DNA – nośnik informacji genetycznej
Cząsteczki DNA znajdują się w każdej żywej komórce. Zawierają one informacje o budowie i funkcjonowaniu organizmu. W DNA ludzkiej komórki przechowywane jest tyle danych, ile daje się zapisać na 4 płytach CD‑ROM.
kwasy nukleinowe zawierają informację genetyczną;
DNA u organizmów jądrowych znajduje się w jądrze komórkowym, a u bezjądrowców na terenie cytoplazmy;
przed podziałem jądra komórkowego dochodzi do powielenia DNA.
opisywać budowę DNA;
opisywać związek między DNA a genem;
wyjaśniać, na czym polega powielanie informacji genetycznej i kiedy zachodzi.
1. Podwójna nić DNA
Cząsteczka DNA, czyli kwasu deoksyrybonukleinowego, jest zbudowana z dwóch nici, które są równo od siebie odległe i wspólnie spiralnie skręcone, dlatego przybiera kształt linii śrubowej, czyli helisy. Można ją porównać do sznurowej drabinki, której każdy szczebel buduje para nukleotydównukleotydów.
Nukleotyd to najmniejsza jednostka budująca DNA. Każdy nukleotyd składa się z cukru deoksyrybozy, reszty kwasu fosforowego i zasady azotowej. W DNA występują 4 zasady azotowe: adenina (A), cytozyna (C), guanina (G) i tymina (T). Każdy nukleotyd zawiera tylko jedną zasadę azotową, dlatego wyróżniamy 4 typy nukleotydów: adeninowy, cytozynowy, guaninowy i tyminowy. Pojedyncza nić DNA składa się z szeregu nukleotydów łączących się ze sobą poprzez reszty kwasu fosforowego. Nukleotydy budujące sąsiednie nici DNA są ze sobą połączone za pośrednictwem zasad azotowych. Zasady łączą się wiązaniami wodorowymiwiązaniami wodorowymi w ściśle określony sposób: adenina zawsze z tyminą, a cytozyna zawsze z guaniną. Dzięki temu kolejność zasad azotowych w jednej nici wyznacza ich ustawienie w drugiej nici. Taką właściwość zasad azotowych nazywa się komplementarnościąkomplementarnością.
Niektóre przedmioty są względem siebie komplementarne, czyli wzajemnie się uzupełniają lub dopełniają, jak np. samochód i benzyna, która jest potrzebna, aby autem jeździć, czy zamek i klucz niezbędny do jego otwarcia. Wskaż w swoim otoczeniu inne przykłady komplementarności.
Wyizolowanie DNA z komórek owocu kiwi.
Wytrącone w probówce długie nitki to nie pojedyncze cząsteczki DNA (te są niewidoczne dla ludzkiego oka), lecz kompleksy utworzone przez wszystkie kwasy nukleinowekwasy nukleinowe zawarte w komórkach owocu kiwi.
1 owoc kiwi,
płaska łyżeczka soli kuchennej,
100 ml wody,
10 ml 95% alkoholu etylowego (najlepiej zamrożonego lub przynajmniej schłodzonego),
duża kropla skoncentrowanego (gęstego) płynu do mycia naczyń,
naczynia: szklanka, probówka, lejek, miseczka, miska,
statyw na probówki,
lód,
deska do krojenia,
nóż,
moździerz,
tłuczek,
filtr do kawy,
wykałaczka,
lniana ściereczka.
Rozpuść jedną łyżeczkę soli kuchennej w 100 ml wody.
Kilka kostek lodu zawiń w ściereczkę, rozbij je tłuczkiem na drobne kawałki i wsyp do miseczki.
Z kiwi wykrój kostkę o wymiarach 1x2x3 cm i poszatkuj ją jak najdrobniej.
Poszatkowany miąższ włóż do moździerza, wlej dwie łyżeczki roztworu soli i utrzyj całość na gładką masę.
Uzyskaną masę przenieś do szklanki, dolej do niej roztworu soli, aby objętość zawiesiny zwiększyła się około dwu‐, trzykrotnie.
Dodaj dużą kroplę płynu do mycia naczyń i delikatnie pomieszaj tak, żeby roztwór się nie spienił.
Włóż szklankę do miski z lodem. Lód powinien sięgać nieco niżej niż poziom płynu w szklance.
Mieszając zawiesinę co pewien czas, odczekaj około 5 minut.
Mieszaj potem tak długo, aż zawiesina stanie się lepka. Lepkość sprawdzaj palcami, dotykając wykałaczki zanurzonej w zawiesinie.
Umieść probówkę na statywie i włóż do niej lejek wyłożony filtrem do kawy zwilżonym wodą.
Mieszaninę wyjmij z lodu i przelej do lejka.
Odczekaj, aż w probówce zbierze się przesącz. Usuń lejek, lekko przechyl probówkę i bardzo ostrożnie nalej po ściance zmrożony spirytus – jego objętość nie powinna być większa niż objętość przesączu. Odstaw probówkę na 2‑3 minuty.
Obserwuj zawartość probówki. Zwróć uwagę na małe, białe kłaczki pojawiające się na styku spirytusu i zawiesiny. Po 10 minutach zbiorą się one na powierzchni płynu. Można je nawet nawinąć na wykałaczkę i wyjąć z roztworu. Po wysuszeniu stają się niewidoczne.
Rf4BzfqVpJmia1 
Źródło: Tomorrow sp.z o.o., edycja: Aleksandra Ryczkowska, licencja: CC BY 3.0.
Kwas deoksyrybonukleinowy (DNA) znajduje się w jądrach komórkowych, mitochondriach i chloroplastach. Żeby uwolnić go z tych struktur, trzeba zniszczyć ściany i błony komórkowe poprzez rozcieranie, a następnie wypłukać go przy użyciu wodnego roztworu soli. Pomaga w tym detergent zawarty w płynie do mycia naczyń.
Uwolniony DNA zostałby szybko rozłożony przez enzymyenzymy zawarte w zniszczonych komórkach. By do tego nie dopuścić, mieszaninę się chłodzi, gdyż w temperaturze bliskiej 0°C enzymy są mało aktywne.
Odsączenie zawiesiny kiwi na filtrze służy oddzieleniu DNA od fragmentów tkanek. Alkohol i jony chlorku sodu powodują wytrącanie się DNA, który tworzy duże kompleksy widoczne w roztworze jako długie nitki.
Cząsteczka DNA człowieka jest niesamowicie cienka i bardzo długa. Jej grubość wynosi zaledwie 2 nanometry, czyli dwie milionowe milimetra, a jej długość waha się od 2 do 7 centymetrów. W DNA jądrowym człowieka znajduje się ponad 3 mld par nukleotydów. Gdyby zapisano je po kolei, używając jedynie liter A, C, G i T, tekst zająłby ponad 800 grubych tomów.
2. Gen – odcinek DNA
Gen to fragment cząsteczki DNA. Może mieć długość od kilku tysięcy nawet do dwóch milionów par nukleotydów i odpowiada za wytworzenie konkretnego białka. Od obecności tego białka zależy pojawienie się cechy, takiej jak np. grupa krwi czy kształt nasion grochu. Zwykle jednak cechy organizmu, takie jak np. barwa oczu, wymagają obecności kilku białek, które wyznaczane są przez kilka genów.
Liczba genów w DNA zależy od organizmu. Najprostsze bakterie mają ich kilkaset, a zwierzęta kręgowe i rośliny naczyniowe kilkadziesiąt tysięcy. Niektóre geny są aktywne we wszystkich komórkach. Do takich genów należą te, które zawierają na przykład instrukcje wytworzenia białek enzymatycznychenzymatycznych biorących udział w procesie oddychania wewnątrzkomórkowego. Proces ten zachodzi w każdej komórce i stale wymaga „czytania” instrukcji zawartych w genach kierujących tym procesem. Inne geny działają tylko w wybranych zespołach komórek. Takimi genami są na przykład geny kodujące hemoglobinę, aktywne tylko w niedojrzałych erytrocytach, i gen kodujący hormon wzrostu, zdolny do działania tylko w komórkach przysadki mózgowej.
Wyjaśnij, na czym polega różnica pomiędzy genem i allelem.
3. Powielenie nici DNA
Każda nowo powstała komórka musi otrzymać własny komplet instrukcji działania, własne DNA. Dlatego przed podziałem w komórce macierzystej musi dojść do podwojenia liczby cząsteczek tego kwasu, czyli replikacjireplikacji.
Podczas replikacji nici cząsteczki DNA są rozplatane. Dzieje się to tylko na pewnym odcinku i jest możliwe dzięki specjalnym enzymom, które przecinają wiązania wodorowe i powodują rozerwanie par zasad azotowych. Następnie do każdej starej nici dobudowywana jest nowa nić zgodnie z regułą komplementarności. Nukleotyd adeninowy jednej z macierzystych („starych”) nici DNA tworzy parę z nukleotydem tyminowym nowopowstającej cząsteczki DNA. Nukleotyd guaninowy tworzy parę z nukleotydem zawierającym cytozynę. W ten sposób, w wyniku replikacji, z jednej macierzystej cząsteczki DNA powstają dwie cząsteczki potomne o identycznej budowie. Do komórki potomnej trafia DNA złożone z jednej starej i jednej nowej nici. Proces replikacji gwarantuje, że każda z powstałych komórek potomnych otrzyma taki sam materiał genetyczny jak komórka macierzysta.
Stosując zasadę komplementarności, zapisz kolejność nukleotydów odcinka DNA, który powstał w wyniku replikacji fragmentu nici DNA o sekwencji AAACGCGTGAAG.
Replikacja DNA zachodzi stosunkowo szybko. U bakterii w ciągu sekundy kopiowanych jest od 500 do 1000 nukleotydów, a skopiowanie całej cząsteczki zajmuje około 40 minut. W komórkach eukariotycznych replikacja zachodzi wolniej. W ciągu sekundy powielanych jest około 50 nukleotydów. DNA organizmów jądrowych jest dużo dłuższe niż bakteryjne, więc proces powielenia całości DNA komórkowego może trwać w ich przypadku nawet do kilku godzin. Tak jest na przykład u człowieka.
Słowniczek
białko pełniące funkcję katalizatora; przyspiesza przebieg reakcji biochemicznych
organiczne związki chemiczne zbudowane z nukleotydów; pośredniczą w produkcji białek oraz stosunkowo rzadko pełnią funkcję enzymów; znane są dwa rodzaje kwasów nukleinowych: DNA i RNA
podstawowy element strukturalny kwasu nukleinowego, zbudowany z cukru (rybozy lub deoksyrybozy), reszty kwasu fosforowego oraz zasady azotowej
proces polegający na skopiowaniu cząsteczki DNA; zachodzi przed podziałem komórki
stosunkowo słabe wiązanie chemiczne; oddziaływanie elektrostatyczne między atomem wodoru a atomem pierwiastka silnie elektroujemnego, np. tlenu, fosforu, fluoru lub azotu
zasada wzajemnego uzupełniania się par zasad azotowych budujących kwasy nukleinowe; w przypadku DNA komplementarne są adenina i tymina oraz cytozyna i guanina
Podsumowanie
Materiałem genetycznym jest DNA będący zapisem informacji o budowie i funkcjonowaniu organizmu.
Cząsteczka DNA jest zbudowana z nukleotydów i ma strukturę podwójnej helisy.
Każdy nukleotyd DNA jest zbudowany z cukru deoksyrybozy, reszty kwasu fosforowego i jednej z czterech zasad azotowych: adeniny, cytozyny, guaniny lub tyminy.
Zasady azotowe odpowiadających sobie nukleotydów obu nici łączą się ze sobą za pomocą wiązań wodorowych zgodnie z zasadą komplementarności.
Komplementarne nici DNA powstają w wyniku powielenia (replikacji) materiału genetycznego zawartego w jądrze komórkowym, zachodzącego przed podziałem komórki.
Gen to odcinek DNA, który zawiera informację o budowie określonego białka.
Opisz budowę DNA.
Wyjaśnij na czym polega proces replikacji DNA i przedstaw jego znaczenie dla organizmu.
Zadania
Rozpoznaj na ilustracji elementy oznaczone cyframi 1-5. Umieść ich nazwy w lukach.
reszta kwasu fosforowego, cytozyna, adenina, deoksyryboza, guanina
Wskaż cechy nici DNA powstałej w wyniku replikacji.
| Prawda | Fałsz | |
| Ma taką samą długość jak nić macierzysta. | □ | □ |
| Występująca w niej tymina połączona jest wiązaniem wodorowym z adeniną. | □ | □ |
| Budujące ją nukleotydy są komplementarne do tych na nici macierzystej. | □ | □ |
| Ma dwa razy większą długość niż nić macierzysta. | □ | □ |
| Występująca w niej tymina połączona jest wiązaniem wodorowym z cytozyną. | □ | □ |
| Budujące ją nukleotydy są identyczne jak w nici macierzystej. | □ | □ |
Wskaż hasła, za pomocą których można opisać budowę DNA.
- dwie nici
- nukleotydy
- geny
- glukoza
- zasady azotowe
- jedna nić
- zasady wodorowe
- enzymy
- aminokwasy
- białka
Oceń prawdziwość zdań i zaznacz odpowiedź Prawda lub Fałsz.
| Prawda | Fałsz | |
| W skład różnych genów wchodzą te same zasady azotowe. | □ | □ |
| Wszystkie geny zbudowane są z tej samej liczby nukleotydów. | □ | □ |
| Nić DNA budująca chromosom X jest komplementarna do tej budującej chromosom Y. | □ | □ |
Oceń prawdziwość zdań i zaznacz odpowiedź Prawda lub Fałsz.
| Prawda | Fałsz | |
| Geny są fragmentami DNA. | □ | □ |
| Cząsteczkę DNA buduje 6 różnych zasad azotowych. | □ | □ |
| Synonimem terminu replikacja jest termin powielenie. | □ | □ |
| Podczas replikacji DNA powstają nowe geny. | □ | □ |