Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.4.8.4

Imię i nazwisko autora: Karolina Aksamska

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Ich habe Reisekrankheit / Mam chorobę lokomocyjną

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa IV, poziom językowy A1

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności wypowiadania się w mowie i w piśmie na temat podróżowania środkami lokomocji oraz choroby lokomocyjnej

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
8) podróżowanie i turystyka (np. środki transportu i korzystanie z nich, orientacja w terenie, baza noclegowa, wycieczki, zwiedzanie);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni środki lokomocji;

  • wyjaśni, jakim środkiem lokomocji najczęściej podróżuje za granicę i dlaczego;

  • opisze, jak radzić sobie, mając chorobę lokomocyjną.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, porównywanie struktur z językiem ojczystym;

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania;

  • odgadywanie znaczeń z wykorzystaniem wskazówek i sugestii językowych.

Metody i formy nauczania:

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe;

  • praktyczna – metoda aktywizująca, dyskusja;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • karteczki z rysunkiem statku, samolotu, samochodu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (mapa pojęć),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Na początku zajęć nauczyciel poleca uczniom, aby przeczytali informację wprowadzającą. Następnie pyta, czy znają kogoś, kto ma chorobę lokomocyjną bądź czy sami się z nią borykają. Rozwija z uczniami dyskusję na ten temat i zadaje im pytanie, czy znają sposoby na radzenie sobie z tą chorobą. Po krótkiej dyskusji nauczyciel prosi uczniów o opisanie w parach zdjęcia otwierającego.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają wpisy na forum z części Przeczytaj. Nauczyciel czyta zdania z Übung 2 z części Przeczytaj i prosi uczniów o odpowiedź, czy zdanie jest prawdziwe czy fałszywe. Następnie uczniowie dopasowują środki transportu do odpowiedniej osoby (Übung 1 z części Przeczytaj).

  • Nauczyciel dzieli uczniów na trzy grupy: Esma, Stephan, Laura i prosi, aby swoimi słowami opowiedzieli, czego dowiedzieli się o osobach, które zostały im przydzielone. Uczniowie wypowiadają się. Nauczyciel udziela im informacji zwrotnej dotyczącej poprawności wypowiedzi.

  • Uczniowie w parach wstawiają pasujące wyrazy z listy (Übung 3 z części Przeczytaj).

  • Uczniowie przyglądają się mapie pojęć Was hilft gegen Reisekrankheit? Odczytują podane propozycje. Nauczyciel wyjaśnia nieznane zwroty, prosi uczniów o powtarzanie za nim. Następnie uczniowie w parach dopasowują, co robi osoba na zdjęciu, wstawiają pasujący wyraz (Übung 1, 2 z części Mapa pojęć).

  • Nauczyciel rozdaje uczniom malutkie karteczki z rysunkiem statku, samolotu, samochodu, w ten sposób dzieli uczniów na trzy grupy. Uczniowie w grupach przygotowują notatkę wizualną dotyczącą tego, co pomaga osobom cierpiącym na chorobę lokomocyjną. Uczniowie tworzą porady tylko dla środka lokomocji, który wylosowali. Notatki wizualne poszczególne grupy prezentują na forum klasy. Nauczyciel udziela uczniom informacji zwrotnej dotyczącej poprawności wypowiedzi.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie dobierają się w pary. Na podstawie Aufgabe 8 z części Sprawdź się nauczyciel poleca uczniom, aby podzielili się radami, jak sobie radzić podczas podróży, mając chorobę lokomocyjną. Każdy z uczniów wybiera jeden środek lokomocji i na jego podstawie podaje wskazówki. Nauczyciel wyświetla na tablicy interaktywnej przydatne zwroty: Beim Reisen mit dem Auto/Schiff/Flugzeug… Du kannst das Fenster aufmachen/vorne im Auto sitzen/Kaugummi kauen/frische Snacks essen…

Praca domowa

Uczniowie odpowiadają w formie pisemnej na pytania: Womit fährst du gern? Womit fährst du am häufigsten ins Ausland? Hast du Reisekrankheit? (Aufgabe 7 z części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy pojęć:

  • przed lekcją: nauczyciel poleca uczniom, aby zapoznali się z mapą, i zachęca ich do sprawdzenia nowych wyrażeń w słowniku; jeśli uczniowie zapoznają się z nowym słownictwem wcześniej, będą mogli brać pełniejszy udział w lekcji i efektywniej pracować;

  • w trakcie lekcji: wykorzystanie przykładów z mapy pojęć do dyskusji o radzeniu sobie podczas podróżowania w przypadku choroby lokomocyjnej;

  • po lekcji: powtórzenie słownictwa z zakresu podróżowania, środków lokomocji oraz choroby lokomocyjnej.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik