RDIckvz5sOM7y

Freski Rafaela w Stanzach Watykańskich

Ważne daty

1503 – wybór na papieża Juliusza II

1508 – przybycie Rafaela do Rzymu i rozpoczęcie prac w Stancach Watykańskich

1511 – rozpoczęcie prac w Stanza di Eliodoro

1513 – śmierć Juliusza II i wybór papieża Leona X

1516 – pierwsze wydanie poematu Ludovico Ariosta Orland Szalony

1520 – śmierć Rafaela

1521 – śmierć Leona X

meb4f34c8fee64636_0000000000018
1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela

R1XqSXUhSwW2d1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills, cc0.
meb4f34c8fee64636_0000000000021

II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

10. określa funkcję dzieła i wskazuje jej wpływ na kształt dzieła;

12. wskazuje w dziele sztuki symbol i alegorię, potrafi wytłumaczyć ich znaczenie;

13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:

c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;

15. rozpoznaje w dziele sztuki temat i wskazuje jego źródło ikonograficzne;

18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.

3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;

5. wymienia podstawowe gatunki w dziełach sztuk plastycznych, m.in. portret (w tym autoportret, portret psychologiczny i oficjalny), pejzaż (w tym: weduta, marina, pejzaż ze sztafażem), sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna (w tym batalistyczna), martwa natura, akt;

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

5. na podstawie przedłożonych do analizy przykładów dzieł formułuje ogólne cechy twórczości następujących twórców: Fidiasz, Poliklet, Praksyteles, Giotto, Jan van Eyck, Hieronim Bosch, Masaccio, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Rafael Santi, Giorgione, Tycjan, Jacopo Tintoretto, Pieter Bruegel Starszy, Albrecht Dürer, Hans Holbein Młodszy, Donatello, Filippo Brunelleschi, Andrea Palladio, El Greco, Caravaggio, Gianlorenzo Bernini, Francesco Borromini, Diego Velázquez, Bartolomé Esteban Murillo, Georges de la Tour, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Peter Rubens, Anton van Dyck, Frans Hals, Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer van Delft, Antoine Watteau, Jacques Louis David, Jean Auguste Dominique Ingres, Antonio Canova, Berthel Thorvaldsen, Francisco Goya, Eugène Delacroix, Caspar David Friedrich, William Turner, John Constable, Gustave Courbet, Jean François Millet, Eduard Manet, Claude Monet, Edgar Degas, August Renoir, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Henri de Toulouse‑Lautrec, August Rodin, Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Antonio Gaudí, Edward Munch, Henri Matisse, Pablo Picasso, Umberto Boccioni, Wasyl Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Marcel Duchamp, Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, René Magritte, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Francis Bacon, Yves Klein, Niki de Saint Phalle, Christo, Duane Hanson, Victor Vasarelly, Alberto Giacometti, Constantin Brançusi, Henry Moore, Le Corbusier, Frank Lloyd Wright, oraz artystów polskich i działających w Polsce (m.in. takich jak: Wit Stwosz, Bartłomiej Berrecci, Tylman z Gameren, Dominik Merlini, Bernardo Belotto, Marceli Bacciarelli, Piotr Aigner, Piotr Michałowski, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Józef Chełmoński, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Henryk Siemiradzki, Xawery Dunikowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz, Witkacy, Leon Chwistek i inni przedstawiciele grupy formistów, przedstawiciele grupy Rytm, kapistów i grupy „a.r.”, Tadeusz Makowski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Władysław Hasior, Roman Opałka, Magdalena Abakanowicz);

8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje.

meb4f34c8fee64636_0000000000028
Nauczysz się

charakteryzować cechy twórczości Rafaela na przykładzie fresków w Stanzach Watykańskich;

identyfikować tematy we freskach;

opisywać dzieła artysty;

analizować formalnie obrazy;

zestawiać dzieła z miejscem, w którym się znajdują.

meb4f34c8fee64636_0000000000072

Stanze Watykańskie

Freski Rafaela i jego pracowni w StanzachStanzeStanzach watykańskich uchodzą za jedne z najważniejszych dzieł sztuki europejskiej. Podziwiane od chwili powstania, stały się ważnym punktem odniesienia dla kolejnych pokoleń artystów, od niektórych spośród szesnastowiecznych reprezentantów manieryzmu, poprzez siedemnasto- i osiemnastowiecznych klasycystów, po dziewiętnastowiecznych akademików.

Szkoła Ateńska stała się wyznacznikiem nurtu zwanego klasycyzmem, który w przypadku tego malowidła można zdefiniować jako odwołanie do wciąż na nowo reinterpretowanej kultury antycznej, zarówno pod względem ideologicznym, jak i formalnym - zespół wartości formalnych opartych na racjonalnych, porządkujących zasadach, takich jak miara i proporcja.

Obraz cechuje zrównoważona, harmonijna kompozycja, ujęta architektoniczną strukturą porządkującą przestrzeń. Centrum kompozycji zostało podkreślone poprzez umieszczenie w nim najważniejszych postaci. W tym miejscu krzyżują się główne horyzontalne i diagonalne osie kompozycyjne. Ich kierunek wyznacza miejsca, w których umieszczone zostały najważniejsze grupy postaci. Całość jest podporządkowana zasadom perspektywy zbieżnej. Scena ukazana przez Rafaela przedstawia najważniejszych filozofów i uczonych różnych epok. Jej tematem są źródła racjonalnej wiedzy o świecie. Pozna najważniejszymi postaciami, identyfikacja wszystkich filozofów pozostaje niepewna.

R6jUoZ2lTwsim1
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Szkoła Ateńska”. Ukazuje wnętrze ze schodami długim korytarzem z trzema arkadami z kasetonami. Po bokach łuki arkad wsparte są na masywnych filarach. Postacie na pierwszym planie siedzą na schodach lub stoją. Jedni rozmyślają, inni dyskutują. Niektórzy są przedstawieni z przedmiotami związanymi z czynnościami, którymi się zajmują. W tle, pośrodku arkady znajdują się: Platon i Arystoteles. Dyskutują, krocząc w towarzystwie grupy osób. Za postaciami, we wnękach ściany po bokach znajdują się rzeźby. Fresk został wykonany z zastosowaniem perspektywy zbieżnej. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1. Centralnym punktem kompozycji są postacie Platona i Arystotelesa, uznawanych za najważniejszych filozofów. Platon w dłoni trzyma dialog filozoficzny pod tytułem Timajos, natomiast Arystoteles Etykę Nikomachejską. 2. Na fresku przedstawiono też wielu innych filozofów, np. Heraklita, Pitagorasa, Diogenesa i Sokratesa. 3. Niektórym filozofom Rafael nadał rysy osób współczesnych, na przykład Heraklit przypomina Michała Anioła natomiast Euklides wybitnego architekta Donato Bramantego. Sam Rafael przedstawił siebie jako wielkiego malarza greckiego Apellesa. 4. Rafael przedstawił siebie jako wielkiego malarza greckiego Apellesa. 5. Bardzo ważną rolę kompozycyjną pełni monumentalna architektura wykreślona ściśle według zasad perspektywy zbieżnej. Forma antycznej budowli została zainspirowana rzymskimi ruinami, doskonale znanymi Rafaelowi. W niszach widzimy rzeźby przedstawiające Apolla i Atenę, antyczne bóstwa wiązane z mądrością, nauką i sztuką.
Rafael, „Szkoła Ateńska”, 1509-1511, Stanza della Segnatura, Watykan, wikimedia, domena publiczna

W trakcie prac nad kolejnymi freskami styl Rafaela ulegał jednak zmianie. W scenie Pożaru Borgo malarz zastosował inny niż dotychczas schemat kompozycyjny. We wcześniejszych scenach, takich jak Parnas, kompozycja jest równoległa do pola obrazu, natomiast w scenie Pożaru Borgo jest budowana również w głąb.

Scena nawiązuje do pożaru, jaki w 847 r. wybuchł na Borgo, jednej z części Rzymu. Według legendy ogień miał zostać ugaszony dzięki błogosławieństwu papieża Leona IV. Jest to jedno z kilku malowideł w Stancach podkreślających wyjątkową pozycję papieża. Rafael był twórcą kompozycji, natomiast wykonanie dzieła prawdopodobnie pozostawił swemu wybitnemu uczniowi, Giulio Romano. W odróżnieniu od wcześniejszych malowideł w Stancach, kompozycja tego fresku jest bardziej dynamiczna i złożona. Są to już cechy manieryzmu.

R11ieAtG84uYL1
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Pożar Borgo”. Ukazuje dynamiczną scenę z postaciami na tle architektury. Na pierwszym planie, na placu, znajdują się postacie o wymownych gestach. Jedni klęczą z uniesionymi rękoma, inni uciekają przed pożarem. Na drugim planie, na schodach, klęczą postacie i modlą się. Powyżej w oknie stoi papież ze świtą, błogosławi. Pod oknem znajduje się napis LEO PP III (Papież Leon III). Fresk został wykonany z zastosowaniem perspektywy zbieżnej. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1. Na pierwszym planie widzimy dramatyczne sceny pożaru. 2. Na drugim planie, który otwiera się w centrum kompozycji, przedstawiony został papież udzielający błogosławieństwa. 3. Muskularne postacie ludzi uciekających przed ogniem zostały ukazane w dynamicznych pozach i są pełne dramatyzmu. To niewątpliwy wpływ rewolucyjnego fresku Michała Anioła na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej.
Rafael, „Pożar Borgo”, 1514-1517, Stanza dell'Incendio del Borgo, Watykan, wikimedia, domena publiczna

Tematem fresku przedstawiającego Parnas, siedzibę Apolla i muz, jest poezja. Spośród wszystkich malowideł w Stancach scena ta jest najbardziej osadzona w tradycji renesansu rozumianego jako odrodzenie antyku.

RIktZFm2BJVen1
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Parnas”. Ukazuje scenę grupową w pejzażu. W centrum góry Parnas znajduje się grający na skrzypcach Apollo. Ma odchyloną głowę z wieńcem laurowym i wzrok skierowany w górę. Jego ciało częściowo jest okryte niebieską szatą przerzuconą przez ramię. Po lewej i prawej stronie Apolla stoi dziewięć muz. Towarzyszą mu także starożytni i renesansowi poeci. Są przedstawieni po obu stronach w mniejszych grupach. Jedni zwróceni są w stronę Apolla. Inni wsłuchują się w jego muzykę lub dyskutują. Za postaciami znajdują się drzewa oliwne. W tle – błękitne niebo z kilkoma białymi obłokami. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1.

W centrum kompozycji przedstawiony został Apollo w otoczeniu muz, grający na lirze da braccio.

2.

Apollo otoczony jest przez dziewięciu wielkich poetów starożytności. Wszyscy noszą na głowach wieńce. Są wśród nich grecki pieśniarz Homer, a także rzymscy poeci Wergiliusz, Owidiusz i Horacy.

3.

Apollo otoczony jest przez dziewięciu wielkich poetów starożytności. Wszyscy noszą na głowach wieńce. Są wśród nich grecki pieśniarz Homer, a także rzymscy poeci Wergiliusz, Owidiusz i Horacy.

4.

Widzimy tu również wielkich poetów włoskich. Również oni zostali uwieńczeni laurem, symbolem najwyższego zaszczytu. Są wśród nich Dante, Petrarka, Boccaccio i Ludovico Ariosto, twórca renesansowego poematu Orland szalony, wydanego po raz pierwszy w 1516 r.

Rafael, „Parnas”, 1510-1511, Stanza della Segnatura, Watykan, wikimedia, domena publiczna

W swych późnych dziełach Rafael odszedł od wyniesionego z pracowni Pietra Perugina spokoju i liryzmu. Pod wpływem Michała Anioła, przede wszystkim malarskiej dekoracji sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej, a także studiów nad rzeźbą antyczną, Rafael wprowadził również postacie ukazane w dynamicznych i dramatycznych pozach. Jest to szczególnie widoczne we freskach znajdujących się w Stanza dell'Incendio del Borgo z lat 1514‑1517. Monumentalne figury przypominające dzieła Michała Anioła pojawiają się też w innych pracach z tego czasu, np. w kartonach do tapiserii przeznaczonych do Kaplicy Sykstyńskiej z lat 1515‑1516.

R1WO5NhinmOlj1
Rafael, „Bitwa pod Ostią”, 1514-1517, Stanza dell'Incendio del Borgo, Watykan, wikimedia, domena publiczna
RvLCZzthVuRS01
Rafael, „Cudowny połów ryb”, jeden z kartonów do tapiserii przeznaczonych do Kaplicy Sykstyńskiej, 1515-1516, Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn, Wielka Brytania,wikimedia, domena publiczna

Fresk przedstawia wydarzenie opisane w drugiej Księdze Machabejskiej Starego Testamentu. Według niej wysłannik hellenistycznego króla Seleukosa IV został wygnany ze świątyni jerozolimskiej przez anioła przyzwanego modlitwami kapłanów.

R1NjE6aqtj27f1
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Wygnanie Heliodora ze świątyni”. Ukazuje scenę we wnętrzu świątyni z arkadami i kolumnami. W głębi, w samym centrum znajduje się modlący się przy ołtarzu kapłan. Postacie zgrupowane są po obu stronach. Z lewej słudzy niosą papieża Juliusza II. Papież przygląda się scenie. Pod nim, scenie wypędzenia Heliodora przypatrują się inne osoby. Wskazują rękoma w prawą stronę. Po prawej rycerz na białym koniu wypędza Heliodora. Towarzyszą mu inne postacie. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1.

Z prawej strony kompozycji widzimy anielskiego jeźdźca tratującego Heliodora.

2.

Z lewej strony dramatycznej scenie przygląda się kapłan o rysach papieża Juliusza II.

3.

Niektóre postacie zostały ukazane w złożonych, dynamicznych pozach. To niewątpliwy wpływ malowideł Michała Anioła na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej.

4.

Ramę dla przedstawionej sceny tworzy monumentalna, antykizującą budowla symbolizującą świątynię jerozolimską. Kompozycja została wykreślona według zasad perspektywy zbieżnej. W odróżnieniu od dynamicznych póz niektórych postaci, to jeszcze cecha sztuki pełnego renesansu.

Rafael, „Wygnanie Heliodora ze świątyni”, 1511-1514, Stanza di Eliodoro, Watykan, online-skills, CC BY 3.0

Malowidło przedstawia uwolnienie św. Piotra z więzienia, do którego został wtrącony przez Heroda Agryppę. Wydarzenie to zostało opisane w Dziejach Apostolskich. Jest to jedno z kilku malowideł w Stancach podkreślających wyższość władzy kapłańskiej nad władzą świecką. Tworząc malowidło Rafael mistrzowsko poradził sobie z problemem, jaki stanowił otwór drzwiowy ograniczający pole ściany. Kompozycja fresku jest symultaniczna, tzn. w poszczególnych fragmentach malowidła widzimy kolejne sceny.

R1LeOcP3u8Te11
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Uwolnienie św. Piotra”. Ukazuje trzy rozmieszczone symetrycznie sceny. Dwie boczne ujęte są na tle schodów. Po lewej stronie znajduje się scena ze strażnikami. Jeden z nich budzi towarzysza. Uświadamia mu o niedopilnowaniu więźnia. Scena środkowa ukazana jest za kratami celi. Anioł budzi św. Piotra. Po prawej stronie znajduje się wyprowadzenie apostoła przez anioła otoczonego blaskiem światła. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1.

Po lewej stronie widzimy strażników oświetlonych blaskiem księżyca.

2.

W centrum kompozycji przedstawiony został moment, w którym anioł zdejmuje kajdany św. Piotrowi.

3.

Po prawej stronie ukazano anioła wyprowadzającego św. Piotra z więzienia.

Rafael, „Uwolnienie św. Piotra”, 1511-1514, Stanza di Eliodoro, Watykan, online-skills, CC BY 3.0

Fresk przedstawia cud eucharystyczny, jaki miał mieć miejsce we włoskiej Bolsenie w 1263 r. Czeski ksiądz, wątpiący w doktrynę transsubstancjacji, miał ujrzeć krew płynącą z hostii w czasie mszy. Jest to jedno z kilku malowideł w Stancach podkreślających znaczenie kultu Najświętszego Sakramentu.

R1B6FNIffX4t31
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Msza bolseńska”. Ukazuje scenę eucharystycznego cudu w Bolsenie. Składa się z głównego przedstawienia i dwóch bocznych. Pośrodku dokonuje się akt cudu podczas odprawiania mszy. Stoi stół mszalny. Obok klęczy po jednej stronie duchowny, po drugiej papież. Zza pulpitu ławy przypatrują się dwaj wierni. Po lewej i prawej stronie znajdują się grupy osób. Wśród nich przedstawieni są kardynałowie. Wszystkie postacie zwrócone są w stronę ołtarza. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1.

Kompozycja fresku jest zamknięta i dośrodkowa. Jej centralnym punktem jest Najświętszy Sakrament. W jego kierunku zwrócone są niemal wszystkie postaci.

2.

Adorujący Najświętszy Sakrament papież Urban IV, który rok po cudzie w Bolsenie ustanowił święto Bożego Ciała, został przedstawiony z rysami Juliusza II.

3.

Wśród osób adorujących Najświętszy Sakrament Rafael ukazał rzeczywiste osoby, m.in. krewnego papieża, Felice della Rovere.

4.

Samego siebie Rafael przedstawił jako jednego z papieskich strażników. Jako jedyny zwraca się w kierunku widza.

Rafael, „Msza bolseńska”, 1512-1514, Stanza di Eliodoro, Watykan, online-skills, CC BY 3.0

Kolejnym przykładem fresku stworzonego przez Rafaela jest Dysputa o Najświętszym Sakramencie Fresk ten znajduje się w dawnej bibliotece papieskiej w jednej ze stanz watykańskich. Fresk porusza tematykę pogłębiania wiedzy o Najświętszym Sakramencie. Na fresku widoczne są znane osobistości między innymi Dane, Papież Juliusz II czy Sykstus IV.

Re9fln69NhFzn1
Ilustracja interaktywna przedstawia fresk Rafaela Santi „Dysputa o Najświętszym Sakramencie”. Ukazuje dwie horyzontalne sceny. W części górnej przedstawiona jest scena niebiańska. Pośrodku znajduje Trójca Święta w towarzystwie Marii, Jana Chrzciciela, apostołów i postacie ze Starego Testamentu. Nad nimi są złote promienie i unoszą się aniołowie. W dolnej części pośrodku stoi ołtarz z monstrancją. Po obu jego stronach stoją przedstawiciele Kościoła i wierni. Skierowani są w stronę ołtarza. Niektóre osoby odwrócone są w kierunku widza. Do ilustracji dołączone zostały następujące informacje: 1.

Fresk symbolizuję teologię i przedstawia adorację Najświętszego Sakramentu. Horyzontalna kompozycja została podzielona na dwie wyraźnie wydzielone strefy. W górnej strefie, przedstawiającej niebo, widzimy Chrystusa z Marią i św. Janem Chrzcicielem (Deesis), a także Boga Ojca i gołębicę Ducha Świętego.

2.

Chrystus otoczony jest przez siedzących naprzemiennie patriarchów i proroków Starego Testamentu, w tym Adama i Mojżesza z tablicami dziesięciu przykazań, oraz apostołów i męczenników, m.in. św. Piotra z kluczem i św. Pawła z mieczem.

3.

Chrystus otoczony jest przez siedzących naprzemiennie patriarchów i proroków Starego Testamentu, w tym Adama i Mojżesza z tablicami dziesięciu przykazań, oraz apostołów i męczenników, m.in. św. Piotra z kluczem i św. Pawła z mieczem.

4.

Centralnym punktem kompozycji jest będąca obiektem czci monstrancja z Najświętszym Sakramentem.

5.

W dolnej strefie najbliżej ołtarza widzimy czterech ojców Kościoła: św. Grzegorza, św. Hieronima, św. Ambrożego i św. Augustyna. Św. Grzegorz otrzymał rysy fundatora fresku, papieża Juliusza II.

6.

Wśród przedstawicieli Kościoła widzimy inne postacie historyczne, m.in. papieża Sykstusa IV i wielkiego poetę Dantego.

Rafael, „Dysputa o Najświętszym Sakramencie”, 1509-1510, Stanza dell’Segnatura, Watykan, online-skills, CC BY 3.0
Polecenie 1

Udowodnij tezę o przełamaniu cech dojrzałego renesansu we freskach Rafaela. Wskaż, które malowidła odpowiadają założeniom odrodzenia, a które poza nie wybiegają.

RIM0TIDa2zNNc
Wykonaj zadanie zgodnie z poleceniem.
meb4f34c8fee64636_0000000000140
R1P8OyehH5c8N
Ćwiczenie 1
Wskaż na czyje zlecenie powstały w latach 1508-1521 Freski Rafaela w Stanzach Watykańskich. Możliwe odpowiedzi: 1. papieża Juliusza II, 2. papieża Sykstusa IV, 3. papieża Leona X
R1N3L2SZ0G5Pm
Ćwiczenie 2
Wymień tytuły stanz namalowanych przez Rafaela.
R1dO6CpT6oR5t
Ćwiczenie 3
Wyjaśnij pojęcie stanzy.
RlH4rnh9Yjhch
Ćwiczenie 4
Podaj imię papieża uwiecznionego w stanzy „Pożar w Borgo”.
R12Nt3zzhJYSl
Ćwiczenie 5
Przyporządkuj informacje o poszczególnych filozofach do imion. Dyskutował i nauczał na ulicach Aten Możliwe odpowiedzi: 1. Heraklit, 2. Diogenes, 3. Sokrates. Żył w ubóstwie i gardził normami życia społecznego Możliwe odpowiedzi: 1. Heraklit, 2. Diogenes, 3. Sokrates. Rozpaczał nad losem człowieka Możliwe odpowiedzi: 1. Heraklit, 2. Diogenes, 3. Sokrates.
R10hAwuZSK66G
Ćwiczenie 6
Przedstaw tematykę fresku „Bitwa pod Ostią”.
R1VZfLdUsjRoB
Ćwiczenie 7
Odpowiedz, jakie jest źródło tematyki stanzy „Wygnanie Heliodora za świątyni”.
Polecenie 2

Porównaj freski Rafaela powstałe we wczesnej i późnej fazie prac i wskaż różnice. Odpowiedz na pytanie, który z nich jest bliższy twórczości Michała Anioła? Opowiedź uzasadnij.

RFQBrEFewgjJe1
Rafael, „Parnas”, 1510-1511, Stanza della Segnatura, Watykan, wikimedia, domena publiczna
R1JFksZBOz7jT1
Rafael, „Pożar Borgo”, 1514-1517, Stanza dell'Incendio del Borgo, Watykan, wikimedia, domena publiczna
Rnwdjy5vOu1Be
W których stanzach powstałe freski Rafaela uważasz za najciekawsze? Odpowiedź uzasadnij.
Inna wersja zadania

Wskaż, na czym polegała inspiracja Michałem Aniołem w twórczości Rafaela.

meb4f34c8fee64636_0000000000151

Słownik pojęć

Apartament
Apartament

zespół pomieszczeń tworzących wydzieloną w obrębie budynku całość mieszkalną, przeznaczoną dla pojedynczego użytkownika.

Fresk
Fresk

(z włoskiego: al. fresco) technika malarstwa ściennego polegająca na malowaniu na mokrym tynku, typowa dla malarstwa włoskiego.

Stanze
Stanze

(z włoskiego stanza) pokój; również strofa licząca cztery lub więcej wersów lub utwór poetycki, którego kompozycja wyznaczona jest przez stały układ strof.

Słownik pojęć został opracowany na podstawie:

encyklopedia.pwn.pl

meb4f34c8fee64636_0000000000185

Galeria dzieł sztuki

Bibliografia

J. Cepik, Rafael: opowieść biograficzna, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1990.

M. Girardi, Rafael: poszukiwanie idealnego piękna i doskonałości natury, Arkady, Warszawa 2001.

Susanna Buricchi, Dojrzały renesans i manieryzm, Arkady, Warszawa 2011.

C. Pietrangeli, Watykan. Arcydzieła malarstwa, Arkady, Warszawa 2000.