Ilustracja przedstawia kolejność występowania faz snu w ciągu jednej nocy. Kolumny oznaczają odpowiednio: stan czuwania (A), fazy snu I, II, III oraz REM. Wykres u dołu oznacza zmiany w ułożeniu ciała. Na każdej ilustracji górny wykres to fale EEG zarejestrowane przez pojedynczą elektrodę, środkowy wykres to zapis ruchu gałek ocznych, a dolny – podziałka czasu, rozmieszczona w odstępach jednosekundowych. 1. Wynik pomiaru przeprowadzonego u zrelaksowanego pacjenta w stanie czuwania. Dominują w nim fale alfa o częstotliwościach z zakresu 8–12 Hz, które są charakterystyczne dla stanu odprężenia. 2. Podczas tego stadium, nazywanego I fazą snu, w zapisie EEG przeważają nieregularne fale o niskiej amplitudzie. Aktywność mózgu jest nadal wysoka, ale powoli zaczyna się obniżać. 3. Charakterystycznymi elementami są wrzeciona senne oraz zespoły K. Wrzeciona senne składają się z fal o częstotliwości 12–14 Hz występujących w półsekundowych seriach. Zespół K składa się z ujemnej fali o dużej amplitudzie, po której następuje mniejsza i wolniejsza fala dodatnia. 4. Tętno, częstotliwość oddechu i aktywność mózgu stopniowo zmniejszają się. W zapisie EEG zaczynają pojawiać się fale wolne o wysokiej amplitudzie. 5. Zapis EEG w trakcie snu REM charakteryzuje się występowaniem nieregularnych i szybkich fal o niskiej częstotliwości, co jest objawem nasilonej aktywności mózgu. W tej fazie występują również okresy szybkich ruchów gałek ocznych.