Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.5.13.3

Imię i nazwisko autora: Agnieszka Świca

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Freizeit im Park / Czas wolny w parku

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa V, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat walorów przyrodniczych i rekreacyjnych niemieckich parków, tj. Ogrodu Angielskiego i Parku Olimpijskiego

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie przedsiębiorczości;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymienia miejsca w parku;

  • przedstawia formy spędzania czasu wolnego na łonie natury;

  • opisuje jeden z parków w Monachium.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się

  • tworzenie skojarzeń myślowych – umiejscawianie nowych słów w kontekście;

  • używanie obrazu i dźwięku (tworzenie ilustracji);

  • rozumienie informacji (czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów);

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet;

  • odgadywanie znaczenia tekstu czytanego;

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi);

  • organizowanie i planowanie uczenia się (zdobywanie wiedzy na temat tego, jak uczyć się języków obcych, przygotowanie odpowiedniego miejsca do nauki);

  • obniżanie poziomu lęku (stosowanie różnych technik relaksacyjnych);

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania (stwierdzenia o sobie „uczenie niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”);

  • zadawanie pytania o zdrowie i samopoczucie, które są ważne w życiu ucznia;

  • współpraca z innymi osobami (z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym, pogadanka, opis, wyjaśnienie;

  • praktyczna – odpowiedzi na pytania, pisanie krótkiej informacji tekstowej;

  • aktywizująca – burza mózgów;

  • kognitywna – popełnianie błędów traktowane jest jako zjawisko naturalne, związane z procesem uczenia się i potwierdzenie tego, że proces ten ma miejsce;

  • programowana – z użyciem komputera/telefonu komórkowego, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Uczniowie pracują w parach. Każda z nich ma za zadanie w ciągu dwóch minut sporządzić listę czynności, które można wykonywać w parku. Następnie uczniowie porównują przygotowane listy i je uzupełniają. Nauczyciel prosi uczniów, aby w parach przeprowadzili krótkie dialogi z wykorzystaniem zapisanych czynności według wzoru: Gehst du oft spazieren? Ja, ich gehe oft spazieren./Nein, ich gehe nicht oft spazieren.

  • Nauczyciel zachęca uczniów do opisu zdjęcia otwierającego, zadając im następujące pytania: Wer ist auf dem Bild? Wo ist das Mädchen? Was macht es? Welche Jahreszeit ist das?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji wprowadzającej na temat największego parku w Monachium. Pyta także o to, jakie miejsca w parkach znają. Nowe słownictwo, określające miejsca w parku, zostaje zapisane na tablicy.

  • Nauczyciel informuje klasę, że lekcja będzie dotyczyła świata przyrody: miejsc w parkach oraz sposobów spędzania czasu na świeżym powietrzu.

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z tekstem w części Przeczytaj. Następnie uczniowie opowiadają na forum, co zrozumieli.

  • Uczniowie wykonują polecenia do tekstu, sprawdzające jego rozumienie:

    • określają, która informacja jest prawdziwa, a która fałszywa (Übung 1),

    • określają główny temat tekstu (Übung 2),

    • uzupełniają informacje, kto co robi w parku (Übung 3).

  • Multimedium – gra edukacyjna pogłębia poruszone na lekcji zagadnienie leksykalne. Uczniowie pracują w parach. Następnie rozwiązują ćwiczenia znajdujące się w części Gra edukacyjna (Übung 1–3).

  • W zestawie ćwiczeń interaktywnych uczniowie utrwalają słownictwo (miejsca w parku i czynności tam wykonywane) oraz istotę czasowników zwrotnych: grupują miejsca w parku (Aufgabe 1), łączą w pary wyrażenia ze zdjęciami (Aufgabe 2), rozwiązują krzyżówkę (Aufgabe 3), dopasowują zdjęcie do usłyszanego tekstu (Aufgabe 4), uzupełniają opis, jak można spędzać czas wolny w parku (Aufgabe 5), grają w memory (Aufgabe 6), opisują jeden z parków (Aufgabe 8).

c) Faza podsumowująca:

  • Zastosowanie wiedzy i umiejętności. Klasa pracuje w dwóch grupach i gra w grę. Każda grupa ma plik zdjęć ilustrujących miejsca w parku lub czynności w nich wykonywane, wybiera swojego przedstawiciela, który po konsultacji z koleżankami i kolegami podaje właściwe hasło do wylosowanej ilustracji. Grupy losują ilustracje na zmianę. Za odgadnięty wyraz zespół otrzymuje punkt.

  • W przypadku trudności ze skompletowaniem zdjęć można przygotować karteczki z polskimi określeniami słówek.

Praca domowa

Uczniowie wykonują Aufgabe 7 w części Sprawdź się: piszą, który park w Monachium chcieliby odwiedzić, i uzasadniają dlaczego.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: nauczyciel prosi uczniów o sporządzenie listy znanych słówek określających czynności wykonywane podczas wypoczynku lub w czasie wolnym na świeżym powietrzu; informuje, że podczas wykonywania zadań w grze edukacyjnej poznają oni słownictwo związane z miejscami w parku i czynnościami tam wykonywanymi;

  • w trakcie lekcji: nauczyciel dobiera uczniów w pary i poleca, aby opisali sobie wzajemnie jedno miejsce w parku wraz z czynnościami, które można tam wykonywać;

  • po lekcji: powtórzenie materiału leksykalnego i gramatycznego, klasa przygotowuje fiszki z poznanym słownictwem.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik