Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.4.1.3

Imię i nazwisko autora: Katarzyna Drausal

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Wie heißt du? / Jak się nazywasz?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa IV, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:
Rozwijanie umiejętności przedstawiania się i pytania o imię innych osób.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • poda przykłady niemieckich imion;

  • przedstawi się;

  • zapyta inne osoby, jak się nazywają.

Cele motywacyjne:

  • wykorzystanie zajęć z języka obcego nowożytnego do rozwijania wrażliwości międzykulturowej oraz kształtowania postawy ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur;

  • stosowanie odniesień do kultury, tradycji i historii kraju pochodzenia uczniów oraz tworzenie sytuacji komunikacyjnych umożliwiających uczniom rozwijanie umiejętności interkulturowych;

  • tworzenie i wykorzystywanie takich zadań językowych, które będą stanowiły ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych.

Strategie uczenia się:

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, np. poprzez porównywanie imion z językiem ojczystym lub innym językiem obcym - na przykład angielskim;

  • pokonywanie ograniczeń w mówieniu i pisaniu, np. poprzez przechodzenie na język ojczysty, szukanie pomocy u rozmówców;

  • współpraca z innymi osobami.

Metody i formy pracy:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym;

  • problemowa – ekspozycja, dyskusja;

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe;

  • praktyczna – inscenizacja;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji zajęć:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (katalog interaktywny),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Aby zaciekawić uczniów tematem, nauczyciel pyta, czy wiedzą, jak ich imiona brzmią w innych językach obcych. Zapisuje te imiona na tablicy.

b) Faza realizacyjna:

  • Przed zapoznaniem się z danymi ze statystyki na temat najpopularniejszych imion w Niemczech, uczniowie proszeni są o zrobienie listy niemieckich imion, znanych im z mediów lub piosenek. Uczniowie mogą w tym celu wykorzystać katalog interaktywny, aby poznać imiona najbardziej rozpoznawalnych postaci z krajów niemieckojęzycznych. Stworzone przez uczniów listy porównywane są z danymi ze statystyki w części Przeczytaj. Uczniowie sprawdzają, czy znane im imiona znalazły się wśród tych najbardziej popularnych.

  • Uczniowie pracują w grupach 4‑osobowych i opracowują wspólnie listę trzech najciekawszych niemieckich imion dziewczęcych i trzech chłopięcych.

  • Można w tym celu wykorzystać technikę placemat/Platzdeckchen - jest to forma grupowej „burzy mózgów”. Jej celem jest znalezienie rozwiązania problemu. Grupa siedzi wokół stołu, pośrodku którego leży duży arkusz papieru z pięcioma polami do robienia notatek. Jedno z pól znajduje się pośrodku arkusza. Każdy z uczniów notuje na „swoim polu” własne typy imion. Następnie uczestnicy: przemieszczają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, czytają wpisy koleżanek i kolegów, komentują je i uzupełniają. Po zakończeniu tej fazy porównuje się ze sobą podane propozycje. Wynik dyskusji, w tym przypadku ranking najciekawszych imion danej grupy, notowany jest w środkowym polu.

c) Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby każdy z nich przedstawił się, wykorzystując niemiecką wersję swojego imienia. W przypadku problemów, nauczyciel udziela rad i wskazówek.

Praca domowa:

  • Uczniowie tworzą kolaże: naklejają wyszukane zdjęcie znanej osoby, pochodzącej z niemieckiego obszaru językowego i zamieszczają informację na jej temat - jak się nazywa.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania katalogu interaktywnego:

  • przed lekcją: uczniowie są proszeni o wyszukanie i przyniesienie na lekcję zdjęcia znanej im osoby, pochodzącej z niemieckiego obszaru językowego oraz o przygotowanie informacji - kim ta osoba jest (może być tu konieczna praca ze słownikiem);

  • w trakcie lekcji: uczniowie wykorzystują prezentowane w katalogu interaktywnym wzorce tekstowe do stworzenia własnych tekstów, opisujących znane im osoby, pochodzące z niemieckiego obszaru językowego;

  • po lekcji: uczniowie tworzą wymyślone dialogi między wybranymi przez siebie osobami pochodzącymi z niemieckiego obszaru językowego i ćwiczą poznane na lekcji zwroty i wyrażenia.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik