Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.1.11.4

Imię i nazwisko autora: Beata Mamica

Przedmiot: Język obcy nowożytny (język niemiecki)

Temat zajęć: Ein Arztbesuch/Wizyta u lekarza

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność opisywania swoich dolegliwości chorobowych oraz zaleceń lekarza.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
11) zdrowie (np. tryb życia, samopoczucie, choroby, ich objawy i leczenie, niepełnosprawność, uzależnienia, pierwsza pomoc w nagłych wypadkach);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
10) przedstawia sposób postępowania (np. udziela instrukcji, wskazówek, określa zasady);
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
9) prosi o radę i udziela rady;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do sytuacji.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się.

Cele operacyjne – zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • nazywa dolegliwości chorobowe i przedstawia je lekarzowi;

  • porządkuje zwroty i wyrażenia stosowane podczas wizyty u lekarza;

  • nazywa dolegliwości chorobowe i określa zalecenia lekarza.

Cele motywacyjne

Uczeń:

  • dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka niemieckiego, a innymi przedmiotami szkolnymi;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata.

Strategie uczenia się:

  • używanie obrazu i dźwięku (wprowadzanie słów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, używanie skojarzeń wzrokowych, tworzenie ilustracji);

  • ćwiczenie (tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdań ze sobą)

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • tworzenie skojarzeń myślowych, np. tworzenie asocjacji i kojarzenie pojęć, grupowanie ich w różne kategorie, używanie obrazu i dźwięku (używanie skojarzeń wzrokowych, tworzenie ilustracji);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych słów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy.

Metody/techniki nauczania:

  • podejście komunikacyjne;

  • podejście humanistyczne;

  • podająca: praca ze źródłem drukowanym;

  • aktywizująca: metoda sytuacyjna, burza mózgów, wspólne czytanie;

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • plenum,

  • praca w grupie.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer/laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • pocięty tekst źródłowy,

  • multimedium (tekst audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat siły pozytywnego myślenia i woli organizmu w procesie leczenia.

  • Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych pojęć do tematu lekcji.

  • Nauczyciel inicjuje krótką dyskusję na temat sytuacji związanych ze stanem zdrowia, w których koniecznie udajemy się do lekarza po poradę i diagnozę.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie w parach czytają tekst z sekcji Przeczytaj „Wer fragt, gewinnt” oraz zaznaczają, które informacje z tekstu są poprawne, a które błędne (Übung 1 z sekcji Przeczytaj). Nauczyciel dzieli uczniów na grupy 3‑osobowe. Każda grupa siada przy osobnym stoliku. Przeznaczony do opracowania tekst jest dzielony przez nauczyciela na trzy fragmenty. Każdy uczeń zapoznaje się z fragmentem 1 i losuje jedno z trzech zadań: a) przygotuj pytania dla uczniów z grupy na temat przeczytanego fragmentu, b) zadaj uczniom z grupy pytania o niezrozumiałe słowa/fragmenty tekstu, c) streść uczniom przeczytany fragment.

  • Po wykonaniu zadania uczniowie prezentują w grupach wyniki swojej pracy: zadają pytania, odpowiadają na nie, streszczają tekst. Sekwencja powtarzana jest także w odniesieniu do fragmentów 2 i 3 (nauczyciel powinien zadbać o to, aby w poszczególnych sekwencjach każdy uczeń rozwiązywał inne - spośród zadań a‑c).

  • Uczniowie dobierają się w pary, łączą informacje, pytają lekarza o zalety i wady, korzyści i ryzyko związane z leczeniem, wykonując Übungen 2‑3 z sekcji Przeczytaj. Uczniowie naprzemiennie rozwiązują zadania do tekstu, wyjaśniając partnerowi swój tok rozumowania. W kolejnym kroku dwie pary porównują swoje rozwiązania. Na koniec uczniowie dokonują refleksji nad efektami pracy w parze. Przed przystąpieniem do pracy nauczyciel powinien zapoznać uczniów z zasadami rozwiązywania ćwiczeń w parach. Zasada naczelna: myślę, wyjaśniam i szukam ewentualnego błędu samodzielnie.

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy pytania do Pliku audio: Was fehlt der Patientin? Ist sie allergisch? Welche Beschwerden hat sie? Wie muss sie die Medikamente einnehmen? itp. Uczniowie słuchają pliku audio. odpowiadają na pytania dotyczące usłyszanego tekstu.

  • Po rundzie pytań uczniowie dopasowują streszczenie do tekstu, zaznaczają co robi lekarz, przyporządkowują wypowiedziom lekarza odpowiedzi pacjenta (Übungen 1–3 w części Plik audio).

W trakcie realizacji materiału na zajęciach stacjonarnych, po odsłuchaniu tekstu, uczniowie mogą przeprowadzić w parach scenki sytuacyjne, odgrywając rolę lekarza/pacjenta. Uczniowie ćwiczą umiejętność mówienia, opowiadają o dolegliwościach i udzielają porad zdrowotnych.

c) Faza podsumowująca

  • Nauczyciel przygotowuje koło fortuny w wersji online, na którym zostają umieszczone nazwy dolegliwości oraz chorób.

  • Uczniowie kręcą kołem i reagują poradą na wylosowaną chorobę/dolegliwość.

  • Uczniowie w formie łańcuszka wypowiedzi opisują przebieg wizyty u lekarza lub prezentują sposób informowania o dolegliwościach i reagują w sytuacji komunikacyjnej z lekarzem.

Praca domowa

W ramach realizacji pracy domowej uczniowie opisują objawy chorobowe przedstawionej postaci i formułują przypuszczenia na temat zaleceń lekarskich - Aufgabe 8.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa z zakresu Zdrowie. Nauczyciel zawiesza na tablicy zdjęcia osób z różnymi dolegliwościami, uczniowie opisują dolegliwości ze zdjęć;

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do posiadanej wiedzy i połączenie jej z nową wiedzą (konekcjonizm). Uczniowie tworzą reakcje do przygotowanych wcześniej dolegliwości ze zdjęć, przyjmują rolę lekarzy i stawiają diagnozy oraz wydają zalecenia, które zostają zapisane wokół zdjęć. Uczniowie grają również w grę „czółko”. Na czoło wybranego ucznia zostaje przyklejona karteczka samoprzylepna z hasłem dotyczącym dolegliwości i uczniowie naprowadzają ucznia na naklejone hasło. Opisując je innymi słowami, nie mogą wymienić zapisanych słów;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z zakresu Zdrowie. Uczniowie losują karteczkę z nazwą jednego z lekarzy specjalistów (chirurg, ortopeda, okulista...). Następnie opisują swoje dolegliwości, przeprowadzając rozmowę z lekarzem specjalistą.

Słownik