Ilustracja przedstawia fotografa w trakcie pracy. Mężczyzna widoczny jest od barków w górę. Ma czarną brodę oraz włosy. Ubrany jest w niebiesko‑granatową koszulę w drobną kratkę. Patrzy przez wizjer aparatu, jedną dłonią obejmując korpus oraz spust migawki, a drugą regulując obiektyw.
Ilustracja przedstawia fotografa w trakcie pracy. Mężczyzna widoczny jest od barków w górę. Ma czarną brodę oraz włosy. Ubrany jest w niebiesko‑granatową koszulę w drobną kratkę. Patrzy przez wizjer aparatu, jedną dłonią obejmując korpus oraz spust migawki, a drugą regulując obiektyw.
Fotografik
Fotograf w czasie pracy, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Fotograf w czasie pracy, fotografia, licencja: CC BY 3.0.
Wprowadzenie
Brytyjski fotoreporter Don McCullin powiedział:
Don McCullin
Don McCullin
Fotografia nie jest związana z patrzeniem, lecz z czuciem. Jeżeli nie czujesz nic w tym, na co patrzysz, nigdy nie uda ci się sprawić, aby ludzie patrząc na twoje zdjęcia, cokolwiek odczuwali.
cyt Źródło: Don McCullin, dostępny w internecie: https://pl.wikiquote.org/wiki/Don_McCullin [dostęp 31.05.2021]. Tekst skrócony i zmodyfikowany.
Słowa te podkreślają, że nie każda fotografia ma wartość, nie każde zdjęcie sprawi, że zapisze się w pamięci innych. Mimo że każdy z nas rejestruje codzienność aparatem fotograficznym, nie o każdym można powiedzieć, że jest fotografikiem, ponieważ...
Henri Cartier‑Bresson
Henri Cartier‑Bresson
Fotografowanie – podobnie, jak stosowanie wszelkich innych środków wyrazów – nie jest wymyślaniem, lecz odkrywaniem. Fotografia to możliwość krzyku, wyzwolenia, a nie próba udowodnienia własnej oryginalności. To sposób życia.
cyt0 Źródło: Henri Cartier Bresson, dostępny w internecie: https://pl.wikiquote.org/wiki/Henri_Cartier-Bresson [dostęp 31.05.2021].
Fotografik to artysta zajmujący się fotografiką, a ta powstała z połączenia fotografii z grafiką.
Nauczysz się
Przedstawiać fakty z historii fotografii.
Określać istotne cechy i tematy współczesnej fotografii.
Rozpoznawać autorów fotografii pochodzących z 2 połowy XX i początków XXI wieku.
Analizować wybrane fotografie, stosując język właściwy dla ich opisu.
Określać inspiracje fotografików.
Charakteryzować pracę fotografika.
Omawiać istotne elementy twórczości współczesnych fotografików.
Wskazywać inne dziedziny sztuki, powiązane z fotografiką.
Fotografik zajmuje się fotografią artystyczną. Jako nową dziedzinę sztuki termin ten wprowadził w 1929 przed mikrofonami radia wileńskiego Jan Bułhak, aby odróżnić artystę uprawiającego fotografię od fotografującego rzemieślnika.
Praca artysty fotografika różni się od fotografa. Fotografik musi posiadać znacznie szerszą wiedzę, wykraczającą poza rzemiosło fotograficzne. Jego zajęcie koreluje z malarstwem, grafiką i wymaga znajomości technik fotograficznych, historii fotografii, a przede wszystkim oparte jest na szerokiej wiedzy z zakresu teorii tworzenia obrazu, plastycznej umiejętności budowania go za pomocą koloru, kompozycji, światła i ekspresji.
Cechy pracy oraz wymagania dla zawodu artysty fotografika szczegółowo określają akty prawne i rozporządzenia.
Zapoznaj się z opisem zawodu fotografika. Aby zobaczyć treść klikaj na poszczególne tematy.
R1FEsSbTNMkWA
Jakie zadania ma artysta fotografik? Głównym zadaniem artysty fotografika jest wykonywanie i obróbka różnego rodzaju zdjęć. Artysta fotografik musi posiadać odpowiedni sprzęt, który pozwoli wykonać mu zdjęcie najwyższej jakości. Ważne jest, aby wybrał odpowiedni temat zdjęcia i wypracował koncepcję jego wykonania. Kolejnym etapem jego pracy jest obróbka zdjęcia, która pozwala na uzyskanie fotografii zgodnej z zamysłem jej autora. Rozwijające się technologie pozwalają na wykorzystywanie najrozmaitszych metod obróbki zdjęć. Jednym z profesjonalnych programów graficznych jest Photoshop. Gdzie wykonywana jest praca fotografika? Praca artysty fotografika wykonywana jest w różnych miejscach. Podstawowym miejscem, gdzie można go spotkać, jest studio fotograficzne, gdzie wykonuje większość prac związanych z obróbką zgromadzonego materiału, ale również z robieniem zdjęć, które mogą być wykonywane w studio. Inne miejsca zależą tylko i wyłącznie od samego fotografika, a raczej od tematu, jaki wybrał, a który musi być wykonany w określonym otoczeniu. Zdarza się, że jego praca jest niebezpieczna, gdyż robi zdjęcia w bardzo trudnych warunkach. W skrajnych przypadkach, jako korespondent może pracować z narażeniem życia. W warunkach standardowych narażony jest na zmienne warunki atmosferyczne, oświetlenie, działanie substancji chemicznych., Kto organizuje prace fotografikowi? Artysta fotografik sam organizuje sobie pracę. To on decyduje o kolejności wykonywania poszczególnych czynności. Najczęściej sam też musi zadbać o sprzedaż swoich zdjęć, chyba że pracuje dla agencji. Trudno określić godziny jego pracy. Nawet prowadząc swoje studio, powinien być przygotowany na pracę w nienormowanych godzinach. Również fotografik dokumentujący konkretne wydarzenia, może tylko w niewielkim stopniu kształtować terminarz swojej pracy. Nadrzędny jest czas i miejsce wydarzenia. W przypadku zdjęć wykonywanych w plenerze dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na planowanie pracy, jest pogoda. Praca fotografika nie podlega nadzorowi. Dla klienta ważny jest efekt i terminowość wykonania zlecenia, a nie sposób jego pracy., Jaki ma być artysta fotografik? Artysta fotografik musi być pasjonatem, podchodzić do pracy z emocją i fascynacją. To od jego wizji zależy to, co później oglądamy na wykonanym przez niego zdjęciu. Niezbędne są również, podobnie jak w innych zawodach artystycznych, wyobraźnia i wrażliwość plastyczna, spostrzegawczość, cierpliwość, pamięć wzrokowa, a także, przynajmniej na etapie nauki - umiejętność rysowania i malowania. Ważne są również: umiejętność kadrowania obrazów i wyobraźnia przestrzenna. Opanowanie, spokój i panowanie nad własnymi emocjami są równie istotne.
Jakie zadania ma artysta fotografik? Głównym zadaniem artysty fotografika jest wykonywanie i obróbka różnego rodzaju zdjęć. Artysta fotografik musi posiadać odpowiedni sprzęt, który pozwoli wykonać mu zdjęcie najwyższej jakości. Ważne jest, aby wybrał odpowiedni temat zdjęcia i wypracował koncepcję jego wykonania. Kolejnym etapem jego pracy jest obróbka zdjęcia, która pozwala na uzyskanie fotografii zgodnej z zamysłem jej autora. Rozwijające się technologie pozwalają na wykorzystywanie najrozmaitszych metod obróbki zdjęć. Jednym z profesjonalnych programów graficznych jest Photoshop. Gdzie wykonywana jest praca fotografika? Praca artysty fotografika wykonywana jest w różnych miejscach. Podstawowym miejscem, gdzie można go spotkać, jest studio fotograficzne, gdzie wykonuje większość prac związanych z obróbką zgromadzonego materiału, ale również z robieniem zdjęć, które mogą być wykonywane w studio. Inne miejsca zależą tylko i wyłącznie od samego fotografika, a raczej od tematu, jaki wybrał, a który musi być wykonany w określonym otoczeniu. Zdarza się, że jego praca jest niebezpieczna, gdyż robi zdjęcia w bardzo trudnych warunkach. W skrajnych przypadkach, jako korespondent może pracować z narażeniem życia. W warunkach standardowych narażony jest na zmienne warunki atmosferyczne, oświetlenie, działanie substancji chemicznych., Kto organizuje prace fotografikowi? Artysta fotografik sam organizuje sobie pracę. To on decyduje o kolejności wykonywania poszczególnych czynności. Najczęściej sam też musi zadbać o sprzedaż swoich zdjęć, chyba że pracuje dla agencji. Trudno określić godziny jego pracy. Nawet prowadząc swoje studio, powinien być przygotowany na pracę w nienormowanych godzinach. Również fotografik dokumentujący konkretne wydarzenia, może tylko w niewielkim stopniu kształtować terminarz swojej pracy. Nadrzędny jest czas i miejsce wydarzenia. W przypadku zdjęć wykonywanych w plenerze dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na planowanie pracy, jest pogoda. Praca fotografika nie podlega nadzorowi. Dla klienta ważny jest efekt i terminowość wykonania zlecenia, a nie sposób jego pracy., Jaki ma być artysta fotografik? Artysta fotografik musi być pasjonatem, podchodzić do pracy z emocją i fascynacją. To od jego wizji zależy to, co później oglądamy na wykonanym przez niego zdjęciu. Niezbędne są również, podobnie jak w innych zawodach artystycznych, wyobraźnia i wrażliwość plastyczna, spostrzegawczość, cierpliwość, pamięć wzrokowa, a także, przynajmniej na etapie nauki - umiejętność rysowania i malowania. Ważne są również: umiejętność kadrowania obrazów i wyobraźnia przestrzenna. Opanowanie, spokój i panowanie nad własnymi emocjami są równie istotne.
Opis zawodu fotografa został opracowany na podstawie informacji zawartych na stronie https://psz.praca.gov.pl/rynek‑pracy/bazy‑danych/doradca‑2000/
Źródło: psz.praca.gov.pl, Opis zawodu fotografa został opracowany na podstawie informacji zawartych na stronie https://psz.praca.gov.pl/rynek-pracy/bazy-danych/doradca-2000/, dostępny w internecie: https://psz.praca.gov.pl/rynek-pracy/bazy-danych/doradca-2000//-/doradca2000/zawod/343101?_occupationportlet_WAR_nnkportlet_description=task&_occupationportlet_WAR_nnkportlet_backURL=https%3A%2F%2Fpsz.praca.gov.pl%2Frynek-pracy%2Fbazy-danych%2Fdoradca-2000%2F%2F-%2Fdoradca2000%2Flitera%2FF [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Dla zainteresowanych
Baza danych o zawodzie artysta fotografik znajduje się na stronie (kod zawodu 265101):
Fotografik wykonuje artystyczne fotografie osób, przedmiotów, sytuacji, przyrody, obiektów architektonicznych oraz tworzy reportaże i zdjęcia reklamowe.
Pracuje w swoim studio lub w plenerze.
Sam dokonuje wyboru sprzętu fotograficznego, decyduje o temacie pracy, a także planuje ją zgodnie z zasadami w sztuce oraz własnym wyczuciem i wrażliwością.
Dba o ustawienia odpowiednich parametrów ekspozycjiEkspozycjaekspozycji w kadrzeKadrkadrze – kontrastKontrastkontrast światła, jego ostrość, głębię. Może także wprowadzać efekty specjalne: filtryFiltrfiltry, obróbkę cyfrową, rastrowanieRastrowanierastrowanie, korzystanie z masek, fotomontażFotomontażfotomontaż.
Ważną rolę w pracy artystycznej fotografika odgrywa udział w indywidualnych i zbiorowych wystawach, pokazach lub konkursach artystycznych.
Zawod_fotografik_film
Zawód: fotografik – film
Tomasz Pawlak, artysta fotografik w poniższym filmie opowie, jak wykonać fotografię portretową. Pokaże także czynności, które wpływają na artystyczny charakter zdjęcia.
RBgLjdZJBrray
Film opowiadający o zawodzie fotografa.
Film opowiadający o zawodzie fotografa.
Film opowiadający o zawodzie fotografa, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Film opowiadający o zawodzie fotografa, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
R1XQ1VamTTfHS
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2
R1TXRxA3IQZqs
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 3
R1Fy5SVT21exD
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Fotografik_sesja_zdjeciowa
Fotografik - sesja zdjęciowa
Tomasz Pawlak, artysta fotografik w poniższym filmie opowie, jak wykonać fotografię portretową. Pokaże także czynności, które wpływają na artystyczny charakter zdjęcia.
R1T9wlSkyZcvj
Film przedstawia pracę fotografika podczas sesji zdjęciowej.
Film przedstawia pracę fotografika podczas sesji zdjęciowej.
Film przedstawia pracę fotografika podczas sesji zdjęciowej, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Film przedstawia pracę fotografika podczas sesji zdjęciowej, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 4
R9af3ftJP4fW0
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 5
RYA4CHo58MC6q
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 6
R11IxO53oZbJM
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Ewolucja_aparatu_fotograficznego
Ewolucja aparatu fotograficznego
Podstawowym narzędziem fotografika jest aparat fotograficzny, który w historii przeszedł znaczną ewolucję. Współczesne aparaty nie przypominają już zwykłego pudełka z otworem, przez które wpadało światło. Zostały zastosowane w nich nowe rozwiązania techniczne, zmieniła się budowa i sposób działania, oparta na zastosowaniu technologii cyfrowych. Dzięki zamieszczonej poniżej osi czasu, nietrudno te zmiany prześledzić.
RENmYZeN9uT061
Oś czasu z ilustracjami oraz ich opisami. 1021 Ilustracja przedstawia grupę czterech osób przebywającą w pomieszczeniu z zasłoniętym deskami oknem. W jednej z desek wydrążony jest otwór, przez które wpada światło dzienne. Jedna z postaci wytwarza dłonią cień, który jest rzucany na ścianie. Ibn al-Hajsam z Basry, arabski matematyk i fizyk, odkrył camera obcura, przyrząd będący pierwowzorem aparatu fotograficznego. A-Hajsam wykorzystał dziurę w namiocie, aby wyświetlić to, co znajdowało się poza namiotem. Urządzenie to uznaje się za pierwowzór aparatów fotograficznych, a otrzymany obraz jest odwrócony. 1589 Ilustracja pod tytułem „Prezentacja działania Camera Obscura przedstawia dużą drewnianą skrzynkę na polu, w której znajduje się mężczyzna stojący naprzeciwko lustra. Za mężczyzną widoczny jest otwór w ścianie. Podobny otwór znajduje się za lustrem. W oddali widoczna jest wieża kościoła oraz drzewa pobliskiego zagajnika. Giambattista Della Porta dostosował wykorzystanie camera obscura jako przyrządu dla artystów, dodając w otworze soczewkę skupiającą oraz lustro odbijające obraz, zamieszczone wewnątrz niej i ustawione pod kątem 45 stopni. 1685 Ilustracja przedstawia dwie duże skrzynki wewnątrz pomieszczenia. Skrzynka z prawej strony jest postawiona na czterech kółkach. Na jej szczycie znajduje się płonące palenisko. Skrzynia wyposażona jest w urządzenie przypominające obiektyw. Skrzynka stojąca z lewej strony ilustracji jest częściowo otwarta na górze. Na skrzynkach znajdują się symbole matematyczne. Johann Zahn zaprojektował pierwszy model camera obscura w postaci przenośnej skrzynki. 1839 Fotografia pod tytułem "Dagerotyp Susse Freres” przedstawia małą czarną skrzynkę z doczepionym cylindrem, w którym znajduje się otwór. Urządzenie jest pierwowzorem aparatu fotograficznego. Francuski malarz Louis Jacques Mandé Daguerre opatentował sposób otrzymywania unikatowego obrazu nazwanego od jego nazwiska dagerotypem, w którym obraz powstawał przy użyciu srebra i miedzianej płytki. Specjaliści jednak uważają, że odnaleziony później dagerotyp, który należał do profesora Wolfganga Haasego z Monachium, jest starszy od wyprodukowanego przez Alphonse Giroux, szwagra Louis'a Daguerre, uważanego za wynalazcę. 1861 Fotografia przedstawia model pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej. Aparat ma kształt prostokątnej skrzynki, w której pod klapą schowany jest obiektyw aparatu. Obudowa lustrzanki zbudowana jest z brązowego drewna. Thomas Sutton wynalazł pierwszą na świecie lustrzankę jednoobiektywową. 1888 Fotografia przedstawia model pierwszego aparatu wyprodukowanego przez firmę KODAK. Aparat swoim kształtem przypomina małe brązowe pudełeczko z wydrążonym otworem, w którym znajduje się obiektyw oraz kluczyk na górnej ściance, którym nakręcało się klatkę filmu. George Eastman założył firmę o nazwie Kodak i stworzył elastyczny film rolkowy, który nie wymagał ciągłej wymiany litych płyt i skonstruował samodzielny aparat pudełkowy, wyposażony w niewielki obiektyw, ale bez możliwości regulacji ostrości. 1948 Fotografia przedstawia aparat fotograficzny Polaroid Land Camera Model 95, który umożliwia wykonanie zdjęcia i jego błyskawiczne wywołanie. Obudowa aparatu ma kształt prostopadłościanu, do którego został przymocowany składany obiektyw. Edwin Herbert Land stworzył pierwszy polaroid, umożliwiający wykonanie i wywołanie zdjęcia w ok. 60 sekund. 1959 Fotografia przedstawia aparat fotograficzny Olympus serii Pen. Aparat ma kształt prostopadłościanu, w którym ukryty został obiektyw, a nieco wyżej lampę błyskową. Aparat ma dwukolorową obudowę – srebrną na górze, stalową na dole. Pierwszy aparat Olympus z serii Pen, rozpoczyna się moda na aparaty z półramką. 1975 Fotografia przedstawia pierwszy aparat z przetwornikiem cyfrowym, który został stworzony przez amerykańskiego inżyniera Stevena Sassona. Obudowa aparatu składa się z dwóch graniastosłupów o podstawie trapezu. Większy graniastosłup z boku ma przymocowaną taśmę, na którą nagrywane są zdjęcia. Aparat stoi na metalowym stelażu, na którym umieszczono elektronikę do obsługi aparatu. Steven Sasso stworzył pierwszy aparat cyfrowy, w którym obraz wytwarzany jest przez przetwornik cyfrowy. 1999 Fotografia przedstawia pierwszy na świecie telefon komórkowy z funkcją aparatu fotograficznego wyprodukowany przez markę Kyocera. Obudowa telefonu ma kształt trapezu, na którym umieszczono aparat fotograficzny, wyświetlacz oraz przyciski alfanumeryczne i funkcyjne. Do sprzedaży trafia model Kyocera VP-210 - pierwszy telefon wyposażony w aparat fotograficzny. 2003 Fotografia przedstawia pierwszą lustrzankę firmy Olympus, model E-1. Obudowa aparatu ma kształt małego pudełka z wysuniętą przed czoło rękojeścią. Do obudowy przymocowany został obiektyw, nad którym znajduje się logo producenta. Pierwsza lustrzanka Olympus, model E-1, wyposażona w ultradźwiękowy filtr przeciwkurzowy i uszczelkę, wpływającą na wodoodporność aparatu. 2008 Fotografia przedstawia aparat firmy Panasonic, model G1, który jest pierwszym na świecie modelem aparatu z systemem bezlusterkowym. Jego obudowa ma kształt małego pudełka z wysuniętą przez czoło rękojeścią. Do obudowy przymocowany został obiektyw, nad którym znajduje się logo producenta. Wprowadzenie do sprzedaży Panasonica Lumix G1- pierwszego modelu aparatu z systemem bezlusterkowym, zapewniającym wykonanie takiej samej ilości zdjęć, co lustrzanką, ale o mniejszych rozmiarach. 2019 Fotografia przedstawia aparat firmy Olympus, model OM-D E-M5 Mark III, który jest typem odpornym na wodę, pył i mróz. Jego obudowa ma kształt małego pudełka z przymocowanym dużym obiektywem, nad którym widoczne jest logo producenta. Premiera aparatu Olympus model OM-D E-M5 Mark III, odpornego na wodę, pył i mróz.
Oś czasu z ilustracjami oraz ich opisami. 1021 Ilustracja przedstawia grupę czterech osób przebywającą w pomieszczeniu z zasłoniętym deskami oknem. W jednej z desek wydrążony jest otwór, przez które wpada światło dzienne. Jedna z postaci wytwarza dłonią cień, który jest rzucany na ścianie. Ibn al-Hajsam z Basry, arabski matematyk i fizyk, odkrył camera obcura, przyrząd będący pierwowzorem aparatu fotograficznego. A-Hajsam wykorzystał dziurę w namiocie, aby wyświetlić to, co znajdowało się poza namiotem. Urządzenie to uznaje się za pierwowzór aparatów fotograficznych, a otrzymany obraz jest odwrócony. 1589 Ilustracja pod tytułem „Prezentacja działania Camera Obscura przedstawia dużą drewnianą skrzynkę na polu, w której znajduje się mężczyzna stojący naprzeciwko lustra. Za mężczyzną widoczny jest otwór w ścianie. Podobny otwór znajduje się za lustrem. W oddali widoczna jest wieża kościoła oraz drzewa pobliskiego zagajnika. Giambattista Della Porta dostosował wykorzystanie camera obscura jako przyrządu dla artystów, dodając w otworze soczewkę skupiającą oraz lustro odbijające obraz, zamieszczone wewnątrz niej i ustawione pod kątem 45 stopni. 1685 Ilustracja przedstawia dwie duże skrzynki wewnątrz pomieszczenia. Skrzynka z prawej strony jest postawiona na czterech kółkach. Na jej szczycie znajduje się płonące palenisko. Skrzynia wyposażona jest w urządzenie przypominające obiektyw. Skrzynka stojąca z lewej strony ilustracji jest częściowo otwarta na górze. Na skrzynkach znajdują się symbole matematyczne. Johann Zahn zaprojektował pierwszy model camera obscura w postaci przenośnej skrzynki. 1839 Fotografia pod tytułem "Dagerotyp Susse Freres” przedstawia małą czarną skrzynkę z doczepionym cylindrem, w którym znajduje się otwór. Urządzenie jest pierwowzorem aparatu fotograficznego. Francuski malarz Louis Jacques Mandé Daguerre opatentował sposób otrzymywania unikatowego obrazu nazwanego od jego nazwiska dagerotypem, w którym obraz powstawał przy użyciu srebra i miedzianej płytki. Specjaliści jednak uważają, że odnaleziony później dagerotyp, który należał do profesora Wolfganga Haasego z Monachium, jest starszy od wyprodukowanego przez Alphonse Giroux, szwagra Louis'a Daguerre, uważanego za wynalazcę. 1861 Fotografia przedstawia model pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej. Aparat ma kształt prostokątnej skrzynki, w której pod klapą schowany jest obiektyw aparatu. Obudowa lustrzanki zbudowana jest z brązowego drewna. Thomas Sutton wynalazł pierwszą na świecie lustrzankę jednoobiektywową. 1888 Fotografia przedstawia model pierwszego aparatu wyprodukowanego przez firmę KODAK. Aparat swoim kształtem przypomina małe brązowe pudełeczko z wydrążonym otworem, w którym znajduje się obiektyw oraz kluczyk na górnej ściance, którym nakręcało się klatkę filmu. George Eastman założył firmę o nazwie Kodak i stworzył elastyczny film rolkowy, który nie wymagał ciągłej wymiany litych płyt i skonstruował samodzielny aparat pudełkowy, wyposażony w niewielki obiektyw, ale bez możliwości regulacji ostrości. 1948 Fotografia przedstawia aparat fotograficzny Polaroid Land Camera Model 95, który umożliwia wykonanie zdjęcia i jego błyskawiczne wywołanie. Obudowa aparatu ma kształt prostopadłościanu, do którego został przymocowany składany obiektyw. Edwin Herbert Land stworzył pierwszy polaroid, umożliwiający wykonanie i wywołanie zdjęcia w ok. 60 sekund. 1959 Fotografia przedstawia aparat fotograficzny Olympus serii Pen. Aparat ma kształt prostopadłościanu, w którym ukryty został obiektyw, a nieco wyżej lampę błyskową. Aparat ma dwukolorową obudowę – srebrną na górze, stalową na dole. Pierwszy aparat Olympus z serii Pen, rozpoczyna się moda na aparaty z półramką. 1975 Fotografia przedstawia pierwszy aparat z przetwornikiem cyfrowym, który został stworzony przez amerykańskiego inżyniera Stevena Sassona. Obudowa aparatu składa się z dwóch graniastosłupów o podstawie trapezu. Większy graniastosłup z boku ma przymocowaną taśmę, na którą nagrywane są zdjęcia. Aparat stoi na metalowym stelażu, na którym umieszczono elektronikę do obsługi aparatu. Steven Sasso stworzył pierwszy aparat cyfrowy, w którym obraz wytwarzany jest przez przetwornik cyfrowy. 1999 Fotografia przedstawia pierwszy na świecie telefon komórkowy z funkcją aparatu fotograficznego wyprodukowany przez markę Kyocera. Obudowa telefonu ma kształt trapezu, na którym umieszczono aparat fotograficzny, wyświetlacz oraz przyciski alfanumeryczne i funkcyjne. Do sprzedaży trafia model Kyocera VP-210 - pierwszy telefon wyposażony w aparat fotograficzny. 2003 Fotografia przedstawia pierwszą lustrzankę firmy Olympus, model E-1. Obudowa aparatu ma kształt małego pudełka z wysuniętą przed czoło rękojeścią. Do obudowy przymocowany został obiektyw, nad którym znajduje się logo producenta. Pierwsza lustrzanka Olympus, model E-1, wyposażona w ultradźwiękowy filtr przeciwkurzowy i uszczelkę, wpływającą na wodoodporność aparatu. 2008 Fotografia przedstawia aparat firmy Panasonic, model G1, który jest pierwszym na świecie modelem aparatu z systemem bezlusterkowym. Jego obudowa ma kształt małego pudełka z wysuniętą przez czoło rękojeścią. Do obudowy przymocowany został obiektyw, nad którym znajduje się logo producenta. Wprowadzenie do sprzedaży Panasonica Lumix G1- pierwszego modelu aparatu z systemem bezlusterkowym, zapewniającym wykonanie takiej samej ilości zdjęć, co lustrzanką, ale o mniejszych rozmiarach. 2019 Fotografia przedstawia aparat firmy Olympus, model OM-D E-M5 Mark III, który jest typem odpornym na wodę, pył i mróz. Jego obudowa ma kształt małego pudełka z przymocowanym dużym obiektywem, nad którym widoczne jest logo producenta. Premiera aparatu Olympus model OM-D E-M5 Mark III, odpornego na wodę, pył i mróz.
Oś czasu przedstawiająca historię aparatów fotograficznych, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Oś czasu przedstawiająca historię aparatów fotograficznych, fotografia, licencja: CC BY 3.0.
Nurty_w_fotografii_wspolczesnej
Nurty w fotografii współczesnej
W fotografii współczesnej można wyodrębnić nurty, które wytyczyły inne dziedziny sztuk wizualnych, głównie malarstwo i grafikę. Bez względu na tematykę, powstawały fotografie wykonane zgodnie z założeniami artystycznymi.
Inaczej zatem będzie wyglądał ten sam temat zrealizowany „pod szyldem” każdego z nurtów czy inwencji autorskiej. Historycy sztuki wyróżniają w fotografii między innymi nurty:
minimalizmu,
konceptualizmu,
abstrakcjonizmu,
postmodernizmu.
Minimalizm
Minimalizm rozwinął się pod koniec lat 60. XX wieku i trwa do dziś. Jego przedstawiciele w fotografii, podobnie jak w malarstwie i architekturze, dążyli do uproszczenia formy, kształtu i bryły. Zdjęcia często miały zredukowaną do minimum kolorystykę lub ograniczano się do zdjęć czarno‑białych, by podkreślić spokój, ciszę i skłonić do kontemplacji. Fotografia minimalistyczna często wykorzystuje naturę jako tło. Niektóre reprezentatywne tematy obejmują wzory geometryczne, linie i tekstury. Piękna w spustoszeniu i zniszczeniu poszukiwał Lewis Baltz, amerykański artysta, który w zdjęciach ukazywał architekturę, a jednocześnie pustkę kalifornijskiego pejzażu. Dana Point #2 to fotografia z kompozycją przedstawiającą ścianę z dużym napisem Point Realty i wąskim, ciemnym pasem asfaltu u dołu.
REr8CO2dj41pk
Praca Lewisa Baltza pod tytułem „Dana Point#2” przedstawia fotografię wykonaną w stylu minimalistycznym. Autor zrobił zdjęcie białej ściany, na której znajduje się napis POINT REALTY. Na ścianie widnieją ciemniejsze plamy, co sprawia, że jej struktura nie jest gładka. Wzdłuż dolnej krawędzi zdjęcia przebiega czarny pasek. Praca jest czarnobiała.
Lewis Baltz, „Dana Point #2”, 1970 r., Galeria Tate, Londyn, Wielka Brytania, tate.org.uk, CC BY 3.0
Źródło: Lewis Baltz, „Dana Point #2”, Fotografia, Galeria Tate, Londyn, dostępny w internecie: https://www.tate.org.uk/art/artworks/baltz-dana-point-1-p13261 [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Konceptualizm
Konceptualizm w fotografii rozwinął się w latach 60. XX wieku. W założeniach konceptualistów najważniejszą rolę przypisywano idei dzieła i procesowi twórczemu, który je kształtuje. Zdjęcie mogło być wyłącznie dokumentacją działania artysty. Z takiego rozwiązania korzystali:
przedstawiciele konceptualizmu w malarstwie (na przykład: Jedno i trzy krzesła Josepha Kosutha);
twórcy sztuki ziemi (na przykład: Opakowanie budynku Reichstagu Christo).
Jedną z najbardziej znanych artystek jest Cindy Sherman, która w swoich zdjęciach podejmuje problem tożsamości i ról społecznych – zadaje pytania i szuka na nie odpowiedzi. Jej przełomową pracą jest Untitled Film Stills z 1978 roku; artystka podejmuje w niej problem nieuchwytnej zależności między wyglądem a znaczeniem.
Grzegorz Dziamski
Grzegorz DziamskiKrzysztof Cichosz i spór o fotografię postmodernistyczną
Sherman wykorzystuje fotografię, ale niczego nie wnosi do dyskusji na temat fotograficznego medium. Sherman nie pracuje w ramach sztuki fotografii, lecz posługuje się fotografią w taki sposób, jak czynią to mass media, reklama, świat mody, film czy kolorowe czasopisma.
cyt1 Źródło: Grzegorz Dziamski, Krzysztof Cichosz i spór o fotografię postmodernistyczną, s. 3, dostępny w internecie: http://www.cichosz.org.pl/pdfy/gd_pl_en.pdf [dostęp 27.05.2021].
Rso98NwzZSe1z
Praca Cindy Sherman pod tytułem „Untitled Film Still #21” przedstawia fotografię wykonaną w stylu konceptualistycznym. Autorka uwieczniła na zdjęciu młodą kobietę o krótkich włosach ubraną w białą koszulę z dużym kołnierzem, wystającym spod ciemnego żakietu i jasny kapelusz. Brwi kobiety są ściągnięte, widoczna jest więc mała, pionowa zmarszczka na jej czole. Jej usta są rozchylone, kobieta patrzy w bok. W tle widać wysokie budynki z wieloma oknami. Praca jest czarnobiała.
Cindy Sherman, „Untitled Film Still #21”, 1978 r., Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA), Nowy Jork, Stany Zjednoczone, moma.org, CC BY 3.0
Źródło: Cindy Sherman, Untitled Film Still #21, Fotografia, Muzeum Sztuki Nowoczesnej MoMA, Nowy Jork, dostępny w internecie: https://www.moma.org/collection/works/56618 [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Abstrakcja
Fotografia abstrakcyjna to nurt rozwijający się od lat 60. XX wieku. Podobnie jak malarstwo, rezygnuje z odzwierciedlania rzeczywistości, a przedmioty i elementy z otoczenia wykorzystuje do stworzenia kompozycji o zaskakujących układach, kształtach i kolorach.
Nie odnosi się też do pierwotnych znaczeń fotografowanych obiektów, całkowicie zrywając z mimesis i nadając im nowe, często trudne do odczytania sensy. Od odbiorcy wymaga zaangażowania i szczegółowej analizy. Jednym z reprezentantów nurtu abstrakcyjnego w fotografii jest urodzony w Nowym Jorku Aaron Siskind, początkowo związany z grupą fotografów dokumentalnych. W tym czasie jego praca nabierała nowego, bardziej abstrakcyjnego punktu widzenia, co widać było w Tabernacle City, serii fotografii przedstawiających rodzimą architekturę hrabstwa Bucks w Pensylwanii.
R1dl2YQx6QIqR
Praca Aarona Siskinda pod tytułem „Chicago” przedstawia fotografię wykonaną w stylu abstrakcyjnym. Autor uwiecznił na zdjęciu literę T, która znajduje się w prawej części pracy. Wokół litery są szare plamy z czarnymi obwódkami. Praca jest czarnobiała.
Aaron Siskind, „Chicago”, 1952 r., Galeria Sztuki Light, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, ibashogallery.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Aaron Siskind, Chicago, fotografia, Galeria Sztuki Light, Nowy Jork, dostępny w internecie: https://ibashogallery.com/artists/93-various-international-artists/works/ [dostęp 16.05.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Postmodernizm
Postmodernizm to ruch artystyczny, trwający od lat 60. XX wieku, a cechujący się bezstylowością, brakiem jednego, wyróżniającego się trendu. Postmoderniści posługują się często:
pastiszem,
cytatem,
stosują zabiegi oparte na grze z odbiorcą,
przywiązują wagę do kontekstu dzieła,
wykorzystują symbole,
zacierają granice pomiędzy życiem a sztuką,
czerpią źródła z kultury masowej, podobnie jak artyści pop‑artu: Robert Rauschenberg, czy Andy Warhol.
W fotografowanych obiektach najważniejszą rolę pełni narracja i interpretacja. Sherrie Levine, amerykańska artystka, pod koniec lat 70. zaczęła fotografować reprodukcje zdjęć, współczesnych fotografów. Jedną ze słynniejszych prac jest cykl Według Rodczenki: 1 - 12, dwanaście prac rosyjskiego konstruktywisty, którego słynne fotografie z lat 20. i 30. XX wieku odzwierciedlają zarówno jego zainteresowanie abstrakcją graficzną, jak i zaciekłą komunistyczną ideologią. Levine jednocześnie krytykuje konwencjonalne pojęcia oryginalności i gloryfikację autentyczności, mistrzostwa i autorstwa. Sugeruje, że obrazy nigdy nie oddają prawdy.
R8TxrPF9T4b15
Praca Sherrie Levine pod tytułem „Według Rodczenki” przedstawia fotografię wykonaną w stylu postmodernistycznym. Autorka uwieczniła głowę mężczyzny, który dmucha w trąbkę. Jego włosy są niewidoczne, a głowa przedstawiona została prawie w pozycji horyzontalnej – mężczyzna odchylił ją do tyłu. Fotografia jest czarno‑biała. Praca wykonana jest z dolnej perspektywy.
Sherrie Levine, „Według Rodczenki: 1–12”, 1987/1998 r., Muzeum Guggenheima, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, guggenheim.com, CC BY 3.0
Źródło: Sherrie Levine, Według Rodczenki: 1–12, Fotografia, Muzeum Guggenheima, Nowy Jork, dostępny w internecie: https://www.guggenheim.org/artwork/18535 [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R1F2yLPSWDYFH
Krzysztof Cichosz i spór o fotografię postmodernistyczną Fotograficzność jest podstawą dzisiejszej kultury wizualnej, a ponieważ nasza kultura jest w dużym stopniu kulturą wizualną, zatem całej dzisiejszej kultury. (…) Fotografia nie jest czystym przedstawieniem, jest zapisem, śladem, wspomnieniem czy przywołaniem rzeczywistości. Malarz czy rysownik nie może przedstawić rzeczy, której nie zamierzał przedstawić, podczas gdy fotograf może to zrobić. Zdjęcie może przedstawić coś, czego fotograf nie widział, kiedy robił zdjęcie i czego nie zamierzał przedstawić (…).
Fotografia może mówić o sprawach fikcyjnych, ale to, co widzimy na zdjęciu jest śladem realnego. Obraz fotograficzny nie jest czystym przedstawieniem, lecz śladem rzeczywistości, dokumentem (…).
Krzysztof Cichosz i spór o fotografię postmodernistyczną Fotograficzność jest podstawą dzisiejszej kultury wizualnej, a ponieważ nasza kultura jest w dużym stopniu kulturą wizualną, zatem całej dzisiejszej kultury. (…) Fotografia nie jest czystym przedstawieniem, jest zapisem, śladem, wspomnieniem czy przywołaniem rzeczywistości. Malarz czy rysownik nie może przedstawić rzeczy, której nie zamierzał przedstawić, podczas gdy fotograf może to zrobić. Zdjęcie może przedstawić coś, czego fotograf nie widział, kiedy robił zdjęcie i czego nie zamierzał przedstawić (…).
Fotografia może mówić o sprawach fikcyjnych, ale to, co widzimy na zdjęciu jest śladem realnego. Obraz fotograficzny nie jest czystym przedstawieniem, lecz śladem rzeczywistości, dokumentem (…).
Źródło: Grzegorz Dziamski, Krzysztof Cichosz i spór o fotografię postmodernistyczną, dostępny w internecie: http://www.cichosz.org.pl/pdfy/gd_pl_en.pd [dostęp 25.07.2021], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Fotografia_obecnie_i_jej_najwazniejsze_tematy
Najważniejsze tematy w pracy fotografika
Tempo rozwoju techniki w XXI wieku wpłynęło na zastosowanie coraz to nowszych rozwiązań w dziedzinie fotografii, która stała się dostępna nieomal dla każdego. Zanika podział na zdjęcia artystyczne i komercyjne czy amatorskie. Fotografuje się wszystko i wszędzie. Fotografia stała się częścią gier komputerowych, plakatów, wizytówek. Jednak często łączy się też z innymi działaniami sztuki i działaniami artystycznymi – malarstwem, grafiką, filmem, instalacją, performancemPerformanceperformancem itd. Bez względu na rodzaj fotografii – artystyczną, komercyjną czy amatorską, jej źródła pozostają te same, powstają jednak coraz nowsze rodzaje.
Portret
Portret to klasyczny temat fotograficzny. Portret jest jedną z najtrudniejszych dziedzin fotografii, ponieważ oprócz podobieństwa fizycznego, powinien pokazywać indywidualizm osoby, jej wnętrze. Sukces portretu zależy od umiejętności obserwacji modela, ale istotną rolę w końcowym efekcie odgrywają także: światło, tło, kąt ustawienia obiektywu.
Ważny jest także pomysł na ujęcie postaci w taki sposób, by pokazać, to, co na pozór może być niezauważalne, a co wpływa na jej wyjątkowość.
ROAnRRiUEzDnz
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Steve’a McCurry pod tytułem „Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula)”. Sportretowaną Afganką jest młoda dziewczyna o ciemnych włosach i intensywnie zielonych oczach. Dziewczynka pokazana jest od klatki piersiowej w górę. Jej spojrzenie skierowane jest w stronę widza, a twarz zabrudzona. Ubrana jest w czerwoną chustę, spod której wystaje zielony materiał, narzucony na głowę oraz szyję. Tło jest niebiesko-zielone. Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Sharbat Gula zostaje uchwycona przez fotoreportera McCurry'ego w pakistańskim obozie dla uchodźców w czasie okupacji Afganistanu przez Związek Radziecki. Zdjęcie zostało po raz pierwszy opublikowane na okładce National Geographic w 1985 roku i od razu stało się tematem wielu dyskusji. Ten kultowy portret o charakterze psychologicznym jest często określany jako „Mona Lisa Trzeciego Świata”.
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Steve’a McCurry pod tytułem „Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula)”. Sportretowaną Afganką jest młoda dziewczyna o ciemnych włosach i intensywnie zielonych oczach. Dziewczynka pokazana jest od klatki piersiowej w górę. Jej spojrzenie skierowane jest w stronę widza, a twarz zabrudzona. Ubrana jest w czerwoną chustę, spod której wystaje zielony materiał, narzucony na głowę oraz szyję. Tło jest niebiesko-zielone. Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Sharbat Gula zostaje uchwycona przez fotoreportera McCurry'ego w pakistańskim obozie dla uchodźców w czasie okupacji Afganistanu przez Związek Radziecki. Zdjęcie zostało po raz pierwszy opublikowane na okładce National Geographic w 1985 roku i od razu stało się tematem wielu dyskusji. Ten kultowy portret o charakterze psychologicznym jest często określany jako „Mona Lisa Trzeciego Świata”.
Steve McCurry, „Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula)”, 1984 r., desa.pl, CC BY 3.0
Źródło: Steve McCurry, Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula), Fotografia, dostępny w internecie: https://desa.pl/pl/historie/kultowe-zdjecie-na-aukcji-fotografii-kolekcjonerskiej/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R1FM7B5m4IW3X
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Kevina Cartera pod tytułem „Głodujące dziecko i sęp”. Na pierwszym planie zdjęcia widoczne jest wygłodzone czarnoskóre dziecko szukające pożywienia na polu. Dziecko ma bardzo chude ręce i nogi, a także widoczne przez skórę żebra. Opiera się ono ciałem o ziemię, jego twarz jest niewidoczna. Na drugim planie tuż za dzieckiem siedzi sęp, który obserwuje malca. Tło stanowi brązowa ziemia z wyschniętymi roślinami, a także drzewa.
Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Prawdopodobnie jeden z bardziej wstrząsających i smutnych portretów reportażowych wykonanych w końcu XX wieku, został uchwycony przez Kevina Cartera. Zdjęcie otrzymało nagrodę Pulitzera za rozdzierającą serce ilustrację, przedstawiającą sępa śledzącego osłabione ciało młodego sudańskiego dziecka Kong Nyonga.
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Kevina Cartera pod tytułem „Głodujące dziecko i sęp”. Na pierwszym planie zdjęcia widoczne jest wygłodzone czarnoskóre dziecko szukające pożywienia na polu. Dziecko ma bardzo chude ręce i nogi, a także widoczne przez skórę żebra. Opiera się ono ciałem o ziemię, jego twarz jest niewidoczna. Na drugim planie tuż za dzieckiem siedzi sęp, który obserwuje malca. Tło stanowi brązowa ziemia z wyschniętymi roślinami, a także drzewa.
Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Prawdopodobnie jeden z bardziej wstrząsających i smutnych portretów reportażowych wykonanych w końcu XX wieku, został uchwycony przez Kevina Cartera. Zdjęcie otrzymało nagrodę Pulitzera za rozdzierającą serce ilustrację, przedstawiającą sępa śledzącego osłabione ciało młodego sudańskiego dziecka Kong Nyonga.
Kevin Carter, „Głodujące dziecko i sęp”, 1993 r., iconicphotos.wordpress.com, CC BY 3.0
Źródło: Kevin Carter, Głodujące dziecko i sęp, Fotografia, dostępny w internecie: https://iconicphotos.wordpress.com/2009/08/12/vulture-stalking-a-child/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Zupełnie nowy charakter fotografii portretowej nadała Annie Leibovitz. Artystka potrafiła zżyć się z modelem, dzięki czemu mogła go nakłonić do wielu niespodziewanych zachowań, wydobyć z każdego portretowanego więcej niż oczekiwałby odbiorca. Jej słynną serią są portrety gwiazd.
R11ygad8lnsyH
Praca Annie Leibovitz przedstawia Michaela Jacksona jako mężczyznę w średnim wieku, o długich ciemnych włosach, spokojnym spojrzeniu i neutralnym wyrazie twarzy. Jego skóra jest w ciepłym, żółtawym odcieniu, z widocznymi na policzkach delikatnymi rumieńcami. Piosenkarz ubrany jest w zwiewną białą koszulę odsłaniającą tors oraz obcisłe ciemne jeansowe spodnie. Stoi on na palcach, kolana ma zgięte jak do przysiadu, a plecy ma wyprostowane. Jackson został uchwycony w ruchu, o czym świadczyć może ułożenie koszuli na ciele oraz uniesione od podmuchu włosy.
Annie Leibovitz, „Michael Jackson”, 1989 r., pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Michael Jackson, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.pinterest.dk/pin/22025485658777117/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R17Y5fQGp5614
Praca Annie Leibovitz pod tytułem „Angelina Jolie” przedstawia kobietę w średnim wieku o ciemnych włosach zaczesanych do tyłu. Aktorka ubrana jest w czarną bluzkę, która uwydatnia bladość jej skóry. Jedną dłonią podpierając twarz, kobieta ze spokojem spogląda na widza. Oczy aktorki umalowane są cieniami, a jej górną linię rzęs podkreślono czarną kredką. Jej rzęsy są długie, a kości policzkowe wydatne, co nadaje jej twarzy smukłego wyglądu. Fotografia jest czarno‑biała i została wykonana na czarnym tle.
Annie Leibovitz, „Angelina Jolie”, 2013 r., pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Angelina Jolie, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.pinterest.com/pin/585045807817025533/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R1QmWgDRzvf8U
Ilustracja interaktywna to fotografia przedstawiająca Meryl Streep. Kobieta widoczna jest od klatki piersiowej w górę, ma na sobie rozpiętą u góry białą koszulę, a jej włosy są rozwiane, jak gdyby powietrze dmuchało w stronę jej twarzy. Twarz kobiety pomalowana jest na biało, z różowymi akcentami na policzkach i ustach, tworząc efekt maski. Niebieskie oczy są zaczerwienione, a usta delikatnie otwarte. Kobieta patrzy przed siebie, jedną dłonią pociągając za fragment swojej skóry przy policzku, a drugą przy skroni. Na jej twarzy, przy oczach, widoczne są zmarszczki.
Dodatkowo na ilustracji umieszczono interaktywne punkty. 1. Fotografia powstała podczas sesji zdjęciowej, 2. Portret przedstawia Meryl Streep w zbliżeniu; postać ujęta jest frontalnie, 3. W fotografii zwraca uwagę biała maska nałożona na twarz Meryl Streep, na tle której wyróżniają się umalowane usta i oczy, 4. Biała tworzy spójną całość z maską, 5. Mimo statycznego ujęcia, rozwiane dmuchawą włosy i gest naciągania skóry oraz ułożenie rąk po przekątnej dynamizują portret, 6. Postać oświetlona jest równomiernie, w portrecie zastosowany został miękki modelunek światłocieniowy – brakuje silnych kontrastów
Ilustracja interaktywna to fotografia przedstawiająca Meryl Streep. Kobieta widoczna jest od klatki piersiowej w górę, ma na sobie rozpiętą u góry białą koszulę, a jej włosy są rozwiane, jak gdyby powietrze dmuchało w stronę jej twarzy. Twarz kobiety pomalowana jest na biało, z różowymi akcentami na policzkach i ustach, tworząc efekt maski. Niebieskie oczy są zaczerwienione, a usta delikatnie otwarte. Kobieta patrzy przed siebie, jedną dłonią pociągając za fragment swojej skóry przy policzku, a drugą przy skroni. Na jej twarzy, przy oczach, widoczne są zmarszczki.
Dodatkowo na ilustracji umieszczono interaktywne punkty. 1. Fotografia powstała podczas sesji zdjęciowej, 2. Portret przedstawia Meryl Streep w zbliżeniu; postać ujęta jest frontalnie, 3. W fotografii zwraca uwagę biała maska nałożona na twarz Meryl Streep, na tle której wyróżniają się umalowane usta i oczy, 4. Biała tworzy spójną całość z maską, 5. Mimo statycznego ujęcia, rozwiane dmuchawą włosy i gest naciągania skóry oraz ułożenie rąk po przekątnej dynamizują portret, 6. Postać oświetlona jest równomiernie, w portrecie zastosowany został miękki modelunek światłocieniowy – brakuje silnych kontrastów
Annie Leibovitz, „Meryl Streep” 1981 r., Nowy Jork, Stany Zjednoczone, artnet.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Meryl Streep, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.artnet.com/auctions/artists/annie-leibovitz/meryl-streep-new-york-city [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 7
Zapoznaj się z wywiadem „Życie i tak jest dość dziwne...” przeprowadzonym przez Annę Beatę Bohdziewicz (dalej w treści cytatu jako ABB) ze słynną amerykańską fotograf Annie Leibovitz (dalej w treści cytatu jako AL).
Aby zobaczyć treść klikaj na poszczególne pytania.
R1PPXnckgmRDQ
Wywiad Anna Beata Bohdziewicz: Portret rozumiemy przede wszystkim jako przedstawienie twarzy człowieka. W Pani portretach częściej mamy ciało niż twarz.Annie Leibovitz: Kiedy byłam młoda, robiłam to jakby nieświadomie. To było całkiem naturalne. Używałam najczęściej obiektywu 35 milimetrów. Taki obiektyw zmuszał do oddalenia się od modela, do objęcia szerszego otoczenia. Z takim obiektywem nie można podejść zbyt blisko. Miałam zawsze drugi aparat z obiektywem 105 milimetrów, ale większość zdjęć robiłam obiektywem 35 milimetrów. Robienie zbliżeń było dla mnie nudne. Tylko twarz... to było dla mnie nudne zdjęcie. Nie zawierało dosyć informacji. Ale z drugiej strony... nigdy nie ma łatwych odpowiedzi... Byłam młoda i bałam się podejść bliżej. Bałam się też robić zdjęcia w studio, odczuwałam klaustrofobię. Chciałam być w miejscach, gdzie coś się dzieje i model nie będzie tylko patrzał wprost na mnie. Było to dla mnie zbyt trudne, aby zrobić zdjęcie, na którym ktoś patrzy wprost na mnie.
ABB: Ale Pani zdjęcia z lat 80‑tych też są takie... To są przeważnie sytuacje.
AL: Tak, to są sytuacje, bo chciałam coś tworzyć. Chciałam, żeby się coś działo. Było o wiele wygodniej robić coś, i moi modele też się czuli lepiej, kiedy odgrywali jakąś rolę i nie musieli być sobą. Jestem pewna, że Pani też się z tym spotyka, kiedy ma zrobić komuś portret. Pierwszą rzeczą, jaką się słyszy jest pytanie: co mam robić? Wszyscy czują się niezręcznie...(…)
ABB: Odnoszę wrażenie, że ludzie chowają się za sytuacje, które Pani stwarza. Zastanawiam się w związku z tym, czy to są rzeczywiście portrety, a jeśli tak - to czyje? Portrety sfotografowanych osób, czy też może jest to portret Pani osobowości? A może są to zdjęcia ukazujące bardziej pracę, jaką wykonują Pani modele niż ich samych? Mówiła Pani, że nie chce pokazywać wyglądu ludzi, lecz raczej to, czym się oni zajmują. Z drugiej strony nie robi już Pani reportaży o ich pracy... Raczej kreuje Pani sytuacje, które są komentarzem na temat ich zajęć...
AL: W ciągu tych wielu lat udało mi się stworzyć jakby słownik różnych stylistyk. Dzisiaj, kiedy mam zrobić jakieś zdjęcia, podchodzę do tego z różnych stron. Czasami wracam do reportażu prasowego, jak niedawno, kiedy fotografowałam wiceprezydenta USA. Powiedziałam, że chciałabym spędzić trochę czasu w jego biurze, być trochę tu i tam, robiąc bardziej surowe zdjęcia, niczego nie aranżując. W rzeczywistości to, co widać na wystawie, to moje uczenie się fotografii i poznawanie ludzi. Obecnie mogę robić zdjęcia w różnym stylu, w takim, który pomaga udramatyzować sytuację, lub wydobyć i lepiej pokazać człowieka. W latach 80‑tych moje prace były bardziej konceptualne, było w nich więcej gry, wymagały uczestnictwa. Nie zgodzę się, że ludzie się chowają, ponieważ - kiedy się z ludźmi współpracuje oni się odkrywają, można ich zobaczyć, można poznać ich poczucie humoru. Na przykład fakt, że Clint Eastwood zgodził się, żeby go związać... To świadczy tylko o tym, że Clint Eastwood jest zabawny. Nikt by nie pomyślał, że on może być zabawny, a jednak okazało się, że tak. Bo przecież w przeciwnym wypadku nie zgodziłby się na to, żeby go związać. Widocznie rozumiał, że jest w tym jakiś żart. Wydaje mi się, że to była interesująca informacja o nim. A zaraz po zrobieniu tego zdjęcia Eastwood nakręcił kilka bardzo śmiesznych filmów z gorylami... A dlaczego Pani myśli, że ktoś chce się ukryć? Jeśli nawet tak, to też jest interesująca informacja...(…)
ABB: Niektóre z Pani zdjęć z lat 90‑tych wyglądają trochę tak, jakby były zrobione w technice low‑key. Czy to jest jakiś specjalny negatyw?
AL: To jest negatyw polaroidu 6x6,5. Widać nawet rogi polaroidu, to doskonały negatyw, ma bardzo małe ziarno i przypomina mi starodawne negatywy. Wie Pani, czarne ciała na ciemnym tle zawsze są dla mnie piękne! Można zobaczyć jakie to jest fantastyczne na moich zdjęciach olimpijskich. To jest wręcz embarras‑de- richesse! Ich skóra uwielbia czarno‑białą fotografię.(…)
ABB: Jak pani się czuje jako fotograf żyjąc w czasach, kiedy można każdy obraz wykreować na komputerze, w czasach rzeczywistości wirtualnej. Fotografia traci dziś swoją wiarygodność...
AL: Fotografia nigdy nie przestanie być wiarygodna...
ABB: Więc nie przejmuje się Pani zbytnio tym wszystkim?
AL: To nie dotyczy prawdziwych fotografów. Ludzie, którym to nie wychodzi, którym się nie udaje, posługują się tym, ale z czasem ich praca zostanie włączona w obszar fotografii w dobry sposób, a to będą tylko narzędzia... To zresztą od początku było pomyślane tylko jako narzędzie. Kiedy pojawia się nowa rzecz, na początku nadużywa się jej, używa się jej niewłaściwie, zbyt często. I tak jest, dopóki nie nauczymy się jej używać. Z czasem będzie z tego pożytek. Mam w swoim studio komputer i używam go do robienia makiety graficznej i to jest bardzo przydatne. Fotografia komputerowa to nie będzie fotografia, jaką znamy teraz, to będzie coś zupełnie innego. Ale myślę, że fotografia będzie zawsze oparta na chemii. A to będzie po prostu jeszcze jeden sposób jej użycia, inny rodzaj. Osobiście nie lubię tego, zdjęcia manipulowane wydają mi się nudne... Myślę, że życie i tak jest dosyć dziwne... Ono jest... „wooo, wooo, wooo”!... Rzeczywistości nie trzeba polepszać. Jest dostatecznie zwariowana... nie ma nic dziwniejszego niż naga prawda. Jest tyle rzeczy do zrobienia... Kiedy robię zdjęcie, fotografuję zaledwie 10% tego, co widzę. A co z resztą? To jest praca dla mnie.
Wywiad Anna Beata Bohdziewicz: Portret rozumiemy przede wszystkim jako przedstawienie twarzy człowieka. W Pani portretach częściej mamy ciało niż twarz.Annie Leibovitz: Kiedy byłam młoda, robiłam to jakby nieświadomie. To było całkiem naturalne. Używałam najczęściej obiektywu 35 milimetrów. Taki obiektyw zmuszał do oddalenia się od modela, do objęcia szerszego otoczenia. Z takim obiektywem nie można podejść zbyt blisko. Miałam zawsze drugi aparat z obiektywem 105 milimetrów, ale większość zdjęć robiłam obiektywem 35 milimetrów. Robienie zbliżeń było dla mnie nudne. Tylko twarz... to było dla mnie nudne zdjęcie. Nie zawierało dosyć informacji. Ale z drugiej strony... nigdy nie ma łatwych odpowiedzi... Byłam młoda i bałam się podejść bliżej. Bałam się też robić zdjęcia w studio, odczuwałam klaustrofobię. Chciałam być w miejscach, gdzie coś się dzieje i model nie będzie tylko patrzał wprost na mnie. Było to dla mnie zbyt trudne, aby zrobić zdjęcie, na którym ktoś patrzy wprost na mnie.
ABB: Ale Pani zdjęcia z lat 80‑tych też są takie... To są przeważnie sytuacje.
AL: Tak, to są sytuacje, bo chciałam coś tworzyć. Chciałam, żeby się coś działo. Było o wiele wygodniej robić coś, i moi modele też się czuli lepiej, kiedy odgrywali jakąś rolę i nie musieli być sobą. Jestem pewna, że Pani też się z tym spotyka, kiedy ma zrobić komuś portret. Pierwszą rzeczą, jaką się słyszy jest pytanie: co mam robić? Wszyscy czują się niezręcznie...(…)
ABB: Odnoszę wrażenie, że ludzie chowają się za sytuacje, które Pani stwarza. Zastanawiam się w związku z tym, czy to są rzeczywiście portrety, a jeśli tak - to czyje? Portrety sfotografowanych osób, czy też może jest to portret Pani osobowości? A może są to zdjęcia ukazujące bardziej pracę, jaką wykonują Pani modele niż ich samych? Mówiła Pani, że nie chce pokazywać wyglądu ludzi, lecz raczej to, czym się oni zajmują. Z drugiej strony nie robi już Pani reportaży o ich pracy... Raczej kreuje Pani sytuacje, które są komentarzem na temat ich zajęć...
AL: W ciągu tych wielu lat udało mi się stworzyć jakby słownik różnych stylistyk. Dzisiaj, kiedy mam zrobić jakieś zdjęcia, podchodzę do tego z różnych stron. Czasami wracam do reportażu prasowego, jak niedawno, kiedy fotografowałam wiceprezydenta USA. Powiedziałam, że chciałabym spędzić trochę czasu w jego biurze, być trochę tu i tam, robiąc bardziej surowe zdjęcia, niczego nie aranżując. W rzeczywistości to, co widać na wystawie, to moje uczenie się fotografii i poznawanie ludzi. Obecnie mogę robić zdjęcia w różnym stylu, w takim, który pomaga udramatyzować sytuację, lub wydobyć i lepiej pokazać człowieka. W latach 80‑tych moje prace były bardziej konceptualne, było w nich więcej gry, wymagały uczestnictwa. Nie zgodzę się, że ludzie się chowają, ponieważ - kiedy się z ludźmi współpracuje oni się odkrywają, można ich zobaczyć, można poznać ich poczucie humoru. Na przykład fakt, że Clint Eastwood zgodził się, żeby go związać... To świadczy tylko o tym, że Clint Eastwood jest zabawny. Nikt by nie pomyślał, że on może być zabawny, a jednak okazało się, że tak. Bo przecież w przeciwnym wypadku nie zgodziłby się na to, żeby go związać. Widocznie rozumiał, że jest w tym jakiś żart. Wydaje mi się, że to była interesująca informacja o nim. A zaraz po zrobieniu tego zdjęcia Eastwood nakręcił kilka bardzo śmiesznych filmów z gorylami... A dlaczego Pani myśli, że ktoś chce się ukryć? Jeśli nawet tak, to też jest interesująca informacja...(…)
ABB: Niektóre z Pani zdjęć z lat 90‑tych wyglądają trochę tak, jakby były zrobione w technice low‑key. Czy to jest jakiś specjalny negatyw?
AL: To jest negatyw polaroidu 6x6,5. Widać nawet rogi polaroidu, to doskonały negatyw, ma bardzo małe ziarno i przypomina mi starodawne negatywy. Wie Pani, czarne ciała na ciemnym tle zawsze są dla mnie piękne! Można zobaczyć jakie to jest fantastyczne na moich zdjęciach olimpijskich. To jest wręcz embarras‑de- richesse! Ich skóra uwielbia czarno‑białą fotografię.(…)
ABB: Jak pani się czuje jako fotograf żyjąc w czasach, kiedy można każdy obraz wykreować na komputerze, w czasach rzeczywistości wirtualnej. Fotografia traci dziś swoją wiarygodność...
AL: Fotografia nigdy nie przestanie być wiarygodna...
ABB: Więc nie przejmuje się Pani zbytnio tym wszystkim?
AL: To nie dotyczy prawdziwych fotografów. Ludzie, którym to nie wychodzi, którym się nie udaje, posługują się tym, ale z czasem ich praca zostanie włączona w obszar fotografii w dobry sposób, a to będą tylko narzędzia... To zresztą od początku było pomyślane tylko jako narzędzie. Kiedy pojawia się nowa rzecz, na początku nadużywa się jej, używa się jej niewłaściwie, zbyt często. I tak jest, dopóki nie nauczymy się jej używać. Z czasem będzie z tego pożytek. Mam w swoim studio komputer i używam go do robienia makiety graficznej i to jest bardzo przydatne. Fotografia komputerowa to nie będzie fotografia, jaką znamy teraz, to będzie coś zupełnie innego. Ale myślę, że fotografia będzie zawsze oparta na chemii. A to będzie po prostu jeszcze jeden sposób jej użycia, inny rodzaj. Osobiście nie lubię tego, zdjęcia manipulowane wydają mi się nudne... Myślę, że życie i tak jest dosyć dziwne... Ono jest... „wooo, wooo, wooo”!... Rzeczywistości nie trzeba polepszać. Jest dostatecznie zwariowana... nie ma nic dziwniejszego niż naga prawda. Jest tyle rzeczy do zrobienia... Kiedy robię zdjęcie, fotografuję zaledwie 10% tego, co widzę. A co z resztą? To jest praca dla mnie.
Wywiad „Życie i tak jest dość dziwne...” przeprowadzony przez Annę Beatę Bohdziewicz z Annie Leibovitz
Źródło: Anna Beata Bohdziewicz, Annie Leibovitz, Życie i tak jest dość dziwne...,, dostępny w internecie: http://fototapeta.art.pl/fti-alp.html [dostęp 27.05.2021], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Wiceprezydent USA
Rfb3SjLeDrEkc
Fotografia Annie Leibovitz przedstawia Joe Bidena, w biurze w swoim domu w McLean w Wirginii, w okresie kiedy pełnił funkcję wiceprezydenta USA. Mężczyzna uchwycony został bokiem, opierając się o biurko, na którym widoczne są dokumenty, notatnik, złota lampka, telefon stacjonarny oraz biały kubek. Mężczyzna ma siwe włosy oraz liczne zmarszczki na twarzy, patrzy prosto w obiektyw. Jego lewe oko jest otwarte zdecydowanie szerzej od prawego, tworząc dysproporcję. Na twarzy mężczyzny widać nieznaczny uśmiech. Ubrany jest on w granatową koszulkę polo z małym logo na lewej piersi, jasnobeżowe spodnie oraz brązowy pasek. Na jego nadgarstku widać srebrny zegarek. Z lewej strony stoi duże krzesło obrotowe, którego obicie wykonano brązowej skóry. Za nim widoczne są duże, oszklone drzwi. Na ścianie pomieszczenia za Bidenem powieszony został obraz przedstawiający parę butów roboczych, pod nim stoi szafka z oprawionymi zdjęciami, a po jego prawej stronie jest okno. Obok okna, na ścianie wisi oprawiony obraz w kolorze biało‑niebiesko‑czerwonym – napis „HOPE”. Pod nim, na podłodze, stoi obraz przedstawiający dwójkę ludzi pochylających się do siebie. Z przodu widoczny jest fragment brązowej skórzanej kanapy oraz czarno‑złotej lampy.
Annie Leibovitz, Joe Biden, w biurze w swoim domu w McLean w Wirginii, w okresie kiedy pełnił funkcję wiceprezydenta USA, 2017 r., McLean, Stany Zjednoczone, vanityfair.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Były wiceprezydent Joe Biden w biurze w swoim domu w McLean w Wirginii, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.vanityfair.com/news/2017/10/why-joe-biden-didnt-run-for-president-and-why-hes-not-ruling-out-2020 [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
Clint Eastwood
RDMbudzFCeKi4
Fotografia przedstawia mężczyznę związanego średniej grubości brązowym sznurem, uchwyconego na tle niskich budynków. Mężczyzna jest w średnim wieku, jego ciemne włosy są wyraźnie przyprószone siwizną, a na jego twarzy i szyi widoczne są liczne zmarszczki. Z uniesioną brwią i zmrużonymi oczami patrzy w obiektyw. Ma na sobie ciemnozieloną koszulkę polo, której górne guziki są rozpięte, bordowe spodnie oraz szare od pyłu buty. Wokół niego unosi się chmura kurzu.
Annie Leibovitz, Clint Eastwood, 1980 r., Burbank, Stany Zjednoczone, pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Clint Eastwood, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.pinterest.com/pin/362610207480440298/ [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
Fotografia dokumentalna
Do fotografii dokumentalnej należą między innymi fotografia reporterska i prasowa, niektóre zdjęcia architektury. Fotoreportaż to, zgodnie z etymologią reportaż, opowiadanie zdarzenia za pomocą zdjęć.
RZVKTHo2Tloe3
Jaka informacja? Rzecz o percepcji fotografii dziennikarskiej Tradycyjny fotoreportaż (…) jest gatunkiem, w którym fotoreporter pochyla się nad bohaterami po to, by poznać ich problemy, fotografuje w różnych sytuacjach, by nagromadzić jak największą liczbę zdjęć, aby potem wybrać te najwłaściwsze, bowiem od tego, jak ułoży on fotografie, opowie nimi o pokazywanych ludziach, zależy właściwy odbiór fotoreportażu. Dla potencjalnego odbiorcy ważny jest efekt.
Jaka informacja? Rzecz o percepcji fotografii dziennikarskiej Tradycyjny fotoreportaż (…) jest gatunkiem, w którym fotoreporter pochyla się nad bohaterami po to, by poznać ich problemy, fotografuje w różnych sytuacjach, by nagromadzić jak największą liczbę zdjęć, aby potem wybrać te najwłaściwsze, bowiem od tego, jak ułoży on fotografie, opowie nimi o pokazywanych ludziach, zależy właściwy odbiór fotoreportażu. Dla potencjalnego odbiorcy ważny jest efekt.
Kazimierz Wolny‑Zmorzyński, Jaka informacja? Rzecz o percepcji fotografii dziennikarskiej, Kraków 2010, strony 182–183.
Źródło: Kazimierz Wolny-Zmorzyński, Jaka informacja? Rzecz o percepcji fotografii dziennikarskiej, s. 182–183, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Aby dokładnie ukazać wydarzenie i wpłynąć na odbiorcę, by poczuł się ich uczestnikiem, dobrze jest więc wykonać cykl fotografii.
Fotoreporter może nie tylko sporządzić sprawozdanie, ale ukazać sytuację wzbogaconą o własny komentarz, nadać mu indywidualny charakter, by wyeksponować swój stosunek do zdarzenia. Istnieje bardzo wiele rodzajów reportażu fotograficznego np.:
społeczny,
wojenny,
esej fotograficzny,
prasowy.
R1dLeNiEixtpf
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Roberta Capa pod tytułem „Uchodźcy z Izraela”. Na pierwszym planie stoi mała płacząca dziewczynka ubrana w kwiecistą sukienkę i ciemną kurtkę, na głowie ma zawiązaną chustę. Jej usta są szeroko otwarte, jak gdyby krzyczała. Jedna z jej bosych stóp uniesiona jest nad ziemię. Na drugim planie widoczna jest inna dziewczynka bawiąca się kołem oraz młoda kobieta rozwieszająca pranie koło namiotu. Tło stanowią namioty oraz zachmurzone niebo. Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Robert Capa przyjechał do Izraela wraz z wybuchem działań wojennych w 1948 roku, aby fotografować walkę o niepodległość. W ciągu następnych dwóch lat kilkakrotnie odwiedzał ten kraj, aby udokumentować fale imigracji, obozy przejściowe i głęboką niepewność, z jaką boryka się naród żydowski.
