Die Seefischerei ist ein Wirtschaftszweig, der den Fischfang im Rahmen der kommerziellen und Freizeitfischerei sowie für Forschungs- und Entwicklungszwecke umfasst. Sie umfasst auch den Fischfang zwecks Bildung im Bereich der Seefischerei sowie das Besetzen mit Fischbrut und Haltung oder Zucht von Meeresorganismen. Nach dem Beitritt Polens zur EU wurde die polnische Fischerei von der Gemeinsamen Fischereipolitik erfasst.

Die Seefischerei ist in Polen trotz eines breiten Zugangs zum Meer nicht gut entwickelt. Dies ergibt sich aus dem geringen Fischkonsum der Polen und den Fangbeschränkungen in der Ostsee, die in den letzten zehn Jahren zur Verschrottung eines Teils der Fischereiflotte geführt haben.

Der Beruf Techniker für Seefischerei ist mit der maritimen Wirtschaft eng verbunden, insbesondere mit dem Sektor der Seefischerei, der den Fischfang sowohl im Ozean als auch in Küstengewässern einschließt.

Der Techniker für Seefischerei ist vorbereitet, die Wache auf dem Fischereischiff zu halten (gemäß dem Übereinkommen STCW 78/95 – auf der Ebene des Schiffers für Seefischerei).

Während des vierjährigen Studiums in der maritimen technischen Schule erfolgt die Ausbildung in Übereinstimmung mit dem STCW‑Übereinkommen unter Anlehnung an das „Bildungsprogramm und die Prüfungserfordernisse für das Diplom des Schiffers für Seefischerei der 1. und 2. Klasse“. Vor dem Durchlaufen des Seepraktikums erhält der Schüler ein Zertifikat für Sicherheitsschulung, das zum Anmustern auf dem Schiff notwendig ist.

Die Situation auf dem Arbeitsmarkt der Länder des Europäischen Wirtschaftsraums, d.h. der Länder, in denen die Freizügigkeit der Arbeitnehmer gilt, ist unter anderem über das Europäische Portal zur Beruflichen Mobilität [www.eures.europa.eu] zu beobachten.

Rybołówstwo morskie jest gałęzią gospodarki obejmującą połów ryb w ramach wykonywania rybołówstwa komercyjnego i rekreacyjnego oraz w celach prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych. Obejmuje także połów w celu kształcenia w zakresie rybołówstwa morskiego, a także zarybianie oraz chów lub hodowlę organizmów morskich. Po wejściu Polski do UE polskie rybołówstwo objęte zostało Wspólną Polityką Rybołówstwa.

Rybołówstwo morskie nie jest w Polsce dobrze rozwinięte mimo szerokiego dostępu do morza. Wynika to z niewielkiego spożycia ryb przez Polaków oraz z ograniczeń połowów na Bałtyku, które w ostatnich dziesięciu latach skutkowały złomowaniem części floty rybackiej.

Zawód Technik rybołówstwa morskiego jest ściśle związany z gospodarką morską, a w szczególności z sektorem rybołówstwa morskiego, obejmującego zarówno połowy oceaniczne, jak i prowadzone na akwenach przybrzeżnych.

Technik rybołówstwa morskiego jest przygotowany do pełnienia wachty na statku rybackim (zgodnie z Konwencją STCW 78/95 – na poziomie szypra rybołówstwa morskiego).

W trakcie czteroletniej nauki w technikum morskim kształcenie realizowane jest zgodnie z Konwencją STCW w oparciu o „Program szkolenia i wymagania egzaminacyjne na dyplom szypra 1 i 2 klasy rybołówstwa morskiego”. Przed odbyciem praktyk morskich uczeń otrzymuje świadectwo przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa, której jest niezbędne do zamustrowania na statku.

Sytuację na rynku pracy krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego, czyli objętych swobodnym przepływem pracowników, można obserwować m.in. poprzez Europejski Portal Mobilności Zawodowej [www.eures.europa.eu].