PGF.05. Drukowanie cyfrowe i obróbka druków - Technik grafiki i poligrafii cyfrowej 311943
Drukowanie przestrzenne
INTERAKTYWNE NARZĘDZIA TYPU SCENARIO‑BASED LEARNING
RQyWrws17jI2Y
Nagranie audio jest tożsame z teścią pierwszej planszy interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning: Witaj w grze polegającej na rozwiązywaniu problemów i uczeniu się na podstawie analizowania różnych sytuacji w drukarni 3D, które są związane z przygotowaniem komputerowym, doborem materiałów i maszyn, wykonaniem druku na drukarce 3D, kontrolą jakości oraz obróbką końcową obiektu przestrzennego.
Nagranie audio jest tożsame z teścią pierwszej planszy interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning: Witaj w grze polegającej na rozwiązywaniu problemów i uczeniu się na podstawie analizowania różnych sytuacji w drukarni 3D, które są związane z przygotowaniem komputerowym, doborem materiałów i maszyn, wykonaniem druku na drukarce 3D, kontrolą jakości oraz obróbką końcową obiektu przestrzennego.
Nagranie audio jest tożsame z teścią pierwszej planszy interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning: Witaj w grze polegającej na rozwiązywaniu problemów i uczeniu się na podstawie analizowania różnych sytuacji w drukarni 3D, które są związane z przygotowaniem komputerowym, doborem materiałów i maszyn, wykonaniem druku na drukarce 3D, kontrolą jakości oraz obróbką końcową obiektu przestrzennego.
Interaktywne narzędzia typu scenario based learning, Drukowanie przestrzenne
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
1
Ćwiczenie 1
R1OpWoSiUXA5n1
Uzupełnij luki w zdaniach, wybierając poprawne wyrażenia spośród znajdujących się pod tekstem dotyczącym modelowania i drukowania przestrzennego. W celu stworzenia modelu 3D, należy najpierw wybrać odpowiednie oprogramowanie do 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop 3D. Pamiętaj, że tworzone obiekty muszą być zobrazowane jako siatka 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop XYZ, czyli z określoną długością, szerokością i wysokością. Im jest więcej punktów w chmurze, tym projekt będzie bardziej szczegółowy. Do pracy można użyć profesjonalnego programu 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop.
Po zakończeniu projektowania następnym etapem pracy jest przygotowanie projektu do wydruku 3D. Plik graficzny należy wyeksportować do odpowiedniego formatu nadającego się do dalszej obróbki i druku, czyli do np. do formatu 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop.
Wygenerowany plik trzeba przekształcić z wykorzystaniem programu 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop, który zmienia model na kolejno usystematyzowane warstwy. Po sprawdzeniu poprawności należy wygenerować tzw. G-Code, czyli format zapisu eksportowany bezpośrednio do 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop 3D.
Do wykonania wydruku 3D jest potrzebny odpowiedni materiał, czyli przykładowo 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop z biodegradowalnego polilaktydu, tzw. PLA. Podczas drukowania wykorzystywana jest technologia utwardzania materiału, który nakładany jest warstwa po warstwie. Nosi ona nazwę druku 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop. Przed drukowaniem należy skontrolować, czy wszystkie poprzednie etapy pracy zostały prawidłowo wykonane, czyli ustawienia 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop drukowania, grubości warstw oraz wybór odpowiedniej średnicy materiału do drukowania. Warto również wyczyścić dyszę, dzięki czemu unikniesz pozostałości zaschniętego materiału po poprzednim drukowaniu.
Po wykonaniu wydruku rozpoczynasz końcową obróbkę modelu 3D. Jeśli istnieje potrzeba, usuwasz podpory, czyli tzw. 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop. Aby zniwelować niedoskonałości powstałe podczas drukowania, należy wygładzić powierzchnię i krawędzie wydruku 3D. Do tego celu możesz użyć narzędzi, a jeśli wydruk jest dodatkowo uszkodzony, a ubytki są niewielkie, można spróbować je naprawić, wykorzystując przykładowo roztwór z różnych odpadków filamentu oraz 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop.
Uzupełnij luki w zdaniach, wybierając poprawne wyrażenia spośród znajdujących się pod tekstem dotyczącym modelowania i drukowania przestrzennego. W celu stworzenia modelu 3D, należy najpierw wybrać odpowiednie oprogramowanie do 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop 3D. Pamiętaj, że tworzone obiekty muszą być zobrazowane jako siatka 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop XYZ, czyli z określoną długością, szerokością i wysokością. Im jest więcej punktów w chmurze, tym projekt będzie bardziej szczegółowy. Do pracy można użyć profesjonalnego programu 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop.
Po zakończeniu projektowania następnym etapem pracy jest przygotowanie projektu do wydruku 3D. Plik graficzny należy wyeksportować do odpowiedniego formatu nadającego się do dalszej obróbki i druku, czyli do np. do formatu 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop.
Wygenerowany plik trzeba przekształcić z wykorzystaniem programu 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop, który zmienia model na kolejno usystematyzowane warstwy. Po sprawdzeniu poprawności należy wygenerować tzw. G-Code, czyli format zapisu eksportowany bezpośrednio do 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop 3D.
Do wykonania wydruku 3D jest potrzebny odpowiedni materiał, czyli przykładowo 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop z biodegradowalnego polilaktydu, tzw. PLA. Podczas drukowania wykorzystywana jest technologia utwardzania materiału, który nakładany jest warstwa po warstwie. Nosi ona nazwę druku 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop. Przed drukowaniem należy skontrolować, czy wszystkie poprzednie etapy pracy zostały prawidłowo wykonane, czyli ustawienia 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop drukowania, grubości warstw oraz wybór odpowiedniej średnicy materiału do drukowania. Warto również wyczyścić dyszę, dzięki czemu unikniesz pozostałości zaschniętego materiału po poprzednim drukowaniu.
Po wykonaniu wydruku rozpoczynasz końcową obróbkę modelu 3D. Jeśli istnieje potrzeba, usuwasz podpory, czyli tzw. 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop. Aby zniwelować niedoskonałości powstałe podczas drukowania, należy wygładzić powierzchnię i krawędzie wydruku 3D. Do tego celu możesz użyć narzędzi, a jeśli wydruk jest dodatkowo uszkodzony, a ubytki są niewielkie, można spróbować je naprawić, wykorzystując przykładowo roztwór z różnych odpadków filamentu oraz 1. wody, 2. acetonu, 3. .STL, 4. aparatu, 5. .TIFF, 6. drukarki, 7. supporty, 8. 3ds Max, 9. punktów, 10. filamenty, 11. brimy, 12. Corel Photo-Paint, 13. slicer, 14. kostki, 15. przyrostowego, 16. rozrostowego, 17. temperatury, 18. wilgotności, 19. rombów, 20. modelowania, 21. drukowania, 22. Photoshop.
Instrukcja korzystania z interaktywne narzędzie typu scenario based learning
Instrukcja korzystania z interaktywne narzędzie typu scenario based learning
Interaktywne narzędzia typu scenario based learning: Drukowanie przestrzenne wymaga trybu pełnoekranowego. Aby przejść do tego trybu, należy kliknąć przycisk: „włącz tryb pełnoekranowy”.
RyXadAIBCTCVc
Grafika przedstawia widok startowy gry edukacyjnej, na który widać komunikat dotyczący konieczności włączenia trybu pełnoekranowego oraz przycisk pozwalający włączyć tryb pełnoekranowy.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Po włączeniu trybu pełnoekranowego pojawia się ekran początkowy gry z jej opisem. Po przewinięciu opisu w dół możliwe jest przejście do gry. Aby to zrobić, należy kliknąć przycisk: „rozpocznij grę”.
R1VrVUyVMmb90
Grafika przedstawia widok początku gry edukacyjnej zatytułowanej Organizowanie czasu wolnego uczestników imprezy turystycznej. Na grafice widać tytuł, opisu gry edukacyjnej oraz element dekoracyjny w formie grafiki przedstawiającej popiersie profesora.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
W kolejnym oknie znajduje się menu wyboru misji. Aby rozpocząć rozwiązywanie zadań, należy wybrać jedną z misji i kliknąć przycisk „rozpocznij”.
Rzw37IGWgd5Ot
Grafika przedstawia panel gry z misjami do wyboru.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Następnie pojawi się ekran wprowadzający do wybranej misji, gdzie należy zaznaczyć „Odpowiedź A” i nacisnąć „Zatwierdź odpowiedź”, aby rozpocząć.
Ryg7kTPVllj9q
Grafika przedstawia panel gry z pytaniem sprawdzającym, opcjami odpowiedzi do wyboru oraz przyciskiem zatwierdzenia odpowiedzi.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
W przypadku zaznaczenia poprawnej odpowiedzi pojawia się informacja zwrotna. Aby przejść do kolejnego pytania, należy kliknąć przycisk „kontynuuj”.
RzwQG6Ow6ho12
Grafika przedstawia komunikat wyświetlany po udzieleniu poprawnej odpowiedzi oraz przycisk kontynuowania gry. Na grafice widać również element dekoracyjny w formie narysowanego awataru profesora, na którego twarzy widać uśmiech.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
W przypadku zaznaczenie błędnej odpowiedzi pojawia się informacja zwrotna. Aby powtórzyć zadanie, należy kliknąć przycisk „spróbuj ponownie”.
Rby9g7mAiSrmn
Grafika przedstawia komunikat wyświetlany po udzieleniu niepoprawnej odpowiedzi oraz przycisk kontynuowania gry. Na grafice widać również element dekoracyjny w formie narysowanego awataru profesora, na którego twarzy widać smutek.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Po rozwiązaniu wszystkich zadań z danej misji pojawia się podsumowanie. Można zapisać wynik, klikając przycisk „zapisz wynik” lub powtórzyć misję, klikając przycisk „powtórz misję”. Zapisanie wyniku utrwali rezultat i umożliwi wykonanie kolejnych zadań. Powtórzenie poziomu resetuje wynik uzyskany w ramach aktualnego poziomu.
Ru6fDqrAFKD3B
Grafika przedstawia komunikat wyświetlany po zakończeniu danego poziomu trudności, kiedy udało się otrzymać wymaganego minimum poprawnych odpowiedzi oraz przyciski zapisania otrzymanego wyniku oraz powtórzenie danego poziomu trudności od początku. Na grafice widać również element dekoracyjny w formie narysowanego awataru profesora, na którego twarzy widać uśmiech.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
W górnej części ekranu gry, po lewej stronie znajduje się pasek postępu. Po rozwiązaniu kolejnych zadań można monitorować poziom postępu w grze, ilość zdobytych punktów oraz odznak. Po prawej stronie, w górnej części ekranu znajdują się interaktywne przyciski. Przycisk „wyłącz dźwięk tła” umożliwia wyciszenie ścieżki dźwiękowej. Pomoc pozwala przejść do działu „Pytania i odpowiedzi”. Przycisk „zamknij grę” pozwala na wyjście z gry.
RUFylCpKBe3Xz
Grafika przedstawia widok górnej części ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning.
Widok górnej części ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Po kliknięciu przycisku „pomoc”, na ekranie pojawia się okno „Pytania i odpowiedzi”. Opisane zostały tam zagadnienia z zakresu konwersji plików dźwiękowych.
R1QSt76U8QNfk
Grafika przedstawia panel zatytułowany Pytania I Odpowiedzi, który zawiera listę najczęściej zadawanych pytań oraz odpowiedzi do nich. Na grafice widać również element dekoracyjny w formie narysowanej postaci profesora umieszczonego na prawo od tytułu panelu.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
W przypadku korzystania wyłącznie z klawiatury należy użyć poniższych klawiszy:
Tabulator – przechodzenie pomiędzy przyciskami akcji;
Enter – wykonanie akcji (zaznacz, odznacz, przejdź dalej);
Strzałki – przewijanie zawartości okna lewo/prawo i góra dół.
Aby zatrzymać lub przewinąć film zawarty w Interaktywnym narzędziu typu scenerio based learnig należy prawym przyciskiem myszy nacisnąć na ekran i wybrać opcję „Pokaż wszystkie elementy sterujące”.
R1QioNrdJzIkG
Grafika przedstawia widok ekranu filmu z rozwiniętym menu dotyczącym elementów sterujących.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Następnie na ekranie filmu pojawią się wszystkie ikony sterowania.
RS2qBGsr8GFhI
Grafika przedstawia widok ekranu filmu z elementami sterującymi na dolnym pasku ekranu.
Widok ekranu interaktywnego narzędzia typu scenario‑based learning
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Powiązane ćwiczenia
2. Elementy drukarki 3D
Wstaw tekst na ilustrację
2. Elementy drukarki 3D
R1JewEAL0iajm
Podpisz pokazane na ilustracji elementy drukarki 3D, przeciągając nazwy znajdujące się pod spodem.
Podpisz pokazane na ilustracji elementy drukarki 3D, przeciągając nazwy znajdujące się pod spodem.
Ryqf8XDjrsy9K
Uzupełnij luki w zdaniach wybierając poprawne odpowiedzi spośród znajdujących się pod tekstem. Drukarka 3D to urządzenie umożliwiające wykonywanie wydruków trójwymiarowych, czyli 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca. Standardowa drukarka 3D jest zbudowana ze 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca, który służy do wykonania finalnego wydruku trójwymiarowego. Model trójwymiarowy jest drukowany z 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca z wykorzystaniem wytłaczarki, czyli 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca, który transportuje odpowiednią ilość materiału termoplastycznego do głowicy. Służy do tego 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca.
Uzupełnij luki w zdaniach wybierając poprawne odpowiedzi spośród znajdujących się pod tekstem. Drukarka 3D to urządzenie umożliwiające wykonywanie wydruków trójwymiarowych, czyli 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca. Standardowa drukarka 3D jest zbudowana ze 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca, który służy do wykonania finalnego wydruku trójwymiarowego. Model trójwymiarowy jest drukowany z 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca z wykorzystaniem wytłaczarki, czyli 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca, który transportuje odpowiednią ilość materiału termoplastycznego do głowicy. Służy do tego 1. stołu roboczego, 2. głowicy, 3. modelu 3D, 4. stelaż, 5. modelu 2D, 6. tuszu, 7. filamentu, 8. stołu spływowego, 9. ekstrudera, 10. dysza drukująca.