Działanie niektórych substancji na człowieka
Codziennie spożywamy wiele różnych produktów i napojów, a każdy z nich składa się z jednej lub wielu substancji chemicznych. Bywają wśród nich takie, które mogą szkodliwie wpływać na nasz organizm, a nawet stanowić śmiertelne zagrożenie. Jednocześnie znanych jest wiele leków, które wspomagają organizm człowieka w walce z chorobami. Być może zastanawiało Cię, dlaczego powszechnie znane i powtarzane jest polecenie Paracelsusa: „Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Tylko dawka czyni truciznę.” (łac. Omnia sunt venena, nihil est sine veneno. Sola dosis facit venenum).
Dlaczego lek może zaszkodzić? Czy można się otruć solą kuchenną? Dlaczego papierosy i narkotyki szkodzą zdrowiu? Jak to się dzieje, że człowiek popada w uzależnienie?
różnice substancji względem siebie pod kątem właściwości fizycznych i chemicznych;
właściwości i cechy charakterystyczne substancji należących do grup związków nieorganicznych (tlenków, kwasów, wodorotlenków, soli);
podstawowe właściwości wybranych związków organicznych (np. alkoholi);
reakcję charakterystyczną dla fenoli umożliwiającą ich identyfikację.
wskazywać negatywne skutki działania niektórych substancji na organizm człowieka;
określać czynniki wpływające na lecznicze i toksyczne właściwości substancji chemicznych;
wyjaśniać, jak stosowanie w nadmiernej ilości rożnych substancji szkodzi zdrowiu człowieka;
uzasadniać konieczność ścisłego przestrzegania zasad zażywania leków wg zaleceń lekarza;
wyjaśniać pojęcie uzależnień i opisywać, w jaki sposób można im przeciwdziałać;
uzasadniać, że palenie tytoniu jest nałogiem szkodliwym dla zdrowia, nie tylko samego palacza, ale też dla osób przebywających w jego otoczeniu;
opisywać skutki działania alkoholu na organizm człowieka;
wymieniać przykłady negatywnego działania narkotyków na organizm człowieka i opisywać skutki uzależnienia się od takich substancji.
1. Lecznicze i toksyczne działania substancji chemicznych
Niemal wszystkie substancje chemiczne mogą oddziaływać na organizm człowieka pozytywnie albo negatywnie (toksycznie). Istota działania danej substancji na organizm jest związana z jej strukturą chemiczną i właściwościami fizykochemicznymi, a także ilością wprowadzoną do organizmu.
Związki łatwo rozpuszczalne w wodzie oraz łatwo dysocjujące z reguły są bardziej aktywne, ponieważ szybciej włączają się w procesy metaboliczne, które zachodzą w naszym organizmie.
Znaczenie ma także stopień rozdrobnienia substancji i dotyczy to nie tylko procesów rozpuszczania – pył azbestowy jest szkodliwy wtedy, gdy jego cząsteczki mają średnicę mniejszą od (). Wdychany wywołuje pylicę, która prowadzi do raka płuc.
Ważną funkcję odgrywa kształt cząsteczki (wzajemne ułożenie budujących ją atomów), ponieważ przebieg wielu procesów w organizmach wymaga bardzo precyzyjnego dopasowania przestrzennego reagujących ze sobą cząsteczek związków chemicznych.
Znaczenie mają nie tylko właściwości, ale również ilość i stężenie substancji wprowadzanej do organizmu – dawkadawka oraz sposób jej przenikania do organizmu. Dla lekówleków określana jest dawka terapeutyczna, czyli najmniejsza ilość substancji, która wywołuje pożądany efekt leczniczy, nie powodując poważniejszych zaburzeń w metabolizmie organizmu.
Zapoznaj się z informacjami zamieszczonymi w interaktywnym materiale, a następnie rozwiąż zadanie umieszczone poniżej.
Czy wiesz, czym jest lek i w jaki sposób się go definiuje? Czy znasz również definicję trucizny? Zapoznaj się z poniższym materiałem, a następnie rozwiąż zadanie umieszczone poniżej.
Właściwości toksyczneWłaściwości toksyczne danego ksenobiotykuksenobiotyku – czyli substancji, która nie występuje naturalnie w organizmie człowieka – są określane na podstawie dawki śmiertelnej (łac. dosis letalis), czyli ilości, która powoduje śmierć połowy osobników z badanej grupy, oraz dawki toksycznej DT (łac.dosis toxica), czyli ilości substancji, która wywołuje wyraźne zatrucie organizmu.
W toksykologii najczęściej stosowanym parametrem, który pozwala na porównanie między sobą toksyczności wielu substancji, często należących do różnych grup związków chemicznych, jest właśnie dawka śmiertelna, (ang. lethal dose). Mimo że jest to ten sam parametr, co , w różnych opracowaniach zdecydowanie częściej można spotkać ten skrót pochodzący od angielskich, a nie łacińskich słów.
Substancje chemiczne mogą dostawać się do naszego organizmu różnymi drogami – przez drogi oddechowe (aerozole), układ pokarmowy (proszki, ciecze) oraz poprzez skórę i błony śluzowe (maści).
Czy wiesz, jakimi drogami różne substancje mogą wniknąć do organizmu człowieka? Zapoznaj się z informacjami zamieszczonymi w galerii, a następnie rozwiąż zadanie umieszczone poniżej.
Wiedza na ten temat wykorzystywana jest przez farmaceutów do określania postaci substancji leczniczych i sposobów ich dostarczania do organizmu podczas leczenia.
Substancje stosowane w celach leczniczych są niekiedy wyodrębniane z roślin. Są nimi między innymi kofeina (zawarta w ziarnach kawy i liściach herbaty, znana z pobudzającego działania na układ nerwowy, oddechowy i korę mózgową), morfina (bardzo silny środek przeciwbólowy) oraz kodeina (wyodrębniana z maku, stosowana jako lek przeciwkaszlowy oraz silny środek przeciwbólowy, jej działanie jest podobne do morfiny).
Dimetylortęć (była stosowana jako pestycyd i środek przeciwgrzybiczny) jest bardzo niebezpieczną trucizną wchłanianą przez skórę do układu krwionośnego. Związek ten przenika przez typowe zabezpieczenia stosowane w laboratoriach (rękawice gumowe, fartuchy). Nie jest znana dokładna dawka dla tego związku, ale wiadomo, że wchłonięcie przez skórę około tej cieczy jest dla ludzi śmiertelne.
2. Wybrane substancje o właściwościach leczniczych
Dzięki rozwojowi farmacji (nauki o lekach, korzystającej z osiągnięć chemii), ludzie dysponują potężną bronią do walki z wszelkimi chorobami – lekarstwami. Współcześnie ciągle projektuje się, produkuje i sprzedaje leki nowej generacji.
Jak działają? Jakie ich właściwości sprawiają, że mogą wspierać organizm człowieka w walce z chorobami? Przyjrzyjmy się kilku z nich.
Leki przeciwbólowe
Od pradawnych czasów ludzie sporządzali lekarstwa z roślin. Już w starożytności kurowano przeziębionych lub cierpiących na reumatyzm wyciągiem z kory wierzbowej albo sokiem z malin. Oba te specyfiki zawierają salicylany – pochodne kwasu salicylowego.
W chemik Charles Frédéric Gerhardt po raz pierwszy zsyntezował kwas acetylosalicylowy, a w drugiej połowie inni chemicy opracowali skuteczniejszą i wydajniejszą metodę jego syntezy. W koncern farmaceutyczny produkował już lek zawierający tę substancję i sprzedawał go na całym świecie. Dzięki temu kwas acetylosalicylowy był jednym z pierwszych na świecie leków przeciwbólowych.
Obecnie kwas acetylosalicylowy i jego związki trafiają do aptek pod nazwą aspiryny lub polopiryny. Aspiryna jest jednym z najpopularniejszych leków używanych w farmakologii
Czy wiesz, w jakich celach są stosowane leki zawierające kwas acetylosalicylowy? Zapoznaj się z poniższą grafiką i zastanów się, czy ktoś z Twojej rodziny może przyjmować takie leki w celach profilaktycznych.
Przeciwbólowe działanie polopiryny czy aspiryny polega na zahamowaniu wytwarzania w uszkodzonych komórkach tak zwanych prostaglandyn, które za pośrednictwem włókien nerwowych wysyłają do mózgu informacje o bólu. Natomiast działanie antyzakrzepowe polega na rozrzedzeniu krwi, dlatego osoby zażywające duże dawki aspiryny mogą mieć np. krwotoki z nosa.
Mimo że jest to jednoskładnikowy, prosty lek, naukowcy wciąż znajdują jego nowe zastosowania.
Warto pamiętać, że systematyczne zażywanie leków zawierających kwas acetylosalicylowy, a zwłaszcza ich nadużywanie, może powodować skutki uboczne, między innymi podrażnienia żołądka. Dlatego lek nie jest wskazany dla osób cierpiących na chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy. Leki te nie powinny być podawane dzieciom do roku życia ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia choroby Reye'achoroby Reye'a. Dodatkowo u części osób po zażyciu aspiryny może dojść do wystąpienia reakcji alergicznej, której nasilenie może być bardzo różne, od łagodnej alergii skórnej aż po wstrząs anafilaktyczny.
Nazwa aspiryna (z niem. aspirin) powstała przez połączenie kilku elementów:
A (od pierwszej litery nazwy kwasu acetylosalicylowego);
SPIR (od łacińskiej nazwy Spirea ulmaria – wiązówki błotnej, czyli rośliny, z której uzyskiwano lek przeciwbólowy);
IN (stosowana w przeszłości końcówka nazw leków przeciwbólowych).
Badania nad poznaniem mechanizmu działania aspiryny angażowały wielu wybitnych badaczy przez kilkadziesiąt lat. Sukcesem zakończyły się badania Johna Vane’a i Priscilli Piper, którzy odkryli, że aspiryna hamuje uwalnianie prostaglandyn. Swoje odkrycie ogłosili w w czasopiśmie Nature. Późniejsze badania wykazały, że aspiryna hamuje enzym odpowiedzialny za przebieg procesu, w wyniku którego powstają prostaglandyny.
Przeprowadź badanie wybranych właściwości kwasu acetylosalicylowego – jego odczynu oraz identyfikację produku jego rozkładu. Sformułuj odpowiednie obserwacje i wnioski.
Przeprowadzono doświadczenie, w którym zbadano właściwości kwasu acetylosalicylowego.
Problem badawczy: Jakie jest odczyn kwasu acetylosalicylowego i jakie są produkty jego rozkładu?
Hipoteza: Kwas acetylosalicylowy ma odczyn kwasowy. Produktem jego rozkładu jest między innymi kwas salicylowy, który ulega charakterystycznej reakcji z chlorkiem żelaza().
Co było potrzebne:
zlewka;
probówka;
łaźnia wodna;
dowolny lek zawierający kwas acetylosalicylowy;
woda;
uniwersalny papierek wskaźnikowy;
kwas solny (roztwór chlorowodoru);
wodny roztwór wodorotlenku sodu;
roztwór chlorku żelaza().
Przebieg doświadczenia:
Do zlewki wrzucono rozdrobnioną tabletkę, dodano około wody. Zbadano odczyn roztworu za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego. Pobrano kilka roztworu do probówki, dodano kilka kropli wodnego roztworu wodorotlenku sodu. Probówkę ogrzewano przez około w łaźni wodnej. Uzyskaną mieszaninę zobojętniono kwasem solnym (odczyn kontrolowano za pomocą uniwersalnych papierków wskaźnikowych), a następnie dodano kilka kropli roztworu chlorku żelaza().
Obserwacje:
Po zanurzeniu uniwersalnego papierka wskaźnikowego w roztworze leku, przyjął on czerwone zabarwienie.
Dodanie chlorku żelaza() do mieszaniny, uzyskanej poprzez ogrzewanie roztworu kwasu acetylosalicylowego z wodorotlenkiem sodu, powodowało zmianę zabarwienia roztworu na fioletowe.
Wnioski:
Powstanie fioletowego zabarwienia roztworu dowodzi, że znajdował się w nim związek zawierający bezpośrednio przyłączoną do pierścienia aromatycznego grupę . Oznacza to, że kwas acetylosalicylowy został przekształcony do kwasu salicylowego na drodze zasadowej hydrolizy estru, a następnie przereagował z .
Podsumowanie:
Czerwona barwa uniwersalnego papierka wskaźnikowego świadczy o kwasowym odczynie roztworu badanego leku.
W podanych warunkach dochodzi do hydrolizy zasadowej estru, co prowadzi do powstania kwasu salicylowego i soli kwasu octowego.
Kwas salicylowy w reakcji z chlorkiem żelaza() tworzy związek o fioletowym zabarwieniu.
Napisz, jaki odczyn miał roztwór leku.
Jest to reakcja typowa dla grupy związków zawierających w swojej strukturze pewien charakterystyczny element – grupę fenolową. W przypadku źle przechowywanych lub przeterminowanych leków zawierających aspirynę test ten pozwala jakościowo stwierdzić obecność niepożądanego kwasu salicylowego.
Leki na nadkwasotę
Lekarze gastrolodzy (specjaliści od schorzeń żołądka i jelit) twierdzą, że nawet osób dorosłych w krajach wysoko rozwiniętych cierpi na chorobę refluksową przełyku (nadkwasotę). W Stanach Zjednoczonych ta przypadłość dotyka około populacji, a co najmniej odczuwa te dolegliwości raz w miesiącu. Ludzie cierpiący na nadkwasotę, związaną ze zbyt agresywnym działaniem kwasu solnego (chlorowodorowego) na ścianki żołądka, stosują różnego rodzaju środki neutralizujące ten kwas.
Poszukaj w domowej apteczce lub w Internecie ulotek informacyjnych o lekach stosowanych doraźnie na zgagę. Zwróć uwagę na to, jakie substancje są głównymi składnikami tych leków. Do jakiej grupy związków chemicznych należą? Przypomnij sobie, jakie właściwości mają takie związki.
Dostępne w aptekach leki zobojętniające zawierają sole lub wodorotlenki magnezu, wapnia i glinu. Podstawą działania tych preparatów jest wiązanie jonów oksoniowych i podwyższanie pH w żołądku. Prowadzi to do częściowej neutralizacji kwaśnej treści żołądkowej, jak również częściowego obniżenia aktywności pepsyny (enzymu trawiennego).
Proces zachodzący w żołądku po zażyciu środków neutralizujących można przedstawić jako równanie reakcji zobojętniania kwasu zasadą:
Sok żołądkowy jest wydzielany przez gruczoły i komórki nabłonkowe błony śluzowej żołądka. W ciągu doby żołądek wydziela soku o pH od do . W warunkach fizjologicznych kwas solny (chlorowodorowy) ma stałe stężenie, zmienia się tylko jego objętość w soku żołądkowym. Główna rola kwasu solnego polega na zakwaszaniu soku żołądkowego i ułatwianiu trawienia białek oraz na likwidowaniu bakterii, przedostających się z pokarmem do żołądka. Pieczenie i zgaga powstają w wyniku wyrzucania kwaśnej treści żołądka do przełyku.
Wykonaj doświadczenie, w którym sprawdzisz, w jaki sposób działają leki na nadkwasotę. Sformułuj odpowiednie obserwacje i wnioski.
Wykonano doświadczenie, w którym sprawdzono, w jaki sposób działają leki na nadkwasotę. Sformułowano odpowiednie obserwacje i wnioski.
Problem badawczy:
W jaki sposób działa lek na nadkwasotę?
Hipoteza:
Lek na nadkwasotę powoduje zobojętnianie substancji o odczynie kwasowym obecnej w żołądku.
Co było potrzebne:
odczynniki:
kwas solny o stężeniu ;
woda destylowana;
tabletki leku na nadkwasotę.
sprzęt:
pH–metr;
próbówki;
zlewki o pojemności ;
łaźnia wodna;
moździerz;
bagietka;
termometr.
Przebieg doświadczenia
Badanie odczynu roztworu, otrzymanego w wyniku rozpuszczenia badanego leku
Rozdrobniono tabletkę w moździerzu i zbadano jej rozpuszczalność w wody destylowanej o temperaturze . Następnie używając pHmetru, zmierzono pH otrzymanego roztworu.
Pomiar pH roztworów
Zmierzono pH kwasu solnego o stężeniu . Do kwasu solnego o stężeniu o temperaturze dodano, mieszając bagietką, rozdrobnioną tabletkę. Zmierzono pH otrzymanego roztworu. Do roztworu powstałego przez rozpuszczenie tabletki leku w kwasie solnym dodano drugą, rozdrobnioną tabletkę. Całość dokładnie wymieszano. Zmierzono pH uzyskanego roztworu. Następnie do roztworu dodano kwasu solnego o stężeniu w temperaturze . Dokładnie wymieszano. Zmierzono pH roztworu.
Obserwacje:
W wyniku rozpuszczenia tabletki badanego leku w wodzie otrzymano roztwór o odczynie zasadowym.
Odczyn roztworu w kolejnych etapach doświadczenia zmieniał się. Dodanie do kwasu solnego (chlorowodorowego) leku na nadkwasotę spowodowało, że odczytywana w kolejnych pomiarach wartość pH była coraz wyższa. Ponowne dodanie kwasu solnego (chlorowodorowego) do zlewki nie spowodowało uzyskania tak niskiego pH, jaki miał wyjściowy roztwór.
Wnioski:
Przeprowadzenie doświadczenia w temperaturze umożliwiło uzyskanie warunków zbliżonych do tych panujących w organizmie człowieka. Obserwowane zmiany pH świadczą o neutralizującym działaniu badanego leku na kwas solny (chlorowodorowy) obecny w żołądku.
Podsumowanie:
Zaobserwowane zmiany pH w kolejnych etapach doświadczenia świadczą o neutralizującym działaniu badanego leku na kwas solny (chlorowodorowy). Przeczytaj ulotkę i sprawdź, który ze składników, jako substancja czynna w tym leku, wpływa na zmianę pH.
Opisz zasadę działania leków na nadkwasotę.
Kolejnym lekiem często stosowanym w przypadku dolegliwości żołądkowych jest węgiel aktywny, znany również jako węgiel leczniczy lub aktywowany. Lecznicze działanie tej substancji ma związek z jej właściwościami sorpcyjnymisorpcyjnymi. Po podaniu wykazuje silne działanie przeciwbiegunkowe i zapierające. Stosuje się go w przypadkach zatruć pokarmowych oraz zatruć niektórymi lekami i związkami chemicznymi. Charakteryzuje się dużą powierzchnią wchłaniającą i wiąże substancje, które są przyczyną zatrucia, np.: paracetamol, ibuprofen, barbiturany, alkaloidy, sole metali ciężkich. Po podaniu nie wchłania się z przewodu pokarmowego i jest wydalany.
Zapoznaj się z informacjami dotyczącymi węgla aktywnego (carbo medicinalis) zamieszczonymi na ulotce leku, a następnie rozwiąż zadanie umieszczone poniżej.
Zastanów się, czy stosowanie innych leków jest przeciwwskazaniem do zastosowania węgla aktywnego? Zapisz swoje wnioski.
Antybiotyki – zwalczanie przyczyny, a nie tylko skutków choroby
Do hamowania wzrostu mikroorganizmów, zwłaszcza bakterii chorobotwórczych, medycyna wykorzystuje antybiotyki. Są to związki organiczne o złożonej budowie chemicznej, wytwarzane z produktów przemiany materii pleśni i grzybów. W ten sposób produkuje się tak zwane naturalne antybiotyki. Przemysł medyczny koncentruje się na wytwarzaniu antybiotyków półsyntetycznych:
skuteczniejszych – silniejszych i wykazujących szerszy zakres działania;
trwalszych chemicznie;
odporniejszych na bakteryjne enzymy;
często tańszych w produkcji od leków naturalnych.
W produkcji wielu antybiotyków stosuje się metody biotechnologiczne.
Pierwszym naturalnym antybiotykiem była penicylina. Uzyskano ją z pleśni (rodzaj grzybów – pędzlaków, o nazwie łacińskiej Penicillium), która pojawia się chociażby w nieświeżym chlebie, owocach.
Obecnie przemysł farmaceutyczny wytwarza setki antybiotyków. Niektóre atakują wiele rodzajów bakterii, inne działają tylko przeciwko jednemu rodzajowi lub dwóm rodzajom bakterii (są selektywne).
Antybiotyki, tak jak wszystkie lekarstwa, należy zawsze zażywać w odpowiednich ilościach oraz zgodnie z zaleceniem lekarza. Jest to szczególnie ważne, ponieważ poza zabijaniem lub unieszkodliwianiem bakterii chorobotwórczych niszczą one też niezbędne człowiekowi bakterie przewodu pokarmowego. Bardzo często powoduje to zapalenie jamy ustnej i grzybicę oraz prowadzi do namnożenia się szczepów opornych na antybiotyk, co może być poważnym zagrożeniem zdrowia. Częsta oporność bakterii na działanie leku wiąże się z nieracjonalną antybiotykoterapią.
Każdy lek może mieć niepożądane działanie uboczne na organizm, a leki przeznaczone dla chorych bywają truciznami dla zdrowych. Ich zażywanie bez istotnej potrzeby lub w nadmiarze może doprowadzić do przewlekłych zatruć, uszkodzenia nerek, wątroby lub szpiku kostnego. Znane są przypadki ciężkich zatruć po przedawkowaniu witamin A oraz D. Wszystkie leki, w tym środki nasenne, uspokajające, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe mogą być zażywane tylko w celach leczniczych.
Nawyk ciągłego przyjmowania leków może doprowadzić do uzależnienia zwanego lekomanią (lekozależnością).
3. Substancje powodujące uzależnienia
Etanol – najbardziej znany depresant
Wszystkie napoje alkoholowe zawierają tę samą substancję chemiczną – alkohol etylowy, czyli etanol . Spożyty niemal natychmiast dostaje się do krwi – wchłania się już w jamie ustnej i bardzo szybko przenika przez błonę śluzową przewodu pokarmowego.
Napoje alkoholowe mają właściwości odurzające. Zawarty w nich alkohol atakuje przede wszystkim system nerwowy i prowadzi do zatrucia organizmu. W rezultacie następuje upośledzenie koordynacji ruchu, mowy, czucia oraz kontroli zachowania. Jego spożywanie przez dłuższy czas powoduje w organizmie trwałe uszkodzenia i zmiany w układzie nerwowym oraz innych organach, takich jak nerki czy wątroba.
Poziom (stężenie) alkoholu we krwi określa się w promilach. Liczba promili () oznacza, ile gramów alkoholu znajduje się w jednym litrze badanej krwi.
Czy wiesz, jak działa alkomat, czyli urządzenie do wykrywania etanolu w wydychanym powietrzu? Zapoznaj się z poniższą grafiką, aby dowiedzieć się, w oparciu o jakie metody sprawdzana jest trzeźwość, np. kierowcy podczas kontroli.
Stężenie alkoholu we krwi (określające stopień nietrzeźwości) zależy zarówno od ilości spożytego etanolu, jak też od masy ciała, płci, stanu zdrowia i innych cech indywidualnych organizmu. Wypity alkohol wchłania się w układzie pokarmowym, po czym większość (około ) ulega procesom metabolicznym, a jedynie około wchłoniętego alkoholu jest wydalane z organizmu w niezmienionej postaci. Procesy przekształcania etanolu w jego metabolity zachodzą w wątrobie przy udziale odpowiednich enzymów, zgodnie z poniższym schematem:
Ilość odpowiednich enzymów w wątrobie jest ograniczona, dlatego tempo utleniania alkoholu jest stałe i dla dorosłego człowieka wynosi średnio . Przedstawiony powyżej ciąg reakcji metabolicznych sprawia, że pijąc alkohol powoli, stosunkowo trudno jest zgromadzić w organizmie taką ilość etanolu, która będzie stanowiła dawkę śmiertelną, ale nie jest to niemożliwe. Stężenie etanolu we krwi na poziomie lub więcej jest uważane za śmiertelne.
Najczęściej śmierć w wyniku przedawkowania etanolu ma miejsce w przypadku tak zwanego „bardzo szybkiego picia”, kiedy w krótkim czasie stężenie alkoholu we krwi bardzo mocno wzrasta. Dawka śmiertelna etanolu dla dorosłego człowieka wynosi około etanolu w przeliczeniu na jeden kilogram masy ciała. Oznacza to, że osoba ważąca może umrzeć po szybkim wypiciu (tak zwanym na raz) zaledwie alkoholu (taka ilość etanolu jest zawarta w około wódki).
Bardzo niebezpieczne jest również spożywanie alkoholu przez kobiety w ciąży, ponieważ etanol może doprowadzić do rozwoju u płodu tak zwanego alkoholowego zespołu płodowego (ang. fetal alcohol spectrum disorders (FASDs) lub fetal alcohol syndrome (FAS)). Jest to nieuleczalny zespół chorobowy będący najcięższą formą wad wrodzonych, w tym również neurologicznych, wywołanych na skutek ekspozycji płodu na alkohol. Nie istnieje bezpieczna dawka alkoholu, którą można przyjąć w czasie ciąży – każda ilość etanolu niesie ryzyko wystąpienia zaburzeń rozwojowych i może wiązać się z nieodwracalnymi uszkodzeniami rozwijającego się płodu.
Częste spożywanie alkoholu może doprowadzić do uzależnienia od alkoholu (Światowa Organizacja Zdrowia zaleca unikania terminu „alkoholizm”, a zamiast niego rekomenduje używanie terminów „zespół uzależnienia od alkoholu” lub „uzależnienie od alkoholu”).
Młode organizmy szczególnie szybko przyzwyczajają się do alkoholu, a jego brak jest odczuwany jako tak zwany głód alkoholowy. Osoby nadużywające alkoholu mają trudności w nauce, ponieważ występuje u nich osłabienie pamięci, problemy z koncentracją i logicznym myśleniem. Z tego powodu pojawiają się konflikty w szkole i w domu. Osoby nietrzeźwe robią rzeczy, których później żałują, rujnują swoje życie osobiste i sprawiają cierpienia najbliższym. Systematyczne picie alkoholu nieodwracalnie uszkadza narządy i tkanki organizmu, wywołując liczne choroby (marskość wątroby, przewlekłe stany zapalne trzustki, nadciśnienie, zaburzenia rytmu pracy serca, udary mózgu, bezpłodność czy nowotwory wątroby, przełyku i krtani).
Metanol jest cieczą łudząco podobną do etanolu, która posiada podobny zapach i dobrze miesza się z wodą, przez co niekiedy bywa mylona z etanolem. Metanol jest jednak znacznie bardziej toksyczny niż etanol, a wypicie go lub wchłonięcie jego par przez drogi oddechowe poraża układ nerwowy, powodując ślepotę lub nawet śmierć. Duża toksyczność metanolu wynika głównie z jego metabolitów, do których jest enzymatycznie przekształcany w wątrobie. Metabolizm metanolu przebiega zgodnie ze schematem:
Bardzo niebezpieczne jest spożywanie alkoholu pochodzącego z niewiadomego źródła, ponieważ może zawierać domieszkę metanolu. Przyjmuje się, że dawka śmiertelna metanolu, przyjętego doustnie w przypadku dorosłego człowieka, wynosi około , ale znane są także przypadki zgonów, do których doszło po spożyciu zaledwie metanolu.
Uszkodzenie oczu może wystąpić już przy dawce .
Wypicie płynu do spryskiwaczy lub innych cieczy zawierających w składzie metanol, może mieć skutek śmiertelny.
Metanol jest metabolizowany przez człowieka z pięciokrotnie mniejszą szybkością niż etanol. Powstające metabolity, czyli formaldehyd (metanal) i kwas mrówkowy (kwas metanowy), uszkadzają bezpośrednio komórki poprzez denaturację białek. Działają też szkodliwie na nerwy, a szczególnie nerw wzrokowy. Ich toksyczność dotyczy zatem przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego i nerwu wzrokowego, a także nerek, wątroby i serca. W oku, poza nerwem wzrokowym, uszkadzane są siatkówka i rogówka. Oprócz tego kwas mrówkowy powoduje powstanie kwasicy metabolicznej.
Utlenianie spożytego alkoholu – zarówno etanolu, jak i metanolu – zachodzi przy udziale tych samych enzymów, które noszą nazwę dehydrogenaz alkoholowych. Enzymy te wykazują większe powinowactwo do etanolu niż metanolu, co oznacza, że chętniej będą łączyć się z etanolem niż metanolem. Ilość dehydrogenaz alkoholowych w wątrobie jest ograniczona i, przy odpowiednio dużej ilości substratu, dochodzi do wysycenia enzymu. Dzięki temu małe dawki etanolu mogą stanowić odtrutkę na zatrucia niewielkimi dawkami metanolu.
Bardzo istotną rolę odgrywa czas, w jakim podejmie się terapię w zatruciu metanolem.
Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny, nie należy podawać mu żadnych środków doustnie. Trzeba natomiast podjąć działania, które uchronią go przed utratą ciepła.
Przy zatruciu doustnym powinno się płukać usta dużą ilością wody, nie połykać.
We wszystkich przypadkach zatrucia metanolem należy niezwłocznie wezwać pogotowie!
Nikotyna – najczęściej stosowany stymulant
Zapaleniu pierwszego papierosa towarzyszy zwykle krztuszenie, bóle głowy, nudności, a nawet wymioty. Jednak pomimo tego niektórzy sięgają po papierosa także po raz drugi i trzeci – aż z czasem organizm sam sygnalizuje potrzebę przyjęcia nikotyny, do której stopniowo został przyzwyczajony. Pojawia się uzależnienie (nałóg), zwane nikotynizmem, które na tym etapie zwalczyć jest już niezwykle trudno. Po zaciągnięciu się dymem tytoniowym, do organizmu przedostaje się za pośrednictwem układu oddechowego ogromna ilość trujących związków chemicznych, między innymi nikotyna, siarkowodór, amoniak, metanol, tlenek węgla(), rakotwórcze substancje smoliste, a także radioaktywne izotopy.
Nikotyna jest silną neurotoksyną o dużym potencjale uzależniającym, ponieważ przyjmowana w małych dawkach w czasie palenia powoduje zwiększenie wydzielania dopaminy, czyli hormonu szczęścia, oraz działa stymulująco na organizm. Dawka śmiertelna nikotyny wynosi mniej więcej , ale ostre zatrucia tą trucizną są częściej wywołane środkami ochrony roślin niż paleniem, podczas którego większa część nikotyny przechodzi do otoczenia, a nie organizmu. Jednak złożona mieszanina związków chemicznych, obecna w tytoniu i dymie tytoniowym, przy przewlekłym stosowaniu prowadzi do chorób serca i całego układu krążenia. Płuca stają się mniej sprawne, niszczy się cera, żółkną zęby, a oddech staje się nieświeży. Ponadto istotnie zwiększa się ryzyko zachorowania na wiele innych niebezpiecznych chorób, łącznie z wszelkimi typami nowotworów.
Czy wiesz, ile niebezpiecznych substancji smolistych dostaje się do płuc palacza wraz z wdychanym dymem papierosowym? Zastanów się, w jakim stanie mogą być płuca osoby, która wypaliła papierosów, po czym obejrzyj doświadczenie i rozwiąż zadanie umieszczone poniżej. Jak myślisz, czy pokazanie tego filmiku człowiekowi uzależnionemu od papierosów mogłoby nakłonić go do zerwania z nałogiem?
W dymie papierosowym, poza nikotyną, znajduje się wiele różnych substancji, w tym także te wykazujące działanie toksyczne na organizm człowieka. Wybrane składniki dymu tytoniowego, wraz z ich działaniem, zostały zebrane w poniższej tabeli.
Substancja | Działanie |
tlenek | Powinowactwo tlenku węgla() do hemoglobiny powoduje powstanie karboksyhemoglobiny, co obniża skuteczność układu krwionośnego w dostarczaniu tlenu. |
U nałogowych palaczy może dochodzić do niedotlenienia wielu tkanek i narządów. | |
cyjanowodór | Bardzo toksyczny, blokuje układ enzymatyczny w tak zwanym łańcuchu oddechowym, co uniemożliwia wykorzystanie tlenu przez komórki i prowadzi do uduszenia. |
amoniak (azan) | Działa drażniąco na górne i dolne drogi oddechowe. Działa porażająco na zakończenia nerwów węchowych, dlatego wrażliwość na zapach amoniaku maleje w czasie ekspozycji. |
aceton (propanon) | Wdychanie par acetonu powoduje podrażnienie błony śluzowej jamy nosowo‑gardłowej, podrażnienie i pieczenie oczu oraz nieżyt górnych dróg oddechowych. |
benzo(a)piren | Jest wielopierścieniowym węglowodorem aromatycznym indukującym guzy narządów, z którymi ma bezpośredni kontakt – jak tkanka łączna, przełyk czy płuco. |
arsen | Toksyczne działanie arsenu polega głównie na łączeniu się go z grupami białek, co prowadzi do zaburzeń procesów metabolicznych. Kumuluje się w tkankach bogatych w keratynę, takich jak włosy, paznokcie i skóra, a także w nabłonku układu pokarmowego. |
fenole | Niszczą rzęski nabłonka wyściełającego oskrzela. Rzęski te oczyszczają wdychane przez człowieka powietrze i chronią drogi oddechowe przed przenikaniem przez ich ściany substancji i związków chemicznych oraz mikroorganizmów, np. wirusów. |
formaldehyd | Gaz o drażniącym zapachu, który wykazuje działanie bakteriobójcze i silnie wirusobójcze, a przy wielogodzinnym stosowaniu także przetrwalnikobójcze. Formaldehyd znajduje zastosowanie w dezynfekcji pomieszczeń, ale nie może być stosowany do dezynfekcji tkanek, ze względu na jego działanie drażniące. Nasycony wodny roztwór formaldehydu (około ) nazywany jest formaliną, która jest stosowana między innymi do konserwacji materiału biologicznego. Jej opary powodują podrażnienia oczu i górnych dróg oddechowych, a wypicie nierozcieńczonego roztworu formaldehydu prowadzi do powstania ciężkiej martwicy w jamie ustnej, przełyku, żołądku i górnym odcinku jelit. |
polon () | Pierwiastek radioaktywny silnie toksyczny dla organizmów żywych. Wartość dla tego pierwiastka wynosi około mikrograma. |
związki metali ciężkich (np. ,, ) | Metale ciężkie działają szkodliwie na organizm – wdychanie związków niklu może zwiększyć podatność na infekcje dróg oddechowych, ołów może powodować zaburzenia układu krwiotwórczego, zaburzenia czynnościowe wątroby, oddziaływać na prawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, a pary rtęci działają szkodliwie na ośrodkowy układ nerwowy, powodując drgawki i zaburzenia pamięci. |
Czy wiesz, jakie działanie na organizm człowieka wykazują niektóre z substancji zawartych w dymie papierosowym? Zapoznaj się z informacjami zamieszczonymi w tabeli, a następnie rozwiąż poniższe zadanie.
Ocenia się, że bierni palacze (osoby przebywające w pobliżu osób palących), wchłaniający dym głównie inhalacyjnie, mogą być narażeni w większym stopniu na działanie niektórych składników dymu papierosowego. Wówczas ich stężenie w otaczającym palacza dymie może być wielokrotnie wyższe niż w dymie dostającym się do jego płuc.
Tymi substancjami są np.:
tlenek węgla() (stężenie od trzech do pięciu razy większe niż w dymie dostającym się do płuc palacza);
amoniak (stężenie razy większe);
benzen i toluen (stężenie (benzen) i (toluen) razy wyższe).
Bierna ekspozycja na dym papierosowy może być równie szkodliwa, jak wypalanie kilku papierosów dziennie.
Narkotyki
Chorzy cierpiący na różne choroby, które powodują bardzo silny ból (np. nowotwory), w celu jego uśmierzenia zażywają silne środki przeciwbólowe, którymi czasami są także narkotyki (np. morfina). Tego typu lekarstwa może przepisać wyłącznie lekarz. Jednak w dzisiejszych czasach po narkotyki często sięgają ludzie zdrowi. Główną przyczyną, dla której niektóre osoby chętnie sięgają po tego typu substancje, są objawy euforii, którą narkotyki początkowo wywołują. Większość z nich charakteryzuje bardzo silny potencjał uzależniający – często wystarczy zażyć tylko jedną dawkę, aby popaść w nałóg.
Osoba zażywająca narkotyki pożąda efektów wywoływanych przez nie, a do ich uzyskania potrzebuje regularnie przyjmowanych dawek, aby zaspokoić tak zwany głód narkotykowy. Regularne przyjmowanie danych ksenobiotyków powoduje, że zmniejsza się na nie wrażliwość organizmu. W rezultacie osoba uzależniona musi co jakiś czas zwiększać ilość przyjmowanego narkotyku w celu uzyskania pożądanego działania. Może to doprowadzić do przypadkowego przedawkowania mającego skutek śmiertelny. Zerwanie z nałogiem jest niezmiernie trudne. Narkotyki są substancjami psychoaktywnymisubstancjami psychoaktywnymi; zmieniają świadomość i zachowanie, często powodując depresję, zaburzenia psychiczne i halucynacje. Uzależniony rozpoczyna życie w świecie oderwanym od rzeczywistości, przerywa naukę lub pracę i w celu zdobycia pieniędzy na zakup kolejnych porcji narkotyków, zaczyna kraść lub nawet rozprowadzać narkotyki.
Zażywanie narkotyków skutkuje nieodwracalnymi zmianami w psychice i organizmie człowieka, a także wywołuje trwałe uszkodzenie mózgu przez substancje zaliczane do narkotyków. Pogarsza się ogólny stan zdrowia. Ważne funkcje życiowe, takie jak oddychanie czy praca nerek, ulegają zaburzeniu, co nieuchronnie prowadzi do śmierci. Przyczyną tych chorobowych zmian jest trwałe uszkodzenie mózgu.
Z zażywaniem narkotyków po części wiąże się również problem zakażeń HIV. Według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny – od czasu wdrożenia badań w do końca zarejestrowano w Polsce przypadki zakażeń HIV. Do co najmniej z ogółu stwierdzonych zakażeń doszło wyniku zażywania narkotyków.
W obiegu znajduje się wiele narkotyków (np. morfina, kokaina, amfetamina, LSD, meskalina, opium, heroina, haszysz, marihuana itd.), każdy w kilku postaciach (proszku, tabletek, roztworu, skrętów). Niektóre są otrzymywane z roślin (heroina, kokaina), inne zaś na drodze syntezy (amfetamina, LSD).
Czy wiesz, co to są konopie indyjskie i jakie działanie wykazują te rośliny? Zapoznaj się z materiałem multimedialnym na temat marihuany, a następnie rozwiąż zadanie umieszczone poniżej.
Każdy narkotyk ma inną dawkę, po której zażyciu ujawnia się jego działanie, i inną dawkę śmiertelną.
Każdy narkotyk działa inaczej, ale wszystkie one mają cechy wspólne, do których należy to, że:
wywołują tolerancję (stopniowe zmniejszenie efektu wywołanego określoną dawką);
powodują uzależnienie (np. już dwukrotne zażycie heroiny może spowodować uzależnienie);
wyniszczają organizm.
Obecnie występowanie narkotyków w organizmie człowieka można stwierdzić, wykonując badanie włosów. Tego typu testy pozwalają nawet po kilku miesiącach wykryć, że ktoś zażył narkotyk. Nie dają one jednak informacji bezpośrednio po zastosowaniu narkotyku. Potrzeba co najmniej tygodnia, aby narkotyki i ich metabolity wbudowały się w strukturę włosa.
Podsumowanie
Substancje chemiczne mogą oddziaływać na organizm człowieka i wywoływać pożądany, zgodny z przeznaczeniem i oczekiwaniem, skutek (leki) albo działać niekorzystnie – toksycznie (trucizny).
Decyduje o tym przede wszystkim dawka substancji oraz droga jej wnikania do organizmu (poprzez skórę, układ oddechowy lub układ pokarmowy). Przy stosowaniu leków bardzo ważne jest postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza – zażywanie odpowiednich dawek oraz przyjmowanie w odpowiednio długim okresie.
Używki to pewna grupa substancji, które nie mają wartości odżywczych, ale są przyjmowane przez ludzi ze względu na pobudzające oddziaływanie na układ nerwowy. Ich dłuższe przyjmowanie może prowadzić do uzależnienia. Do używek zaliczamy alkohol, nikotynę (z tytoniu) oraz najbardziej niebezpieczne – narkotyki i dopalacze. Używkami są także kawa, herbata i napoje energetyzujące. Wszystkie zmieniają (w mniejszym lub większym stopniu) stan świadomości człowieka.
Zaprojektuj doświadczenie, które będzie symulacją reakcji soku żołądkowego z lekiem na nadkwasotę, mającym w składzie węglan wapnia i węglan magnezu.
Informacje o składzie i działaniu wybranego leku wyszukaj w Internecie. Wyjaśnij, na czym polega lecznicze działanie tego leku.
Przygotuj opis eksperymentu w formie e–notatki.
Dowiedz się więcej
James Frey – Milion małych kawałków to książka, którą warto przeczytać. Jest to autobiograficzna relacja z pobytu na odwyku –letniego Jamesa, od dziesięciu lat uzależnionego od alkoholu, a od trzech lat od kokainy. Kiedy zgłasza się na odwyk do najstarszego ośrodka w Stanach, chlubiącego się rekordowo wysoką skutecznością (niecałe siedemnaście procent wyleczonych), lekarze nie potrafią wyjaśnić, jakim cudem nadal żyje.
Słownik
ilość substancji chemicznej pobrana lub wchłonięta do organizmu określoną drogą, warunkująca brak lub wystąpienie określonych efektów biologicznych; zwykle dawka jest wyrażona w jednostkach wagowych na masę albo powierzchnię ciała, niekiedy dodatkowo na dobę
każda substancja obca dla organizmu, która nie występuje w nim naturalnie
substancja wprowadzana do organizmu w celu zahamowania przyczyny bądź objawów choroby
pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem
środki, których zażycie działa w określony, często negatywny sposób na organizm; w małych ilościach mogą być lekami, ale ich nierozważne używanie może prowadzić do uzależnienia (depresanty – alkohol, stymulanty – nikotyna)
substancja, która po dostaniu się do organizmu, również w stosunkowo małej dawce, powoduje zaburzenia w jego funkcjonowaniu, prowadzące nawet do śmierci
cechy związków chemicznych wywołujące zaburzenia funkcji organizmów lub ich śmierć
niebezpieczna choroba dotykająca zwykle dzieci (około śmiertelności), której przyczyną jest przyjmowanie kwasy acetylosalicylowego; choroba ta powoduje patologiczne zmiany w wielu narządach, głównie w mózgu i wątrobie; spowodowana jest rozlanym uszkodzeniem mitochondriów, objawia się: hipoglikemią, gwałtownymi wymiotami, encefalopatią wątrobową, stłuszczeniowym zapaleniem wątroby
Ćwiczenia
Zapoznaj się z fragmentami trzech ulotek dołączonych do leków i odpowiedz, który lek i w jakiej dawce należy zastosować w opisanych przypadkach.
LEK
Skład: tabletka zawiera paracetamolu (paracetamolum).
Wskazania: (…) lek stosuje się w bólach różnego pochodzenia i o różnym natężeniu. Szczególnie zalecany jest w bólach głowy, migrenach, w bólach reumatycznych, stawowych, mięśniowych i kostnych, w bólach kręgosłupa, nerwobólach, bólach menstruacyjnych, w bólach zębów. Gorączka w przebiegu przeziębienia i (lub) grypy.
Przeciwwskazania: nadwrażliwość na paracetamol lub inny składnik preparatu, choroba alkoholowa, ciężka niewydolność wątroby lub nerek.
Dawkowanie i sposób stosowania:
Dorośli i młodzież
Maksymalna dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi . Lek ten u dorosłych zwykle stosuje się jednorazowo w ilości od do tabletek. W utrzymującym się bólu: od do tabletek od dwóch do czterech razy na dobę, nie częściej niż co cztery godziny. […]
Dzieci w wieku od do lat
Doustnie podaje się połowę dawki przewidzianej dla dorosłych, z zachowaniem większych odstępów czasu pomiędzy poszczególnymi dawkami.
Dzieci w wieku od miesięcy do lat
Dzieciom w wieku od miesięcy do lat paracetamol podawać można, stosując dawki . w odstępach nie mniejszych niż co sześć godzin.
Lek podaje się doustnie.
Paracetamolu nie należy nadużywać i przyjmować w sposób ciągły przez okres dłuższy niż trzy dni bez konsultacji lekarskiej.
LEK
Dawka:
Skład: tabletka zawiera – substancję czynną – kwas acetylosalicylowy (acidum acetylsalicylicum) , […].
Wskazania: bóle o lekkim i średnim nasileniu – bóle głowy różnego pochodzenia (np. migrenowe), bóle zębów, bóle mięśni, ból i gorączka w przebiegu przeziębienia i grypy.
Dawkowanie:
Dorośli: - tabletek jednorazowo, w razie potrzeby dawka może być powtarzana co - godzin.
Maksymalna dawka to tabletek dziennie.
Młodzież powyżej lat: tabletka jednorazowo, maksymalnie tabletki dziennie.
Dzieci poniżej roku życia: jedynie na zlecenie lekarza.
Przeciwwskazania:
Kiedy nie stosować leku:
jeśli u pacjenta występuje choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy;
jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność serca lub ciężka niewydolność wątroby lub ciężka niewydolność nerek […].
LEK
Skład: ibuprofen, zawiesina doustna, smak malinowy (), .
Wskazania: Stany gorączkowe różnego pochodzenia (między innymi przeziębienie, grypa), słaby i umiarkowany ból (np. ból głowy, gardła albo zębów, ból po ekstrakcji zębów, ból na skutek ząbkowania, ból stawów, mięśni, ból pooperacyjny.
Dawkowanie:
Doustnie. Dawka dobowa: - ibuprofenu na kilogram masy ciała w dawkach podzielonych.
Niemowlęta - miesiąca życia (- - razy dziennie (-).
Dzieci od do roku życia (- razy dziennie ().
Dzieci - roku życia (- razy dziennie ().
Dzieci roku życia (- razy dziennie ().
Dzieci roku życia (- razy dziennie ().
[…] Bez porozumienia z lekarzem nie stosować u niemowląt poniżej miesiąca życia […].
Zapoznaj się z fragmentami trzech ulotek dołączonych do leków i odpowiedz, który lek i w jakiej dawce należy zastosować w opisanych przypadkach
LEK 1.
Skład: 1 tabletka zawiera 500 mg paracetamolu (paracetamolum).
Wskazania: (…) lek stosuje się w bólach różnego pochodzenia i o różnym natężeniu. Szczególnie zalecany jest w bólach głowy, migrenach, w bólach reumatycznych, stawowych, mięśniowych i kostnych, w bólach kręgosłupa, nerwobólach, bólach menstruacyjnych, w bólach zębów. Gorączka w przebiegu przeziębienia i (lub) grypy.
Przeciwwskazania: nadwrażliwość na paracetamol lub inny składnik preparatu, choroba alkoholowa, ciężka niewydolność wątroby lub nerek.
Dawkowanie i sposób stosowania
Dorośli i młodzież
Maksymalna dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi 4,0 g. Lek ten u dorosłych zwykle stosuje się jednorazowo w ilości od 1 do 2 tabletek. W utrzymującym się bólu: od 1 do 2 tabletek od 2 do 4 razy na dobę, nie częściej niż co 4 godziny.[…]
Dzieci w wieku od 6 do 12 lat
Doustnie podaje się połowę dawki przewidzianej dla dorosłych, z zachowaniem większych odstępów czasu pomiędzy poszczególnymi dawkami.
Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 6 lat
Dzieciom w wieku od 3 miesięcy do 6 lat paracetamol podawać można, stosując dawki 10 mg/kg mc. w odstępach nie mniejszych niż co 6 godzin.
Lek podaje się doustnie.
Paracetamolu nie należy nadużywać i przyjmować w sposób ciągły przez okres dłuższy niż 3 dni bez konsultacji lekarskiej.
LEK 2.
Dawka: 500 mg
Skład: 1 tabletka zawiera – substancję czynną – kwas acetylosalicylowy (acidum acetylsalicylicum) 500 mg, […]
Wskazania: bóle o lekkim i średnim nasileniu – bóle głowy różnego pochodzenia (np. migrenowe), bóle zębów, bóle mięśni, ból i gorączka w przebiegu przeziębienia i grypy
Dawkowanie
Dorośli: 1–2 tabletki jednorazowo, w razie potrzeby dawka może być powtarzana co 4–8 godzin.
Maksymalna dawka to 8 tabletek dziennie.
Młodzież powyżej 12 lat: 1 tabletka jednorazowo, maksymalnie 3 tabletki dziennie.
Dzieci poniżej 12. roku życia: jedynie na zlecenie lekarza.
Przeciwwskazania:
Kiedy nie stosować leku:
– jeśli u pacjenta występuje choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy,
– jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność serca lub ciężka niewydolność wątroby lub ciężka niewydolność nerek […]
LEK 3.
Skład: ibuprofen, zawiesina doustna, smak malinowy (100 mg / 5 ml), 130 g
Wskazania: Stany gorączkowe różnego pochodzenia (m.in. przeziębienie, grypa), słaby i umiarkowany ból (np. ból głowy, gardła albo zębów, ból po ekstrakcji zębów, ból na skutek ząbkowania, ból stawów, mięśni, ból pooperacyjny.
Dawkowanie
Doustnie. Dawka dobowa: 20–30 mg ibuprofenu na kilogram masy ciała w dawkach podzielonych.
Niemowlęta 6.–12. miesiąc życia (7,7–9 kg): 2,5 ml 3–4 razy dziennie (150–200 mg/dobę).
Dzieci od 2. do 4. roku życia (10–15 kg): 5 ml 3 razy dziennie (300 mg/dobę).
Dzieci 5.–7. rok życia (16–20 kg): 7,5 ml 3 razy dziennie (450 mg/dobę).
Dzieci 8.–10. rok życia (21–29 kg): 10 ml 3 razy dziennie (600 mg/dobę).
Dzieci 11.–13. rok życia (30–40 kg): 15 ml 3 razy dziennie (900 mg/dobę).
[…] Bez porozumienia z lekarzem nie stosować u niemowląt poniżej 6. miesiąca życia […].
Kobieta, w wieku 30 lat, dobry stan zdrowia, silne bóle mięśniowo-stawowe i gorączka (nadwrażliwość na paracetamol)., Mężczyzna, w wieku ok. 50 lat, silny ból głowy, leczy chorobę wrzodową., Dziecko, 6 – miesięcy, objawy przeziębienia, stan podgorączkowy.
Należy podać 2 tabletki LEKU 1. | |
Należy zastosować LEK 3. w zawiesinie, dawka 2,5 ml. | |
Należy podać 2 tabletki LEK 2. W razie potrzeby dawkę powtórzyć po upływie minimum 4 godzin. |
Zapoznaj się z fragmentem tekstu w języku czeskim, a następnie odpowiedz na pytania.
Jako metanolová aféra či též methanolová kauza se označuje událost započatá v září roku , kdy v Česku a Polsku došlo k sérii otrav metanolem. Do ledna na otravu zemřelo občanů České republiky, tři občané Polské republiky a desítky dalších byly hospitalizovány; mnozí lidé utrpěli trvalé poškození zraku.
Indeks dolny Źródło: Metanolová aféra, Wikipedia, https://cs.wikipedia.org/wiki/Metanolov%C3%A1_af%C3%A9ra 14.05.2021, dostęp: 27.05.2021. Indeks dolny koniecŹródło: Metanolová aféra, Wikipedia, https://cs.wikipedia.org/wiki/Metanolov%C3%A1_af%C3%A9ra 14.05.2021, dostęp: 27.05.2021.
Bibliografia
Mutschler E., Farmakologia i toksykologia, Wrocław 2004.
Pach J., Zarys toksykologii klinicznej, Kraków 2009.
Seńczuk W., Toksykologia współczesna, Warszawa 2005.