Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.2.3.1

Imię i nazwisko autora: Lena Wilkiewicz

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Schulfächer für die Zukunft/Przedmioty szkolne w przyszłości

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji: Umiejętność wypowiadania się na temat znaczenia przedmiotów szkolnych w późniejszym życiu.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
3) edukacja (np. szkoła i jej pomieszczenia, przedmioty nauczania, uczenie się – w tym uczenie się przez całe życie, przybory szkolne, oceny szkolne, życie szkoły, zajęcia pozalekcyjne, system oświaty);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • analizuje aktywności wykonywane podczas różnych zajęć szkolnych;

  • przedstawia ważny dla siebie przedmiot szkolny;

  • opowiada o umiejętnościach, które szkoła powinna dodatkowo przekazywać.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • uczy się o sprawach, które są dla niego ważne;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach.

Strategie uczenia się:

  • strategie w zakresie rozumienia informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • współpraca z innymi osobami (współpraca z kolegami na tym samym poziomie znajomości języka niemieckiego).

Metody i formy nauczania:

  • konstruktywizm;

  • metoda komunikacyjna;

  • podająca – opis; praca z tekstem źródłowym;

  • praktyczna – burza mózgów, łańcuszek pytań;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca w plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (katalog interaktywny),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Uczniowie słuchają wypowiedzi kilku osób na temat ich zainteresowań oraz dobierają przedmioty szkolne zgodnie z ich zainteresowaniami (Aufgabe 1). Następnie nauczyciel dzieli uczniów na grupy trzyosobowe. Każda grupa otrzymuje zestaw karteczek, na których zapisano pojedyncze słowa/zwroty: was, ist, dein, Lieblingsfach?; wann, hast, du, Mathe?; wie viele Stunden, hat, deine Klasse, am Montag?; was, macht, ihr, im Deutschunterricht? Uczniowie tworzą pytania na podstawie słów/zwrotów, po sprawdzeniu ich poprawności w grupach zadają je sobie nawzajem i udzielają odpowiedzi. Następnie uczniowie czytają informację „Czy wiesz, że…” na temat przedmiotów szkolnych.

  • Nauczyciel przedstawia pytanie: Jakie przedmioty są szczególnie ważne dla przyszłości? Uczniowie podczas krótkiej burzy mózgów prezentują swoje propozycje, uzasadniając swoje zdanie.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie dobierają się w pary, przedstawiają swoje opinie na temat przedmiotów przyszłości oraz opracowują wspólne stanowisko. Uczniowie w parach zapisują na karteczce swoją odpowiedź.

  • Nauczyciel prosi o przedstawienie odpowiedzi i zawieszenie ich na tablicy. Omawia wraz z uczniami wyniki na plenum.

  • Uczniowie w innych parach zapoznają się z treścią tekstu Absolut notwendige Schulfächer, zaznaczają, jakie tematy zostały podjęte w tekście (Übung 1), dobierają informacje do autorów tekstu (Übung 2) oraz dobierają nazwy przedmiotów szkolnych do informacji o powodach ich uczenia się (Übung 3).

  • Nauczyciel rozdaje uczniom karteczki, na których zapisane zostały w formie pytania różne zwroty z Übung 1 z sekcji Katalog interaktywny, np. Weißt du, wie man ... ein Konto eröffnet?, ... mit Medien umgeht?, .... aktiv die Freizeit verbringt? itd.

  • Uczniowie, chodząc po klasie, zadają pytania i udzielają odpowiedzi, notują również wypowiedzi innych uczniów. Następnie w grupach podsumowują wyniki przeprowadzonej ankiety i na podstawie udzielonych odpowiedzi podają propozycje własnych przedmiotów szkolnych, które powinny znaleźć się w planie lekcji. Następnie w grupach analizują informacje w części Prezentacja multimedialna. Na tablicy powstaje lista przedmiotów szkolnych w przyszłości, które zostają uzupełnione o różne aktywności (Übung 1). Uczniowie dobierają wypowiedzi uczniów do właściwego przedmiotu szkolnego (Übung 2) oraz zaznaczają informacje zgodne z treścią multimedium (Übung 3).

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie dobierają czynności wykonywane w szkole do różnych osób (Aufgabe 2), dopasowują aktywności do różnych przedmiotów szkolnych (Aufgabe 3), zaznaczają błędne określenie czynności (Aufgabe 4).

  • Uczniowie w parach odczytują i przekształcają zdania z Aufgabe 5, następnie w parach omawiają dwa najistotniejsze ich zdaniem przedmioty dla szkoły przyszłości, uzasadniając swoją opinię (Aufgabe 6).

  • Uczniowie przyglądają się zdjęciu do Aufgabe 9, opisują zdjęcie w parach, a wybrani uczniowie odpowiadają na pytania zamieszczone pod zadaniem.

Praca domowa

Uczniowie uzupełniają luki w tekście (Aufgabe 7) oraz przygotowują wpis na blogu na temat przedmiotu, którego chętnie uczyliby się dodatkowo w szkole (Aufgabe 10).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania katalogu interaktywnego:

  • przed lekcją: uczniowie przygotowują wizję szkoły przyszłości w formie wizualnej, np. schematu, plakatu, notatki wizualnej;

  • w trakcie lekcji:  uczniowie prowadzą dyskusję na temat potrzeb i oczekiwań wobec szkoły z różnych perspektyw: uczniów, nauczycieli oraz rodziców;

  • po lekcji: uczniowie projektują aplikację mobilną do planowania lekcji w szkole, prezentując jej możliwości i różne funkcje.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik