E‑book – Maszyny i urządzenia stosowane do wytwarzania wyrobów futerkowych

RHwgzVS3hYPv5

Grafika przedstawia stronę tytułową e‑booka. W górnej części znajduje się zdjęcie wpisane w koło. Zdjęcie przedstawia maszynę kuśnierską. Pod zdjęciem ozdobna grafika oraz nożyczki i nitka. Poniżej tytuł: “Maszyny i urządzenia stosowane do wytwarzania wyrobów futerkowych”. Pod tytułem dodatkowe informacje: “Opracowanie dla kwalifikacji MOD.04. Wykonywanie i renowacja wyrobów kuśnierskich - kuśnierz 753106, technik technologii wyrobów skórzanych 311926. Autorka: Małgorzata Przybyłek. Konsultacja merytoryczna: Grzegorz Drużdżel.

MASZYNY STOSOWANE W KUŚNIERSTWIE

Spis treści

1. Wprowadzenie11. Wprowadzenie
2. Klasyfikacja maszyn stosowanych w kuśnierstwie22. Klasyfikacja maszyn stosowanych w kuśnierstwie
2.1. Maszyny szwalnicze zasadnicze2.1.2.1. Maszyny szwalnicze zasadnicze
2.1.1. Charakterystyka2.1.1.2.1.1. Charakterystyka
2.1.2. Mechanizmy ruchu w maszynach szwalniczych2.1.2.2.1.2. Mechanizmy ruchu w maszynach szwalniczych
2.1.3. Napęd maszyn szwalniczych2.1.3.2.1.3. Napęd maszyn szwalniczych
2.2. Maszyny kuśnierskie2.2.2.2. Maszyny kuśnierskie
2.3. Maszyny pomocnicze2.3.2.3. Maszyny pomocnicze
2.4. Maszyny do kosmetyki wyrobów futrzarskich2.4.2.4. Maszyny do kosmetyki wyrobów futrzarskich
3. Bibliografia43. Bibliografia
4. Netografia54. Netografia

1. Wprowadzenie

Nowoczesna produkcja wyrobów futrzarskich wymaga odpowiednich maszyn i urządzeń do mechanizowania procesów wytwarzania futer. Efektem tego jest usprawnienie produkcji i doskonalenie warunków pracy, a także skrócenie czasu produkcji i jej kosztów, przy jednoczesnym podnoszeniu jakości końcowych wyrobów.

Obecnie na rynku dużą rolę odgrywają maszyny szwalnicze i specjalistyczne, które są w pełni zautomatyzowane i programowane komputerowo. Pozwala to na samodzielny dobór parametrów ściegu, wyświetlanie tych parametrów na ekranie oraz zapisywanie ich w pamięci komputera.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2. Klasyfikacja maszyn stosowanych w kuśnierstwie

W zakładach kuśnierskich mają zastosowanie: 

• krawieckie maszyny szwalnicze,

• maszyny szwalnicze specjalistyczne – tak zwane kuśnierki,

• maszyny do kosmetyki wyrobów futrzarskich,

• maszyny specjalne pomocnicze.

Maszyny dzielą się na klasy określające ich typ, budowę oraz działanie. Klasy maszyn oznaczane są cyframi na tabliczce znamionowej. Pierwsza cyfra oznacza maszynę szwalniczą, a cztery następne umieszczone po poziomej kresce oznaczają grupę, podgrupę oraz typ i przydatność maszyn do ściśle określonych prac.

RYIm3i0t52Vra

Zdjęcie przedstawia pracownika siedzącego przy stole, na którym jest maszyna do kuśnierska. Na pierwszym planie widoczny jest mężczyzna z prawego profilu. Ma siwe włosy, okulary i szarą koszulę. Prawą ręką trzyma element maszyny. Nad maszyną jest włączona lampa, a obok wisi przedłużacz. W tle widoczne są inne maszyny, manekiny i wyposażenie pracowni kuśnierskiej.

RWW0hZTWcV6Mg

Zdjęcie przedstawia zbliżenie na tabliczkę znamionową maszyny kuśnierskiej. Tabliczka znajduje się na metalowej obudowie maszyny. Jest srebrna i błyszcząca. Jest na niej czerwony napis Strobel KL 141‑40, 459 R oraz schematyczny rysunek igły.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2.1. Maszyny szwalnicze zasadnicze

2.1.1. Charakterystyka

Typową maszyną krawiecką stosowaną w kuśnierstwie jest maszyna szwalnicza stębnowa, składająca się z głowicy, stołu i podstawy.

Rkxvi4XXC8DpW

Rysunek przedstawia schemat głowicy maszyny szwalniczej z oznakowaniem rozmieszczenia wymienionych elementów. Elementy maszyny są oznaczone strzałkami i cyframi od jeden do trzynaście: 1 – korpus ramienia, 2 – smarowniczka, 3 – wał główny, 4 – pokrywa korpusu ramienia, 5 – prowadniki nitki, 6 – koło zębate, 7 – kołek ustawczy, 8 – smarowniczka, 9 – płyta ramienia, 10 – wał napędu chwytacza, 11 – osłona kół zębatych, 12 – wał pionowy, 13 – koło zamachowe.

Podstawową maszynę szwalniczą, szyjącą ściegiem prostym utworzonym przez dwie wzajemnie przeplatające się nici, pokazano na rysunku 3. Ze względu na liczbę nici tworzących ścieg nosi on nazwę ściegu dwunitkowego, który jest ścisły i wytrzymały. Przy właściwym doborze napięcia obu nici, ich przeplatanie się, w wyniku którego następuje wiązanie ściegu, ma miejsce w środku zszywanej warstwy materiałów.

W celu otrzymania kolejnych ściegów podczas szycia, w odpowiedniej fazie cyklu tworzenia ściegu następuje przemieszczanie zszywanej warstwy materiałów o określoną z góry wielkość zwaną skokiem ściegu. Skok ściegu jest odległością między środkami dwóch kolejnych przekłuć materiału, a więc i między dwoma kolejnymi miejscami przeplatania się nici górnej z nicią dolną. Skok ściegu określa się albo bezpośrednio – jako długość odcinka łączącego środki dwóch kolejnych przekłuć mierzoną w milimetrach – albo pośrednio, przez podanie liczby ściegów w określonej długości szwu. Szew jest zbiorem kolejnych ściegów. Liczba ściegów przypadająca na określoną długość szwu nazywa się gęstością szwu.

Jednoigłowa stębnówka z dolnym i górnym transportem przeznaczona jest do szycia średnich i ciężkich materiałów. Dodatkowo maszyna wyposażona jest w nóż odkrawający krawędź materiału podczas szycia. Maszyna posiada funkcje automatyczne, takie jak obcinanie nitki, ryglowanie, podnoszenie stopki oraz napęd energooszczędny umieszczony bezpośrednio na głowicy wraz z panelem sterującym.

Roa6lNS3dEzwj

Grafika przedstawia stębnową maszynę szwalniczą. W dolnej części znajduje się stół z zaznaczoną miarą. Widoczny jest przedział od 35 do 85 milimetrów. Na stole jest głowica maszyny. Po prawej stronie znajduje się panel z przyciskami i małym ekranem. Obok jest pokrętło. Z lewej strony znajduje się ramię maszyny z wystającą u dołu igłą. Pod igłą jest kawałek beżowego materiału. W górnej części ramienia znajdują się prowadnice nitki.

Specyfikacja techniczna:

• typ ściegu: 301;

• prędkość maksymalna: 2200 ścieg./min.;

• maksymalna długość ściegu: 8 mm;

• rodzaj transportu: ząbki + stopka;

• prześwit pod ramieniem: 260×120 mm,

• system igieł: 135x17 (DPx17), 120‑150;

• maksymalna grubość nitki: 20/3;

• typ chwytacza: powiększony (szpulka 26 mm);

• smarowanie: automatyczne;

• skok igły: 37 mm;

• liczba igieł: 1;

• typ napędu: Direct Drive;

• podnoszenie stopki: 13 mm.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2.1.2. Mechanizmy ruchu w maszynach szwalniczych

• podstawowe: mechanizm ruchu wału głowicy, mechanizm igielnicy, mechanizm podciągacza nici, chwytacz pętli i mechanizm transportu tkaniny;

• pomocnicze: nawijacz nici.

Mechanizm ruchu to wał główny w postaci poziomego, stalowego pręta przenoszącego ruch obrotowy z koła zamachowego na mechanizm igielnicy i podciągacza nici.

Mechanizm igielnicy umieszczony jest w czołowej części głowicy. Igielnica wprowadzana jest w ruch przez wał główny za pośrednictwem korbowodu, który zmienia ruch obrotowy wału głównego w ruch posuwisty igielnicy. W uchwycie igielnicy umocowana jest igła. Na skutek ruchu igielnicy igła przechodzi przez materiał i doprowadza nić górną do chwytacza.

RVWtqCLGV1aaN

Rysunek przedstawia dwa przekrojowe schematy mechanizmu igielnicy widziane od frontu i od boku. Po lewej stronie jest schemat widziany od frontu, a po prawej od boku. Na przekrojach widoczne są elementy mechanizmu igielnicy wraz z igłą. Oba schematy są oznaczone liczbami od jeden do dziesięć: 1 – główny wał maszyny, 2 – przeciwwaga, 3 – wkręt, 4 – igielnica, 5 – korbowód, 6 – uchwyt igielnicy, 7 – korba, 8 – podciągacz nici, 9 – łożysko dolne, 10 – łożysko górne.

Chwytacz pętli powoduje przeciągnięcie nitki dolnej przez pętlę nitki górnej. Jest to zasada powstawania ściegu w maszynie szwalniczej.

R1eutJe50OXNe

Rysunek przedstawia schemat tworzenia maszynowego ściegu stębnowego dwunitkowego. W górnej części jest igła z przeciągniętą nitką. Poniżej znajdują się dwie warstwy tkaniny. Pod tkaniną jest okrągły mechanizm chwytacza z nitką. Czarna nić dolna przeplata się z górną, białą nicią. Ścieg układa się w przeplatane prostokąty. Jeden z prostokątów opisany jest jako skok ściegu.

Mechanizm podciągacza nici to mechanizm współpracujący z igielnicą przy tworzeniu ściegu. Polega na podawaniu odpowiedniej długości nici górnej potrzebnej do prawidłowego przejścia tej nici wokół szpuleczki z nicią dolną. Nić przechodzi przez oczko podciągacza wykonującego ruchy w dół i w górę.

I – ruch w dół:

- podawanie nici górnej do igły;

- podawanie nici górnej do chwytacza.

II – ruch w górę:

- podciąganie przeplecionych nici w górę;

- zawiązanie ściegu wewnątrz zszywanych warstw materiałów.

R1Is3Nvxup1Dj

Rysunek przedstawia schemat mechanizmu podciągacza nici z oznakowaniem rozmieszczenia elementów: 1 – podciągacz nici, 2 – nić górna, 3 – regulator napięcia nici, 4 – igła, 5 – chwytacz. W górnej części po lewej stronie znajduje się podciągacz nici, a po prawej stronie szpulka z nicią górną, która przechodzi przez regulator napięcia. Następnie nić przechodzi przez igłę. W dolnej części grafiki znajdują się dwie warstwy tkaniny. Pod tkaniną jest okrągły mechanizm chwytacza z nitką. Czarna nić górna przeplata się z dolną, białą nicią. Ścieg układa się w przeplatane prostokąty.

Mechanizm transportu tkaniny powoduje przesunięcie zszywanych warstw materiałów po wykonaniu ściegu w kierunku szycia na odległość nazywaną skokiem ściegu.

RK6wz2rMTbIRK

Rysunek przedstawia dwa schematy mechanizmu transportu tkaniny. Schemat po lewej stronie przedstawia położenie robocze, a prawy położenie jałowe. Elementy lewego schematu są oznaczone cyframi od jeden do cztery: 1 – stopka, 2 – transporter, 3 – płytka ściegowa, 4 – warstwa zszywanych materiałów. Na tym schemacie transporter jest uniesiony i przyciska tkaninę do stopki. Na schemacie po prawej stronie transporter jest opuszczony, a materiał nie jest dociśnięty do stopki.

Cykl pracy transportera to:

• ruch transportera powyżej płytki ściegowej w kierunku tworzenia ściegu i przesuwanie zszywanej warstwy materiałów;

• opadanie transportera poniżej płytki ściegowej;

• ruch powrotny transportera poniżej poziomu płytki ściegowej;

• ruch transportera w górę i dociśnięcie warstw materiałów do stopki.

Nawijacz nici jest mechanizmem pomocniczym i służy do nawijania nici na szpulkę. Nawijacz nici jest zamontowany na stole maszyny.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2.1.3. Napęd maszyn szwalniczych

Dolna część maszyny to podstawa, do której zamocowane jest koło napędowe z pedałem do włączania i regulacji szybkości napędu z silnika elektrycznego. Rodzaj napędu elektrycznego zależy od typu maszyny i jej przeznaczenia. Do napędu maszyn szwalniczych lekkiego typu, używanych powszechnie w pracowniach krawiecko‑kuśnierskich, stosowane są silniki uniwersalne małej lub średniej mocy. Uruchamianie i regulacja obrotów silnika odbywa się za pomocą specjalnego regulatora oporowego. Decyduje on o wielkości prądu doprowadzanego do silnika i w efekcie o szybkości obrotów wału silnika. Ruch obrotowy wału silnika na wał główny głowicy maszyny przenosi przekładnia pasowa. Włączanie silnika i regulowanie prędkości obrotowej dokonuje się pedałem nożnym połączonym cięgnem z dźwignią silnika.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2.2. Maszyny kuśnierskie

Maszyna kuśnierska jest specjalnym typem maszyny szwalniczej. Zbudowana jest z żeliwnego korpusu, na którym zamocowane są wszystkie części i mechanizmy robocze. Maszyna uruchamiana jest silnikiem elektrycznym, z którego ruch obrotowy przenoszony jest przekładnią pasową na wał główny.

RVbztMQoTYshI

Zdjęcie przedstawia maszynę kuśnierską, która stoi na jasnym blacie. Maszyna jest metalowa i ma cylindryczny kształt. W tle widoczna jest szafa.

Mechanizmy robocze maszyny kuśnierskiej to:

• mechanizm igły – nadający igle ruch postępowo‑zwrotny;

• mechanizm chwytaka (chwytacza) – wywołujący złożony ruch tworzący pętlę na nici;

• mechanizm tarczy napędowej – ruch obrotowy wału głównego przenosi i przekształca w przerywany ruch obrotowy tarczy napędzającej;

• mechanizm tarczy dociskowej – dociska zszywaną skórę do tarczy napędzającej, współpracując z nią przy przesuwaniu skór w miarę tworzenia ściegu;

• mechanizm regulacji naciągu nici – służy do zmiany naprężenia nici przechodzącej przez ucho igły.

Tworzenie ściegu w maszynie kuśnierskiej odbywa się za pomocą igły pracującej w płaszczyźnie poziomej i współpracującego z nią chwytacza haczykowego wykonującego ruch wahadłowy. Zszywane skóry przesuwane są mechanizmem transportowym składającym się z dwóch tarcz krążkowych: napędowej i dociskowej. Pomiędzy tarcze wprowadza się zszywane skóry, które zostają połączone jednonitkowym szwem obrzucającym. Jeśli chcesz zobaczyć, jak działają mechanizmy robocze i wykonawcze maszyny kuśnierskiej, przejdź do animacji zamieszczonej w e‑materiale.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2.3. Maszyny pomocnicze

Do grupy maszyn specjalnych pomocniczych należą poniższe urządzenia:

MASZYNA DO PIKOWANIA

Służy do krytego przyszywania tkaniny wzmacniającej i watoliny do tkanki skórnej.

Korpus maszyny z głowicą umieszczony jest na stole zamocowanym na podstawie. Najważniejsze części maszyny to:

• koło napędowe;

• regulator głębokości szycia;

• głowica z mechanizmami: chwytacza, igły, posuwu tkaniny;

• regulator naciągu nici.

R1H8eeJEteao8

Grafika przedstawia maszynę do pikowania. W dolnej części znajduje się stół. Na stole jest głowica maszyny. Po prawej stronie znajduje się pokrętło z cyframi od zera do sześciu oraz przyciski. Z lewej strony znajduje się ramię maszyny z wystającą u dołu igłą. W górnej części ramienia znajdują się prowadnice nitki.

Specyfikacja techniczna:

• prędkości szycia w zakresie od 200 do 1500 ścieg./min.;

• docisk stopki zależny od rodzaju szytego materiału;

• stopka dociskowa podnoszona na maksymalnie 12 mm;

• funkcja automatycznego obcinania nici;

• dwa rodzaje stopek do pikowania: stopka 1/5 przeznaczona do pikowania podstawowego, stopka 1/4 do precyzyjnego szycia ściegiem o szerokości 1/4 cala.

Zasada działania:

Praca maszyny odbywa się przy pomocy łukowej igły. Tworzenie ściegu można podzielić na cztery fazy:

I – regulator poziomu materiału wysuwa się do góry, a igła w ruchu wahadłowym przekłuwa górną warstwę;

II – igła załapuje częściowo warstwę dolną, przechodzi na drugą stronę warstwy górnej i wykonuje ruch powrotny, tworząc jednocześnie pętlę;

III – chwytacz widełkowy pobiera pętlę;

IV – chwytacz układa pętlę na powierzchni materiału.

Charakterystycznym jest praca maszyny również przy ruchu wstecznym i szycie ściegiem jednonitkowym łańcuszkowym.

MASZYNA DZIURKARKA

Służy do przecinania materiału i obrębiania dziurek.

W kuśnierstwie stosowana jest przy produkcji wyrobów łączonych, czyli skóry ze skajem lub z materiałem.

W maszynie wyodrębnia się:

• mechanizm napędowy;

• mechanizm nici dolnej i górnej;

• mechanizm przecinania i obrzucania dziurek.

Rb6swOZYVvidI

Grafika przedstawia dziurkarkę. W dolnej części znajduje się stół. Na stole jest głowica dziurkarki. Po prawej stronie znajduje się pokrętło z podziałką oraz przyciski. Z lewej strony znajduje się ramię dziurkarki. W górnej części ramienia znajdują się prowadnice nitki.

Specyfikacja techniczna:

• prędkość szycia: do 2.500 ścieg./min.;

• długość ściegu: 0,5‑2,0 mm;

• szerokość obrzutu: 1,5‑4,0 mm;

• długość odszytej dziurki: 8‑42 mm (dziurka z oczkiem), 5‑42 mm (dziurka prosta);

• średnica otworu dziurki okrągłej (OPCJA) – 3 mm, 4 mm lub 5 mm;

• wysokość podnoszenia stopki: 12 mm;

• obcinanie nici: tak;

• system igieł: DOx558;

• zużycie powietrza: 43,2 l/min (8 cykli/min);

• zasilanie 230 V;

• wymiary całkowite złożonej maszyny: szerokość – 105 cm, głębokość – 55 cm.

MASZYNA DO TASIEMKOWANIA I ZAWIJANIA SKÓRY

Maszyna posiada funkcję podawania kleju na gorąco oraz tasiemkowania. Wyposażona jest także w fotokomórki oraz nożyk, który nacina skórę skóry podczas zawijania wklęsłych zakrętów.

Służy do wykończenia (obszywania) elementów wyrobów futrzarskich oraz do ich wzmacniania na całej powierzchni. Maszyna zastępuje bardzo długą i ciężką pracę ręczną.

R1C5ui2HVQ1CD

Grafika przedstawia maszynę do tasiemkowania i zawijania skóry. Po prawej stronie, z boku maszyny znajduje się pokrętło. Z przodu, pod ramieniem maszyny jest panel z pokrętłami i przyciskami. Nad panelem jest biała, prostokątna ramka z napisem “XXX‑1”. Po prawej stronie znajduje się mechanizm z nożykiem.

MASZYNA KROJĄCA DO WYSUWANIA

Służy do ukośnego przecinania skór na paski, które są szywane są na maszynie kuśnierskiej po odpowiednim ich przesunięciu względem siebie. Zszyte tworzą długie pasy skóry, zwykle równe długości futra. Krojenie skóry odbywa się za pomocą ostrych noży tarczowych zamontowanych na wałku maszyny, pod którym przesuwana jest skóra.

RinSne5T5JLF5

Grafika przedstawia maszynę krojącą do wysuwania. Po prawej stronie znajduje się cylindryczny silnik, który łączy się za pomocą metalowych elementów z wałkami maszyny. Na dwóch wałkach, które są jeden nad drugim znajdują się noże tarczowe. Wałki zamontowane są w prostokątnej ramie. Przed ramą jest kwadratowy blat.

NÓŻ KRAWIECKI PIONOWY

Do rozkroju tkanin stosuje się w kuśnierstwie ręczną krajarkę elektryczną. Jej praca polega na rozcinaniu nożem tarczowym warstwy ułożonego materiału.

R1JmG3nxAlxp5

Grafika przedstawia nóż krawiecki pionowy. W górnej części znajduje się korpus maszyny oraz rączka. Poniżej jest nóż i stopka.

Specyfikacja techniczna:

• moc: 370 W;

• szybkość: 2800 suwów/min.;

• wysokość cięcia: do 9 cm;

• kabel zasilający o długości 320 mm;

• waga: 9 kg;

• napięcie: 230 V.

KLEJARKA PŁYTOWA

Służy do obróbki klejowej wyrobów futrzarskich. Urządzenie działa następująco: gorąca, roztapiająca się masa klejowa zostaje rozprowadzona pomiędzy warstwy materiału, co powoduje ich złączenie. W kuśnierstwie wykorzystuje się do tego celu wkłady klejowe. Charakterystyczną cechą wkładów do podklejania skór i futer jest fakt, że są one pokryte klejem poliamidowym o niskiej temperaturze topnienia (ok. 90°C), co pozwala na sklejanie ich ze skórą w warunkach niepowodujących jej uszkodzeń.

Obróbkę klejową stosujemy w celu:

• wzmacnia elementów wyrobu;

• usztywniania;

• zwiększenia trwałości;

• podniesienia estetyki wyrobu.

R1M5fRggBNoGB

Grafika przedstawia klejarkę płytową. Klejarka jest otwarta. Dolna, prostokątna płyta jest niebieska. Górna, prostokątna płyta jest brązowa. U góry płyty znajduje się rączka do otwierania i zamykania. Pod płytami jest panel z włącznikiem “On‑Off”, przyciskami oraz prostokątnym wyświetlaczem.

Specyfikacja techniczna:

• wymiary płyty: 120×48 cm;

• maksymalny nacisk płyty: 1600 kg;

• elektronicznie sterowana regulacja czasu klejenia i temperatury;

• moc grzałek: 3,6 kW;

• napięcie: 230 V;

• maksymalna temperatura: 200°C.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

2.4. Maszyny do kosmetyki wyrobów futrzarskich

MASZYNY I URZĄDZENIA DO TRZEPANIA SKÓR FUTERKOWYCH I WYROBÓW FUTRZARSKICH

Stosowane są do usuwania zanieczyszczeń mechanicznych z okrywy włosowej skór, tj. pozostałości, takich jak pył, trociny czy kurz. Celem działania maszyn jest uzyskanie jak największej puszystości włosów obrabianej skóry.

W praktyce kuśnierskiej stosowane są:

• maszyny do mechanicznego trzepania;

• maszyny pneumatyczne;

• trzepaczki mechaniczne ręczne.

R17cZj62ZyRhB

Grafika przedstawia ręczną maszynę do trzepania skór. Maszyna ma kształt rurki, która z jednej strony zakończona jest plastikową nakładką, z której wystaje przewód elektryczny zakończony wtyczką. Z drugiej strony znajdują się skręcone elementy do trzepania skór.

MASZYNA DO PRASOWANIA

Stosowana jest do prasowania okrywy włosowej skór futerkowych, błamów i elementów wyrobów futrzarskich. Jest wyposażona w funkcję regulacji temperatury.

Rthvr2neehlpl

Grafika przedstawia maszynę do prasowania. Maszyna stoi na stojaku o dwóch nogach. W górnej części znajduje się blat oraz wał do prasowania. Po prawej stronie jest panel sterujący z przyciskami i pokrętłem.

MECHANICZNA SZCZOTKA DO CZESANIA

Służy do czesania okrywy włosowej skór futerkowych, błamów (czyli dużych płatów futra) i elementów wyrobów futrzarskich.

R1UJatdvCnefD

Grafika przedstawia mechaniczną szczotkę do czesania. Maszyna ma kształt rurki, która z jednej strony zakończona jest plastikową nakładką, z której wystaje przewód elektryczny zakończony wtyczką. Z drugiej strony znajdują się włosy szczotki do czesania.

Bibliografia:

1. Amaden‑Crawford C., Proste i modne szycie, Wydawnictwo K.E. LIBERT, Warszawa 2021.

2. Białczak B., Maszyny i urządzenia w przemyśle odzieżowym, WSiP, Warszawa 1995.

3. Burzyński Cz., Suliga A., Kuśnierstwo. Cz. 1., WSiP, Warszawa 1986.

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

Netografia:

1. MARKO‑ARKO. Maszyny do pikowania, www.mark-arko.pl/oferta/pikowarki?gclid=EAIaIQobChMIn-_WsKe18wIVS-uyCh3RcABiEAAYASAAEgI8O_D_BwE (dostęp: 01.04.2022).

2. TYPIKAL. Przemysłowe maszyny szwalnicze, www.typical.pl (dostęp: 01.04.2022).

Powrót do spisu treści3Powrót do spisu treści

Powiązane materiały multimedialne

• Animacja: “Animacja mechanizmów roboczych oraz wykonawczych maszyn kuśnierskich w 3D”DvfxI3aLwAnimacja: “Animacja mechanizmów roboczych oraz wykonawczych maszyn kuśnierskich w 3D”

• Sekwencje filmowe: “Ocena stanu technicznego maszyn szwalniczych, konserwacja i przygotowanie maszyn szwalniczych do pracy”DUgOUPx99Sekwencje filmowe: “Ocena stanu technicznego maszyn szwalniczych, konserwacja i przygotowanie maszyn szwalniczych do pracy”

• Galeria zdjęć: „Urządzenia i narzędzia kuśnierskie”D1GcssslSGaleria zdjęć: „Urządzenia i narzędzia kuśnierskie”