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Roberta Capa pod tytułem „Uchodźcy z Izraela”. Na pierwszym planie stoi mała płacząca dziewczynka ubrana w kwiecistą sukienkę i ciemną kurtkę, na głowie ma zawiązaną chustę. Jej usta są szeroko otwarte, jak gdyby krzyczała. Jedna z jej bosych stóp uniesiona jest nad ziemię. Na drugim planie widoczna jest inna dziewczynka bawiąca się kołem oraz młoda kobieta rozwieszająca pranie koło namiotu. Tło stanowią namioty oraz zachmurzone niebo. Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Robert Capa przyjechał do Izraela wraz z wybuchem działań wojennych w 1948 roku, aby fotografować walkę o niepodległość. W ciągu następnych dwóch lat kilkakrotnie odwiedzał ten kraj, aby udokumentować fale imigracji, obozy przejściowe i głęboką niepewność, z jaką boryka się naród żydowski.
Robert Capa, „Uchodźcy z Izraela”, około 1950 r., Haifa, Izrael, magnumphotos.com, CC BY 3.0
Źródło: Robert Capa, Uchodźcy z Izraela, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.magnumphotos.com/newsroom/robert-capa-israel-1948-1950/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
ReH8BlzwQAFtr
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Anny Anety Bohdziewicz pod tytułem „Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum z cyklu „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata”. Na zdjęciu widoczna jest duża grupa ludzi czekająca na swoją kolej wejścia do Domu handlowego z szyldem „Junior”. Tłum ustawiony jest do obu wejść do budynku. Ludzie stoją bardzo blisko siebie, tylko kilkoro z nich patrzy w stronę obiektywu, reszta zwrócona jest przed siebie. Fotografia jest czarno-biała, a pod nią umieszczono napisany czarną czcionką tekst: "lipiec 1989. Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum?". Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Anna Beata Bohdziewicz w swojej działalności fotograficznej tworzy z drobnych zdarzeń, wybranych fragmentów rzeczywistości obrazy sytuujące się między prywatnością a uniwersalizmem. (…) Jej najsłynniejszym cyklem fotograficznym jest „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata", realizowany od 1982 roku do dziś. Są to setki (…) zdjęć, (…) z odręcznie napisanym komentarzem. „Fotodziennik" jest prywatnym zapisem codzienności, szarej i smutnej w okresie PRL-u, bardziej zróżnicowanej i dynamicznej po 1989 roku.
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Anny Anety Bohdziewicz pod tytułem „Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum z cyklu „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata”. Na zdjęciu widoczna jest duża grupa ludzi czekająca na swoją kolej wejścia do Domu handlowego z szyldem „Junior”. Tłum ustawiony jest do obu wejść do budynku. Ludzie stoją bardzo blisko siebie, tylko kilkoro z nich patrzy w stronę obiektywu, reszta zwrócona jest przed siebie. Fotografia jest czarno-biała, a pod nią umieszczono napisany czarną czcionką tekst: "lipiec 1989. Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum?". Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Anna Beata Bohdziewicz w swojej działalności fotograficznej tworzy z drobnych zdarzeń, wybranych fragmentów rzeczywistości obrazy sytuujące się między prywatnością a uniwersalizmem. (…) Jej najsłynniejszym cyklem fotograficznym jest „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata", realizowany od 1982 roku do dziś. Są to setki (…) zdjęć, (…) z odręcznie napisanym komentarzem. „Fotodziennik" jest prywatnym zapisem codzienności, szarej i smutnej w okresie PRL-u, bardziej zróżnicowanej i dynamicznej po 1989 roku.
Anna Beata Bohdziewicz, „Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum”, zdjęcie z cyklu fotograficznego „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata”, który Anna Beata Bohdziewicz prowadzi od 1982 roku, 1989 r., vogue.pl, CC BY 3.0
Źródło: Anna Beata Bohdziewicz, Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.vogue.pl/a/sluchajcie-bedzie-swietnie [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
RNW3woLiDtm54
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Sebastiao Salgado pod tytułem „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”. Na pierwszym planie widoczny jest strażak przechodzący przez kurtynę chemiczną, która ma za zadanie chronić go przed ogniem. Ubrany jest w kombinezon roboczy, a jego głowa jest lekko spuszczona ku dołowi. W oddali widoczna jest jasna chmura ognia wydobywająca się z ropociągu, kontrastująca z bardzo ciemnym niebem. Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Sebastiao Salgado podróżuje po kontynentach śladami zmieniającej się ludzkości. Płonące pola naftowe w Kuwejcie są tematem relacji z katastrofy ekologicznej, powstałej w 1991 roku na skutek podpalenia 650 szybów przez wycofującą się armię iracką. W wyniku pożaru doszło do zniszczenia flory i fauny. Zdjęcia pokazują pożar oraz zniszczone krajobrazy, nadludzki wysiłek strażaków walczących z ogniem.
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Sebastiao Salgado pod tytułem „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”. Na pierwszym planie widoczny jest strażak przechodzący przez kurtynę chemiczną, która ma za zadanie chronić go przed ogniem. Ubrany jest w kombinezon roboczy, a jego głowa jest lekko spuszczona ku dołowi. W oddali widoczna jest jasna chmura ognia wydobywająca się z ropociągu, kontrastująca z bardzo ciemnym niebem. Dodatkowo na ilustracji został umieszczony interaktywny punkt: 1. Sebastiao Salgado podróżuje po kontynentach śladami zmieniającej się ludzkości. Płonące pola naftowe w Kuwejcie są tematem relacji z katastrofy ekologicznej, powstałej w 1991 roku na skutek podpalenia 650 szybów przez wycofującą się armię iracką. W wyniku pożaru doszło do zniszczenia flory i fauny. Zdjęcia pokazują pożar oraz zniszczone krajobrazy, nadludzki wysiłek strażaków walczących z ogniem.
Sebastiao Salgado, „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”, 1991 r., Kuwejt, huxleyparlour.com, CC BY 3.0
Źródło: Sebastiao Salgado, „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”, Fotografia, dostępny w internecie: https://huxleyparlour.com/sebastiao-salgados-workers-series/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Fragment opublikowanego wywiadu z Ryszardem Kapuścińskim, który znajduje się w książce pod tytułem Artyści mówią. Wywiady z mistrzami fotografii.
Książka Artyści mówią. Wywiady z mistrzami fotografii rekomendowana jest przez serwis SwiatObrazu.pl.
Polecenie 8
Wywiad Hanny Marii Gizy (dalej w treści cytatu jako HMG) z Ryszardem Kapuścińskim (dalej w treści cytatu jako RK) - fragment książki „Artyści mówią. Wywiady z mistrzami fotografii”.
Aby zobaczyć treść klikaj na poszczególne pytania.
RZXMPWqsyudbm
Hanna Maria Giza: Powiedziałeś kiedyś tak: „Udało mi się zatrzymać na ułamek sekundy wiecznie pędzące życie i obraz ten pokazać innym”. Przecież to dwie różne sytuacje, bo stworzenie obrazu i zatrzymanie na ułamek sekundy umykającego życia to są dwie różne rzeczy.Ryszard Kapuściński: Na tym właśnie polega różnica między malarstwem a fotografią, że w malarstwie można (…) układy plam odpowiednio zmieniać czy zestawiać. Słowem, w malarstwie mamy czas. W fotografii go nie mamy. Fotografia przekazuje nam rzeczywistość uchwyconą w ułamku sekundy i tu już nic nie będziemy mogli zmienić. To już się stało. I dlatego koncentracja w czasie robienia zdjęcia jest tak istotna. Oczywiście przy dzisiejszych technikach możemy dokonywać różnego typu manipulacji, pole jej jest jednak ograniczone. Powstawanie obrazu malarskiego to pewien proces rozciągnięty w czasie. W fotografii natomiast o obrazie decyduje ten właśnie ułamek sekundy, zwiększa się tu bardzo czynnik przypadkowości, gdyż obraz, który fotografujemy, układa się nam często w sposób, którego nie byliśmy w stanie przewidzieć. Dopiero na negatywie widzimy elementy, których dotąd nie dostrzegaliśmy, bo wszystko się działo tak szybko. Raptem ukazuje nam się jakaś twarz czy jakaś postać, której nie zauważyliśmy, robiąc zdjęcie. Wywołanie zdjęcia jest zawsze wielką przygodą i wielką niespodzianką dla samego autora. Na przykład robimy portret. Ludzka twarz nieustannie się zmienia, zmienia się jej wyraz, jej nastrój. Patrząc na kogoś nie dostrzegamy wyraźnie tych zmian, natomiast kiedy nacisnęliśmy migawkę, ta twarz zmieniła już wyraz i nie możemy uzyskać efektu, który chcieliśmy osiągnąć. Dlatego też robi się zwykle dużo zdjęć jednego obiektu, ażeby można było wybrać takie, jakie najbardziej nam odpowiada., HMG: „Nie mam żadnych zdolności do rysunku. Myślałem, tyle niezwykłych rzeczy dzieje się wokół mnie, a ja nie umiem ich zatrzymać, utrwalić. Widziałem las, zboża, kwiaty, ale przede wszystkim twarze rodziców, rówieśników, sąsiadów. Gdybym umiał je narysować – marzyłem – i w ten sposób zachować, uwiecznić. Było to w czasie wojny na biednej podwarszawskiej wsi. Świat przechodził i zapadał się gdzieś za niewidzialnym horyzontem, zostawiając w mojej pamięci tylko ulotne ślady, które szybko zacierały się i ginęły. Nie myślałem wtedy, że moje problemy rozwiąże kiedyś fotografia”. Kiedy zacząłeś realizować te swoje marzenia i zatrzymaniu czasu?RK: W latach pięćdziesiątych, kiedy debiutowałem jako dziennikarz i dowiedziałem się, że jadę do Indii. Koledzy mi wówczas mówili: „Koniecznie musisz to sfotografować”, a ja jeszcze nie miałem wtedy żadnego aparatu fotograficznego i w ogóle nie umiałem robić zdjęć. W tamtych czasach aparat fotograficzny, nawet najmarniejszy, był luksusem. Postanowiłem jednak nauczyć się fotografować, więc kupiłem tanio rosyjską Zorkę, imitację niemieckiego aparatu Leica. Pracowałem wtedy w dzienniku, w Sztandarze Młodych i poprosiłem kolegę z naszej redakcji, żeby nauczył mnie fotografować. Pamiętam, że poszliśmy nad Wisłę i tam on mnie wprowadził w pierwsze tajniki i sposoby robienia zdjęć. Dzisiaj ułatwienia w tej dziedzinie są tak ogromne, że można robić zdjęcia, nie wiedząc, na czym polega sztuka fotografowania, to znaczy, jak się ustawia szybkość czy przysłonę, jak się komponuje fotografię.
Hanna Maria Giza: Powiedziałeś kiedyś tak: „Udało mi się zatrzymać na ułamek sekundy wiecznie pędzące życie i obraz ten pokazać innym”. Przecież to dwie różne sytuacje, bo stworzenie obrazu i zatrzymanie na ułamek sekundy umykającego życia to są dwie różne rzeczy.Ryszard Kapuściński: Na tym właśnie polega różnica między malarstwem a fotografią, że w malarstwie można (…) układy plam odpowiednio zmieniać czy zestawiać. Słowem, w malarstwie mamy czas. W fotografii go nie mamy. Fotografia przekazuje nam rzeczywistość uchwyconą w ułamku sekundy i tu już nic nie będziemy mogli zmienić. To już się stało. I dlatego koncentracja w czasie robienia zdjęcia jest tak istotna. Oczywiście przy dzisiejszych technikach możemy dokonywać różnego typu manipulacji, pole jej jest jednak ograniczone. Powstawanie obrazu malarskiego to pewien proces rozciągnięty w czasie. W fotografii natomiast o obrazie decyduje ten właśnie ułamek sekundy, zwiększa się tu bardzo czynnik przypadkowości, gdyż obraz, który fotografujemy, układa się nam często w sposób, którego nie byliśmy w stanie przewidzieć. Dopiero na negatywie widzimy elementy, których dotąd nie dostrzegaliśmy, bo wszystko się działo tak szybko. Raptem ukazuje nam się jakaś twarz czy jakaś postać, której nie zauważyliśmy, robiąc zdjęcie. Wywołanie zdjęcia jest zawsze wielką przygodą i wielką niespodzianką dla samego autora. Na przykład robimy portret. Ludzka twarz nieustannie się zmienia, zmienia się jej wyraz, jej nastrój. Patrząc na kogoś nie dostrzegamy wyraźnie tych zmian, natomiast kiedy nacisnęliśmy migawkę, ta twarz zmieniła już wyraz i nie możemy uzyskać efektu, który chcieliśmy osiągnąć. Dlatego też robi się zwykle dużo zdjęć jednego obiektu, ażeby można było wybrać takie, jakie najbardziej nam odpowiada., HMG: „Nie mam żadnych zdolności do rysunku. Myślałem, tyle niezwykłych rzeczy dzieje się wokół mnie, a ja nie umiem ich zatrzymać, utrwalić. Widziałem las, zboża, kwiaty, ale przede wszystkim twarze rodziców, rówieśników, sąsiadów. Gdybym umiał je narysować – marzyłem – i w ten sposób zachować, uwiecznić. Było to w czasie wojny na biednej podwarszawskiej wsi. Świat przechodził i zapadał się gdzieś za niewidzialnym horyzontem, zostawiając w mojej pamięci tylko ulotne ślady, które szybko zacierały się i ginęły. Nie myślałem wtedy, że moje problemy rozwiąże kiedyś fotografia”. Kiedy zacząłeś realizować te swoje marzenia i zatrzymaniu czasu?RK: W latach pięćdziesiątych, kiedy debiutowałem jako dziennikarz i dowiedziałem się, że jadę do Indii. Koledzy mi wówczas mówili: „Koniecznie musisz to sfotografować”, a ja jeszcze nie miałem wtedy żadnego aparatu fotograficznego i w ogóle nie umiałem robić zdjęć. W tamtych czasach aparat fotograficzny, nawet najmarniejszy, był luksusem. Postanowiłem jednak nauczyć się fotografować, więc kupiłem tanio rosyjską Zorkę, imitację niemieckiego aparatu Leica. Pracowałem wtedy w dzienniku, w Sztandarze Młodych i poprosiłem kolegę z naszej redakcji, żeby nauczył mnie fotografować. Pamiętam, że poszliśmy nad Wisłę i tam on mnie wprowadził w pierwsze tajniki i sposoby robienia zdjęć. Dzisiaj ułatwienia w tej dziedzinie są tak ogromne, że można robić zdjęcia, nie wiedząc, na czym polega sztuka fotografowania, to znaczy, jak się ustawia szybkość czy przysłonę, jak się komponuje fotografię.
Wywiad Hanny Marii Gizy (dalej w treści cytatu jako HMG) z Ryszardem Kapuścińskim (dalej w treści cytatu jako RK) - fragment książki „Artyści mówią. Wywiady z mistrzami fotografii”.
Źródło: Ryszard Kapuściński, Hanna Maria Giza, Wywiad z Ryszardem Kapuścińskim - fragment książki „Artyści mówią. Wywiady z mistrzami fotografii”, dostępny w internecie: https://www.swiatobrazu.pl/wywiad-z-ryszardem-kapuscinskim-fragment-ksiazki-artysci-mowia-wywiady-z-mistrzami-fotografii-23636.html [dostęp 27.05.2021], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Zainteresowanie fotografików dotyczy często tematów, które pojawiają się w codziennym życiu, a jednocześnie potrafią zachwycić i inspirują ciekawym ujęciem czy kolorem. Wśród nich znajdzie się fotografia przygodowa, często o tematyce ekstremalnej z intersującymi ujęciami, zachwycającymi krajobrazami.
RG3Sl2ofPPii5
Fotografia przedstawia strome, oblodzone zbocze góry, po którym, w odosobnieniu, wspina się człowiek. Jest widoczny z boku, prawie w pozycji pionowej, trzymając się uchwytów. Ma na sobie uprząż wspinaczkową, odpowiednie buty z wypustkami przypominającymi kolce, a także kask. Patrzy w górę. Powierzchnia góry, odbijając światło słoneczne, jest niemal biała, z połyskującymi drobinkami lodu oraz śniegu. Z lewej strony fotografii widoczne jest zaśnieżone pasmo górskie, a także słońce, od którego odchodzą rozproszone promienie białego światła.
Adha65 (fot.), Wspinaczka lodowa solo, 1978 r., wikimedia.org, CC BY‑SA 3.0
Źródło: Adha65, Wspinaczka lodowa solo, Fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ice_Climbing.jpg [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY-SA 3.0.
Specjalistycznych technik fotograficznych wymaga od fotografika fotografowanie budynków i budowli. Fotografia architektoniczna to nie tylko kreatywność, ale również ujęcie obiektu w taki sposób, by oddać jego charakterystyczne cechy.
R1aHqeNw9Zjl9
Fotografia przedstawia budynek na tle intensywnie niebieskiego nieba. Z lewej strony, z przodu, a także z prawej strony, widoczne są ściany srebrnego budynku, którego powierzchnia odbija światło słoneczne. Składają się one z wielu srebrnych, prostokątnych lśniących elementów, sprawiających, że budynek przypomina powierzchnię folii aluminiowej. Ściany są zaokrąglone, pozbawione linii prostych, występujących tylko w krawędziach prostokątnych cząstek. Po lewej stronie, u dołu fotografii, widać oszklony fragment budynku, składający się z dwóch rzędów – górnych kwadratów, oddzielonych od podłużnych prostokątów na dole. Widać w nich odbicie budynku.
josu.orbe (fot.), Frank Gehry (architekt), Muzeum Guggenheima, detal, 1993 - 1997, Bilbao, Hiszpania, khanacademy.org, CC BY‑NC 2.0
Źródło: josu.orbe, Frank Gehry, Muzeum Guggenheima, detal, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.khanacademy.org/humanities/ap-art-history/global-contemporary-apah/20th-century-apah/a/gehry-bilbao [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY-NC 2.0.
Spektakularny efekt można otrzymać podczas fotografowania obiektów na nocnym niebie. Gwiazdy, satelity, planety a nawet czarne dziury są możliwe do zarejestrowania za pomocą wystarczająco długiego teleskopu i odpowiednich funkcji (tak zwane: deep sky), umożliwiających uchwycenie odległych obrazów. Dzięki zastosowaniu szerokiego kąta i trybu poklatkowego można uchwycić drogę mleczną i ślady gwiazd.
RoKC75NAYTdwZ
Fotografia przedstawia pustynny krajobraz nocą. Pośrodku, wśród porośniętej gdzieniegdzie żółtymi, niskimi kępkami roślin gleby, widać owalny zbiornik wodny, odbijający kolor zbocza niewysokich gór widocznych tuż za nim. Gleba oraz góry są w odcieniu szarobrązowym, z widocznymi gdzieniegdzie żółtymi roślinami. Góry oddzielają fragment ziemi od nieba, którego ciemnoniebieski odcień jest ozdobiony kolorowymi pasmami. Po prawej stronie, niedaleko centrum fotografii, widoczny jest mały pierścień złożony z fragmentów niebieskich oraz żółtych zaokrąglonych linii. Następnie linie stają się coraz większe, tworząc pierścienie otaczające pierwszy z nich. Rozciągają się one na całej widocznej powierzchni nieba, komponując mozaikę.
Adhemara M. Duro (fot.), Zdjęcie nocnego nieba wykonane na pustyni Atacama przez ambasadora ESO, 2016 r., Chile, wikimedia.org, CC BY 4.0
Źródło: Adhemara M. Duro, Zdjęcie nocnego nieba wykonane na pustyni Atacama przez ambasadora ESO, Fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:All_In_A_Spin_Star_trail.jpg [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY 4.0.
Fotografia pejzażowa to nie tylko ujęcia natury, lecz także prezentowanie fizycznych aspektów krajobrazu miasta. Fotografowanie pięknego pejzażu pozwala na przedstawienie uroków koloru, który szczególnie pięknie prezentuje się w dzień – w słońcu lub z wykorzystaniem efektów pogodowych. Zdjęcia metropolii mogą natomiast pokazać miasto w dzień lub w nocy - szczególnie ciekawie wyglądają te, w których zastosowano różne techniki fotograficzne i wykorzystano efekt perspektywy i panoramy.
RKep37EW4x9CQ
Fotografia przedstawia wodospad pomiędzy skałami. Po prawej oraz lewej stronie uchwycono brązowo‑szare skały w zimnym odcieniu, na których można zauważyć gdzieniegdzie ciepły, miedziany kolor. Im wyżej, tym szczelina pomiędzy obiema stronami staje się węższa. Pomiędzy nimi uchwycono spadającą wodę, rozpryskującą się na skałach, ukazując białą pianę, a następnie spadającą niżej, gdzie jej powierzchnia jest już nieco spokojniejsza, niebieska. W skałach widać liczne pęknięcia oraz nieregularną, chropowatą strukturę. U góry fotografii skały są jaśniejsze, oświetlone.
McIntosh Natura (fot.), Fotografia wodospadu, 2007 r., Rosenlaui‑Schlicht, Szwajcaria, wikimedia.org, CC BY 3.0
Źródło: McIntosh Natura, Fotografia wodospadu, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Wasserfall_Rosenlaui-Schlucht.JPG [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY 3.0.
R1TDK1oOxLKmh
Fotografia przedstawia nocną panoramę dużego miasta, uchwyconą na tle ciemniejącego nieba. Widoczne są rzędy wysokich budynków, górujących nad innymi. Szczególnie wyróżniają się budynki oświetlone: budynek po lewej stronie fotografii, rozświetlony na niebiesko, pomarańczowo oraz fioletowo oraz budynki po prawej stronie na dalszym planie, jeden blisko prawej krawędzi ze stożkowym dachem, oświetlonym punktowo na fioletowo oraz bliżej środka fotografii oświetlony jednolicie jasnozielonym światłem. W pozostałych budynkach widoczne są światła w pomieszczeniach, można zauważyć także światła uliczne. Pomimo późnej pory, miasto jest dobrze widoczne. Fotografię wykonano od góry, pole widzenia znajduje się wyżej niż uchwycone budynki.
David Iliff (fot.), 20‑segmentowy panoramiczny obraz panoramy Nowego Jorku widziany z Empire State Building w nocy, 2006 r., Nowy Jork, Stany Zjednoczone, wikimedia.org, CC BY‑SA 3.0
Źródło: David Iliff, 20-segmentowy panoramiczny obraz panoramy Nowego Jorku widziany z Empire State Building w nocy, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Plik:New_York_Midtown_Skyline_at_night_-_Jan_2006_edit1.jpg [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY-SA 3.0.
Popularność w ostatnich latach zyskała fotografia dronowa (rodzaj fotografii lotniczej), dzięki której fotograficy nie tylko rejestrują obraz widziany z lotu ptaka, ale mogą uzyskać ciekawe efekty abstrakcyjne.
R1WThHNGN03Be
Fotografia przedstawia uchwyconą od góry ciemną powierzchnię wody, po której płynie jasna łódź. Można zauważyć trajektorię jej ruchu, śledząc ślady na wodzie – wzburzoną spiralę rozpoczynającą się z lewej strony na wysokości łodzi, rozszerzającą się w większy pierścień. Tor zaznaczony przez łódź sprawił, że woda jest jaśniejsza, biało‑niebieska. Ślady zrobione na początku są najmniej wyraźne, płynnie przechodzące w niewzburzoną powierzchnię wody.
Bracia JP i Mike Andrews (fot.), Abstrakcyjny efekt fotografii wykonanych dronem, theinspiration.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Bracia JP i Mike Andrews, Abstrakcyjny efekt fotografii wykonanych dronem, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.theinspiration.com/2019/07/abstract-aerial-art-by-jp-and-mike-andrews/ [dostęp 20.01.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
RhXkkHivu0g3W
Fotografia, wykonana z lotu ptaka, przedstawia widok na dwie, czarne zatoki lub wyspy oraz powierzchnię wody. Zatoka uchwycona wyżej jest szersza, a na jej końcu można zauważyć że jest w kształcie przypominającym owal. Przy jej górnej krawędzi biegnie biała linia, a po lewej stronie widoczne są jaśniejsze miejsca, przypominające brązowe skały. Zatoka przedstawiona niżej, poniżej centrum fotografii, jest węższa, bardziej podłużna. Przy jej górnej krawędzi również widoczny jest biały pas, jednak rozpoczyna się on bliżej jej środka i ciągnie się ku prawemu końcowi. Tuż przy zatokach woda ma odcień brązowo‑żółty, następnie przechodząc w turkus oraz kolor niebieski. Poniżej mniejszej zatoki widoczna jest też biała powierzchnia przypominająca wzburzoną wodę.
Bracia JP i Mike Andrews (fot.), Abstrakcyjny efekt fotografii wykonanych dronem, theinspiration.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Bracia JP i Mike Andrews, Abstrakcyjny efekt fotografii wykonanych dronem, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.capturelandscapes.com/photographer-of-the-month-abstract-aerial-arts/ [dostęp 20.01.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Fotografia produktów modowych
Ze względu na tematykę, fotografowanie może odbywać się w fotograficznym studio, w plenerze lub w pomieszczeniach, gdzie przebywają modele. Fotografia mody może mieć miejsce w dowolnych warunkach, ale najczęściej jest wykonywana bezpośrednio na wybiegu. Wyjątkiem jest fotografia reklamowa odzieży lub produktów modowych.
R1FfxD2oC02U5
Czarno‑biała fotografia przedstawia czarnoskórą kobietę, pozującą na tle jasnej ściany. Ma ona na sobie długą suknię, rozkloszowaną na dole, z długimi rękawami oraz z golfem. Na jej szyi oraz prawym nadgarstku widoczna jest biżuteria składająca się z grubych łańcuchów oraz ozdobnych zawieszek. Wiszące kolczyki są w podobnym stylu. Kobieta ma uniesioną lekko głowę, patrzy w lewo. Jej powieki pomalowane są jasnymi cieniami, kontrastując z ciemnymi kreskami na górnej linii rzęs. Jej włosy są krótkie. Prawa dłoń kobiety oparta jest o ścianę za nią, a lewa, uniesiona, spoczywa na jej twarzy.
Amerykańska modelka Renée Gunter podczas prezentowania kolekcji haute couture, 1981 r., Paryż, Francja, wikimedia.org, CC BY 3.0
Źródło: Renée Gunter, Amerykańska modelka Renée Gunter podczas prezentowania kolekcji haute couture, Fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:American_fashion_model_Ren%C3%A9e_Gunter_modeling_haute_couture_in_Paris_circa_1970s.jpg [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY 3.0.
RGHTFQsSLLIC4
Fotografia przedstawia kobietę na tle naturalnego krajobrazu. Modelka ma na sobie długą, luźną sukienkę w ciemnym kolorze z jaśniejszymi nieregularnymi wzorami. Suknia odsłania jej dekolt, zasłonięty częściowo przez lewą rękę kobiety. Jej ramiona przykryte są obszernym, czarnym materiałem przypominającym pelerynę, sięgającym jej do kolan i rozwianym przez wiatr. Widać spod niego długą szyję kobiety, a także skierowaną w prawo twarz. Jej usta są duże, otwarte – ukazują białe zęby. Makijaż kobiety utrzymany jest w odcieniach brązu – policzki podkreślono ciepłym bronzerem, a oczy czarnymi kreskami na górnej linii rzęs, a także cieniami o neutralnych tonach. Długie, czarne włosy modelki są rozwiane. Na jej lewej dłoni widać biżuterię – srebrną, podłużną ozdobę pokrywające całą długość palca wskazującego, a także duży, złoty pierścionek. Widoczny za kobietą krajobraz przypomina skaliste wzniesienia w kolorze szarym, żółto‑beżowym oraz czarnym. Nad nimi można zauważyć jasne, zachmurzone niebo.
Michael Grecco (fot.), Modelka Houda Shretah podczas sesji zdjęciowej, pinimg.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Michael Grecco, Modelka Houda Shretah podczas sesji zdjęciowej, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.pinterest.com/pin/43628690127223870/ [dostęp 20.01.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Jednym z rodzajów fotografii martwej natury jest fotografia kulinarna, mająca zazwyczaj charakter komercyjny lub redakcyjny (fotografia do czasopism, stron internetowych, blogów kulinarnych). Fotografujący powinien skupić się na składnikach spożywczych, stylizacji. Zadaniem jest tu przede wszystkim pokazanie walorów tych składników jako efektu estetyki kulinarnej.
R1HnjX64Y5miT
Fotografia przedstawia ustawione na białym talerzu cztery przystawki ze zrolowanych plastrów cukinii, związane szczypiorem lub trawą. Na powierzchni cukinii widać nieregularnie przysmażone pionowe pasy. Od góry z rolek wystają zielone liście sałaty. W tle widoczny jest ciemny blat, a także drugi talerz z podobnym daniem.
Jill Lee (fot.) Przykład fotografii kulinarnej - przystawka z rolowanej cukinii, 2013 r., wikimedia.org, CC BY‑SA 2.0
Źródło: Jill Lee, Przykład fotografii kulinarnej - przystawka z rolowanej cukinii, Fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Food_photography_(17975225279).jpg [dostęp 20.01.2022], licencja: CC BY-SA 2.0.
Fotografia reklamowa żywności
Fotografia reklamowa żywności służy zaprezentowaniu ich na plakatach, billboardach lub reklamach redakcyjnych (w czasopismach), internetowych (na przykład: portale tematyczne, blogi). Fotografik musi przede wszystkim pokazać markę, stosując różne techniki, sprawiające, że stworzony przez niego obraz zaciekawi odbiorcę kreatywnością.
R1Lj0hleUJXRd
Fotografia przedstawia naczynie z wodą. Nie widać jego krawędzi. Poniżej powierzchni wody ustawiono szklaną butelkę z napojem. Napój jest w jasnym, żółtawym kolorze, a za nim stoi szklanka wypełniona lodem i płynem o podobnym odcieniu. Na etykiecie umieszczonej na butelce widoczne są dwie żółte cytryny z zielonymi listkami, a także napis „LIMONATA”, oraz logo – czerwona gwiazdka. Butelka posiada żółty kapsel. W okolicy wysokości jej szyjki znajdują się trzy cytryny, wrzucone do wody. Dwie są z lewej strony butelki, a jedna – z prawej. Cytryny wzburzyły powierzchnię wody, wyrzucając do góry jej krople, a także zostawiając ślad w jej powierzchni. Woda jak gdyby zatrzymała się w miejscu, w którym jej powierzchnię naruszyły cytryny, dokładnie pokazując ich ślady.
Złożony obraz reklamowy. Każda cytryna i butelka zostały sfotografowane osobno podczas wrzucania do wody. W fotografii zwraca uwagę efekt „zatrzymania” wody, commercialphotographersnetwork.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Złożony obraz reklamowy. Każda cytryna i butelka zostały sfotografowane osobno podczas wrzucania do wody. W fotografii zwraca uwagę efekt „zatrzymania” wody, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.commercialphotographersnetwork.com/categories/advertising-photographers/ [dostęp 20.01.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Podsumowanie
Podsumowanie
Fotografia - jako dziedzina uzależniona od rozwoju techniki - stwarza cały czas nowe możliwości i może stanowić niewyczerpalne źródło tematów. Stąd jej szerokie zastosowanie nie tylko jako działania artystycznego, ale także w życiu codziennym. We współczesności, gdy zamiast aparatów, można korzystać z telefonów komórkowych i za pomocą programów graficznych dokonać na każdym zdjęciu wielu operacji, zmieniających jego pierwotny kształt, każdemu ujęciu można nadać formę znacznie odbiegająca od prototypu. Stąd wynika tez przełamywanie barier w fotografowaniu, wzajemne przenikanie się fotografii użytkowej i artystycznej.
Czy oznacza to zanik zawodu fotografika?
Potrzeba fachowej wiedzy, niezbędnej do wykonania fotografii artystycznej, korespondencja fotografii z innymi sztukami sprawiają, że nadal można mówić o granicy miedzy fotografem a fotografikiem.
Cwiczenia
Ćwiczenia
R8hUGz0Pb7JF51
Ćwiczenie 1
Do nagłówków przyporządkuj prawidłowe definicje.
Do nagłówków przyporządkuj prawidłowe definicje.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R17HUOTu8SBsZ1
Ćwiczenie 2
Odpowiedz na pytanie. Jakiego nurtu w fotografii dotyczy definicja? Ruch artystyczny cechujący się bezstylowością, brakiem jednego, wyróżniającego się trendu. Postmoderniści posługują się często pastiszem, cytatem, stosują zabiegi oparte na grze z odbiorcą, przywiązują wagę do kontekstu dzieła, wykorzystują symbole, zacierają granice pomiędzy życiem a sztuką, czerpią źródła z kultury masowej. Odpowiedź: Tu uzupełnij. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Odpowiedz na pytanie. Jakiego nurtu w fotografii dotyczy definicja? Ruch artystyczny cechujący się bezstylowością, brakiem jednego, wyróżniającego się trendu. Postmoderniści posługują się często pastiszem, cytatem, stosują zabiegi oparte na grze z odbiorcą, przywiązują wagę do kontekstu dzieła, wykorzystują symbole, zacierają granice pomiędzy życiem a sztuką, czerpią źródła z kultury masowej. Odpowiedź: Tu uzupełnij. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R37H4KeIkMnZq
Ćwiczenie 3
Wskaż wynalazcę Camera Obscura. Możliwe odpowiedzi: 1. Ibn al-Hasajm z Basry, 2. Leonardo da Vinci, 3. Jan Vermeer van Delft, 4. Giovanni Battista della Porta, 5. Johann Zahn. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1T8srbo73lni1
Ćwiczenie 3
Spośród ilustracji wybierz portret psychologiczny.
Spośród ilustracji wybierz portret psychologiczny.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1FtkoNWsIk0L2
Ćwiczenie 4
Uporządkuj chronologicznie przełomowe wydarzenia w dziedzinie fotografii. Elementy do uszeregowania: 1. Powstaje pierwszy na świecie telefon z aparatem cyfrowym, 2. Wynalezienie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej, 3. Powstanie pierwszego filmu rolkowego, 4. Odkrycie Camera Obscura - pierwowzoru aparatu fotograficznego, 5. Stworzenie pierwszego polaroidu - aparatu umożliwiającego szybkie wykonanie i wywoływanie zdjęcia, 6. Stworzenie pierwszego aparatu cyfrowego. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Uporządkuj chronologicznie przełomowe wydarzenia w dziedzinie fotografii. Elementy do uszeregowania: 1. Powstaje pierwszy na świecie telefon z aparatem cyfrowym, 2. Wynalezienie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej, 3. Powstanie pierwszego filmu rolkowego, 4. Odkrycie Camera Obscura - pierwowzoru aparatu fotograficznego, 5. Stworzenie pierwszego polaroidu - aparatu umożliwiającego szybkie wykonanie i wywoływanie zdjęcia, 6. Stworzenie pierwszego aparatu cyfrowego. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1Rvrz3fbCbbC1
Ćwiczenie 4
Z podanych odpowiedzi wybierz tę cechę, która odpowiada fotografii.
Z podanych odpowiedzi wybierz tę cechę, która odpowiada fotografii.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1U0oouJrI3WN2
Ćwiczenie 5
Z pośród wymienionych, wskaż artystów tworzących w konceptualizmie. Możliwe odpowiedzi: 1. Joseph Kostuh, 2. Robert Smithson, 3. Cindy Sherman, 4. Aaron Siskind, 5. Lewis Baltz. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Rgr3mKO1Kp3Jc2
Ćwiczenie 5
Wybierz fotografię, w której istotną rolę odgrywa światło jako środek artystycznego wyrazu.
Wybierz fotografię, w której istotną rolę odgrywa światło jako środek artystycznego wyrazu.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1RCpmlkJ4hFj2
Ćwiczenie 6
Połącz pojęcie z opisem. Ekspozycja Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami Kadr Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami Kontrast Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami Maska Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami
Połącz pojęcie z opisem. Ekspozycja Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami Kadr Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami Kontrast Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami Maska Możliwe odpowiedzi: 1. Naświetlenie błony fotograficznej, kliszy lub filmu, 2. Obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie, 3. urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych, 4. różnica pomiędzy różnymi fragmentami
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
2
Ćwiczenie 6
Wypisz co najmniej cztery informacje dotyczące portretu wykonanego przez McCurry'ego.
RwoVvCXGSOYZJ
Fotografia przedstawia pracę Steve’a McCurry. Sportretowaną afganką jest młoda dziewczyna o ciemnych włosach i zielonych oczach z przeszywającym widza wzrokiem. Ubrana jest w porwaną czerwoną szatę, spod której wystaje zielona bluza.
Fotografia do ćwiczenia 5, desa.pl, CC BY 3.0
Źródło: Fotografia do ćwiczenia 5, licencja: CC BY 3.0.
R1BoU8Yyy05Wg
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Przypomnij sobie informacje o powyższej fotografii, zwróć uwagę na tytuł dzieła oraz jego opis.
Na portrecie znajduje się Sharbat Gula.
Kobieta przebywała w pakistańskim obozie dla uchodźców w czasie okupacji Afganistanu przez Związek Radziecki.
Zostało po raz pierwszy opublikowane na okładce National Geographic w 1985 roku.
Portret uważany jest za kultowy.
Jest to portret o charakterze psychologicznym.
Portret jest określany jako „Mona Lisa Trzeciego Świata”.
RlxmsaCeUqMf82
Ćwiczenie 7
Uzupełnij informacje o serii fotograficznej. Autorem cyklu Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata jest 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz. Cykl ten prowadzi od 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz roku. Przykładem fotografii z tego cyklu jest praca pod tytułem 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz, która została wykonana w 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz roku.
Uzupełnij informacje o serii fotograficznej. Autorem cyklu Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata jest 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz. Cykl ten prowadzi od 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz roku. Przykładem fotografii z tego cyklu jest praca pod tytułem 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz, która została wykonana w 1. 1982, 2. Ryszard Kapuściński, 3. 1980, 4. Ciekawe co dziś dają w centrum, 5. 1989, 6. Zofia Rydet, 7. Zapis socjologiczny, 8. 1987, 9. Anna Beata Bohdziewicz roku.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
2
Ćwiczenie 7
Uzupełnij informacje na temat poniższej fotografii.
ROotFBIsBDFje
Ilustracja przedstawia pracę Sebastiao Salgado. Na pierwszym planie widoczny jest strażak przechodzący przez kurtynę chemiczną, która ma za zadanie chronić go przed ogniem. W oddali widoczny jest strumień ognia wydobywający się z ropociągu.
Fotografia do ćwiczenia 6, huxleyparlour.com, CC BY 3.0
Źródło: Fotografia do ćwiczenia 6, licencja: CC BY 3.0.
R1VzAtbLOYf8k
Autorem zdjęcia jest Sebastiao Tu uzupełnij. Tematem fotografii są płonące pola naftowe w Tu uzupełnij. Katastrofa miała miejsce Tu uzupełnij roku W wyniku pożaru doszło do zniszczenia flory i fauny. Autor przedstawił na nim zniszczenia flory i fauny oraz nadludzki wysiłek Tu uzupełnij walczących z ogniem. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Autorem zdjęcia jest Sebastiao Tu uzupełnij. Tematem fotografii są płonące pola naftowe w Tu uzupełnij. Katastrofa miała miejsce Tu uzupełnij roku W wyniku pożaru doszło do zniszczenia flory i fauny. Autor przedstawił na nim zniszczenia flory i fauny oraz nadludzki wysiłek Tu uzupełnij walczących z ogniem. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
3
Ćwiczenie 8
Wyjaśnij, na czym polegała przemiana w sposobie podejścia A. Leibovitz do fotografii.
RSavGl40BvQTf
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Przeczytaj ponownie wywiad z Anną Leibovitz i zwróć uwagę na jej wypowiedzi odnośnie tradycyjnej fotografii.
Artystkę znudziły portrety, którymi zajmowała się w młodości, zajęła się fotografią konceptualną, łączyła stylistyki, pracowała nad reportażem fotograficznym i prasowym, stała się bardziej artystką zaangażowaną.
R1LOnrbh0cMlR31
Ćwiczenie 9
Połącz osobę z wydarzniem. Thomas Sutton Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej George Eastman Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej Edwin Land Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej Steven Sasson Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Połącz osobę z wydarzniem. Thomas Sutton Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej George Eastman Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej Edwin Land Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej Steven Sasson Możliwe odpowiedzi: 1. Założenie firmy KODAK, 2. stworznie pierwszego aparatu typu polaroid, 3. Opracowanie pierwszego aparatu cyfrowego, 4. Powstanie pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1DB4h40LTNW93
Ćwiczenie 9
Z podanych informacji zaznacz cechy fotografii, które są z nią związane.
Z podanych informacji zaznacz cechy fotografii, które są z nią związane.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RN8B5J6ErNREL
Ćwiczenie 10
Połącz w pary pojęcie z odpowiednią definicją.
Połącz w pary pojęcie z odpowiednią definicją.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 10
Którą fotografię uważasz za najbardziej intersującą? Podaj dwa argumenty uzasadniające Twój wybór.
R1aJxjynHr6bd
Zdjęcie przedstawia młodą kobietę spoglądającą przed siebie. Uchwycono ją bokiem, od klatki piersiowej w górę. Jej twarz uniesiona jest lekko do góry, oczy delikatnie zmrużone, a usta rozchylone. Jej jasne, kręcone włosy zaczesane są do tyłu. Ma na sobie kurtkę. Twarz kobiety jest najjaśniejszym elementem fotografii. Tło stanowi ciemny front budynku oraz drzwiczki okna, z którego wychyla się bohaterka zdjęcia.
Paolo Monti, „Portret w świetle z otwartym oknem”, 1955 r., Biblioteka Europejska (BEIC), Mediolan, Włochy, wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0
Źródło: Paolo Monti, Portret w świetle z otwartym oknem, Fotografia, Biblioteka Europejska (BEIC), Mediolan, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Paolo_Monti_-_Servizio_fotografico_-_BEIC_6341416.jpg [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY-SA 4.0.
RfIbC4WDPBHTP
Fotografia przedstawia dłonie starszego mężczyzny. Spoczywają one na ciemnym materiale spodni, widoczna jest również koszula w paski. Paznokcie są długie, zabrudzone, a na dłoniach obecne są liczne zmarszczki. Są one szczupłe, z wyraźnie zaznaczonymi żyłami. W prawej dłoni mężczyzny widać prostokątny przedmiot o nieregularnej strukturze, przypominający kamień.
Doris Ulmann, „Ręce robotnika”, 1925 r., Kolekcja Warrena i Margont Coville, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, wikimedia.org, domena publiczna
Źródło: Doris Ulmann, Ręce robotnika, Fotografia, Kolekcja Warrena i Margont Coville, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Doris_Ulmann_-_Laborers_hands.jpg [dostęp 13.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
RQKwAj6elI9Ij
Fotografia przedstawia troje ludzi w pomieszczeniu. Mężczyźni stoją jeden za drugim, ustawieni bokiem , a pierwszy z nich to postać z nadwagą ubrana w niebieską koszulkę z dwoma cienkimi liniami na piersi – jedną czerwoną, a drugą żółtą; niebieskie spodnie w drobne pionowe paski oraz czarno‑żółty pasek. Ma on na sobie okulary w jasnej oprawie, a na jego lewej ręce, którą zasłania się od słońca, widoczny jest srebrny zegarek. Za nim widoczna jest ściana, na której powieszono kartkę przypominającą wycinek z gazety, na której widać tekst oraz fotografię brodatego mężczyzny o długich włosach. Z lewej strony z dalszej, zacienionej, części pomieszczenia wyłania się blada twarz. Drugi z mężczyzn jest młodszy, odwraca twarz do tyłu i także jedną ręką zasłania czy przed słońcem. Jego krótkie włosy zaczesane są do tyłu, ma na sobie biały podkoszulek oraz ciemne spodnie. Jest opalony, a na jego ramieniu widać żółtą torbę. Za nim stoi trzecia postać – młody mężczyzna o długich, kręconych rudych włosach, spiętych na karku. Jego oczy skierowane są w dół, a jedną ręką obejmuje swój brzuch. Ma na sobie czarną koszulkę, a jego skóra jest blada.
Jeff Wassmann, „Chicago w erze Reagana”, 1988 r., Kolekcja Jeffa Wassmanna, wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0
Źródło: Jeff Wassmann, Chicago w erze Reagana, Fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Biograph_Theatre,_North_Lincoln_Avenue,_Chicago,_August_1988;_photographer,_Jeff_Wassmann.jpg [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
Rm8XJJ1JpIcra
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Odpowiedź jest subiektywną wypowiedzią. Powinna zawierać uzasadnienie opinii o wyborze fotografii. W uzasadnieniu postaraj się zwrócić uwagę na kompozycję, światło, rodzaj (fotografia czarno‑biała, sepia, barwna) zrozumienie treści.
Za najbardziej interesującą fotografię uważam pracę... Wybrałem/am ją dlatego, że:...
Slownik
Słownik pojęć
Dagerotyp
Dagerotyp
pierwsza historycznie technika umożliwiająca otrzymywanie obrazów fotograficznych. Obraz wytwarzany w camera obscura (z soczewkąSoczewkasoczewką jako obiektywem), rzutowano na posrebrzoną płytkę miedzianą uczuloną parami jodu (na jej powierzchni tworzyła się warstewka światłoczułego jodku srebra); po długotrwałym naświetlaniu obraz wywoływano parami rtęci i utrwalano w roztworze tiosiarczanu sodu.
Ekspozycja
Ekspozycja
w fotograficznej technice zdjęciowej określenie całkowitej ilości światła działającej na materiał światłoczuły, zależącej od czasu otwarcia migawki i wielkości otworu przysłony.
Filtr
Filtr
filtr obiektywu fotograficznego, filtr fotograficzny – płaska nasadka na obiektyw zmieniająca wygląd fotografowanego obrazu, nakładana najczęściej na przód obiektywu, a jeśli jest to niemożliwe – na jego tył (na przykład: w obiektywach lustrzanych lub najszerszych).
Fotomontaż
Fotomontaż
obraz fotograficzny otrzymywany przez kombinację dwóch lub więcej obrazów, przez naklejanie na płaszczyźnie obrazów fragmentarycznych i ich reprodukcję lub rzutowanie na papier fotograficzny dwóch lub więcej negatywów.
Kadr
Kadr
obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie.
Kontrast
Kontrast
właściwość spostrzeżeń wzrokowych, dzięki której wizualna ocena świecącego przedmiotu jest różna w zależności od otaczającego tła lub od tego, jakie światło padało poprzednio na siatkówkę oka.
Maska
Maska
urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych.
Performance
Performance
termin używany od końca lat 60. XX wieku na określenie efemerycznych działań artystycznych, przybierających formę wystąpień artysty (artystów) przed publicznością, która, w odróżnieniu od happeningu, jest bezpośrednim, lecz biernym obserwatorem, a nie uczestnikiem akcji.
Polaroid
Polaroid
marka aparatów fotograficznych umożliwiających natychmiastowe wywołanie zdjęcia, a także materiałów światłoczułych (przede wszystkim do tak zwanej fotografii natychmiastowej), umożliwiających wykonanie zdjęcia tą techniką.
Rastrowanie
Rastrowanie
proces odwzorowania obrazu wielotonalnego, ciągłego na obraz rastowy, składający się z małych plamek rastrowych o stałej ilości i różnych wielkościach jak w przypadku rastrowania amplitudowego lub w przypadku rastrowania stochastycznego składający się z plamek o stałej wielkości i zmiennej ilości.
Soczewka
Soczewka
soczewka optyczna, bryła z przezroczystego materiału, ograniczona (przynajmniej z jednej strony) zakrzywionymi powierzchniami o regularnym kształcie (najczęściej sferycznymi, rzadziej cylindrycznymi czy paraboloidalnymi).
Słownik pojęć został opracowany na podstawie:
encyklopedia.pwn.pl
Notatki ucznia
RBqqtk0GPiilk
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Galeria
Galeria
R11l6XKBJOJzU
Ilustracja autorstwa Althanasiusa Kichera pod tytułem „Prezentacja działania Camera Obscura” prezentuje projekt dużej skrzyni, przypominającej pokój, której brakuje przedniej ściany. W środku narysowano drugą, mniejszą skrzynię, również nie dorysowując przedniej ściany. Wierzchołki większej skrzyni są podpisane, a w mniejszej stoi postać o długich włosach. Tło stanowi ziemia wraz z roślinnością oraz drzewa i budynki widoczne w oddali.
Athanasius Kircher, „Prezentacja działania Camera Obscura”, ilustracja [w:] Athanasius Kircher, „Ars Magna Lucis et Umbrae”, 1646 r., wikimedia.org, domena publiczna
Źródło: Athanasius Kircher, Prezentacja działania Camera Obscura, Ilustracja, dostępny w internecie: https://en.wikipedia.org/wiki/File:1646_Athanasius_Kircher_-_Camera_obscura.jpg [dostęp 27.05.2021], domena publiczna.
R1CVwL0fsSFwd
Ilustracja przedstawia dwa urządzenia ułożone obok siebie, z których jedno podtrzymywane jest przez koliste nóżki. Urządzenia są w kształcie skrzyń, są także opisane - podpisano ich wierzchołki oraz kąty. Na ścianach pomieszczenia widać dekoracyjne elementy oraz okna z witrażami.
Johann Zahn, Prezentacja Camera Obscura w kształcie przenośnej skrzynki, pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: George Eastman, Johann Zahn, Prezentacja Camera Obscura w kształcie przenośnej skrzynki, Ilustracja, dostępny w internecie: https://pl.pinterest.com/pin/390265123929501440/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0. George Eastman House Workshops.
REr8CO2dj41pk
Praca Lewisa Baltza pod tytułem „Dana Point#2” przedstawia fotografię wykonaną w stylu minimalistycznym. Autor zrobił zdjęcie białej ściany, na której znajduje się napis POINT REALTY. Na ścianie widnieją ciemniejsze plamy, co sprawia, że jej struktura nie jest gładka. Wzdłuż dolnej krawędzi zdjęcia przebiega czarny pasek. Praca jest czarnobiała.
Lewis Baltz, „Dana Point #2”, 1970 r., Galeria Tate, Londyn, Wielka Brytania, tate.org.uk, CC BY 3.0
Źródło: Lewis Baltz, „Dana Point #2”, Fotografia, Galeria Tate, Londyn, dostępny w internecie: https://www.tate.org.uk/art/artworks/baltz-dana-point-1-p13261 [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Rso98NwzZSe1z
Praca Cindy Sherman pod tytułem „Untitled Film Still #21” przedstawia fotografię wykonaną w stylu konceptualistycznym. Autorka uwieczniła na zdjęciu młodą kobietę o krótkich włosach ubraną w białą koszulę z dużym kołnierzem, wystającym spod ciemnego żakietu i jasny kapelusz. Brwi kobiety są ściągnięte, widoczna jest więc mała, pionowa zmarszczka na jej czole. Jej usta są rozchylone, kobieta patrzy w bok. W tle widać wysokie budynki z wieloma oknami. Praca jest czarnobiała.
Cindy Sherman, „Untitled Film Still #21”, 1978 r., Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA), Nowy Jork, Stany Zjednoczone, moma.org, CC BY 3.0
Źródło: Cindy Sherman, Untitled Film Still #21, Fotografia, Muzeum Sztuki Nowoczesnej MoMA, Nowy Jork, dostępny w internecie: https://www.moma.org/collection/works/56618 [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R1dl2YQx6QIqR
Praca Aarona Siskinda pod tytułem „Chicago” przedstawia fotografię wykonaną w stylu abstrakcyjnym. Autor uwiecznił na zdjęciu literę T, która znajduje się w prawej części pracy. Wokół litery są szare plamy z czarnymi obwódkami. Praca jest czarnobiała.
