Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Ewa Orlewicz

Przedmiot: Filozofia

Temat: Kurs logiki: lekcja 13. Logiczne wady wypowiedzi. Sprzeczność wewnętrzna

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres rozszerzony
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kultura logiczna.
2. Logiczne wady wypowiedzi: sprzeczność wewnętrzna, niedopowiedzenie i okazjonalność, nieostrość, wieloznaczność i chwiejność składniowa. Uczeń:
1) ustala, co sprawia, że w określonym wyrażeniu mamy do czynienia ze sprzecznością wewnętrzną;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele lekcji (językiem ucznia):

  • Poznasz najważniejsze rozumienia sprzeczności w sensie logicznym.

  • Poćwiczysz rozpoznawanie wypowiedzi cechujących się sprzecznością.

  • Nauczysz się odróżnić wypowiedzi sprzeczne od wypowiedzi przeciwstawnych i wykluczających się.

  • Zrozumiesz, że sprzeczność wypowiedzi może być sposobem wyrażenia stanu emocjonalnego mówiącego.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • poznaje najważniejsze rozumienia sprzeczności w sensie logicznym;

  • ćwiczy rozpoznawanie wypowiedzi cechujących się sprzecznością;

  • nauczy się odróżniać wypowiedzi sprzeczne od wypowiedzi przeciwstawnych i wykluczających się;

  • rozumie, że sprzeczność wypowiedzi może być sposobem wyrażenia stanu emocjonalnego mówiącego.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • z użyciem e‑podręcznika;

  • z użyciem komputera;

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • dyskusja;

  • schemat;

  • animacja.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • e‑podręcznik;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • komputery z dostępem do internetu dla uczniów;

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Nauczyciel prosi uczniów o krótki opis sytuacji, w której ktoś popadł w sprzeczność. Mogą się kierować intuicyjnym rozumieniem, co to znaczy, że ktoś popadł w sprzeczność.

Faza wprowadzająca:

  1. Podanie tematu i celu lekcji.

  2. Nauczyciel prosi wybranych uczniów o prezentację pracy domowej. Prosi uczniów o doprecyzowanie, na czym w danym przypadku polegała sprzeczność – wyprzedzając temat lekcji komentuje też, czy faktycznie zaszła sprzeczność w znaczeniu logicznym.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z treścią e‑materiału. Nauczyciel komentuje najważniejsze punkty upewniając się, czy uczniowie dobrze je rozumieją. Nauczyciel sadza uczniów kole. Ich zadaniem jest przeprowadzenie prostej gry. Pierwszy uczeń podaje dowolne proste stwierdzenie. Następny w kolejności uczeń ma za zadanie podać zdanie sprzeczne z poprzednim, kolejny uczeń zdanie wykluczające się, kolejny zdanie przeciwstawne. Potem runda zaczyna się od nowa. Uwaga: jeśli uczniowie i nauczyciel zgodnie ocenią, że w którymś przypadku niemożliwe było podanie zdania przeciwstawnego, wtedy runda się skraca i dany uczeń zamiast zdania przeciwstawnego będzie miał za zadanie podać kolejne zdanie serii. Nauczyciel rozpoczyna rozmowę kierowaną na temat różnicy między sprzecznością, wykluczaniem i przeciwstawnością. Rozważa z uczniami, czy ich zdaniem zasadne jest określanie wszystkich tego typu wypowiedzi mianem sprzecznych.

  2. Praca z multimedium. Nauczyciel wyświetla na tablicy interaktywnej materiał z sekcji „Schemat”. Odczytanie polecenia do multimedium: Poeksperymentuj z własnymi wersjami sprzeczności, przeciwstawności i wykluczenia. Wspólna praca całego zespołu klasowego nad odpowiedziami.

  3. Ćwiczenia przedmiotowe. Uczniowie dobierają się w pary i wykonują ćwiczenia
    1‑4. Następnie konsultują swoje rozwiązania z inną parą uczniów i ustalają jedną wersję odpowiedzi.

  4. Uczniowie wykonują ćwiczenia nr 5‑8. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanych zadań, omawiając je wraz z uczniami.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel wyświetla na tablicy temat lekcji i cele zawarte w sekcji „Wprowadzenie”. Wspólnie z uczniami poddaje refleksji proces dydaktyczny: czego się uczniowie nauczyli, czy osiągnęli założone cele?

  2. Wszyscy uczniowie podsumowują zajęcia, zwracając uwagę na nabyte umiejętności.

Praca domowa:

  1. Wytrop sprzeczności logiczne w życiu codziennym i spisz ich przykłady.

Materiały pomocnicze:

  • Brudnik E., Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie: przewodnik po metodach aktywizujących, Warszawa 2010.

  • Martens E., Dydaktyka filozoficzna, w: „Edukacja Filozoficzna” 6 (1988).

  • Taraszkiewicz M., Trendy - uczenie w XXI wieku, „Internetowy Magazyn CODN” 1 (2005).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

  • Nauczyciel może wykorzystać medium w sekcji „Schemat” do pracy przed lekcją. Uczniowie zapoznają się z jego treścią i przygotowują do pracy na zajęciach w ten sposób, żeby móc samodzielnie rozwiązać zadania.