Wykres ukazuje informacje na temat przyrostu naturalnego w Polsce w latach 1946 do 2020 roku. Zaznaczono: 1. wyż kompensacyjny w latach 1946-1959 był on wynikiem wzrostu liczby urodzeń spowodowanym dążeniem do zmniejszenia ubytku ludności podczas wojny rekompensował on straty wojenne, 2. niż demograficzny w latach 1960-1969 – echo niżu wojennego był on spowodowany wejściem w wiek rozrodczy mało licznego pokolenia ludności urodzonego podczas wojny, 3. echo wyżu kompensacyjnego w latach 1970-1984 był on spowodowany wejściem w wiek rozrodczy licznego pokolenia osób urodzonych podczas wyżu kompensacyjnego; jednakże przyrost ludności był już znacznie mniejszy, na co wpływała zmiana stylu życia na bardziej konsumpcyjny oraz kryzys gospodarczy, 4. niż demograficzny w latach 1985-2005 był on spowodowany wejściem w wiek rozrodczy osób urodzonych w latach 60. XX wieku; ponadto zmiany społeczno-gospodarcze wynikające z procesu transformacji ustrojowej (duże bezrobocie, niepewny los) nakładające się na mało liczne pokolenie będące w wieku rozrodczym doprowadziły do ubytku naturalnego – po raz pierwszy miał on miejsce w 2002 roku, 5. sytuacja demograficzna od 2006 roku od 2006 do 2011 roku miał miejsce opóźniony, bardzo niewielki przyrost liczby ludności, lecz trudno mówić w tej sytuacji o kolejnym wyżu demograficznym; wzrost ten był wynikiem wejścia w wiek rozrodczy osób urodzonych w latach 70. i w pierwszej połowie lat 80. XX w.; jego późne nadejście, jak i wartości przyrostu naturalnego w ostatnich latach oscylujące wokół zera, są następstwem wymagającego rynku pracy – ciągła konieczność podnoszenia kwalifikacji, duża mobilność zawodowa i dyspozycyjność pracowników, zwiększenie znaczenia pracy kosztem wartości rodzinnych, chęć realizacji własnych planów, podróże oraz kariera naukowa i zawodowa powodują zwiększanie się średniego wieku zawierania małżeństw, upowszechnianie się modelu rodziny z jednym dzieckiem lub bez dziecka (w zamian za to – z psem lub kotem) oraz zwiększenie liczby związków nieformalnych