Aaron Siskind, „Chicago”, 1952 r., Galeria Sztuki Light, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, ibashogallery.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Aaron Siskind, Chicago, fotografia, Galeria Sztuki Light, Nowy Jork, dostępny w internecie: https://ibashogallery.com/artists/93-various-international-artists/works/ [dostęp 16.05.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
R8TxrPF9T4b15
Praca Sherrie Levine pod tytułem „Według Rodczenki” przedstawia fotografię wykonaną w stylu postmodernistycznym. Autorka uwieczniła głowę mężczyzny, który dmucha w trąbkę. Jego włosy są niewidoczne, a głowa przedstawiona została prawie w pozycji horyzontalnej – mężczyzna odchylił ją do tyłu. Fotografia jest czarno‑biała. Praca wykonana jest z dolnej perspektywy.
Sherrie Levine, „Według Rodczenki: 1–12”, 1987/1998 r., Muzeum Guggenheima, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, guggenheim.com, CC BY 3.0
Źródło: Sherrie Levine, Według Rodczenki: 1–12, Fotografia, Muzeum Guggenheima, Nowy Jork, dostępny w internecie: https://www.guggenheim.org/artwork/18535 [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
RjU5yHf4yLK0t
Praca Steve’a McCurry pod tytułem „Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula)”. młoda dziewczyna o ciemnych włosach i intensywnie zielonych oczach. Jej spojrzenie skierowane jest w stronę widza, a twarz zabrudzona. Ubrana jest w porwaną czerwoną szatę, spod której wystaje zielony materiał. Tło jest niebiesko‑zielone.
Steve McCurry, „Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula)”, 1984 r., desa.pl, CC BY 3.0
Źródło: Steve McCurry, Afgańska dziewczyna (Sharbat Gula), Fotografia, dostępny w internecie: https://desa.pl/pl/historie/kultowe-zdjecie-na-aukcji-fotografii-kolekcjonerskiej/ [dostęp 7.06.2021], licencja: CC BY 3.0.
R1ROIwejbSWA5
Praca Kevina Cartera pod tytułem „Głodujące dziecko i sęp”. Na pierwszym planie zdjęcia widoczne jest wygłodzone czarnoskóre dziecko szukające pożywienia na polu. Dziecko ma bardzo chude ręce i nogi, a także widoczne przez skórę żebra. Opiera się ono ciałem o ziemię, jego twarz jest niewidoczna. Na drugim planie tuż za dzieckiem siedzi sęp, który obserwuje malca. Tło stanowi brązowa ziemia z wyschniętymi roślinami, a także drzewa.
Kevin Carter, „Głodujące dziecko i sęp”, 1993 r., iconicphotos.wordpress.com, CC BY 3.0
Źródło: Kevin Carter, Głodujące dziecko i sęp, Fotografia, dostępny w internecie: https://iconicphotos.wordpress.com/2009/08/12/vulture-stalking-a-child/ [dostęp 7.06.2021], licencja: CC BY 3.0.
R11ygad8lnsyH
Praca Annie Leibovitz przedstawia Michaela Jacksona jako mężczyznę w średnim wieku, o długich ciemnych włosach, spokojnym spojrzeniu i neutralnym wyrazie twarzy. Jego skóra jest w ciepłym, żółtawym odcieniu, z widocznymi na policzkach delikatnymi rumieńcami. Piosenkarz ubrany jest w zwiewną białą koszulę odsłaniającą tors oraz obcisłe ciemne jeansowe spodnie. Stoi on na palcach, kolana ma zgięte jak do przysiadu, a plecy ma wyprostowane. Jackson został uchwycony w ruchu, o czym świadczyć może ułożenie koszuli na ciele oraz uniesione od podmuchu włosy.
Annie Leibovitz, „Michael Jackson”, 1989 r., pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Michael Jackson, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.pinterest.dk/pin/22025485658777117/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R17Y5fQGp5614
Praca Annie Leibovitz pod tytułem „Angelina Jolie” przedstawia kobietę w średnim wieku o ciemnych włosach zaczesanych do tyłu. Aktorka ubrana jest w czarną bluzkę, która uwydatnia bladość jej skóry. Jedną dłonią podpierając twarz, kobieta ze spokojem spogląda na widza. Oczy aktorki umalowane są cieniami, a jej górną linię rzęs podkreślono czarną kredką. Jej rzęsy są długie, a kości policzkowe wydatne, co nadaje jej twarzy smukłego wyglądu. Fotografia jest czarno‑biała i została wykonana na czarnym tle.
Annie Leibovitz, „Angelina Jolie”, 2013 r., pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Angelina Jolie, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.pinterest.com/pin/585045807817025533/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
RFv8vRPPQ9eYI
Fotografia Annie Leibovitz pod tytułem „Meryl Streep” przedstawia kobietę w średnim wieku. Jest ona widoczna od klatki piersiowej w górę, ma na sobie rozpiętą u góry białą koszulę, a jej włosy są rozwiane, jak gdyby powietrze dmuchało w stronę jej twarzy. Twarz kobiety pomalowana jest na biało, z różowymi akcentami na policzkach i ustach, tworząc efekt maski. Niebieskie oczy są zaczerwienione, a usta delikatnie otwarte. Kobieta patrzy przed siebie, jedną dłonią pociągając za fragment swojej skóry przy policzku, a drugą przy skroni. Na jej twarzy, przy oczach, widoczne są zmarszczki.
Annie Leibovitz, „Meryl Streep” 1981 r., Nowy Jork, Stany Zjednoczone, artnet.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Meryl Streep, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.artnet.com/auctions/artists/annie-leibovitz/meryl-streep-new-york-city [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
Rfb3SjLeDrEkc
Fotografia Annie Leibovitz przedstawia Joe Bidena, w biurze w swoim domu w McLean w Wirginii, w okresie kiedy pełnił funkcję wiceprezydenta USA. Mężczyzna uchwycony został bokiem, opierając się o biurko, na którym widoczne są dokumenty, notatnik, złota lampka, telefon stacjonarny oraz biały kubek. Mężczyzna ma siwe włosy oraz liczne zmarszczki na twarzy, patrzy prosto w obiektyw. Jego lewe oko jest otwarte zdecydowanie szerzej od prawego, tworząc dysproporcję. Na twarzy mężczyzny widać nieznaczny uśmiech. Ubrany jest on w granatową koszulkę polo z małym logo na lewej piersi, jasnobeżowe spodnie oraz brązowy pasek. Na jego nadgarstku widać srebrny zegarek. Z lewej strony stoi duże krzesło obrotowe, którego obicie wykonano brązowej skóry. Za nim widoczne są duże, oszklone drzwi. Na ścianie pomieszczenia za Bidenem powieszony został obraz przedstawiający parę butów roboczych, pod nim stoi szafka z oprawionymi zdjęciami, a po jego prawej stronie jest okno. Obok okna, na ścianie wisi oprawiony obraz w kolorze biało‑niebiesko‑czerwonym – napis „HOPE”. Pod nim, na podłodze, stoi obraz przedstawiający dwójkę ludzi pochylających się do siebie. Z przodu widoczny jest fragment brązowej skórzanej kanapy oraz czarno‑złotej lampy.
Annie Leibovitz, Joe Biden, w biurze w swoim domu w McLean w Wirginii, w okresie kiedy pełnił funkcję wiceprezydenta USA, 2017 r., McLean, Stany Zjednoczone, vanityfair.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Były wiceprezydent Joe Biden w biurze w swoim domu w McLean w Wirginii, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.vanityfair.com/news/2017/10/why-joe-biden-didnt-run-for-president-and-why-hes-not-ruling-out-2020 [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
RDMbudzFCeKi4
Fotografia przedstawia mężczyznę związanego średniej grubości brązowym sznurem, uchwyconego na tle niskich budynków. Mężczyzna jest w średnim wieku, jego ciemne włosy są wyraźnie przyprószone siwizną, a na jego twarzy i szyi widoczne są liczne zmarszczki. Z uniesioną brwią i zmrużonymi oczami patrzy w obiektyw. Ma na sobie ciemnozieloną koszulkę polo, której górne guziki są rozpięte, bordowe spodnie oraz szare od pyłu buty. Wokół niego unosi się chmura kurzu.
Annie Leibovitz, Clint Eastwood, 1980 r., Burbank, Stany Zjednoczone, pinimg.com, CC BY 3.0
Źródło: Annie Leibovitz, Clint Eastwood, Fotografia, dostępny w internecie: https://pl.pinterest.com/pin/362610207480440298/ [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
R18FC8M7RxGZT
Praca Roberta Capa pod tytułem „Uchodźcy z Izraela”. Na pierwszym planie stoi mała płacząca dziewczynka ubrana w kwiecistą sukienkę i ciemny płaszcz z kapturem. Jej usta są szeroko otwarte, jak gdyby krzyczała. Jedna z jej bosych stóp uniesiona jest nad ziemię. Na drugim planie widoczna jest inna dziewczynka bawiąca się kołem oraz młoda kobieta rozwieszająca pranie koło namiotu. Tło stanowią namioty oraz zachmurzone niebo.
Robert Capa, „Uchodźcy z Izraela”, ok. 1950 r., Haifa, Izrael, magnumphotos.com, CC BY 3.0
Źródło: Robert Capa, Uchodźcy z Izraela, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.magnumphotos.com/newsroom/robert-capa-israel-1948-1950/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
RZVUkEQ5ptVe9
Praca Sebastiao Salgado pod tytułem „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”. Na pierwszym planie widoczny jest strażak przechodzący przez kurtynę chemiczną, która ma za zadanie chronić go przed ogniem. Ubrany jest w kombinezon roboczy, a jego głowa jest lekko spuszczona ku dołowy. W oddali widoczny jest strumień ognia wydobywający się z ropociągu, kontrastujący z bardzo ciemnym niebem.
Sebastiao Salgado, „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”, 1991 r., Kuwejt, huxleyparlour.com, CC BY 3.0
Źródło: Sebastiao Salgado, „Kuwejt” z cyklu „Pustynia w ogniu”, Fotografia, dostępny w internecie: https://huxleyparlour.com/sebastiao-salgados-workers-series/ [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
RWKqqYG9PcpFf
Praca Anny Anety Bohdziewicz pod tytułem „Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum z cyklu „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata”. Na zdjęciu widoczna jest duża grupa ludzi czekająca na swoją kolej wejścia do Domu handlowego z szyldem „Junior”. Kolejka ustawiona jest do obu wejść do budynku. Ludzie stoją bardzo blisko siebie, tylko kilkoro z nich patrzy w stronę obiektywu, reszta zwrócona jest przed siebie. Fotografia jest czarno‑biała, a pod nią umieszczono napisany czarną czcionką tekst: "lipiec 1989. Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum?".
Anna Beata Bohdziewicz, „Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum”, zdjęcie z cyklu fotograficznego „Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata”, który Anna Beata Bohdziewicz prowadzi od 1982 roku, 1989 r., vogue.pl, CC BY 3.0
Źródło: Anna Beata Bohdziewicz, „Ciekawe, co dziś dają w Domach Centrum”, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.vogue.pl/a/sluchajcie-bedzie-swietnie [dostęp 27.05.2021], licencja: CC BY 3.0.
R6m9JW0OlxDPA
Czarno białe zdjęcie przedstawia mężczyznę w podeszłym wieku, o krótkich siwych włosach zaczesanych na bok. Ubrany jest w sweter, wełnianą kamizelkę oraz długie spodnie. Na jego twarzy widoczne są zmarszczki. Mężczyzna siedzi w pokoju na krześle, pomiędzy łóżkiem a stolikiem. Na ścianach pomieszczenia wisi krzyż, obraz, makatka oraz zdjęcie ślubne. Na stoliku z jego lewej strony widać kwiaty w wazonach, a niewielkie okno znajdujące się po prawej stronie zasłonięte jest białą firanką. Tapeta widoczna na ścianie po prawej stronie jest jasna, w nieregularne wzory.
Zofia Rydet, Fotografia z cyklu „Zapis socjologiczny", lata 80. XX wieku, fotopolis.pl, CC BY 3.0
Źródło: Zofia Rydet, Fotografia z cyklu „Zapis socjologiczny", lata 80. XX wieku, Fotografia, dostępny w internecie: https://www.fotopolis.pl/inspiracje/wywiady/16453-zofia-rydet-1911-1997-i-jej-zapis-socjologiczny, licencja: CC BY 3.0.
R1aJxjynHr6bd
Zdjęcie przedstawia młodą kobietę spoglądającą przed siebie. Uchwycono ją bokiem, od klatki piersiowej w górę. Jej twarz uniesiona jest lekko do góry, oczy delikatnie zmrużone, a usta rozchylone. Jej jasne, kręcone włosy zaczesane są do tyłu. Ma na sobie kurtkę. Twarz kobiety jest najjaśniejszym elementem fotografii. Tło stanowi ciemny front budynku oraz drzwiczki okna, z którego wychyla się bohaterka zdjęcia.
Paolo Monti, „Portret w świetle z otwartym oknem”, 1955 r., Biblioteka Europejska (BEIC), Mediolan, Włochy, wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0
Źródło: Paolo Monti, Portret w świetle z otwartym oknem, Fotografia, Biblioteka Europejska (BEIC), Mediolan, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Paolo_Monti_-_Servizio_fotografico_-_BEIC_6341416.jpg [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY-SA 4.0.
RfIbC4WDPBHTP
Fotografia przedstawia dłonie starszego mężczyzny. Spoczywają one na ciemnym materiale spodni, widoczna jest również koszula w paski. Paznokcie są długie, zabrudzone, a na dłoniach obecne są liczne zmarszczki. Są one szczupłe, z wyraźnie zaznaczonymi żyłami. W prawej dłoni mężczyzny widać prostokątny przedmiot o nieregularnej strukturze, przypominający kamień.
Doris Ulmann, „Ręce robotnika”, 1925 r., Kolekcja Warrena i Margont Coville, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, wikimedia.org, domena publiczna
Źródło: Doris Ulmann, Ręce robotnika, Fotografia, Kolekcja Warrena i Margont Coville, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Doris_Ulmann_-_Laborers_hands.jpg [dostęp 13.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
RQKwAj6elI9Ij
Fotografia przedstawia troje ludzi w pomieszczeniu. Mężczyźni stoją jeden za drugim, ustawieni bokiem , a pierwszy z nich to postać z nadwagą ubrana w niebieską koszulkę z dwoma cienkimi liniami na piersi – jedną czerwoną, a drugą żółtą; niebieskie spodnie w drobne pionowe paski oraz czarno‑żółty pasek. Ma on na sobie okulary w jasnej oprawie, a na jego lewej ręce, którą zasłania się od słońca, widoczny jest srebrny zegarek. Za nim widoczna jest ściana, na której powieszono kartkę przypominającą wycinek z gazety, na której widać tekst oraz fotografię brodatego mężczyzny o długich włosach. Z lewej strony z dalszej, zacienionej, części pomieszczenia wyłania się blada twarz. Drugi z mężczyzn jest młodszy, odwraca twarz do tyłu i także jedną ręką zasłania czy przed słońcem. Jego krótkie włosy zaczesane są do tyłu, ma na sobie biały podkoszulek oraz ciemne spodnie. Jest opalony, a na jego ramieniu widać żółtą torbę. Za nim stoi trzecia postać – młody mężczyzna o długich, kręconych rudych włosach, spiętych na karku. Jego oczy skierowane są w dół, a jedną ręką obejmuje swój brzuch. Ma na sobie czarną koszulkę, a jego skóra jest blada.
Jeff Wassmann, „Chicago w erze Reagana”, 1988 r., Kolekcja Jeffa Wassmanna, wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0
Źródło: Jeff Wassmann, Chicago w erze Reagana, Fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Biograph_Theatre,_North_Lincoln_Avenue,_Chicago,_August_1988;_photographer,_Jeff_Wassmann.jpg [dostęp 17.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
Bibliografia
Catafal J., Olivia C., Techniki graficzne, Warszawa, 2004.
Giza H. M., Artyści mówią. Wywiady z mistrzami fotografii, Izabelin C, 2011.
Krejča A., Techniki sztuk graficznych, Warszawa 1984.
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. Krystyna Kubalska‑Sulkiewicz, Warszawa, 2003.
Von Brauchitsch Boris, Mała Historia Fotografii, Warszawa 2004.
Wolny‑Zmorzyński K., Jaka informacja? Rzecz o percepcji fotografii dziennikarskiej, Kraków 2010.
Źródła internetowe:
Evolution Of Cameras, https://www.youtube.com/watch?v=h-fhdl0luys
Historia fotografii od 1021 do 2019 roku, https://numag.pl/historia-fotografii-od-1021-do-2019-roku-infografika/
Krótka historia aparatu fotograficznego, https://radartechnologiczny.pl/krotka-historia-aparatu-fotograficznego/
Krzysztof Cichosz i spór o fotografię postmodernistyczną, http://www.cichosz.org.pl/pdfy/gd_pl_en.pdf
The Evolution Of PHOTOGRAPHY (1826‑2014), https://www.youtube.com/watch?v=PWWCBAHq49g
Życie i tak jest dość dziwne..., http://fototapeta.art.pl/fti-alp.html