R1czbrxcwbQqa
Ilustracja przedstawia wnętrze monumentalnej starożytnej budowli, z podświetlonym sklepieniem i wysokim łukowatym wyjściem prowadzącym do kolejnej budowli widocznej w głębi. Spomiędzy wysokich filarów z lewej strony wjeżdża orszak pogrzebowy Agamemnona. Na rydwanie ciągniętym przez konie stoi postać w długiej szacie, która zakrywa również włosy, na głowie ma wieniec. W rękach trzyma naczynie podobne do amfory. Z przodu idzie duża grupa ludzi tworząca kolumnę. Za rydwanem podążają żołnierze na koniach, obok nich idą mężczyźni z pochodniami. W kompozycji obrazu zwraca uwagę symetria elementów architektury, po prawej i po lewej stronie znajduje się taka sama liczba misternie zdobionych filarów. Podobnie wygląda to w górnej części budowli, po dwóch stronach sklepienia‑wyjścia są rzeźbione gzymsy, posągi oraz rozety na ścianach. Także postacie ludzkie w długich szatach oraz dwa posągi przy filarach widoczne na pierwszym planie po prawej i po lewej stronie stanowią jakby swoje odbicie.

„Gniewny wiersz” o „duszy anielskiej” i „czerepie rubasznym” – „Grób Agamemnona” Juliusza Słowackiego

Orszak pogrzebowy Agamemnona
Źródło: Louis Jean Desprez, Orszak pogrzebowy Agamemnona, 1787, akwarela i gwasz, Los Angeles County Museum of Art, domena publiczna.

Aby zinterpretować współczesne wydarzenia, często sięgamy do przeszłości. Szukamy podobieństw i różnic: porównywalnych mechanizmów postępowania, strategii działania, zagrożeń, korzyści, pouczeń. Przywołujemy autorytety, wymieniamy postacie, które mogłyby dzisiaj stanowić wzór do naśladowania. Bohaterem jednego z wierszy Juliusza Słowackiego jest Leonidas. Dzielny wódz Spartan w 480 roku p.n.e. z 300 żołnierzami z wielkim poświęceniem bronił wąwozu termopilskiego przed wielotysięczną armią perską dowodzoną przez Kserksesa. Leonidas nie zwyciężył
– zginął w bitwie, stał się jednak prawdziwym symbolem bohaterstwa. Pamięć o nim trwa do dziś. W miejscu jego śmierci na kamieniu wyryto napis: „Przechodniu, powiedz Sparcie, że leżymy tutaj posłuszni jej prawom”.

Już wiesz
  1. Korzystając z różnych źródeł (np. ze słowników i encyklopedii lub sprawdzonych źródeł internetowych), przygotuj informacje na temat następujących postaci i miejsc starożytnej Grecji: Agamemnon, Atryda, Homer, Elektra, Arachne, Termopile, Cheronea, Leonidas, Dejanira, Styks, Eumenida, Prometeusz.

R1UOBpXFLRYLr
Miejsce na notatki
  1. Zgromadź zdjęcia Grecji. Przygotuj się do wypowiedzi wyjaśniającej, które miejsca warto zobaczyć i dlaczego.

R1KBkn63y68yA
Miejsce na notatki

2. Skorzystaj z dostępnych źródeł i zgromadź informacje o Grecji. Przygotuj się do wypowiedzi wyjaśniającej, które miejsca warto zobaczyć i dlaczego.

RPBdqw080zVFr
Miejsce na notatki
j0000000DTB2v23_0000000J
JPOL_E3_E4_Tekstykultury

Grób Agamemnona

Utwór powstał w 1839 roku i był częścią pieśni VIII poematu Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu.

W czasie podróży po Grecji poeta dotarł do miejsca, które wówczas uważane było za grobowiec Agamemnona – króla Argos i Myken, naczelnego wodza wojsk greckich w czasie wojny z Troją. Gigantyczna budowla była nakryta największą, aż do II wieku, kiedy to w Rzymie powstał Panteon, kopułą świata. Z czasem, po badaniach archeologicznych, okazało się, że miejsce to nie jest grobem Agamemnona, lecz tzw. skarbcem Atreuszaj0000000DTB2v23_000tp007Atreusza. Budowla została obrabowana, jednak jej części (np. fragmenty reliefów i ozdobnych kolumn) można nadal oglądać w Muzeum Brytyjskim w Londynie.

Podmiot liryczny, zafascynowany twórczością Homera i samą Iliadą, zwiedzając tajemnicze miejsce pochówku greckiego wodza, urzeczony ciszą i śladami przeszłości, zaczyna snuć egzystencjalne i filozoficzne refleksje o wielkich ludziach, wspaniałych czynach i ich przemijaniu. W pierwszej części utworu nawiązuje do swojej twórczości, jej znaczenia i niezrozumienia przez czytelników. Część druga, choć odwołuje się do wspomnień o Termopilach i Cheronei, ukazuje obraz Polski. Poeta przedstawia polskie społeczeństwo, ale głównie kreśli wizerunek polskiej szlachty.

RiNH5Lm1xndKQ
Skarbiec Atreusza
Źródło: Adam Carr, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1BRJdIWuNoka
Wiersz Grób Agamemnona Juliusza Słowackiego czytany przez lektora.
Grób AgamemnonaJuliusz Słowacki
Juliusz Słowacki Grób Agamemnona

I
Niech fantastycznie lutnia nastrojona,
Wtóruje myśli posępnej i ciemnej –
Bom oto wstąpił w grób Agamemnona.
I siedzę cichy w kopule podziemnej,
Co krwią Atrydówj0000000DTB2v23_000tp008Atrydów zwalana okrutną.
Serce zasnęło, lecz śni. – Jak mi smutno!

II
O! jak daleko brzmi ta harfa złota,
Której mi tylko echo wieczne słychać!
Druidycznaj0000000DTB2v23_000tp009Druidyczna z głazów wielkich grota;
Gdzie wiatr przychodzi po szczelinach wzdychać
I ma Elektry głos – ta bieli płótno
I odzywa się z laurów: jak mi smutno!

[…]

V
O! cichy jestem jak wy! o Atrydzi!
Których popioły śpią pod świerszczów strażą –

Ani mię teraz moja małość wstydzi,
Ani się myśli tak jak orły ważą.
Głęboko jestem pokorny i cichy
Tu, w tym grobowcu sławy, zbrodni, pychy! –

VI
Nad drzwiami grobu, na granitu zrębie
Wyrasta dąbek w trójkącie z kamieni:
Posadziły go wróble lub gołębie,
I listkami się czarnemi zieleni –
I słońca w ciemny grobowiec nie puszcza;
Zerwałem jeden liść z czarnego kuszczaj0000000DTB2v23_000tp001kuszcza.

VII
Nie bronił mi go żaden duch ni mara,
Ani w gałązkach jęknęło widziadło;
Tylko się słońcu stała większa szpara,
I wbiegło złote, i do nóg mi padło.
Z razu myślałem, że ten co się wdziera
Blask, była struna to z harfy Homera –

VIII
I wyciągnąłem rękę na ciemności
By ją ułowić i napiąć i drżącą
Przymusić do łez, i śpiewu, i złości
Nad wielkiem niczem grobów – i milczącą
Garstką popiołów: ale w mojem ręku
Ta struna drgnęła i pękła bez jęku.

IX
Tak więc – to los mój, na grobowcach siadać
I szukać smutków błahych, wiotkich, kruchych.
To los mój, senne królestwa posiadać,
Nieme mieć harfy i słuchaczów głuchych –
Albo umarłych – i tak pełny wstrętu –
Na koń! chcę słońca i wichru, tętentu!

[…]

XI
Na Termopilach? – Nie, na Cheronei
Trzeba się znowu załamać koniowi;
Bo jestem z kraju, gdzie widmo nadziei
Dla małowiernych serc, podobne snowi.
Więc jeśli koń mój w biegu się przestraszy,
To tej mogiły, co równa jest – naszej…

XII

Mnie od mogiły termopilskiej gotów
Odgonić legjon umarłych Spartanów;
Bo jestem z kraju smutnego Ilotówj0000000DTB2v23_000tp002Ilotów ,
Z kraju – gdzie rozpacz nie sypie kurhanówj0000000DTB2v23_000tp003kurhanów !
Z kraju – gdzie zawsze, po dniach nieszczęśliwych,
Zostaje smutne pół – rycerzy – żywych.

XIII
Na Termopilach ja się nie odważę
Osadzić konia w wąwozowym szlaku,
Bo tam być muszą tak patrzące twarze,
Że serce kruszy wstyd – w każdym Polaku.
Ja tam nie będę stał przed Grecji duchem –
Nie – pierwej skonam, niż tam iść – z łańcuchem!

XIV
Na Termopilach – jaką bym zdał sprawę,
Gdyby stanęli męże nad mogiłą?
I pokazawszy mi swe piersi krwawe:
Potem spytali wręcz: – «Wielu was było?» –
Zapomnij, że jest długi wieków przedział –
Gdyby spytali tak – cóż bym powiedział?!

XV
Na Termopilach, bez złotego pasa,
Bez czerwonego leży trup kontusza –
Ale jest nagi trup Leonidasa,
Jest w marmurowych kształtach piękna dusza:
I długo płakał lud takiej ofiary,
Ognia wonnego, i rozbitej czary.

XVI
O Polsko! póki ty duszę anielską
Będziesz więziła w czerepiej0000000DTB2v23_000tp004czerepie rubasznym;
Póty kat będzie rąbał twoje cielsko,
Póty nie będzie twój miecz zemsty strasznym!
Poty mieć będziesz hyjenęj0000000DTB2v23_000tp005hyjenę na sobie–
I grób – i oczy otworzone w grobie.

XVII
Zrzuć do ostatka te płachty ohydne,
Tę – Dejaniry palącą koszulę:
A wstań jak wielkie posągi bezwstydne,
Naga – w styksowym wykąpana mulej0000000DTB2v23_000tp006styksowym wykąpana mule!
Nowa – nagością żelazną bezczelna –
Niezawstydzona niczem – nieśmiertelna!

[…]

XIX
Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą!
Pawiem narodów byłaś i papugą;
A teraz jesteś służebnicą cudzą –
Choć wiem, że słowa te nie zadrżą długo
W sercu – gdzie nie trwa myśl nawet godziny:
Mówię – bom smutny – i sam pełen winy!

XX
Przeklnij! – lecz ciebie przepędzi ma dusza,
Jak Eumenida przez wężowe rózgi.
Boś ty, jedyny syn Prometeusza –
Sęp ci wyjada nie serce – lecz mózgi.
Choć Muzę moją w twojej krwi zaszargam,
Sięgnę do wnętrza twych trzew – i zatargam.

XXI

Szczeknij z boleści i przeklinaj syna!
Lecz wiedz – że ręka przekleństw, wyciągnięta
Nade mną – zwinie się w łęk jak gadzina,
I z ramion ci się odkruszy zeschnięta!
I w proch ją czarne szatany rozchwycą;
Bo nie masz władzy przekląć – niewolnico!!! –

j0000000DTB2v23_00000_BIB_001 Źródło: Juliusz Słowacki, Grób Agamemnona, [w:] Antologia poezji polskiej, wybór Anna Rajca, Jerzy Polanicki, Warszawa 2001, s. 181–187.

Juliusz Słowacki „Grób Agamemnona”

I Niech fantastycznie lutnia nastrojona,\ Wtóruje myśli posępnej i ciemnej –\ Bom oto wstąpił w grób Agamemnona.\ I siedzę cichy w kopule podziemnej,\ Co krwią Atrydów zwalana okrutną.\ Serce zasnęło, lecz śni. – Jak mi smutno!\\ II O! jak daleko brzmi ta harfa złota,\ Której mi tylko echo wieczne słychać!\ Druidyczna z głazów wielkich grota;\ Gdzie wiatr przychodzi po szczelinach wzdychać\ I ma Elektry głos – ta bieli płótno\ I odzywa się z laurów: jak mi smutno!\\ […] V O! cichy jestem jak wy! o Atrydzi!\ Których popioły śpią pod świerszczów strażą –\ Ani mię teraz moja małość wstydzi,\ Ani się myśli tak jak orły ważą.\ Głęboko jestem pokorny i cichy\ Tu, w tym grobowcu sławy, zbrodni, pychy! –\\ VI Nad drzwiami grobu, na granitu zrębie\ Wyrasta dąbek w trójkącie z kamieni:\ Posadziły go wróble lub gołębie,\ I listkami się czarnemi zieleni –\ I słońca w ciemny grobowiec nie puszcza;\ Zerwałem jeden liść z czarnego kuszcza.\\ VII Nie bronił mi go żaden duch ni mara,\ Ani w gałązkach jęknęło widziadło;\ Tylko się słońcu stała większa szpara,\ I wbiegło złote, i do nóg mi padło.\ Z razu myślałem, że ten co się wdziera\ Blask, była struna to z harfy Homera –\\ VIII I wyciągnąłem rękę na ciemności\ By ją ułowić i napiąć i drżącą\ Przymusić do łez, i śpiewu, i złości\ Nad wielkiem niczem grobów – i milczącą\ Garstką popiołów: ale w mojem ręku\ Ta struna drgnęła i pękła bez jęku.\\ IX Tak więc – to los mój, na grobowcach siadać\ I szukać smutków błahych, wiotkich, kruchych.\ To los mój, senne królestwa posiadać,\ Nieme mieć harfy i słuchaczów głuchych –\ Albo umarłych – i tak pełny wstrętu –\ Na koń! chcę słońca i wichru, tętentu!\\ […] XI Na Termopilach? – Nie, na Cheronei\ Trzeba się znowu załamać koniowi;\ Bo jestem z kraju, gdzie widmo nadziei\ Dla małowiernych serc, podobne snowi.\ Więc jeśli koń mój w biegu się przestraszy,\ To tej mogiły, co równa jest – naszej…\\ XII Mnie od mogiły termopilskiej gotów\ Odgonić legjon umarłych Spartanów;\ Bo jestem z kraju smutnego Ilotów ,\ Z kraju – gdzie rozpacz nie sypie kurhanów !\ Z kraju – gdzie zawsze, po dniach nieszczęśliwych,\ Zostaje smutne pół – rycerzy – żywych.\\ XIII Na Termopilach ja się nie odważę\ Osadzić konia w wąwozowym szlaku,\ Bo tam być muszą tak patrzące twarze,\ Że serce kruszy wstyd – w każdym Polaku.\ Ja tam nie będę stał przed Grecji duchem –\ Nie – pierwej skonam, niż tam iść – z łańcuchem!\ XIV Na Termopilach – jaką bym zdał sprawę,\ Gdyby stanęli męże nad mogiłą?\ I pokazawszy mi swe piersi krwawe:\ Potem spytali wręcz: – «Wielu was było?» –\ Zapomnij, że jest długi wieków przedział –\ Gdyby spytali tak – cóż bym powiedział?!\\ XV Na Termopilach, bez złotego pasa,\ Bez czerwonego leży trup kontusza –\ Ale jest nagi trup Leonidasa,\ Jest w marmurowych kształtach piękna dusza:\ I długo płakał lud takiej ofiary,\ Ognia wonnego, i rozbitej czary.\\ XVI O Polsko! póki ty duszę anielską\ Będziesz więziła w czerepie rubasznym;\ Póty kat będzie rąbał twoje cielsko,\ Póty nie będzie twój miecz zemsty strasznym!\ Poty mieć będziesz hyjenę na sobie–\ I grób – i oczy otworzone w grobie.\\ XVII Zrzuć do ostatka te płachty ohydne,\ Tę – Dejaniry palącą koszulę:\ A wstań jak wielkie posągi bezwstydne,\ Naga – w styksowym wykąpana mule!\ Nowa – nagością żelazną bezczelna –\ Niezawstydzona niczem – nieśmiertelna!\\ […] XIX Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą!\ Pawiem narodów byłaś i papugą;\ A teraz jesteś służebnicą cudzą –\ Choć wiem, że słowa te nie zadrżą długo\ W sercu – gdzie nie trwa myśl nawet godziny:\ Mówię – bom smutny – i sam pełen winy!\\ XX Przeklnij! – lecz ciebie przepędzi ma dusza,\ Jak Eumenida przez wężowe rózgi.\ Boś ty, jedyny syn Prometeusza –\ Sęp ci wyjada nie serce – lecz mózgi.\ Choć Muzę moją w twojej krwi zaszargam,\ Sięgnę do wnętrza twych trzew – i zatargam.\ XXI Szczeknij z boleści i przeklinaj syna!\ Lecz wiedz – że ręka przekleństw, wyciągnięta\ Nade mną – zwinie się w łęk jak gadzina,\ I z ramion ci się odkruszy zeschnięta!\ I w proch ją czarne szatany rozchwycą;\ Bo nie masz władzy przekląć – niewolnico!!! –\\

Ćwiczenie 1

Wyodrębnij dwie części utworu. Określ ich charakter oraz główny temat. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

Rg3v13UatZPZ9
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 2

Zinterpretuj metaforę słonecznego promienia zastosowaną w tekście. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

RqSFtL8fvZWsh
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 3

Na podstawie wcześniej przygotowanych materiałów odtwórz przebieg bitwy pod Termopilami oraz scharakteryzuj wodza – Leonidasa. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

R1DsuOKQZpsFz
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 4

Wyjaśnij, na czym polega w tekście zestawienie zdarzeń ze starożytnej Grecji i Polski. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

RM85jmG2hoQZy
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 5

Wyjaśnij, dlaczego drugą część wiersza można nazwać rozrachunkiem z własnym narodem. W uzasadnieniu odpowiedzi podaj znaczenie określeń: „czerep rubaszny” i „dusza anielska”.

RPJ6lCVL7jojz
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 6

Wymień wydarzenia historyczne oraz zdarzenia polityczne dotyczące Polski, do których odwołuje się Słowacki w drugiej części utworu. W jaki sposób je analizuje i ocenia? Zapisz poniżej swoją uzasadnioną odpowiedź.

R1GwhC55Wz0bz
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 7

Zinterpretuj porównanie zabójczego działania koszuli Dejaniry do roli i miejsca szlachty w społeczeństwie polskim. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

RLYxHs3Yxtwkl
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 8

Omów stosunek poety do naśladowania obcych wzorców przez szlachtę. Zacytuj odpowiednie fragmenty tekstu i je zinterpretuj. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

R14O9CmasnwFg
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 9

Zanalizuj tekst pod względem formalnym. Nazwij środki stylistyczne, jakimi posłużył się poeta. Zapisz poniżej swoją odpowiedź.

RupusjSpr2uZy
Miejsce na notatki
j0000000DTB2v23_000tp007
1
Polecenie 1

Przygotuj w formie mapy myśli omówienie tematów, które Juliusz Słowacki porusza w Grobie Agamemnona:
a. tradycja antyczna,
b. obraz ojczyzny,
c. rola szlachty w narodzie,
d. zestawienie losów starożytnej Grecji ze współczesną Polską,
e. poeta, jego twórczość i program poetycki,
f. wizja nowej Polski,
g. wymowa tekstu (np.: kontekst filozoficzny).

Możesz wykorzystać zaproponowane słowa klucze:
grób, serce, cisza, śpiew, pokora, drzewo, światło, los, poeta, Polak, życie snem, śmierć bohaterska, koń, ojczyzna, walka, niewola, szlachcic, obowiązek, sarmata, dusza, ciało, upiór, wampir, nieśmiertelność, wizja, próżność, sługa, upadek, wyrzuty sumienia, Prometeusz, bunt, matka, syn, głupota.

RyqI56NVj4g2p
Mapa myśli. Lista elementów: Nazwa kategorii: Grób Agamemnona - Juliusz SłowackiElementy należące do kategorii Grób Agamemnona - Juliusz SłowackiNazwa kategorii: AElementy należące do kategorii ANazwa kategorii: A1Nazwa kategorii: A2Koniec elementów należących do kategorii ANazwa kategorii: BElementy należące do kategorii BNazwa kategorii: B1Koniec elementów należących do kategorii BNazwa kategorii: CKoniec elementów należących do kategorii Grób Agamemnona - Juliusz Słowacki
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Polecenie 1

Przygotuj w formie notatki omówienie tematów, które Juliusz Słowacki porusza w Grobie Agamemnona:

  • tradycja antyczna,

  • obraz ojczyzny,

  • rola szlachty w narodzie,

  • zestawienie losów starożytnej Grecji ze współczesną Polską,

  • poeta, jego twórczość i program poetycki,

  • wizja nowej Polski,

  • wymowa tekstu (np.: kontekst filozoficzny).

Możesz wykorzystać zaproponowane słowa klucze:

grób, serce, cisza, śpiew, pokora, drzewo, światło, los, poeta, Polak, życie snem, śmierć bohaterska, koń, ojczyzna, walka, niewola, szlachcic, obowiązek, sarmata, dusza, ciało, upiór, wampir, nieśmiertelność, wizja, próżność, sługa, upadek, wyrzuty sumienia, Prometeusz, bunt, matka, syn, głupota.

RztL0U77710Gg
Miejsce na notatki ucznia.
j0000000DTB2v23_000tp008
j0000000DTB2v23_000tp009
j0000000DTB2v23_000tp001
j0000000DTB2v23_000tp002
j0000000DTB2v23_000tp003
j0000000DTB2v23_000tp004
j0000000DTB2v23_000tp005
j0000000DTB2v23_000tp006
j0000000DTB2v23_00000034
JPOL_E3_E4_Konteksty

O demokracji

Robert A. Dahl Dlaczego demokracja

Byłoby poważnym błędem domagać się zbyt wiele od jakiegokolwiek systemu rządów, także od demokratycznego. Demokracja nie może zapewnić swym obywatelom, by byli szczęśliwi, mądrzy, nastawieni pokojowo lub sprawiedliwi. Takich celów nie może osiągnąć żaden rząd, także rząd demokratyczny. Ponadto demokracja w praktyce nigdy nie realizowała w pełni idealnych zamierzeń. Podobnie jak wszystkie dawniejsze próby osiągnięcia bardziej demokratycznego systemu, nowoczesne demokracje mają wiele wad. Pomimo tych wad nie możemy nigdy zapominać o korzyściach, jakie sprawiają, iż demokracja jest bardziej pożądana niż jakikolwiek inny ustrój:

  1. Demokracja pomaga w uniknięciu rządów okrutnych i podłych autokratów.

  2. Demokracja gwarantuje obywatelom wiele podstawowych praw, jakich niedemokratyczne systemy nie przyznają i nie mogą przyznawać.

  3. Demokracja zapewnia obywatelom większy zakres indywidualnej wolności niż jakakolwiek inna ewentualność ustrojowa.

  4. Demokracja pomaga ludziom w realizowaniu ich podstawowych interesów.

  5. Tylko demokratyczny rząd może zapewnić maksimum możliwości jednostkom, by same decydowały o swoim losie, to znaczy żyły zgodnie z prawami, jakie same wybrały.

  6. Tylko demokratyczny rząd może zapewnić maksymalne możliwości dla bycia odpowiedzialnym moralnie.

  7. Demokracja sprzyja rozwojowi ludzi bardziej niż jakikolwiek inny wyobrażalny ustrój.

  8. Tylko demokratyczny system sprzyja względnie znacznej równości politycznej.

  9. Nowoczesne demokracje przedstawicielskie nie prowadzą między sobą wojen.

  10. Kraje z systemem demokratycznym gospodarczo prosperują lepiej niż kraje z niedemokratycznymi rządami.

j0000000DTB2v23_00000_BIB_002 Źródło: Robert A. Dahl, Dlaczego demokracja, [w:] tegoż, O demokracji, tłum. Marcin Król, Kraków 2000, s. 58–59.
Ćwiczenie 10

Wyobraź sobie, że jesteś współautorem prezentacji multimedialnej na temat demokracji, jesteś odpowiedzialny za dwa slajdy. Przeredaguj dziesięć punktów z tekstu Roberta A. Dahlaj0000000DTB2v23_000tp010Dahla, aby w sposób przejrzysty i skrótowy przekazać najważniejsze założenia. Autor wspomina również o wadach demokracji, lecz nie opisuje ich. Zastanów się, jak można by uzupełnić treść drugiego slajdu, aby dotyczył również wad ustroju. Wymień co najmniej trzy.

R1A4bP6ZGCBIV
Miejsce na notatki
JPOL_E3_E4_Konteksty
1
Polecenie 2

Stwórz mapę myśli dla hasła demokracja. Zwróć uwagę na następujące zagadnienia:

  1. wady i zalety,

  2. prawa obywatela,

  3. indywidualna wolność,

  4. decydowanie jednostki o własnym losie,

  5. odpowiedzialność moralna,

  6. rozwój,

  7. brak wojen,

  8. rozwój gospodarki.

R1amg6nxbYud41
Mapa myśli. Lista elementów: Nazwa kategorii: DemokracjaElementy należące do kategorii DemokracjaNazwa kategorii: AElementy należące do kategorii ANazwa kategorii: A1Nazwa kategorii: A2Koniec elementów należących do kategorii ANazwa kategorii: BElementy należące do kategorii BNazwa kategorii: B1Koniec elementów należących do kategorii BNazwa kategorii: CKoniec elementów należących do kategorii Demokracja
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Polecenie 2

Stwórz notatkę ze słowem demokracja. Zwróć uwagę na następujące zagadnienia:

  • wady i zalety,

  • prawa obywatela,

  • indywidualna wolność,

  • decydowanie jednostki o własnym losie,

  • odpowiedzialność moralna,

  • rozwój,

  • brak wojen,

  • rozwój gospodarki.

Rlz6u80akNDdZ
Miejsce na notatki ucznia.
JPOL_E3_E4_Konteksty
j0000000DTB2v23_0000004W
JPOL_E3_E4_Preteksty

Leonidas

R1RQUvKjvmzV1
Statua Leonidasa I w Sparcie
Źródło: Praxinoa, licencja: CC BY-SA 3.0.
Ćwiczenie 11

Przyjrzyj się zamieszczonemu powyżej zdjęciu pomnika króla Leonidasa. Wyjaśnij, na czym polega symboliczność jego postawy.

Rl2P9ZQfJCETJ
Miejsce na notatki
Ćwiczenie 11

Wyjaśnij, co symbolizuje postać króla Leonidasa.

RHCA2nzduKl9I
Miejsce na notatki
Ciekawostka

W 1962 roku powstał film 300 Spartan w reżyserii Rudolpha Matéj0000000DTB2v23_000tp012Rudolpha Maté. Jeśli masz taką możliwość, obejrzyj go, zwracając szczególną uwagę na scenę walki w wąwozie.

j0000000DTB2v23_0000005B
JPOL_E3_E4_Zadaniowo

Zadaniowo

Polecenie 3

Zredaguj wypowiedź argumentacyjną na temat: Czerep rubasznypapuga narodów to określenia niepasujące do współczesnej Polski.
W swojej pracy odwołaj się do:

  • wiersza Grób Agamemnona,

  • wybranej lektury obowiązkowej,

  • wybranego tekstu kultury.

R54cgk2n13z0D
Miejsce na notatki
Polecenie 4

Opracuj własny zbiór zasad demokratycznych, według których powinien funkcjonować nowoczesny kraj.

RNZD7YY0ZsGJv
Miejsce na notatki
R1eryICiMnsYL1
Zadanie interaktywne polegające na uszeregowaniu słów kluczy w hierarchii ważności (według ucznia): tradycja antyczna, starożytne wzorce, postaci i wątki mitologiczne, autorytety, pamięć o przeszłości, demokracja, ojczyzna, społeczeństwo, obowiązek, rola poezji.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.

Zapoznaj się z poniższymi słowami kluczami związanymi z lekcją, a następnie zaproponuj ich własną kolejność. Możesz kierować się tym, co cię zaciekawiło, poruszyło, zaskoczyło itp. Przygotuj krótkie uzasadnienie swojej propozycji.

Słowa klucze: tradycja antyczna, starożytne wzorce, postaci i wątki mitologiczne, autorytety, pamięć o przeszłości, demokracja, ojczyzna, społeczeństwo, obowiązek, rola poezji.

RrQtV3a24sz7X
Miejsce na notatki
j0000000DTB2v23_000tp010
j0000000DTB2v23_000tp011
j0000000DTB2v23_000tp012