Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.6.7.2

Imię i nazwisko autora: Karolina Aksamska

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Wie kann ich das Hemd reklamieren? / Jak mogę złożyć reklamację koszuli?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VI, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na temat składania reklamacji produktu

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
7) zakupy i usługi (np. rodzaje sklepów, towary i ich cechy, sprzedawanie i kupowanie, środki płatnicze, wymiana i zwrot towaru, promocje, korzystanie z usług);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni słownictwo związane z reklamacją towaru;

  • opisze koleżance/koledze w e‑mailu, jak zwrócić towar;

  • poda przykłady powodów, na podstawie których można zwrócić towar.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, porównywanie struktur z językiem ojczystym;

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania;

  • odgadywanie znaczeń z wykorzystaniem wskazówek i sugestii językowych.

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym, praca z tekstami audio, wyjaśnianie;

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe;

  • praktyczna – metoda aktywizująca, dyskusja;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna).

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Na początku zajęć nauczyciel poleca uczniom, aby przeczytali informację wprowadzającą. Następnie pyta uczniów, czy wiedzieli, że paragon nie jest potrzebny do złożenia reklamacji, oraz czy już składali z rodzicami reklamację bądź byli świadkiem, jak inni ludzie to robili. Nauczyciel prosi klasę o opisanie w parach zdjęcia w części Wprowadzenie.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają wpisy na forum z części Przeczytaj.

  • Nauczyciel dzieli uczniów na trzy grupy: Laura, Leon, Rebecca i prosi, aby swoimi słowami opowiedzieli, czego dowiedzieli się o osobach, które zostały im przydzielone. Uczniowie wypowiadają się, uwzględniając, jakie produkty kupiły osoby piszące na forum oraz jakie były z nimi problemy. Nauczyciel udziela im informacji zwrotnej dotyczącej poprawności wypowiedzi.

  • Nauczyciel czyta zdania z Übung 1 z części Przeczytaj i prosi uczniów o odpowiedź, czy są one prawdziwe czy fałszywe. Następnie uczniowie uzupełniają zdania brakującymi wyrazami (Übung 2 z części Przeczytaj).

  • Uczniowie pracują w grupach. Nauczyciel przygotowuje kilka scenariuszy sytuacji reklamacyjnych, w których uczniowie odgrywają różne role. Na przykład: klient reklamujący uszkodzony produkt, przedstawiciel firmy próbujący rozwiązać problem. Oprócz scenariuszy uczniowie otrzymują przydatne wyrażenia. Nauczyciel daje uczniom czas na przygotowanie swoich ról i argumentów w związku z danym scenariuszem reklamacyjnym. Każda grupa powinna omówić swoją rolę, przemyśleć argumenty i strategię komunikacji. Nauczyciel prosi grupy, aby przeprowadziły symulację reklamacji na podstawie przygotowanych scenariuszy. Każda grupa powinna odgrywać swoje role i próbować rozwiązać problem reklamacyjny. Nauczyciel obserwuje prace grup.

  • W kolejnym kroku uczniowie grają w grę edukacyjną oraz wykonują zadania do multimedium. Nauczyciel przedstawia uczniom zasady gry. Wyjaśnia, jak grać, jak zdobywać punkty, jakie są cele oraz co oznaczają różne elementy gry.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie dobierają się w pary. Na podstawie Aufgabe 8 z części Sprawdź się nauczyciel poleca uczniom, aby wzajemnie doradzili sobie, jak złożyć reklamację. Wyświetla przydatne zwroty: Du kannst ein Produkt online/vor Ort …/Auf der Website gibt es … du musst es … und dann …/Am nächsten Tag kommt … und holt bei dir …

  • Na koniec zajęć klasa rozwiązuje Aufgabe 3 oraz 5 z części Sprawdź się.

Praca domowa

Uczniowie wykonują Aufgabe 6 oraz 7 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: nauczyciel poleca uczniom, aby zapoznali się z grą, i zachęca ich do sprawdzenia nowych wyrażeń w słowniku; jeśli uczniowie zapoznają się z nowym słownictwem wcześniej, będą mogli brać pełniejszy udział w lekcji i efektywniej pracować;

  • w trakcie lekcji: wykorzystanie przykładów z gry do dyskusji o składaniu reklamacji;

  • po lekcji: powtórzenie słownictwa z zakresu składania reklamacji oraz zakupów, przypomnienie wiadomości.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik