R6svOQBMjmKFo1
Ilustracja przedstawia baner e‑materiału, na którym wyświetla się tytuł „Gatunek literacki i jego ramy”.

Gatunek literacki i jego ramy

Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o.

Wstęp

Co oznacza gatunek literacki? To zespół reguł określających konstrukcję poszczególnych utworów literackich. Składają się nań zasady kompozycyjne, stylistyczne, tematyczne, dotyczące budowy, języka i treści. Teoria literatury formułuje owe reguły wskazując je jako istotne cechy utworów. Gatunki mają charakter historyczny, w zależności od konwencji literackiej obowiązującej w danej epoce, ewoluują i zmieniają się. Najpopularniejsze to: powieść, bajka, ballada, poemat, dziennik, elegia, epos, esej, fraszka, kazanie, list, oda, opowiadanie, pamiętnik, pieśń, psalm, satyra, sielanka, sonet, tren, hymn. Współcześnie nie ma jednolitej teorii gatunków literackich, teoretycy literatury ustalając ważne cechy, stosują różne kryteria.

Podsumowując, gatunek jest wskazówką dla pisarza, jak ma pisać, ale też i dla czytelnika, czego może spodziewać się po dziele, którego przynależność gatunkowa jest określona.

W romantyzmie pojawiła się moda na mieszanie gatunków, w dramacie romantycznym elementy dramatyczne mieszano z lirycznymi i epickimi. Pod koniec XIX wieku wykształciły się gatunki z pogranicza literatury pięknej i publicystyki. Wiązało się to z rozwojem prasy. Takim gatunkiem publicystyczno‑literackim jest reportaż, który wypowiada się na tematy polityczne, społeczne czy kulturalne, zawiera informacje o faktach, jak również refleksje komentujące, objaśniające. Ważnym aspektem definicji tego gatunku jest jego literackość. Z tego swoistego synkretyzmu rodzajowego wynikają zadania reportera, dla którego ważne są obserwacja, wywiad, dokumenty, który musi mieć też odwagę przełamywania konwencji gatunkowych; mieszać epickość z liryzmem czy skonstruować dramatyczny dialog. Piszący reportaż musi pamiętać, że ważne są:

– wiarygodność i prawdziwość zamieszczonych informacji, obiektywizm i rzetelność;
– dokumentaryzm, zebranie jak największej liczby informacji;
– dostosowanie języka – składnia sprawozdawcza (ujęcia informacyjne, statyczne); składnia sprawozdawczo‑narracyjna (w ujęciach informujących, dynamicznych); składnia interpretująca i komentująca (w ujęciach przedstawiających).

R136KDqryfDRa1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o.
Nauczysz się

przypomnisz sobie cechy gatunkowe tekstów literackich;

rozpoznasz zależności między gatunkiem tekstu a sposobem ukształtowania językowego;

wykorzystasz kompetencje językowe do przygotowania określonego typu tekstu;

rozpoznasz cechy gatunkowe reportażu;

poznasz sposoby wykraczania poza ramy gatunkowe reportażu.

1

Cele edukacyjne zgodne z etapem kształcenia

Po zapoznaniu się z e‑materiałem uczeń:

  1. wypowiada się na temat spójności tekstu;

  2. analizuje tekst pod kątem jego spójności;

  3. odróżnia informacje ważne od drugorzędnych;

  4. ocenia krytycznie wysłuchane teksty;

  5. rozwija umiejętności wypowiadania się w określonych formach wypowiedzi.

m83d177ed6487a3b9_1502093859156_0

GATUNEK LITERACKI I JEGO RAMY –audiobook

Rozdziały:

  1. Reportaż – zrób to sam

  2. Nowy wymiar reportażu. Przekraczanie granic gatunku

  3. Droga do reportażu

1
Notatka dla prowadzącego

Przed rozpoczęciem pracy z audiobookiem, możesz skorzystać z przygotowanego scenariusza lekcji, który pokazuje, jak włączyć materiały multimedialne w tok lekcji.

R8SRr86zx6Ny3

Scenariusz lekcji
Plik PDF o rozmiarze 692.85 KB w języku polskim
RM5uQgpmHHRP61
W prostokątnym polu znajduje się strzałka skierowana w dół (symbol pobierania pliku) i napis „Pobierz załącznik”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego scenariusz lekcji.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Wskazówka

Wyjaśnij, co decyduje o przynależności określonego tekstu do danego gatunku.

R10pcIxwAGTBCm83d177ed6487a3b9_1536664621036_01
Na ekranie pokazany jest panel sterowania z aktywnymi klawiszami do odtwarzania zawartości audiobooka. W części górnej części znajdują się trzy klawisze. Pierwszy od lewej „Widok” umożliwia przełączenie między odtwarzaczem dźwiękowym audiobooka oznaczonym jako „Odtwarzacz” na liście wyboru a podglądem treści audiobooka oznaczonym jako „Tekst”. Odtwarzacz dźwiękowy oznaczony jako „Odtwarzacz” przedstawia żółty pasek, na którym podczas odtwarzania pojawia się tekst. Widok „Tekst” prezentuje pełny tekst pojawiający się w nagraniu. Widok „Dynamiczny” stanowi połączenie widoku „Odtwarzacz” i „Tekst". Klawisz środkowy „Książka” umożliwia nawigację po treści audiobooka. Klawisz trzeci od lewej „Więcej” – zawiera informacje o programie. Poniżej oddzielony linią znajduje się panel sterowania odtwarzacza nagrania. Poniżej panelu sterowania znajduje się żółty pasek, na którym w trakcie odtwarzania pokazywany jest tekst nagrania.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Zobacz także

Gatunek literacki i jego ramy

Rozdział 1 
Reportaż – zrób to sam

Nagranie zawiera wykład Mariusza Szczygła na temat pisania reportaży.

Polski reportaż to jest bogata tradycja przedwojenna. Natomiast jego rozkwit nastąpił w komunizmie. Gdyby w komunizmie nie było cenzurycenzuracenzury, to nie byłoby chyba tak dobrego reportażu literackiego, bo o takim reportażu mówimy. Bez urzędu cenzury nie można było wydrukować nawet metki do majtek, więc urząd cenzury czytał wszystko, co się drukowało. I teraz reporter, jeśli chciał zachować twarz, chciał popatrzeć w twarz i czytelnikowi, tak metaforycznie, i na siebie w lustrze, to musiał opisać tak, żeby czytelnik wiedział, o co chodzi, urząd cenzora się nie przyczepił, a on jako autor miał poczucie, że nie kłamał. Skoro nie wolno było pisać o całym systemie i skoro nie można było pisać o ogóle, pisano o szczególe. I Barbara Łopieńska, już nieżyjąca autorka, napisała taki reportaż o tresurze tygrysów. Tygrysy jako społeczeństwo, a treserzy jako uosobienie władzy, a zwłaszcza milicji ORMO i Służby Bezpieczeństwa. Pani Halina mówi, że w każdym państwie wybija się jakiś treser, ale najlepiej mają treserzy w Związku Radzieckim. Tam jest stały cyrk w każdym mieście. Mają dobre warunki i pod względem tresury najwyżej stoją.

O podejściu do tematu. No oczywiście wszystko może być tematem, ale bardzo wiele rzeczy już napisano, bardzo wiele rzeczy już powiedziano i trzeba znaleźć swoje ujęcie tego tematu, to jest bardzo ważne, swój kąt. Jeśli ja piszę o czymś, o czym inni już pisali, to dlatego, że mi się nie podoba, jak pisali, że wolę ja to opowiedzieć. Ja chcę opowiedzieć inaczej niż inni. To jest taka prawda, to jest akurat nieskromne. Należy szukać tematów zaskakujących nieoczywistych. Po co piszemy, musimy wiedzieć, co my chcemy tym tekstem powiedzieć. Ale nie tylko, że spotkaliśmy ciekawą panią i chcemy opisać jej ciekawe życie, to nie jest żaden powód do napisania tekstu. My musimy mieć tę swoją myśl, ten swój powód, najlepiej jakoś wyrażony.

Na początku lat 90. biuro Rzecznika Praw ObywatelskichRPORzecznika Praw Obywatelskich przeżyło zalew skarg od Polaków. Licytowanie się na krzywdy to był nasz narodowy sport na początku lat 90. Każdy był skrzywdzony, wszyscy nas krzywdzili: i kierownik w pracy, i brygadzista, i motorniczy w tramwaju, i bileterka w kinie. Wszyscy nas krzywdzili, wszyscy byli krzywdzeni przez wszystkich. Co my możemy chcieć przez ten temat powiedzieć? Tak żeby to były hipotezy, bo teza zabija potem reportaż. Gdybyśmy pracowali w „Newsweeku”, no to mógłby redaktor powiedzieć: słuchaj, no to zrób taki ranking skarg. Reportaż musi być o tym, o czym jest i o czymś więcej. I właśnie, gdzie jest to coś więcej. Doszliśmy do wniosku, że ten tekst nie będzie rankingiem skarg, ani po prostu ciekawym tekstem o tym, na co się skarżą ludzie, tylko – Mariuszu, napisz tekst o krzywdzie polskiej. Wymyśliłem, że znajdę skargi takie wtedy mainstreamowe, jeszcze wtedy nie było tego słowa, nie było słowa mainstreammainstreammainstream, wiecie w 93’, mówiło się z głównego nurtu. Tekst się nazywał Poczet pokrzywdzonych w III RP. Na początek chciałem znaleźć jedno ogólne zdanie dla wszystkich. Ogólne, ale szczególne. Pokrzywdzeni przeważnie piszą ręcznie, mocno przyciskają długopis do kartki. Zawsze w tym tekście miałem taki: pokrzywdzony, kto jest pokrzywdzony? I czego dotyczy? Np. Pokrzywdzony Zbigniew R. ze Śląska, dotyczy: powrotu do żyjących, bo Zbigniew R. nie żyje od dwóch lat, na co ma stosowne dokumenty. Przedstawia swój akt zgonu w kolorze fioletowym. Sygnatura aktu 2/ itd. Chodzi o to, żeby uwierzono wreszcie, że ja naprawdę żyję. To jest facet, którego uznano za zmarłego. Dalej, np. pokrzywdzeni: A. były funkcjonariusz SB i B. były dyrektor i członek PZPR , dotyczy: dyskryminacji z powodu przeszłości. A ten SB‑ek to mówi fajną rzecz. Awansował na kapitana, tu nie było dużo roboty – bo to spokojne województwo. – O naturze SB sam dowiedziałem się dopiero po Popiełuszce – wyjaśnia. Miał zawodowe satysfakcje. Podczas wizyty Jan Pawła II stał od niego o 2,5 m. Przebrany za księdza.

Bardzo ważne – we wszystkich, czy to dzieła sceniczne, czy to skecze, czy to filmy, czy to teksty, musi być coś co zaskoczy, zaskoczenie jest strasznie ważne. Reporter musi rozumieć człowieka, to jest jego zadanie.

Rozdział 2 
Nowy wymiar reportażu. Przekraczanie granic gatunku

Nagranie zawiera fragmenty reportaży Michała Olszewskiego – Zapiski na biletach.

Koniec remontu
I oświeciła nas, i powaliła siła tej zmiany. I uwierzyliśmy, że każdy remont się kiedyś skończy, nawet na A4, choć przecież dobrze wiemy, że w tym kraju remonty nie kończą się nigdy, że zawsze zostaje coś do zrobienia […]. I nie mogliśmy uwierzyć w bezmiar szczęścia, w ten luksus niczym nie zasłużony, w asfalt równy i czarny, bez zalanych lepikiem spękań, których geografia zawsze przywodziła mi na myśl filmy katastroficzne […]. I obawialiśmy się, że to jest pułapka jakaś, że na wysokości Trzebini na przykład otworzy się w drodze wielka dziura, która pochłonie nas wszystkich, nas i nasze pełne niedowierzania miny, a potem pośle do pobliskiej rafinerii i przerobi na asfalt.

O pięknie ziemi naszej
Tym razem jednak trudno mi uniknąć słowa z górnego rejestru, ponieważ mała podróż również może zmienić się w misterium […]. Górny Śląsk zmienia się w pustkę. Gołe pola, ledwo okryte śniegiem, gierkowskie domki porozrzucane w pustce, na horyzoncie początek lasów pszczyńskich. Człowiek myśli „Górny Śląsk” i oczekuje obrazków jak spod elektrowni, jak „National Geographic”, a potem okazuje się, że niedaleko leży wielka, biała przestrzeń, poprzecinana tropami zajęcy i jeleni. Leży i czeka na odkrycie.

Z życia saprofitów
Co jakiś czas w pozostałościach reymontowskiego pejzażu człowiek niepokojący podobny do saprofitów, z wprawą poruszających się wśród szczątków materii, stworzonych do wysysania z niej przydatnych elementów. Dwójka małolatów w środku dnia kradnie węgiel z torów, obojętnie obserwowana przez kolejarzy. Nieco dalej umorusana kobieta zbiera większe kawały naszego czarnego złota. Towarzyszy jej równie utytłany pies […]. Na gruzowisko, obok Huty Kościuszko ruch – jeden wali kilofem w żelbetonowa płytę, drugi próbuje wyciągnąć z niej grube pręty. Przyjechali z dzieckiem, które siedzi w wózku na złom i z uwagą obserwuje poczynania dorosłych. Co stanie się w momencie, kiedy wyjedzą z rumowisk i opuszczonych zakładów ostatnią dobrą cegłę, ostatni metr drutu, kiedy w księżycowym krajobrazie zabraknie szczątków zdatnych do zamiany na gotówkę? Dokąd wtedy pójdą – plemię uzależnione od rozpadu.

Szufladka z kwiatami
Jeden szczegół sprawił, że odleciałem znad pokrzywionej patelni w inne miejsca, że otworzyłem kolejną szufladę. Wszędzie sztuczne kwiaty, wypielęgnowane, bez kropli kurzu, coś jakby gałązka forsycji na każdym stole wetknięta w bibułkę, a na centralnym miejscu symetrycznie rozpięty plastikowy kwiat, który szerokimi ramionami obejmował całą salę.

Spis jezior
Prawie trzydzieści lat temu ktoś sfotografował mnie na tle pomostu, a teraz ja fotografuję swojego syna w tym samym miejscu […]. Fotografuję i mam nadzieję, że też będzie kolekcjonował jeziora. Że będzie brał je w dłonie i patrzył, jak roztapiają się między palcami.

Rozdział 3 
Droga do reportażu

Nagranie zawiera fragment reportażu Ulica Brzeska Jacka Hugo‑Badera.

Wysiadłem z autobusu 125 przed Bazarem Różyckiego i sztychem przebijałem się do ulicy Brzeskiej. Przystanąłem w miejscu, gdzie handlują złotem. Kruszec ma tu lekko czerwony odcień, co znaczy, że pochodzi z Rosji. Tutaj nie ma straganów. Handlarki siedzą na stołkach, a cały dobytek zawieszają na sobie.

Pani Violetta z Brzeskiej pożera hamburgera. Nie może ugryźć, więc miażdży kanapkę ciężkimi od kilkudziesięciu pierścieni palcami. Nieszczęsna bułka krwawi pikantnym sosem. Kobieta goni rozchylonymi wargami uciekające do łokcia strużki, błądzi szybkim językiem pomiędzy gruzłami sztucznych rubinów, malachitów i akwamarynów.

— Co potrzeba? – pyta i pod nos podstawia mi upierścienioną dłoń jak do pocałowania.
— Ach! Ja to bym całom tom rączkę urżnął – próbuję zabłysnąć bazarową galanterią.
— Niektórym to nawet jęzory urzynają.

Wyczuła obcego.
Nieźle zacząłem…

Polecenie 1

Wyjaśnij, czym w swojej pracy powinien kierować się reporter, aby jego tekst był atrakcyjny dla czytelnika.

Polecenie 2

Na czym polega przekraczanie ram gatunkowych reportażu we fragmentach Zapisków na biletach? Przyjrzyj się językowi tych tekstów.

Polecenie 3

W jaki sposób reporter ujawnia swoją obecność w tekście, jakich form językowych używa?

Polecenie 4

Wzorując się na fragmencie reportażu Ulica Brzeska z rozdziału 3., uzupełnij tabelę, rozwijając fragment Pana Tadeusza w formie reportażu tak, aby pokazać przekraczanie ram gatunkowych; możesz stosować: styl potoczny w dialogu i opisie, ale również język zmetaforyzowany, bezpośrednie zwroty do odbiorcy.

„Właśnie dwukonną bryką wjechał młody panek
I obiegłszy dziedziniec zawrócił przed ganek,
Wysiadł z powozu; konie porzucone same,
Szczypiąc trawę ciągnęły powoli pod bramę.
We dworze pusto, bo drzwi od ganku zamknięto
Zaszczepkami i kołkiem zaszczepki przetknięto.
Podróżny do folwarku nie biegł sług zapytać;
Odemknął, wbiegł do domu…”

Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, Tadeusz wchodzi do dworu w Soplicowie

R143II9qrqqrA1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
R8KndCBKAD23p1
W prostokątnym polu znajduje się strzałka skierowana w dół (symbol pobierania pliku) i napis „Pobierz załącznik”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego załącznik do polecenia czwartego.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
m83d177ed6487a3b9_1536664621036_0
m83d177ed6487a3b9_1502093867461_0

Podsumowanie

Reportaż pochodzi od łacińskiego słowa reportero, co oznacza donoszę ludziom o wydarzeniu, docieram do świadomości. Współczesny gatunek reportażu staje się gatunkiem o rozmytych ramach. Często, przy zachowaniu reportażowego fundamentu, reportażysta realizuje różne konwencje literackie, czasem zmierza w stronę eseju, felietonu, pamiętnika. Reportaż staje się gatunkiem pogranicza. Współczesne reportaże mają otwartą formę gatunkową, gdyż poza prasą pojawiają się również w radiu, telewizji, Internecie, mogą mieć formę fotoreportażu. Od gatunku kanonicznego (pierwowzoru), którego zadaniem było jedynie opisywanie zdarzeń i donoszenie o czymś, o kimś, docieranie do ludzi, różnią się, poza formą, również językiem, często zmetaforyzowanym.

RvMQsgLPojW8L1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o.

PRACA DOMOWA

Praca domowa
Polecenie 5.1

Na podstawie fragmentu książki Wiktora Woroszylskiego Cyryl, gdzie jesteś napisz reportaż z miejsca wydarzenia.

Przed jego napisaniem uzupełnij tabelę w załączniku.

RdGaHW1IVXUw9
(Uzupełnij).
RNzilFsZRfa9i1
W prostokątnym polu znajduje się strzałka skierowana w dół (symbol pobierania pliku) i napis „Pobierz załącznik”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego scenariusz lekcji.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
m83d177ed6487a3b9_1503905579466_0

Ćwiczenia

Wskazówka

W przypadku braku możliwości rozwiązania zadania z klawiatury lub trudności z odczytem przez czytnik ekranu, skorzystaj z innej wersji zadania.

classicmobile
Ćwiczenie 1
RkTWeePl4AEWN1
Na ekranie wyświetla się w ramce Ćwiczenie 1. zatytułowane „Reportaż – zrób to sam”. Poniżej znajduje się polecenie o treści: „Na podstawie wykładu Mariusza Szczygła ułóż we właściwej kolejności wskazówki do pracy reportera. Czy wśród wymienionych potrafisz wskazać te, które Mariusz Szczygieł omawia obszernie?”. Pod poleceniem znajduje się pięć zdań. Należy je ułożyć we właściwej kolejności. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
static
Inna wersja zadania
R1KttkqMoY6081
Ćwiczenie 2
Na ekranie wyświetla się inna wersja zadania pierwszego. Ćwiczenie ma tytuł „Reportaż zrób to sam”. Polecenie ćwiczenia brzmi „Na podstawie wykładu Mariusza Szczygła ułóż we właściwej kolejności wskazówki do pracy reportera. Czy wśród wymienionych potrafisz wskazać te, które Mariusz Szczygieł omawia obszernie?”. Pod poleceniem znajduje się pięć rozwijanych list ponumerowanych od jeden do pięć. Na każdej liście wymienione są wskazówki dotyczące pracy reportera. Za pomocą rozwijanych list należy wskazać kolejność wskazówek, z jaką pojawiają się w wykładzie Mariusza Szczygła. W prawym dolnym rogu znajduje się klawisz „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
classicmobile
Ćwiczenie 3
RgAjFDAQ1cA441
Na ekranie wyświetla się w ramce Ćwiczenie 2. zatytułowane „Sposoby przekraczania granic kanonicznego reportażu”. Poniżej znajduje się polecenie o treści: „Na podstawie rozdziału II nagrania, wpisz w odpowiednie pola tytuły fragmentów reportaży Olszewskiego, które zawierają podane sposoby »rozmywania« konwencji gatunkowej”. Pod poleceniem znajduje się pięć pól. Należy w nich wpisać odpowiednie tytuły fragmentów reportaży. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
static
Inna wersja zadania
RqM7v9gAEhYsi
Ćwiczenie 4
Na ekranie wyświetla się inna wersja zadania drugiego. Ćwiczenie ma tytuł „Sposoby przekraczania granic kanonicznego reportażu”. Polecenie ćwiczenia brzmi „Na podstawie rozdziału drugiego nagrania wpisz w odpowiednie pola tytuły fragmentów reportaży Olszewskiego, które zawierają podane sposoby »rozmywania« konwencji gatunkowej”. Pod poleceniem wymienionych jest pięć sposobów „rozmywania” konwencji gatunkowej. Przy każdym sposobie po lewej znajduje się rozwijana lista. Za pomocą rozwijanej listy należy dopasować tytuł reportażu Michała Olszewskiego do sposobu przekraczania konwencji gatunkowej reportażu. W prawym dolnym rogu znajduje się klawisz „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
j.polski_scen24_cw2.1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
m83d177ed6487a3b9_1502358147126_0

Słowniczek

cenzura
cenzura

(łac. censere – osądzać) oficjalna kontrola publikacji, widowisk teatralnych, audycji radiowych dokonywana przez specjalny urząd oceniająca je pod względem politycznym, moralnym, obyczajowym; urząd sprawujący tę kontrolę

gatunek literacki
gatunek literacki

forma utworu literackiego, charakteryzująca się swoistą budową oraz stylistyką; zespół utworów literackich utrzymanych w danej formie

ironia
ironia

(gr. eironeía – przestawienie, pozorowanie) – ukryta drwina, lekkie szyderstwo, złośliwość zawarte w wypowiedzi pozornie aprobującej

kanoniczny
kanoniczny

(gr. kanōn – pręt, miara, wzorzec) ogólnie przyjęty jako norma, należący do kanonu zasad, ustaw prawnych, tekstów

mainstream
mainstream

(ang. main – główny, stream – nurt) najbardziej popularna forma działania lub myślenia

reportaż
reportaż

(łac. reportare – odnosić, zawiadamiać) gatunek prozy publicystycznej stanowiący żywy opis zdarzeń i faktów znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji; ze względu na formę publikacji wyróżnia się reportaż radiowy, filmowy, telewizyjny, fotoreportaż; odmiany gatunkowe reportażu to; reportaż. społeczny, polityczny, podróżniczy, wojenny, sądowy itp.

RPO
RPO

Rzecznik Praw Obywatelskich – polski jednoosobowy organ państwowy od stycznia 1988 r., niezależny urzędnik, do którego można się odwoływać w sprawie naruszenia praw i wolności jednostki po wyczerpaniu samodzielnych możliwości prawnych

m83d177ed6487a3b9_1522759004116_0

Powrót do e‑podręcznika

E‑podręcznik „Kultura i życie”

http://www.epodreczniki.pl/reader/c/142139/v/latest/t/student-canon

2.2.13.1. Podróżowanie, pisanie i czytanie

http://www.epodreczniki.pl/reader/c/132535/v/latest/t/student-canon/m/j0000000GPB3v20

RsAjQ5hA0OaLv1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.