Imię i nazwisko autora: Aleksandra Brzeźniak‑Bielecka

Przedmiot: Język nowożytny nauczany jako drugi – język rosyjski

Temat zajęć: Я и мои́ виртуа́льные друзья́ / Ja i moi wirtualni znajomi

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa III, poziom językowy A2

Podstawa programowa:

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

• kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

• kompetencje cyfrowe;

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

• kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• poszerza zakres słownictwa dotyczący nawiązywania znajomości, dzięki czemu opowiada o swoich wirtualnych znajomych;

• wyjaśnia, jakie są jego zdaniem różnice między przyjaźnią realną a wirtualną;

• udziela porady swojej koleżance, która zastanawia się nad dołączeniem do sieci społecznościowej.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

• dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka rosyjskiego a innymi przedmiotami szkolnymi i innymi dziedzinami życia;

• dostrzega swoje kompetencje, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

• ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

• otrzymuje informację zwrotną o postępach;

• uczy się o rzeczach, które są dla niego ważne;

• tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

• uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

• wykorzystuje i rozwija kreatywność, zaspokaja potrzebę ciekawości.

Strategie uczenia się:

• strategie pamięciowe: tworzenie skojarzeń myślowych, umiejscawianie nowych słów w kontekście, grupowanie słów w różne kategorie, systematyczne powtarzanie i utrwalanie poznanego materiału językowego;

• strategie kognitywne: tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdań ze sobą, uczenie się utartych zwrotów, w których można „podstawić” inne wyrazy, ćwiczenie użycia i rozumienia języka obcego w naturalnych kontekstach; odbieranie i wysyłanie informacji: stosowanie różnych technik, które pomagają w rozumieniu informacji pisanych i dźwiękowych, korzystanie z dodatkowych źródeł, takich jak wpisy na forum, nagrania audio i wideo; analiza danych języka obcego: analizowanie zdania metodą dedukcji, rozbijanie zdań i zwrotów na mniejsze części, porównywanie języka obcego z ojczystym na poziomie zwrotów i zdań, tłumaczenie treści pisanych i mówionych;

• strategie kompensacyjne: odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych, używanie wskazówek językowych – niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego lub obcego i domyślanie się treści w języku obcym, np. czego dotyczy reklama w gazecie, radiu, telewizji, jeśli uczący się rozpoznaje tylko niektóre słowa z języka obcego.

Metody nauczania:

• eksponująca;

• kognitywna;

• podająca;

• praktyczna;

• aktywizująca;

• problemowa.

Techniki nauczania:

• materiały audio,

• burza mózgów,

• objaśnienia i komentarze,

• powtórzenia fraz,

• opowiadanie,

• dialog,

• burza mózgów,

• grupy eksperckie.

Formy zajęć:

• praca w parach;

• praca w grupach;

• praca indywidualna.

Środki dydaktyczne:

• komputer z dostępem do internetu i możliwością odtwarzania dźwięku;

• projektor multimedialny;

• zeszyt przedmiotowy, tekst źródłowy, multimedium (nagranie audio), zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji

Faza wprowadzająca:

• Nauczyciel pyta uczniów, czy są aktywnymi użytkownikami mediów społecznościowych. Podczas dyskusji poszczególne osoby są proszone o określenie swojego stosunku do nowoczesnych technologii, rozmów na czatach i publikowania zdjęć w internecie. Prowadzący zajęcia wysłuchuje wszystkich wypowiedzi i informuje uczniów, że tematem zajęć będą nie tylko same media społecznościowe, ale także zawierane w nich znajomości.

Faza realizacyjna:

• Po zapoznaniu się z tekstem źródłowym uczniowie przeprowadzają na forum klasy dyskusję na temat tego, co myślą o zawieraniu internetowych znajomości. Dodatkowo nauczyciel prosi niektórych uczniów o podzielenie się z grupą swoimi doświadczeniami lub refleksjami na temat trwałości takich relacji.

• Uczniowie w czteroosobowych grupach na podstawie multimedium tworzą miniporadnik zawierania internetowych znajomości. Muszą znaleźć się w nim minimum 3 wskazówki, co należy robić i 3 – czego unikać.

• Nauczyciel dzieli uczniów na 3 grupy. Zadaniem każdej z nich jest stworzenie instrukcji dotyczącej tworzenia konta w mediach społecznościowych i korzystania z nich. Powinny się w niej znaleźć najistotniejsze wyrażenia z tekstu źródłowego i multimedium, które nauczyciel wypisał wcześniej na kartach dla każdej grupy.

Faza podsumowująca:

• Uczniowie pracują w parach. Ich zadaniem jest przeprowadzenie dyskusji, w której jedna ze stron wciela się w rolę zwolennika, a druga – przeciwnika mediów społecznościowych. Ich celem jest kulturalna wymiana argumentów „za” i „przeciw” tworzeniu kont na takich portalach.

Praca domowa:

• Uczniowie pisemnie wykonują ćwiczenia nr 7 i 8 i przesyłają je nauczycielowi do weryfikacji za pomocą systemu lub aplikacji, z której korzysta szkoła (np. Librus, Teams/forma Google). Nauczyciel udziela pisemnej informacji zwrotnej, zwracając uwagę na mocne i słabe strony wypowiedzi. Ocenia ćwiczenia, biorąc pod uwagę zasób i poprawność użytych środków językowych. Na następnej lekcji nauczyciel może omówić najbardziej typowe błędy, które pojawiały się w sprawdzanych pracach.

Materiały pomocnicze:

• Karty z najważniejszymi wyrażeniami.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania ilustracji interaktywnej:

• W trakcie lekcji: uczniowie mogą zapoznać się ze znalezionymi w internecie wskazówkami dotyczącymi bezpiecznego korzystania z mediów społecznościowych.

• Po lekcji: uczniowie na podstawie utrwalonego słownictwa z multimedium mogą stworzyć prezentacje na temat problemów i szans związanych z prowadzeniem wideoblogów.