Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.8.1.4

Imię i nazwisko autora: Lena Wilkiewicz

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Jeder hat mal schlechte Laune / Każdy ma czasem zły humor

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VIII, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Doskonalenie umiejętności nazywania i wyrażania uczuć w języku niemieckim.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
7) wyraża uczucia i emocje;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
7) wyraża uczucia i emocje;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
13) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
13) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne - zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • rozpozna i nazwie emocje;

  • poda przykłady emocji pozytywnych i negatywnych;

  • przedstawi propozycje, jak dbać o dobry nastrój.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • ma możliwość decydowania o swojej gotowości do mówienia;

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • sam decyduje, jak rozwiązać problem i udzielić wyjaśnień;

  • sam decyduje, jakie informacje przedstawić;

  • samodzielnie dokonuje refleksji swoich umiejętności językowych;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • ćwiczenie (tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdań ze sobą);

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych;

  • pokonywanie ograniczeń w mówieniu i pisaniu poprzez użycie synonimów, antonimów.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – techniki: pogadanka, opis, prelekcja, anegdota, wyjaśnianie, praca ze źródłem graficznym;

  • praktyczna – techniki: metoda problemowa, metoda aktywizująca – gry dydaktyczne, metoda przypadków, metoda sytuacyjna, inscenizacja, dyskusja, burza mózgów;

  • kognitywna – techniki: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (ilustracja interaktywna),

  • zestaw zadań interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel pokazuje uczniom kilka wybranych przez siebie ilustracji przedstawiających postacie wyrażające różne emocje poprzez mimikę i gesty. Następnie prosi uczniów, by spróbowali nazwać te emocje. Propozycje uczniów zapisuje w widocznym miejscu. Wspólnie dzielą przedstawione emocje na negatywne i pozytywne, a następnie układają je w kolejności od najsilniejszej do najsłabszej.

  • Uczniowie zaznaczają przy ilustracjach (np. naklejając naklejkę), w jakim są nastroju (Stimmungsbarometer).

  • Uczniowie dopasowują zwroty, które wcześniej przygotował/zapisał na tablicy nauczyciel, np.: müde sein/böse sein/glücklich sein/traurig sein itp. do odpowiedniej kategorii: gut gelaunt (gute Laune) – schlecht gelaunt (schlechte Laune). Każdy z uczniów wykonuje dopasowanie samodzielnie i ma na to np. minutę czasu, następnie wspólnie z nauczycielem uczniowie weryfikują poprawność wykonania zadania.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie wykonują Aufgabe 1 z części Sprawdź się w celu opracowania słownictwa niezbędnego do rozumienia tekstu w sekcji Przeczytaj.

  • Uczniowie czytają tekst, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku. W razie wątpliwości nauczyciel zapewnia uczniom pomoc i wsparcie. Zanim uczniowie przystąpią do ćwiczeń dedykowanych tekstowi źródłowemu, wskazane jest, by nauczyciel, inicjując krótką rozmowę na temat treści tekstu, upewnił się, że uczniowie go rozumieją. Mogą być to pytania typu: Wie fühlt sich Adam an diesem Tag? Warum? Warum ist Adam überfordert? Welche Tipps gibt ihm Jonas?

  • Uczniowie wykonują polecenia do tekstu (Übung 1‑2 z części Przeczytaj). Rozwiązania omawiane są na forum.

  • Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na zdanie w tekście: Wenn in deinem Leben etwas Schlimmes passiert, hast du keinen Spaß. Następnie poleca uczniom zapoznanie się z Tipp zur Grammatik. Zwraca uwagę na znaczenie oraz strukturę zdań wenn ... dann.

  • Uczniowie wykonują Übung 3 i 4 z części Przeczytaj.

  • Uczniowie zapoznają się z Ilustracją interaktywną, gdzie znajdują wskazówki na poprawę humoru. Uczniowie pracują pojedynczo i analizują ilustrację interaktywną, poznają słownictwo, odsłuchują nagrania. Następnie wykonują Übung 1‑3 z części Ilustracja interaktywna oraz wybrane ćwiczenia z części Sprawdź się (np. Aufgabe 2, 3 i 4).

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie zadają sobie nawzajem pytanie: Was machst du, wenn du traurig bist? (Aufgabe 7 z części Sprawdź się). Każdy z uczniów zadaje to pytanie trzem koleżankom i kolegom (metoda speed‑dating) i odpowiada na ich pytanie.

Praca domowa:

  • Uczniowie wykonują pisemnie Aufgabe 7 z części Sprawdź się oraz wybrane ćwiczenia z sekcji Sprawdź się, na które zabrakło czasu na lekcji (np. Aufgabe 5 i 6).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania ilustracji interaktywnej:

  • przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa, zapoznanie się z nowymi wyrażeniami;

  • w trakcie lekcji: inspiracja do stworzenia analogicznych wskazówek, porad;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik