Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.5.2

Imię i nazwisko autora: Patrycja Doroszewska Olender

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Manchmal geht alles schief / Czasami wszystko idzie źle

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Kształtowanie umiejętności informowania o czynnościach życia codziennego oraz godzinach.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
5) życie prywatne (np. rodzina, znajomi i przyjaciele, czynności życia codziennego, określanie czasu, formy spędzania czasu wolnego, święta i uroczystości, styl życia, konflikty i problemy);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
7) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne - zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • przedstawi czas zegarowy oficjalnie i nieoficjalnie;

  • sformułuje pytania dotyczące wykonywania określonych czynności;

  • opisze w kilku zdaniach przebieg dnia.

Cele motywacyjne:

  • Uczeń ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem, czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości, otrzymuje informację zwrotną o postępach.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • wykorzystywanie wskazówek niejęzykowych.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – techniki: pogadanka, opis, wyjaśnianie, praca ze źródłem drukowanym, wykład informacyjny w formie audio i/lub video, podcast;

  • aktywizująca - zabawy: pisanie niewidzialnym piórem, dyktando partnerskie;

  • kognitywna – techniki: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca w plenum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (ilustracja interaktywna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Na początku lekcji nauczyciel prosi uczniów, aby w parach wykonali ćwiczenie „Jaka to liczba?” Uczniowie piszą palcem liczbę 0‑99 na plecach swojego partnera. Partner odgaduje, jaka to liczba. Następnie uczniowie zamieniają się rolami. Powtarzają w ten sposób liczby.

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat ciekawostek związanych z określaniem czasu w Niemczech. Prosi uczniów o skomentowanie tekstu: Wie sieht das bei dir aus? Bist du pünktlich oder kommst du oft zu spät?

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel dzieli klasę na pary. Uczniowie otrzymują dwie wersje tekstu z części Przeczytaj: „Manchmal geht alles schief” jako Partnerdikat. Z każdego z tekstów usunięto inne słowa. Zadaniem uczniów jest podyktowanie swojego tekstu partnerowi: Partner A: Ich ... den ... nicht. Partner B: ... höre ... Wecker ..., itd. Uczniowie sprawdzają poprawność tekstu, porównując go z oryginałem. W kolejnym etapie realizują polecenia do tekstu i wykonują w parach Übung 1 w części Przeczytaj. Nauczyciel zaznacza poprawne rozwiązania, pokazując je na tablicy interaktywnej. Następnie uczniowie wykonują w parach Übung 2 i 3 z części Przeczytaj oraz Aufgabe 1‑3 z części Sprawdź się.

  • Uczniowie zapoznają się z ilustracją interaktywną. Nauczyciel zapisuje na tablicy przykłady: Fünf nach sechs. Sechs Uhr fünf.

  • Nauczyciel prosi uczniów o wskazanie, który sposób określania czasu jest formalny, a który nieformalny. Następnie uczniowie wykonują w parach Übung 1‑3 z części Ilustracja interaktywna oraz Aufgabe 4 z części Sprawdź się.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie pracują w parach. Najpierw wykonują Aufgabe 7 w części Sprawdź się: odpowiadają na pytania o czas wykonywania czynności. Następnie zadają sobie nawzajem pytania, co robią o poszczególnych porach (Übung 4 z części Przeczytaj).

  • Uczeń odpowiada sobie na pytania: Co było dla mnie na tej lekcji najważniejsze? Czego się dziś nauczyłem/nauczyłam?

Praca domowa:

  • Uczniowie wykonują pisemnie Aufgabe 8 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania ilustracji interaktywnej:

  • przed lekcją: można polecić uczniom wcześniejsze zapoznanie się z ilustracją interaktywną w celu przygotowania się do lekcji;

  • w trakcie lekcji: odwoływanie się do ilustracji interaktywnej pomoże uczniom w wykonaniu ćwiczeń i zadań dotyczących oficjalnego i nieoficjalnego określania czasu;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia różnych sposobów określania czasu.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik