II tys. p.n.e. – początki kształtowania się łaciny w Lacjum
V – IX w. n.e. – okres kształtowania się języków romańskich
1543 – data wydania O obrotach ciał niebieskich Mikołaja Kopernika
1551 – data wydania O naprawie Rzeczypospolitej Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
RgDCL6OMt07eu1
Scenariusz zajęć do pobrania
Scenariusz zajęć do pobrania
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
III. W zakresie kompetencji społecznych. Uczeń: 1. dostrzega wagę systematyczności w poznawaniu zjawisk gramatycznych i dokładności w sporządzaniu adekwatnego przekładu; 2. nabiera umiejętności szybkiego praktycznego zastosowania i ćwiczenia nowo nabytej wiedzy.
Nauczysz się
definiować słowa w znanych ci językach nowożytnych oraz terminologii;
dostrzegać łacińskie źródła polskiej kultury;
opowiadać czym jest język łaciński i jaki był jego wpływ na rozwój kultury europejskiej.
Łacina wokół nas
Język łaciński ukształtował się wiele wieków przed Chrystusem na terenie Lacjum w środkowej Italii. Z czasem stał się ojczystą mową Rzymian, a wraz z ich ekspansją w Europie – językiem rzymskiej republiki, a następnie całego Imperium Romanum. Po upadku cesarstwa na Zachodzie, łacina nie przestała być językiem całej wykształconej Europy – nadal tworzono w niej dzieła literackie, stanowiła język urzędowy i posługiwano się nią w dyplomacji. To z niej ukształtowały się między V i IX w. n.e. tzw. języki romańskiejęzyki romańskiejęzyki romańskie. Najpopularniejsze z nich to: włoski, hiszpański czy francuski. Podobieństwa, które między nimi obserwujemy, wynikają właśnie ze wspólnego pochodzenia. Język łaciński zawsze był obecny w Europie. Historia tego języka, to dzieje kultury europejskiej. Próba poznania łaciny daje możliwość lepszego rozumienia zjawisk, które zachodziły w naszej historii i kulturze. Jej znajomość moglibyśmy porównać do okularów, przez które lepiej widzimy otaczający nas świat.
RRrCLUcFTBbFX1
Czarno-biała ilustracja nieznanego autora przedstawia skan kolumny z Forum Romanum na której znajduje się wczesno łacińska inskrypcja. Zapisy na kolumnie nie są czytelne, część inskrypcji została uszkodzona.
Wczesna inskrypcja łacińska, pochodząca z Forum Romanum (VI w. p.n.e.), wikimedia.org, domena publiczna
RzqiZZb3uClHG
Ćwiczenie 1
Połącz wyrazy łacińskie z ich polskimi znaczeniami. Zwróć uwagę, czy wykonując zadanie opierasz się na podobieństwie łacińskich słów do słów polskich, czy może słów znanych Ci z innych języków. mōns Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża rēgīna Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża aqua Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża lingua Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża populus Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża rosa Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża
Połącz wyrazy łacińskie z ich polskimi znaczeniami. Zwróć uwagę, czy wykonując zadanie opierasz się na podobieństwie łacińskich słów do słów polskich, czy może słów znanych Ci z innych języków. mōns Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża rēgīna Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża aqua Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża lingua Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża populus Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża rosa Możliwe odpowiedzi: 1. język, 2. lud, 3. królowa, 4. woda, 5. góra, 6. róża
Połącz wyrazy łacińskie z ich polskimi znaczeniami. Zwróć uwagę, czy wykonując zadanie opierasz się na podobieństwie łacińskich słów do słów polskich, czy może słów znanych Ci z innych języków.
góra, lud, królowa, język, woda, róża
mōns
rēgīna
aqua
lingua
populus
rosa
Łacina językiem nauki
Z czasem łacina przestała być językiem ojczystym kogokolwiek. Ten fakt nie spowodował jednak jej całkowitego zniknięcia. Pozostała z nami jako wspaniały nośnik idei i język na tyle precyzyjny, że przez kolejne wieki wciąż wydawał się ludziom idealny do przekazywania treści naukowych. Dziś nazywamy łacinę językiem martwym, choć właściwie łacina nigdy nie „umarła”. Nadal jej używamy, choć czasem czynimy to nieświadomie.
Przyjrzyj się choćby oznaczeniom pierwiastków:
symbol
łacińska nazwa
polska nazwa
Au
aurum
złoto
Ag
argentum
srebro
Fe
ferrum
żelazo
Sn
stannum
cyna
Pb
plumbum
ołów
R1WSwUUfdFROI
Ćwiczenie 2
Połącz symbole pierwiastków z polskimi nazwami. Au - aurum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Ag- argentum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Fe - ferrum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Sn - stannum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Pb - plumbum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo
Połącz symbole pierwiastków z polskimi nazwami. Au - aurum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Ag- argentum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Fe - ferrum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Sn - stannum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo Pb - plumbum Możliwe odpowiedzi: 1. złoto, 2. ołów, 3. srebro, 4. cyna, 5. żelazo
Połącz symbole pierwiastków z polskimi nazwami.
ołów, srebro, cyna, żelazo, złoto
Au - aurum
Ag- argentum
Fe - ferrum
Sn - stannum
Pb - plumbum
Po łacinie o państwie, prawie, Bogu
Elity i myśliciele europejscy przez wieki używali łaciny nie tylko do opisywania świata przyrody. Precyzja języka Rzymian kolejnym pokoleniom wydawała się idealna dla wyrażania myśli związanych ze społeczeństwem, prawem, czy nawet z tym co boskie. Uniwersalne łacińskie maksymy prawnicze w zwięzły sposób określają zasady, sprecyzowane następnie w szczegółowych zapisach kodeksów. Zwróć uwagę na kilka z nich. Czy są ci znane?
in locō parentis
dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna)
caveat ēmptor
dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym)
in dubiō prō reō
w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego
prō pūblicō bonō
dla dobra publicznego
R1GkOQGlIE0or1
Ilustracja autorstwa Johna Leecha pod tytułem „Karykatura Cycerona”, na którym znajduje się tłum ludzi. W samym centrum obrazu stoi mężczyzna w średnim wieku, jest ubrany w długą biało-różową togę. Mężczyzna ma krótkie i czarne włosy. Lewą rękę ma podniesioną do góry i trzyma w niej papierowy zwój. Wokół niego znajdują się ludzie. W prawej części obrazu obecna jest grupa mężczyzn, która odwraca wzrok od Cycerona. Sprawiają wrażenie złych i obrażonych. Scena przemówienia Cycerona odbywa się w pomieszczeniu.
John Leech, „Karykatura Cycerona”, w The Comic History of Rome by Gilbert Abbott A. Beckett, Londyn 1850, wikimedia.org, domena publiczna
RsAsDQyjEmHIy
Ćwiczenie 3
Przyporządkuj polskie wyrazy do słów łacińskich, z którymi są związane: cīvis - obywatel Możliwe odpowiedzi: 1. cywilny, 2. deifikacja, 3. cywil, 4. legalny, 5. legitymizm, 6. legislatura, 7. deizm lēgēs - prawa Możliwe odpowiedzi: 1. cywilny, 2. deifikacja, 3. cywil, 4. legalny, 5. legitymizm, 6. legislatura, 7. deizm deus – bóg Możliwe odpowiedzi: 1. cywilny, 2. deifikacja, 3. cywil, 4. legalny, 5. legitymizm, 6. legislatura, 7. deizm
Przyporządkuj polskie wyrazy do słów łacińskich, z którymi są związane: cīvis - obywatel Możliwe odpowiedzi: 1. cywilny, 2. deifikacja, 3. cywil, 4. legalny, 5. legitymizm, 6. legislatura, 7. deizm lēgēs - prawa Możliwe odpowiedzi: 1. cywilny, 2. deifikacja, 3. cywil, 4. legalny, 5. legitymizm, 6. legislatura, 7. deizm deus – bóg Możliwe odpowiedzi: 1. cywilny, 2. deifikacja, 3. cywil, 4. legalny, 5. legitymizm, 6. legislatura, 7. deizm
Przyporządkuj poniższe polskie wyrazy do słów łacińskich, z którymi są związane:
Polskie słowa z poprzedniego zadania połącz z właściwymi objaśnieniami: legitymizm Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. cywil Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. deizm Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. legislatura Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. legalny Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. cywilny Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. deifikacja Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej.
Polskie słowa z poprzedniego zadania połącz z właściwymi objaśnieniami: legitymizm Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. cywil Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. deizm Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. legislatura Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. legalny Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. cywilny Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej. deifikacja Możliwe odpowiedzi: 1. Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich. 2. Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli. 3. Ogół organów ustawodawczych w danym kraju. 4. Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących. 5. Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga. 6. Inaczej: zgodny z prawem. 7. Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej.
Polskie słowa z poprzedniego zadania połącz z właściwymi objaśnieniami:
Inaczej: zgodny z prawem., Przypisywanie komuś lub czemuś cech boskich., Ktoś niebędący w czynnej służbie wojskowej., Inaczej: odnoszący się do stosunków osobistych, rodzinnych i majątkowych obywateli., Ogół organów ustawodawczych w danym kraju., Nurt religijno-filozoficzny dotyczący natury Boga., Koncepcja polityczna z początku XIX wieku, głosząca nienaruszalność praw dynastii panujących.
legitymizm
cywil
deizm
legislatura
legalny
cywilny
deifikacja
Polonia czyli polska
Z językiem łacińskim wiążą się również losy naszego kraju. Właściwie wszystkie ważne teksty, które w pierwszych wiekach naszej historii powstawały w Polsce i o Polsce, napisane były w języku Rzymian. W najstarszych rocznikach odnajdujemy wzmiankę: „966 – Mysko dux baptizatur” (966 – książę Mieszko zostaje ochrzczony). To właśnie po łacinie o Polakach pisze anonimowy autor, zwany Galem, również Wincenty Kadłubek i Jan Długosz. W tym języku powstaje Dē revolūtiōnibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich) Mikołaja Kopernika, czy choćby Dē Rēpūblicā emendanda (O naprawie Rzeczypospolitej) Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
Poznawanie języka łacińskiego to poznawanie kultury antyku, której ślady pozostały w Europie na wieki. Ale to też lepsze rozumienie naszej ojczyzny – jej kultury, obyczajów i historii.
ROe8ES5usBtYw1
Obraz autorstwa Jana Matejki pod tytułem „Zaprowadzenie chrześcijaństwa” przedstawia próbę wprowadzenia religii chrześcijańskiej na ziemiach pogańskich. Na pierwszym planie obrazu znajdują się ludzie od prostych rolników po ludzi majętnych. Jeden z rolników orze pole. Z prawej strony obrazu znajduje się rosły mężczyzna ubrany w czerwone spodnie i koszulę. W jednej dłoni trzyma srebrny miecz, jego druga dłoń opiera się o krzyż – symbol chrześcijaństwa. W tle widoczny są lasy, gród oraz jego mury obronne. Scena na obrazie ma miejsce późnym wieczorem, niebo ma barwę niebiesko-pomarańczową, po którym latają ptaki.
Jan Matejko, „Zaprowadzenie chrześcijaństwa”, 1889, Muzeum Narodowe w Warszawie, Polska, wikimedia.org, domena publiczna
R1cSVzvGzkSEd1
Ilustracja autorstwa Aleksandra Regulskiego pod tytułem „Jan Kochanowski” przedstawia portret słynnego poety. Mężczyzna pozuje w pomieszczeniu, na półkach widoczne są książki. Ma krótkie ciemne włosy i bujny zarost. Charakteryzuje się kamiennym wyrazem twarzy. Kochanowski ubrany jest w koszulę oraz długi ciemny płaszcz. W jednej dłoni trzyma papierowy zwój, w drugiej dłoni trzyma kawałek materiału. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Joannes Cochanovius, 2. Jan Kochanowski
Ilustracja autorstwa Aleksandra Regulskiego pod tytułem „Jan Kochanowski” przedstawia portret słynnego poety. Mężczyzna pozuje w pomieszczeniu, na półkach widoczne są książki. Ma krótkie ciemne włosy i bujny zarost. Charakteryzuje się kamiennym wyrazem twarzy. Kochanowski ubrany jest w koszulę oraz długi ciemny płaszcz. W jednej dłoni trzyma papierowy zwój, w drugiej dłoni trzyma kawałek materiału. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Joannes Cochanovius, 2. Jan Kochanowski
Aleksander Regulski, „Jan Kochanowski”, 1884, [w.] H.Widecka, A. Żendara „Katalog portretów osobistości polskich i obcych w Polsce działających”, Warszawa, 1992, CC BY 3.0
R7bfT4yIgOv9g1
Obraz Jana Matejki przedstawia portret Andrzeja Frycza Modrzewskiego – mężczyzny w podeszłym wieku. Na twarzy Modrzewskiego widoczne są liczne zmarszczki, oraz bujny siwo-rudy zarost. Na jego głowie znajduje się nakrycie głowy, które zakrywa włosy. Mężczyzna ma bardzo poważną minę, nie pokazuje swoich uczuć. Ubrany jest w czarny płaszcz. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Andreas Fricius Modrevius, 2. Andrzej Frycz Modrzewski.
Obraz Jana Matejki przedstawia portret Andrzeja Frycza Modrzewskiego – mężczyzny w podeszłym wieku. Na twarzy Modrzewskiego widoczne są liczne zmarszczki, oraz bujny siwo-rudy zarost. Na jego głowie znajduje się nakrycie głowy, które zakrywa włosy. Mężczyzna ma bardzo poważną minę, nie pokazuje swoich uczuć. Ubrany jest w czarny płaszcz. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Andreas Fricius Modrevius, 2. Andrzej Frycz Modrzewski.
Jan Matejko, „Andrzej Frycz Modrzewski”, XIX w., Muzeum Lubelskie, Lublin, Polska, wikimedia.org, wikimedia.org, domena publiczna
R1KRrgnCYQn5x1
Obraz nieznanego autora przedstawia portret Macieja Kazimierza Sarbiewskiego – mężczyzny w średnim wieku. Sarbiewski ma krótkie czarne włosy, oraz ciemne krótkie wąsy, ubrany jest w biało-czarny płaszcz z widocznymi złotymi zdobieniami na rękawach. Na jego twarzy widoczny jest lekki uśmiech. Jedną dłoń ma schowaną, w drugiej dłoni znajduje się wieniec laurowy. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Mathias Casimirus Sarbievius, 2. Maciej Kazimierz Sarbiewski
Obraz nieznanego autora przedstawia portret Macieja Kazimierza Sarbiewskiego – mężczyzny w średnim wieku. Sarbiewski ma krótkie czarne włosy, oraz ciemne krótkie wąsy, ubrany jest w biało-czarny płaszcz z widocznymi złotymi zdobieniami na rękawach. Na jego twarzy widoczny jest lekki uśmiech. Jedną dłoń ma schowaną, w drugiej dłoni znajduje się wieniec laurowy. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Mathias Casimirus Sarbievius, 2. Maciej Kazimierz Sarbiewski
Autor nieznany, „Maciej Kazimierz Sarbiewski”, XVII w., Muzeum Czartoryskich, Kraków, Polska, wikimedia.org, domna publiczna
R1SQIg2fh7Q0S1
Obraz nieznanego autora przedstawia portret Mikołaja Kopernika – słynnego polskiego astronoma. Mężczyzna w średnim wieku ukazany jest na tle ciemnej ściany. Ma długie ciemne włosy, patrzy się w prawą stronę, na jego twarzy widoczne są zmarszczki i delikatny uśmiech. Kopernik ubrany jest w czarną koszulę oraz czerwoną kamizelkę. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Nicolaus Copernicus, 2. Mikołaj Kopernik
Obraz nieznanego autora przedstawia portret Mikołaja Kopernika – słynnego polskiego astronoma. Mężczyzna w średnim wieku ukazany jest na tle ciemnej ściany. Ma długie ciemne włosy, patrzy się w prawą stronę, na jego twarzy widoczne są zmarszczki i delikatny uśmiech. Kopernik ubrany jest w czarną koszulę oraz czerwoną kamizelkę. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Nicolaus Copernicus, 2. Mikołaj Kopernik
Autor nieznany, „Mikołaj Kopernik”, 1580, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku, wikimedia.org, domena publiczna
RIpzH4DbmVE041
Czarno-biała ilustracja nieznanego autora przedstawia portret Andrzeja Krzyckiego – poety i duchownego. Mężczyzna jest w średnim wieku, ma krótkie włosy, które są przykryte przez piuskę. Na jego twarzy znajduje długa broda i wąsy, spod których wyłania się lekki uśmiech. Krzycki ubrany jest w długą czarną szatę, na jego szyi widoczny jest żelazny krzyż. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Ilustracja interaktywna 1. Andreas Cricius, 2. Andrzej Krzycki
Czarno-biała ilustracja nieznanego autora przedstawia portret Andrzeja Krzyckiego – poety i duchownego. Mężczyzna jest w średnim wieku, ma krótkie włosy, które są przykryte przez piuskę. Na jego twarzy znajduje długa broda i wąsy, spod których wyłania się lekki uśmiech. Krzycki ubrany jest w długą czarną szatę, na jego szyi widoczny jest żelazny krzyż. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Ilustracja interaktywna 1. Andreas Cricius, 2. Andrzej Krzycki
Autor nieznany, „Andrzej Krzycki”, 1864, Biblioteka Narodowa, Warszawa, wikimedia.org, domena publiczna
R1QCwadE9bDc11
Ćwiczenie 5
Wskaż, autora pracy Dē revolūtiōnibus orbium coelestium. Możliwe odpowiedzi: 1. Nicolaus Copernicus 2. Mathias Caimirus Sarbievius 3. Andreas Cricius
Wskaż, autora pracy Dē revolūtiōnibus orbium coelestium. Możliwe odpowiedzi: 1. Nicolaus Copernicus 2. Mathias Caimirus Sarbievius 3. Andreas Cricius
R1T1UhO3OdY5L
Ćwiczenie 6
Połącz łacińskie maksymy prawnicze z ich polskim tłumaczeniami. in locō parentis Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego caveat ēmptor Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego in dubiō prō reō Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego prō pūblicō bonō Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego
Połącz łacińskie maksymy prawnicze z ich polskim tłumaczeniami. in locō parentis Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego caveat ēmptor Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego in dubiō prō reō Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego prō pūblicō bonō Możliwe odpowiedzi: 1. dla dobra publicznego, 2. dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), 3. dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym), 4. w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego
Połącz łacińskie maksymy prawnicze z ich polskim tłumaczeniami.
dla dobra publicznego, dosł. na miejscu rodzica; pełniąc obowiązki rodzica (opiekuna), w razie wątpliwości na korzyść oskarżonego, dosł. niech kupujący się strzeże (ograniczenie dobrej wiary w obrocie handlowym)
in locō parentis
caveat ēmptor
in dubiō prō reō
prō pūblicō bonō
RPfU8i1V9Xpxz
Ćwiczenie 7
Wpisz nazwisko autora Dē Rēpūblicā emendanda. Odpowiedź: Tu uzupełnij
Wpisz nazwisko autora Dē Rēpūblicā emendanda. Odpowiedź: Tu uzupełnij
Wpisz nazwisko autora Dē Rēpūblicā emendanda.
Odpowiedź: ....................
Słowniki
Słownik pojęć
języki romańskie
języki romańskie
grupa języków, które wykształciły się w okresie wczesnego średniowiecza z łaciny ludowej. Należą do nich m.in. język włoski, hiszpański, francuski, portugalski, rumuński.
Słownik łacińsko‑polski
RRFVBNj7Za5U6m9e033eb53100232d_00000000000081
Słownik łacińsko-polski.
Słownik łacińsko-polski.
Źródło: online skills, licencja: CC0.
m9e033eb53100232d_0000000000008
m9e033eb53100232d_0000000000008
aurum, -i (n.) złoto
caelestis, -is, -e należący do nieba, niebiański
caveo, -ere, cavi, cautum (2) baczyć, strzec się
dux, ducis (m.) książę
ferrum, -ī (m.) żelazo; tutaj: miecz, oręż, metafora walki
locus, -i (pl. loci, orum) (m.) miejsce, przestrzeń, kraj, sposobność, możliwość, okazja
publicus, -a, -um należący do ludu, stanowiący własność publiczną, państwowy
reus, -ī m oskarżony
Galeria dzieł sztuki
RRrCLUcFTBbFX1
Czarno-biała ilustracja nieznanego autora przedstawia skan kolumny z Forum Romanum na której znajduje się wczesno łacińska inskrypcja. Zapisy na kolumnie nie są czytelne, część inskrypcji została uszkodzona.
Wczesna inskrypcja łacińska, pochodząca z Forum Romanum (VI w. p.n.e.), wikimedia.org, domena publiczna
R1GkOQGlIE0or1
Ilustracja autorstwa Johna Leecha pod tytułem „Karykatura Cycerona”, na którym znajduje się tłum ludzi. W samym centrum obrazu stoi mężczyzna w średnim wieku, jest ubrany w długą biało-różową togę. Mężczyzna ma krótkie i czarne włosy. Lewą rękę ma podniesioną do góry i trzyma w niej papierowy zwój. Wokół niego znajdują się ludzie. W prawej części obrazu obecna jest grupa mężczyzn, która odwraca wzrok od Cycerona. Sprawiają wrażenie złych i obrażonych. Scena przemówienia Cycerona odbywa się w pomieszczeniu.
John Leech, „Karykatura Cycerona”, w The Comic History of Rome by Gilbert Abbott A. Beckett, Londyn 1850, wikimedia.org, domena publiczna
ROe8ES5usBtYw1
Obraz autorstwa Jana Matejki pod tytułem „Zaprowadzenie chrześcijaństwa” przedstawia próbę wprowadzenia religii chrześcijańskiej na ziemiach pogańskich. Na pierwszym planie obrazu znajdują się ludzie od prostych rolników po ludzi majętnych. Jeden z rolników orze pole. Z prawej strony obrazu znajduje się rosły mężczyzna ubrany w czerwone spodnie i koszulę. W jednej dłoni trzyma srebrny miecz, jego druga dłoń opiera się o krzyż – symbol chrześcijaństwa. W tle widoczny są lasy, gród oraz jego mury obronne. Scena na obrazie ma miejsce późnym wieczorem, niebo ma barwę niebiesko-pomarańczową, po którym latają ptaki.
Jan Matejko, „Zaprowadzenie chrześcijaństwa”, 1889, Muzeum Narodowe w Warszawie, Polska, wikimedia.org, domena publiczna
RTNfUTJtEfJen1
Ilustracja autorstwa Aleksandra Regulskiego pod tytułem „Jan Kochanowski” przedstawia portret słynnego poety. Mężczyzna pozuje w pomieszczeniu, na półkach widoczne są książki. Ma krótkie ciemne włosy i bujny zarost. Charakteryzuje się kamiennym wyrazem twarzy. Kochanowski ubrany jest w koszulę oraz długi ciemny płaszcz. W jednej dłoni trzyma papierowy zwój, w drugiej dłoni trzyma kawałek materiału.
Aleksander Regulski, „Jan Kochanowski”, 1884, [w.] H.Widecka, A. Żendara „Katalog portretów osobistości polskich i obcych w Polsce działających”, Warszawa, 1992, CC BY 3.0
RKbzzGmccThVW1
Obraz Jana Matejki przedstawia portret Andrzeja Frycza Modrzewskiego – mężczyzny w podeszłym wieku. Na twarzy Modrzewskiego widoczne są liczne zmarszczki, oraz bujny siwo-rudy zarost. Na jego głowie znajduje się nakrycie głowy, które zakrywa włosy. Mężczyzna ma bardzo poważną minę, nie pokazuje swoich uczuć. Ubrany jest w czarny płaszcz.
Jan Matejko, „Andrzej Frycz Modrzewski”, XIX w., Muzeum Lubelskie, Lublin, Polska, wikimedia.org, wikimedia.org, domena publiczna
R1ZYlNOaXqw4D1
Obraz nieznanego autora przedstawia portret Macieja Kazimierza Sarbiewskiego – mężczyzny w średnim wieku. Sarbiewski ma krótkie czarne włosy, oraz ciemne krótkie wąsy, ubrany jest w biało-czarny płaszcz z widocznymi złotymi zdobieniami na rękawach. Na jego twarzy widoczny jest lekki uśmiech. Jedną dłoń ma schowaną, w drugiej dłoni znajduje się wieniec laurowy.
Autor nieznany, „Maciej Kazimierz Sarbiewski”, XVII w., Muzeum Czartoryskich, Kraków, Polska, wikimedia.org, domna publiczna
R8QZX3SOqcg7v1
Obraz nieznanego autora przedstawia portret Mikołaja Kopernika – słynnego polskiego astronoma. Mężczyzna w średnim wieku ukazany jest na tle ciemnej ściany. Ma długie ciemne włosy, patrzy się w prawą stronę, na jego twarzy widoczne są zmarszczki i delikatny uśmiech. Kopernik ubrany jest w czarną koszulę oraz czerwoną kamizelkę.
Autor nieznany, „Mikołaj Kopernik”, 1580, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku, wikimedia.org, domena publiczna
RZV7Bac1M6FyG1
Czarno-biała ilustracja nieznanego autora przedstawia portret Andrzeja Krzyckiego – poety i duchownego. Mężczyzna jest w średnim wieku, ma krótkie włosy, które są przykryte przez piuskę. Na jego twarzy znajduje długa broda i wąsy, spod których wyłania się lekki uśmiech. Krzycki ubrany jest w długą czarną szatę, na jego szyi widoczny jest żelazny krzyż.
Autor nieznany, „Andrzej Krzycki”, 1864, Biblioteka Narodowa, Warszawa, wikimedia.org, domena publiczna
Bibliografia
J. Korpanty, Mały słownik łacińsko‑polski, Warszawa 2001.
K. Kumaniecki, Słownik łacińsko‑polski, Warszawa 1997.
M. Plezia, Słownik łacińsko‑polski, Warszawa 2007.
Z. Samolewicz, T. Sołtysik, Składnia łacińska, Kraków 2006.
J. Wikarjak, Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Warszawa 2013.
H. Wolanin, Gramatyka opisowa klasycznej łaciny w ujęciu strukturalnym, Kraków 2012.