygotowanie plakatu uświadamiającego, czym są zachowania proekologiczne. Tematem plakatu może być np. segregacja śmieci, zachowania, które są przyjazne dla środowiska, a formą np. mapa pojęć, collage, ilustracja, ulotka reklamowa. Nauczyciel prosi uczniów, aby wykonując plakat, wykorzystali wyrażenia i zwroty poznane na lekcji.

  • Na koniec uczniowie wykonują zadania z sekcji Sprawdź się (Aufgabe 1‑8), służące do samodzielnego sprawdzenia stopnia znajomości e‑materiału.

Praca domowa:

Uczniowie przygotowują (w dowolnej formie) prezentację, w której przedstawią zachowania proekologiczne realizowane przez członków rodziny i przyjaciół.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy pojęć:

  • przed lekcją: oswojenie się ze słownictwem; uczniowie przygotowują fiszki do tematu na podstawie słowniczka;

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i uzupełnienie słownictwa związanego z ochroną środowiska; uczniowie rozmawiają z nauczycielem na temat tego, co trzeba zrobić, aby chronić środowisko;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu; uczniowie pytają się wzajemnie, w jaki sposób można chronić środowisko.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik