Ilustracja interaktywna przedstawia wybuch bomby jądrowej: w centrum, ponad chmurami widać kulę jasnożółtego dymu i ognia, z której potem rozwinie się charakterystyczny grzyb atomowy. Tę kolę otaczają poziome okręgi chmur. 1. Co to jest Castle Bravo? Nazwano tak próbną eksplozję termojądrową w ramach operacji „Castle”, która odbyła się
$1$ marca $1954\text{r}.$ na atolu Bikini (Wyspy Marshalla, należące do Stanów Zjednoczonych)., 2. Jaki był cel operacji Castle Bravo? Jako nowego paliwa z aplikacją do broni termojądrowej użyto w celach testowych deuterku litu ($\text{LiD}$) .

Dlaczego deuterek litu?

ponieważ lit jest najlżejszym ze wszystkich metali;

deuterek litu jest łatwiejszy do otrzymania i przechowywania niż ciekły deuter.

Jako pierwszy $\text{LiD}$ przetestował Związek Radziecki, jednak próba ta nie przyniosła zadowalających rezultatów (wyniosła zaledwie $400$ kiloton), w odróżnieniu do bomby zaproponowanej przez Stany Zjednoczone, która okazała się najpotężniejszą bombą wodorową (siła wyniosła $15\text{Mt}$).

Ładunek wybuchowy był $1000$ razy silniejszy niż pocisk zwalony na Hiroszimę i cztery razy słabszy niż najsilniejsza sowiecka Bomba Cara ($50\text{Mt}$). Jednak skutkiem detonacji próbnej broni termojądrowej była największa katastrofa ekologiczna na świecie., 3. Budowa bomby Zdjęcie przedstawia czarno—białe zdjęcie broni termojądrowej, którym głównym fragmentem budulcowym jest walec zawieszony na rusztowaniu. _{Indeks dolny Test jądrowy Castle Bravo. Urządzenie "Shrimp" w kabinie strzałowej. Autor: Bammesk; Źródło: wikipedia.org; Licencja: domena publiczna;}

Nazwa broni termojądrowej, przypominającej budową Ivy Mike ($\text{I}$ bombę wodorową), to „Shrimp” (po polsku krewetka). Paliwo termojądrowe stanowił deuterek litu. Zwierciadła, których zadaniem było odbijanie neutronów, wykonane były z lekkiego aluminium.

Charakterystyka:

Waga: $10600\text{kg}$;
Wymiary: $\mathrm{4,56}\times \mathrm{1,56}\text{m}$.

Zastosowanie zubożonego uranu jako osłony bomby miało spełniać funkcję reflektora promieniowania rentgenowskiego, efektem czego miał być wzrost temperatury i utrzymanie gęstości deuterku litu.

Bombardowane szybkimi neutronami deuterku litu prowadziło do częściowych przemian jądrowych i rozszczepienia, wytwarzając izotopy promieniotwórcze (tryt, hel i neutron), co wzięto pod uwagę, jednak generowane produkty – takie jak tryt i neutrony – podniosły moc bomby aż czterokrotnie, niż zakładano., 4. Efekt bomby "Shrimp" Wymiary ognistej kuli to $5\text{km}$ średnicy – w ciągu minuty unosiła się ona na $11\text{km}$ km, a po ok. $10$ minutach osiągnęła wysokość $100\text{km}$.

Stalowa wieża, w której umieszczona była bomba i wyspa zniknęły z powierzchni, a chmurę i kulę ognia było widać z atolu Kwajalein, który znajdował się $450\text{km}$ dalej., 5. Skutki projektu Castle Bravo Osoby, które padły ofiarą wybuchu, zostały wysiedlone i przeniesione na niezamieszkany atol Utirik.

Ilustracja przedstawia fragment mapy atolu Utrik. Ląd ma kształt trójkąta pustego w środku: wewnątrz trójkąta i na zewnątrz najduje się woda._{Indeks dolny Atol Utirik. Źródło: wikipedia.org; Autor: Mr Minton; Licencja: CC BY-SA 2.0;}

W $1960\text{r}.$ teren został uznany za „czysty i możliwy do zamieszkania”. Pierwsze rodziny wróciły w $1979\text{r}.$, niestety po trzech miesiącach wyemigrowały ponownie, tym razem na stałe z powodu utrzymującego się skażenia.

Ilustracja interaktywna przedstawia akumulator litowy, który ma postać białego, płaskiego prostopadłościanu. Znajduje się na nim kod kreskowy, znak plus i minus po lewej stronie, obok napis: $\text{BLC}—2 \mathrm{3,6} V$. nad kodem kreskowym znajduje się tekst ostrzegający o zasadach bezpieczeństwa. 1. Akumulatory litowe Akumulatory litowe, czasami określane jako akumulatory litowo—jonowe, dają nadzieję na wysoką gęstość energii, ponieważ lit jest bardzo lekkim pierwiastkiem.

Akumulatory te są stosowane w laptopach, elektronarzędziach i innych urządzeniach przenośnych, które mogą korzystać ze źródła o stosunkowo niskim potencjale energii elektrycznej. Ponadto są również znane akumulatory litowe do zastosowań w pojazdach samochodowych., 2. Elektroda ujemna akumulatora litowo—jonowego Elektroda składa się w stanie naładowanym z kompozycji mieszaniny wodorku litu i co najmniej jednego pierwiastka metalowego innego niż lit., 3. Zasada działania akumulatora litowego opartej na wodorku litu W stanie naładowania w elektrodzie ujemnej, lit jest obecny zasadniczo w postaci małych cząstek jego wodorku ($\text{LiH}$), zmieszanych z małymi cząstkami drugiego metalu (lub metali), obecnego w jego elementarnym stopniu utlenienia.

Gdy prąd jest pobierany z akumulatora, lit oddaje wodór cząsteczkom innego metalu (które stają się cząstkami wodorku metalu), a jony litu dostają się do elektrolitu.

Kiedy akumulator jest ładowany, lit jest wprowadzany do kompozycji elektrody ujemnej, gdzie reaguje z wodorkami drugiego metalu, tworząc ponownie małe cząsteczki wodorku litu.