Termin „terapia” pochodzi z greckiego „therapeuein” i oznacza „opiekowanie się kimś, troszczenie się o kogoś”, a także działania „koncentrujące się na leczeniu i pomocy osobom, które niedomagają pod względem fizycznym lub psychicznym bądź są zagrożone wykluczeniem społecznym” (A. Bac, „Terapia zajęciowa”, Warszawa 2017, str. 21). Terapia zajęciowa według definicji prof. Kazimiery Milanowskiej (K. Milanowska (red.), „Techniki pracy w terapii zajęciowej”, Warszawa 1982, str. 12) to „zespół określonych czynności o charakterze zajęć fizycznych i umysłowych, które mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej. To celowe, wielozmysłowe działanie o charakterze zajęć ciągłych stanowiących proces terapeutyczny prowadzący do usprawnienia i kompensacji zaburzonych funkcji organizmu pacjenta”. Jest formą leczenia usprawniającego polegającą na uczestnictwie pacjenta w różnego typu zajęciach, w wyniku czego może on osiągnąć zdrowie, dobrostan, satysfakcję życiową oraz poszerzyć zakres swojego uczestnictwa w życiu społecznym. Celem terapii zajęciowej jest przywrócenie lub poprawa sprawności fizycznej, psychicznej, a jeśli to konieczne – wypracowanie funkcji zastępczych (A. Bac, „Terapia zajęciowa”, Warszawa 2017, str. 21). Działania te mają przyspieszyć powrót pacjenta do zdrowia i umożliwić mu podejmowanie aktywności w codziennych sytuacjach życiowych. Zgodnie z koncepcją i zasadami polskiej szkoły rehabilitacji prof. Wiktora Degi terapia zajęciowa stanowi istotny element postępowania rehabilitacyjnego, bez którego realizacja kompleksowego procesu rehabilitacji pacjenta byłaby niemożliwa.

Zadaniem terapeuty zajęciowego jest planowanie procesu terapeutycznego, w tym dobór form, metod, technik i narzędzi w ramach poszczególnych rodzajów terapii zajęciowej, tak aby dostosować je do stanu zdrowia, potrzeb, trudności oraz stopnia niepełnosprawności podopiecznego.

Formy terapii zajęciowej dzielimy na trzy grupy z uwagi na specyfikę pracy podopiecznych. Przedstawiono je w tabeli 1.

Tabela 1. Formy terapii zajęciowej

Forma

Opis

Indywidualna

Osoba biorąca udział w terapii wykonuje zadania specjalnie przeznaczone, wybrane, przygotowane w taki sposób, aby korygowały one występujące u niej zaburzenia, ograniczenia

Zbiorowa

Każdy uczestnik wykonuje samodzielnie to samo zadanie w tempie dostosowanym do własnych możliwości

Grupowa

Kilka osób jako zespół wykonuje te same zadania, grupy tworzy się celowo lub mogą one powstawać spontanicznie

Terapia zajęciowa jest procesem, w którym można wyróżnić trzy fazy. Zostały one scharakteryzowane w tabeli 2.

Tabela 2. Fazy terapii zajęciowej

Faza

Opis

Przygotowawczo‑diagnostyczna

Nawiązanie kontaktu pomiędzy terapeutą i podopiecznym, badanie potrzeb, określenie obszaru działania, uzgadnianie celów i planów działania

Uczestnictwo w terapii

Realizacja planu terapeutycznego

Rehabilitacja społeczna i zawodowa

Włączenie osoby z niepełnosprawnościami do życia społecznego dzięki zwiększaniu jej samodzielności i zaradności życiowej. Planowanie własnej przyszłości przez uczestnika zajęć

Rozróżniamy trzy podstawowe rodzaje terapii zajęciowej; są to: ergoterapia, arteterapia i socjoterapia. Ich krótki opis znajduje się w tabeli 3.

Tabela 3. Rodzaje terapii zajęciowej

Rodzaj

Opis

Ergoterapia

Terapia przez pracę. Forma aktywności umysłowej, której efektem jest konkretny wytwór pracy rąk

Arteterapia

Terapia sztuką, kontakt czynny i bierny ze sztuką. Forma aktywności terapeutycznej wykorzystująca różne dziedziny sztuki

Socjoterapia

Terapia zaburzeń zachowania i zaburzeń emocjonalnych. Forma terapii kształtująca kompetencje społeczne

Przejdź do planszy interaktywnej i sprawdź, czy rozróżniasz formy, fazy i rodzaje terapii zajęciowejDvtPyEmAzPrzejdź do planszy interaktywnej i sprawdź, czy rozróżniasz formy, fazy i rodzaje terapii zajęciowej

Planując pracę, terapeuta zajęciowy musi pamiętać o zabezpieczeniu na potrzeby zajęć odpowiednich środków i pomocy dydaktycznych oraz sprzętu i/lub urządzeń potrzebnych do wykonywania zaplanowanych czynności. Mogą to być m.in. suchościeralna tablica i kolorowe markery, rzutnik, ekran, statyw i papier do flipchartów, telewizor bądź komputer. Należy również pamiętać o dostępności instrukcji obsługi sprzętu w danej pracowni oraz o przepisach regulujących przestrzeganie zasad ergonomii, bezpieczeństwa i higieny pracy, a także ochrony przeciwpożarowej dla poszczególnych stanowisk dydaktycznych.

W każdym z rodzajów terapii zajęciowej wyróżniamy poszczególne metody, do których dobierane są techniki i narzędzia. Ogólną charakterystykę tych pojęć przedstawia schemat 1.

R67mebojLUHz2
Schemat 1. Charakterystyka metod, technik, narzędzi, materiałów i sprzętu w terapii zajęciowej
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu (na podstawie: A. Bac, „Terapia zajęciowa”, Warszawa 2017, str. 44), licencja: CC BY-SA 3.0.

Poszczególne metody terapii zajęciowej zostały szczegółowo opisane w dalszych rozdziałach e‑booka.

Powrót do spisu treściD1MXejXZLPowrót do spisu treści