Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.5.1.5

Imię i nazwisko autora: Marta Bartoszewska

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Das sind meine Hobbys / Oto moje zainteresowania

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa V, poziom językowy A1+

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności wyrażania opinii o zainteresowaniach oraz wypowiadania się na temat hobby.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
7) wyraża uczucia i emocje;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni zainteresowania;

  • przedstawi opinię na temat zainteresowań;

  • opowie, co lubi robić w czasie wolnym.

Cele motywacyjne:

  • Uczeń wykorzystuje zajęcia z języka obcego nowożytnego do rozwijania wrażliwości międzykulturowej oraz kształtowania postawy ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur.

  • Uczeń tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które będą stanowiły ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych.

  • Nauczyciel przeprowadza „na bieżąco” nieformalną oraz formalną diagnozę oraz systematycznie przekazuje uczniowi i jego rodzicom – w sposób zrozumiały i czytelny dla odbiorcy – informację zwrotną na temat poziomu osiągnięć/postępów ucznia w zakresie poszczególnych umiejętności językowych.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych: tworzenie asocjacji i kojarzenie pojęć, grupowanie ich w różne kategorie,

  • używanie obrazu i dźwięku: tworzenie ilustracji,

  • ćwiczenie wymowy i pisowni nowopoznanych słów, ćwiczenie użycia i rozumienia języka obcego w naturalnych kontekstach w rozmowie z obcokrajowcem,

  • rozumienie informacji: czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów,

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet,

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych),

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi);

  • organizowanie i planowanie uczenia się (zdobywanie wiedzy na temat tego, jak uczyć się języków obcych, przygotowanie odpowiedniego miejsca do nauki, dbałość o dogodny dla nauki czas; wyznaczanie celów krótko- i długoterminowych),

  • automotywacja i zachęcenie do działania (głośne wyrażanie pozytywnej afirmacji/stwierdzenia o sobie, np. „uczenie się języka niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”),

  • zadawanie pytania (prośba o wyrażenie opinii),

  • współpraca z innymi osobami (z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym;

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe, analiza;

  • praktyczna – metoda aktywizująca;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (katalog interaktywny),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z cytatem „Wer ein Hobby hat, macht aus Freizeit Freuzeit”. Uczniowie odpowiadają na pytanie, czy zgadzają się z podanym stwierdzeniem. Następnie wymieniają swoje zainteresowania w języku polskim. Nauczyciel wymawia, a następnie zapisuje na tablicy wymienione przez uczniów hobby w języku niemieckim.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają tekst, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • W celu utrwalenia słownictwa uczniowie wykonują Übung 1‑3. Uczniowie wskazują, czy zdania są zgodne z treścią tekstu, porządkują okoliczniki czasu oraz przymiotniki określające pozytywne i negatywne opinie.

  • Uczniowie uczą się, w jaki sposób można zapytać rówieśnika o opinię na temat hobby oraz w jaki sposób można wyrazić swoje zdanie na temat danego zainteresowania.

  • Katalog interaktywny pogłębia poruszoną już w tekście źródłowym tematykę i utrwala słownictwo poznane wcześniej. Uczniowie wykonują polecenia do katalogu interaktywnego, które sprawdzają ich umiejętność czytania ze zrozumieniem. Uczniowie przyporządkowują podpisy do zdjęć (Übung 1), łączą pasujące do siebie fragmenty zdań (Übung 2) oraz dopasowują wyrazy do kategorii (Übung 3) w części Katalog interaktywny.

  • W części Sprawdź się uczniowie utrwalają poznane słownictwo dotyczące zainteresowań, wyrażania opinii o hobby oraz częstotliwości wykonywania czynności poprzez:

    • rozwiązywanie krzyżówki (Aufgabe 1),

    • zaznaczenie wyrazów, które pasują do czasownika spielen (Aufgabe 2),

    • dopasowanie wyrazów do kategorii (Aufgabe 3),

    • uzupełnienie tekstu brakującymi wyrazami (Aufgabe 4),

    • wskazywanie wyrażeń synonimicznych (Aufgabe 5),

    • wskazywanie prawidłowych reakcji językowych (Aufgabe 6).

  • Nauczyciel przygotowuje scenariusze dotyczące różnych zainteresowań i hobby. Uczniowie w parach lub małych grupach otrzymują scenariusze i muszą odegrać krótkie dialogi, w których rozmawiają o swoich pasjach. To ćwiczenie pomaga w praktycznym stosowaniu słownictwa w kontekście.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie odpowiadają na pytanie, jakie mają hobby. Uczniowie, którzy mają takie samo hobby łączą się w grupy (najlepiej czteroosobowe). Osoby, które wymieniły różnorodne hobby również łączą się w grupy, jednak muszą zdecydować się na jedno hobby. Nauczyciel wręcza grupom kartę pracy, która zawiera pytania: Jak nazywa się to hobby? (Wie heißt dieses Hobby?), Na czym ono polega? (Worum geht es in diesem Hobby?), Co jest potrzebne do jego realizacji? (Was braucht man dafür?), Jakie sławne osoby mają to samo hobby? (Welche berühmte Personen haben das gleiche Hobby?) Uczniowie pracują ze słownikami, tworzą kolaże, które zawierają odpowiedzi na pytania. TIPP: Wyjaśnijcie, na czym polega wybrane przez was hobby. Jakich przedmiotów, sprzętu potrzebujecie do wykonywania tej czynności? Poszukajcie w Internecie sławnych osób, które również mają takie samo hobby. LÖSUNG: Unser Hobby ist Sport. Wir spielen Fußball/Volleyball/Basketball/joggen/schwimmen … Wir brauchen einen Ball/Sportschuhe/eine Badehose … Robert Lewandowski ist auch ein Sportfan. Mesut Özil spielt auch Fußball.

Praca domowa:

Uczniowie wykonują Aufgabe 7 i 8. Opisują, jakie czynności wykonują często, czasami, rzadko i wcale. Uczniowie utrwalają zasady szyku prostego. Rozpoczynają zdania od podmiotu, od okolicznika czasu lub dopełnienia oraz odpowiadają na pytania. Uczniowie mogą wykonać plakat z rysunkami ilustrującymi opisywane czynności.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania katalogu interaktywnego:

  • przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa z tematu zainteresowania, uczniowie tworzą mapę myśli związanych z tym hasłem;

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą;

  • po lekcji: powtórzenie materiału leksykalnego i gramatycznego, praca nad wymową i intonacją za pomocą słowniczka. Uczniowie potrafią opowiedzieć o tym, jakie mają hobby, zapytać rówieśnika, jakie ma zainteresowania, zapytać o opinię i wyrazić swoje zdanie na temat zainteresowań.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik