Dowody algebraiczne
Często w rozmowach o matematyce, słyszy się, że „jest to nauka ścisła”. Oznacza to, że dla matematyka stwierdzenie, dotyczące na przykład figur geometrycznych lub zależności liczbowych jest dopiero wtedy prawdziwe, gdy zostanie udowodnione. W przeciwnym razie pozostaje hipotezą. Dowód to rozumowanie, przebiegające zgodnie z określonymi regułami. Jeśli jakieś zdanie, opisujące obiekty matematyczne, zostanie udowodnione, to nazywamy je twierdzeniem.
Dowodzenie twierdzeń pozwala na doskonalenie umiejętności dobierania trafnych argumentów, precyzyjnego wyrażania myśli, logicznego myślenia.
W tym materiale poznasz przykłady prostych twierdzeń algebraicznych i sposoby ich dowodzenia.
Interaktywna treść merytorycznaInteraktywna treść merytoryczna
Prezentacja multimedialnaPrezentacja multimedialna
Zestaw ćwiczeń interaktywnychZestaw ćwiczeń interaktywnych
SłownikSłownik
Podasz przykłady stwierdzeń, które są i które nie są twierdzeniami matematycznymi.
Udowodnisz proste twierdzenie algebraiczne.
Odróżnisz dowód wprost od dowodu nie wprost.
Twierdzenie to zwykle zdanie złożone. Pierwsza część zdania to założenie (najczęściej zaczynające się od sformułowania Jeżeli ...), a druga to teza (zazwyczaj poprzedzona słowem to ...).

Założenie nie zawsze zaczyna się od Jeżeli ... . Na przykład twierdzenie zapisane powyżej można sformułować w postaci:
Matematycy znają wiele sposobów dowodzenia twierdzeń. Jednym z nich jest dowód wprostdowód wprost.
Kolejne kroki dowodu muszą wynikać z poprzednich lub są zdaniami, które w danej teorii przyjmuje się za oczywiste.
Najczęściej koniec dowodu oznacza się c.n.d. (co należało dowieść). Współcześnie stosowane są też symbole w postaci kwadratu, prostokąta lub trójkąta.

Sposób dowodzenia metodą wprost, prześledzimy na kilku przykładach.
Wykażemy, że liczba jest podzielna przez .
Zauważmy najpierw, że twierdzenie, które mamy udowodnić, można zapisać nieco inaczej:
jeżeli liczba jest równa , to liczba ta jest podzielna przez .
Wtedy wyraźnie widać, która część zdania to założenie, a która to teza.
Założenie | Teza |
|---|---|
Liczba jest podzielna przez . |
Pokażemy teraz, jak kolejne kroki dowodu poprowadzą nas od założenia do tezy.
Dowód | |
|---|---|
Przekształcenia | Opis |
Przekształcamy wyrażenie stojące po prawej stronie znaku równości. | |
Korzystamy z własności działań na potęgach. | |
Wykonujemy działania w nawiasie. | |
Zapisujemy liczbę w postaci iloczynu, którego pierwszym czynnikiem jest . | |
, gdzie jest liczbą naturalną. | Liczbę przedstawiliśmy w postaci iloczynu liczby i pewnej liczby naturalnej (czyli ), zatem liczba jest podzielna przez . |
Wykażemy, że dla każdej liczby różnej od zera wartość wyrażenia
jest stała.
Założenie | Teza |
|---|---|
Liczba jest liczbą różną od zera. | Wartość wyrażenia jest stała. |
Dowód, który mamy przeprowadzić jest dość prosty. Przekształcenia, które wykonamy, są podobne do tych, które byśmy wykonywali, mając polecenie: zapisz w prostszej postaci wyrażenie.
Dowód | |
|---|---|
Przekształcenia | Opis |
Wykonujemy wskazane działania. | |
Grupujemy wyrazy podobne. | |
Redukujemy wyrazy podobne. | |
Wartość wyrażenia jest równa liczbie , a więc jest stała dla każdej liczby różnej od zera, co należało dowieść. | |
Wykażemy, że suma trzech kolejnych liczb naturalnych dodatnich jest nie mniejsza od .
W tym przypadku nie mamy w treści zadania podanych konkretnych liczb. Wiemy natomiast, że mamy do czynienia z kolejnymi liczbami naturalnymi, a więc liczbami z których każda kolejna jest o większa od poprzedniej. Wystarczy więc jakimś symbolem (np. literą ) oznaczyć pierwszą z takich liczb i następnie zapisać za jej pomocą kolejne liczby.
Oznaczmy:
– pierwsza liczba naturalna,
– druga liczba naturalna,
– trzecia liczba naturalna.
Założenie | Teza |
|---|---|
– dowolna liczba naturalna dodatnia |
Dowód | |
|---|---|
Przekształcenia | Opis |
Oznaczmy przez lewą stronę dowodzonej nierówności. | |
Wykonujemy wskazane działania. | |
Najmniejsza liczba naturalna dodatnia to , zatem iloczyn liczby i liczby nie mniejszej od , będzie nie mniejszy od . | |
Suma liczby nie mniejszej od i liczby jest nie mniejsza od . | |
Z dowolności liczby i z powyższego wynika, że suma trzech kolejnych liczb naturalnych dodatnich, jest nie mniejsza od , co należało dowieść. | |
Zadania typu wykaż, że mogą dotyczyć nie tylko zależności liczbowych, ale również innej tematyki, na przykład związanej z rachunkiem prawdopodobieństwa.
W pudełku są tylko kule złote, srebrne i brązowe. Kul srebrnych jest razy więcej niż złotych. Kul brązowych jest dwa razy mniej niż kul srebrnych i złotych razem. Wykażemy, że prawdopodobieństwo wylosowania z pudełka kuli w kolorze innym niż złoty, jest większe niż .
Teraz rozwiązanie zadania zapiszemy w sposób mniej formalny, niż w poprzednich przykładach.
Oznaczmy:
– liczba kul złotych, – liczba naturalna
– liczba kul srebrnych
– liczba kul brązowych
Z treści zadania wynika, że liczba wszystkich kul znajdujących się w pudełku jest równa:
.
Przekształcamy otrzymanie wyrażenie.
W pudełku jest więc kul.
Kul w kolorze innym niż złoty, czyli srebrnych i brązowych, jest razem:
Zatem prawdopodobieństwo wylosowania kuli w kolorze innym niż złoty, jest równe:
Ponieważ
, to
, czyli , co należało wykazać.
W maju i czerwcu cena gruszek była stała. W lipcu cenę tę obniżono o , a w sierpniu podwyższono o . Wykaż, że sierpniowa cena gruszek jest równa czerwcowej.
Nie znamy konkretnej wartości czerwcowej ceny gruszek, zatem postępujemy tak, jak w poprzednich przykładach, czyli wprowadzamy oznaczenia literowe.
Oznaczmy:
– czerwcowa cena gruszek (w ).
W lipcu cenę obniżono o , zatem stanowi ona ceny początkowej, czyli .
W sierpniu tę nową cenę podwyższono o , czyli stanowi ona ceny lipcowej. Jest więc równa .
Zapisujemy w prostszej postaci uzyskane wyrażenie.
Ponieważ jest czerwcową ceną gruszek, zatem cena sierpniowa jest równa cenie czerwcowej, co należało dowieść.
Pokażemy teraz zastosowanie innej metody dowodzenia twierdzeń, zwanej dowodem nie wprostdowodem nie wprost. Dowód, z zastosowaniem tej metody, rozpoczynamy od przypuszczenia, że dowodzone twierdzenie jest fałszywe i wykazaniu, że przypuszczenie takie prowadzi do sprzeczności.
Inaczej mówiąc, wykazujemy sprzeczność między zaprzeczeniem dowodzonej tezy, a przyjętymi założeniami.

Dowód nie wprostDowód nie wprost, zwany inaczej dowodem przez sprowadzenie do sprzeczności, wprowadził w w p.n.e. Hipokrates z Chios. Spopularyzował ten sposób dowodzenia Sokrates. Zatem czasem używa się też nazwy dowód sokratejski.
Wykażemy, że jeżeli kwadrat liczby naturalnej dodatniej jest podzielny przez , to liczba też jest podzielna przez .
Załóżmy, że liczba jest podzielna przez , ale nieprawda, że liczba jest podzielna przez (założenie dowodu nie wprost).
Zauważmy, że jeśli liczba jest podzielna przez , to również iloczyn jest podzielny przez .
Liczba jest liczbą pierwszą, zatem jeśli dzieli iloczyn dwóch liczb, to dzieli przynajmniej jedną z tych liczb. Zatem jest dzielnikiem liczby , a więc liczba dzieli się przez .
Z założenia o nieprawdziwości tezy (liczba nie jest podzielna przez ) doszliśmy do sprzeczności. To pozwala nam przyjąć, że zaprzeczenie tezy jest nieprawdziwe, a prawdziwa jest wyjściowa teza.
Na koniec zauważmy jeszcze, że jeśli chcemy wykazać, że jakaś hipoteza jest nieprawdziwa (czyli nie jest twierdzeniem matematycznym), wystarczy podać przynajmniej jeden przykład, który nie spełnia hipotezy. Jest to tak zwany kontrprzykład.
Pokażemy, że hipoteza: „Istnieje tylko jedna liczba, której kwadrat jest równy .” jest nieprawdziwa.
Kontrprzykład: i . Istnieją więc co najmniej dwie liczby, których kwadrat jest równy .
Hipoteza jest więc fałszywa, co należało udowodnić.
Notatnik
Prezentacja multimedialna
Obejrzyj prezentację, w której znajdziesz przykłady dowodzenia twierdzeń. Staraj się najpierw samodzielnie rozwiązać podane zadanie, a dopiero następnie porównaj z rozwiązaniem zamieszczonym w prezentacji.
Slajd pierwszy
Mianem twierdzenia matematycznego określa się zwykle hipotezę, która została udowodniona.
Twierdzenie raz udowodnione, pozostaje prawdziwe w każdym czasie.
Dlatego nadal korzystamy z twierdzeń podanych przez takich uczonych jak Pitagoras czy Tales.
Grafiki na planszy przedstawiają greckich uczonych. Pierwsza z nich jest obrazem ukazującym Pitagorasa wraz z uczniami. Zapisuje on swoje dowody w księdze. Druga grafika przedstawia popiersie Talesa. Jest to mężczyzna o krótko ściętych włosach i gęstej brodzie w średnim wieku.
Slajd drugi
Dowód nie polega na podaniu konkretnych obiektów matematycznych (na przykład liczb czy figur geometrycznych), które spełniają dane twierdzenie.
Jest to rozumowanie, które przebiega według określonych zasad.
Natomiast, aby pokazać, że dana hipoteza nie jest twierdzeniem, wystarczy podać przynajmniej jeden przykład, który nie spełnia tej hipotezy.
Dla przykładu wykażemy, że nieprawdziwa jest hipoteza:
jeżeli liczby a i b są dowolnymi liczbami naturalnymi dodatnimi, to kwadrat sumy tych liczb jest równy sumie kwadratów tych liczb.
Slajd trzeci
O to przeprowadzone rozumowanie. Zapisujemy rozważaną równość . W myśl założenia, liczby a i b muszą być liczbami naturalnymi dodatnimi. Przyjmijmy więc, że liczba a jest na przykład równa trzy, a liczba b pięć. Podstawiamy te liczby kolejno do prawej i lewej strony rozpatrywanej równości. Wówczas , czyli . Następnie , czyli . Porównujemy obie strony dowodzonej równości i otrzymujemy, że . Prawa strona nie jest równa lewej, czyli równość nie jest prawdziwa. Zatem postawiona hipoteza jest nieprawdziwa, co należało dowieść.
Slajd czwarty
Przykład drugi
Kwiatki na rysunku budowane są według pewnej reguły.
Udowodnimy, że nie istnieje kwiatek składający się ze stu żółtych płatków, budowany według tej reguły.
Aby rozwiązać to zadanie możemy rysować kolejne figury i ustalać za każdym razem, ile płatków ma dany kwiatek. W ten sposób sprawdzimy, czy kwiatek o stu płatkach istnieje, czy nie.
Jednak ten sposób postępowania może być uciążliwy i łatwo prowadzący do błędu.
Zatem najpierw spróbujemy odkryć regułę budowania kolejnych kwiatków i opisać ją wzorem.
Na planszy slajdu pojawiają się figury w kształcie kwiatków. Każda część kwiatka, czyli środek lub płatek jest w kształcie sześciokąta. Pierwsza figura składa się z środka i sześciu płatków. Druga figura składa się z dwóch środków, ale dwa płatki pomiędzy dwoma środkami są wspólne dla obu kwiatków. Trzecia figura powstaje przez dołożenie trzeciego środka, gdzie również dwa płatki pomiędzy drugim a trzecim środkiem są wspólne. Każda kolejna figura powstaje w ten sam sposób.
Slajd piąty
Zauważmy, że pierwsza figura składa się z sześciu płatków, druga z dziesięciu płatków, trzecia z czternastu płatków, czwarta z osiemnastu płatków.
Każdą z tych liczb można zapisać za pomocą sumy liczby dwa i iloczynu liczby cztery przez pewną liczbę naturalną.
Na planszy znajdują się wcześniej opisane kwiatki. Pod pierwszą figurą zapisano , pod drugą zapisano , pod trzecią , a pod czwartą .
Slajd szósty
Zauważmy, że w iloczynie, którego pierwszym czynnikiem jest liczba cztery, drugi czynnik to liczba opisująca numer figury. Możemy więc zapisać wzór na liczbę płatków figury o numerze . Zatem , , , . Otrzymujemy wzór .
Slajd siódmy
Chcemy teraz znaleźć numer figury składającej się ze stu płatków.
W tym celu rozwiązujemy odpowiednie równanie. , , , , .
Otrzymana liczba nie spełnia warunków zadania, ponieważ nie jest liczbą naturalną. Zatem nie istnieje figura, tworzona według odkrytej przez nas reguły, składająca się ze stu płatków, co należało dowieść.
Slajd ósmy
Przykład trzeci
Twierdzeniem odwrotnym do danego twierdzenia jest zdanie, w którym zamieniono założenie z tezą.
Twierdzenie odwrotne do twierdzenia prawdziwego może być prawdziwe lub fałszywe.
Twierdzenie. Jeżeli liczba naturalna jest podzielna przez szesnaście to jest podzielna przez cztery.
Twierdzenie odwrotne. Jeżeli liczba naturalna jest podzielna przez cztery to jest podzielna przez szesnaście.
Slajd dziewiąty
Wykażemy prawdziwość podanego twierdzenia.
Niech będzie dowolną liczbą naturalną podzielną przez szesnaście. Liczbę można zapisać za pomocą iloczynu liczby szesnaście i pewnej liczby naturalnej . Liczba szesnaście to kwadrat liczby cztery.
Liczbę szesnaście można zapisać więc za pomocą iloczynu liczby cztery i liczby naturalnej cztery , czyli . Co oznacza, że liczba jest podzielna przez cztery, co kończy dowód.
Slajd dziesiąty
Wykażemy, że twierdzenie odwrotne jest fałszywe.
Fałszywość twierdzenia stwierdzimy przez podanie kontrprzykładu.
Kontrprzykładem wskazującym fałszywość twierdzenia, może być liczba dwadzieścia. Jest to liczba podzielna przez cztery, ale niepodzielna przez szesnaście.
Koniec prezentacji.
Uzasadnij fałszywość podanych zdań, wskazując odpowiednie kontrprzykłady.
Suma liczby naturalnej i liczby o od niej mniejszej jest zawsze liczbą dodatnią.
Suma dwóch kolejnych liczb naturalnych jest zawsze liczbą co najmniej równą .
Iloczyn liczby naturalnej parzystej i liczby naturalnej nieparzystej jest liczbą nieparzystą.
Do każdego z podanych twierdzeń sformułuj twierdzenie odwrotne i ustal, czy jest ono prawdziwe, czy fałszywe.
Jeżeli pole kwadratu jest równe , to długość boku tego kwadratu jest równa .
Jeżeli liczba jest rozwiązaniem równania , to jest też rozwiązaniem równania .
Jeżeli figura jest kwadratem, to ma cztery boki.
Wykaż, że suma dwóch kolejnych liczb naturalnych jest liczbą nieparzystą.
Podsumowanie
Matematyka posługuje się własnym językiem, opisującym różne jej obiekty. Zdaniami tego języka są w szczególności twierdzenia. Żeby pewne zdania zostało uznane za twierdzenie musi posiadać ścisłe uzasadnienie, czyli dowód. W matematyce istniej wiele sposobów dowodzenia twierdzeń. W tym materiale poznaliśmy dwa rodzaje dowodów – dowód wprostdowód wprost i dowód nie wprostdowód nie wprost.
Zestaw ćwiczeń interaktywnych
TWIERDZENIE - jeśli stwierdzenie jest prawdziwe,
HIPOTEZA - jeśli stwierdzenie jest nieprawdziwe.
Liczba jest dodatnią liczbą naturalną parzystą.
- Średnia arytmetyczna liczby i liczby o od niej większej jest liczbą nieparzystą. 1. TWIERDZENIE, 2. TWIERDZENIE, 3. TWIERDZENIE, 4. HIPOTEZA
- Iloczyn liczby i liczby o połowę od niej mniejszej jest liczbą naturalną. 1. TWIERDZENIE, 2. TWIERDZENIE, 3. TWIERDZENIE, 4. HIPOTEZA
- Różnica liczby i liczby o od niej mniejszej może być liczbą ujemną. 1. TWIERDZENIE, 2. TWIERDZENIE, 3. TWIERDZENIE, 4. HIPOTEZA
- Suma liczby i liczby o od niej większej jest liczbą parzystą. 1. TWIERDZENIE, 2. TWIERDZENIE, 3. TWIERDZENIE, 4. HIPOTEZA
Twierdzenie:
Trzecia część połowy liczby naturalnej dodatniej jest mniejsza od tej liczby. Elementy do uszeregowania: 1. Oznaczmy:
., 2. liczby to ., 3. Sprowadzamy do wspólnego mianownika i wykonujemy odejmowanie., 4. Oznaczymy:
- dowolna liczba naturalna dodatnia., 5. Zapiszemy w prostszej postaci różnicę .
, 6. Połowa liczby to ., 7. Trzecia część połowy liczby to , czyli .
Jeżeli , , są dodatnimi liczbami naturalnymi i , to co najmniej jedna z liczb , , jest parzysta.
Uzupełnij dowód podanego twierdzenia, wpisując odpowiedni wyraz, dotyczący parzystości bądź nieparzystości podanej liczby lub podanych liczb.
Jeżeli , są liczbami różnymi od zera i takimi, że , to .
Uzupełnij dowód powyższego twierdzenia, wpisując odpowiednie liczby całkowite. Dowód Z równości wynika, że Tu uzupełnij. Wyrażenie zapisujemy w postaci sumy dwóch ułamków. Tu uzupełnijTu uzupełnij.
Wykaż, że jeżeli , są takimi liczbami, że i , to liczba jest nieparzysta.
Udowodnij, że suma liczby dwucyfrowej i liczby utworzonej z tych samych cyfr, zapisanych w odwrotnej kolejności, jest podzielna przez .
Słownik
dowód, w którym rozpoczyna się od założeń, przeprowadza się wnioskowanie i dochodzi się do tezy twierdzenia.
dowód, który polega na zaprzeczeniu tezy dowodzonego twierdzenia i wykazaniu, że przyjęcie takiego zaprzeczenia prowadzi do sprzeczności.
Bibliografia
Zarzycki P., (2007), Wszystkie twierdzenia duże i małe, Opole: Wydawnictwo NOWIK.





