Ilustracja przedstawia lądolód (lodowiec kontynentalny w fazie recesji) jako wzniesienie o grubości 2-4 metrów. Przed nim na stosunkowo płaskim terenie zaznaczono i opisano poszczególne formy ukształtowania terenu. Formy te są przedstawione w postaci jezior, strużek wody, niewielkich wzniesień. Przez środek płaskiego terenu, w poprzek, biegnie wał. Na końcu terenu jest próg, z którego spływa woda. U podnóża progu jest woda. Opisano: 1. Jezioro zastoiskowe: rozległe jezioro powstałe na przedpolu lądolodu z powodu zatamowania przez lądolód wód rzecznych oraz wód pochodzących z topniejącego lodu., 2. Jezioro rynnowe: rodzaj jeziora polodowcowego powstającego wskutek wypełnienia wodą rynny polodowcowej (subglacjalnej); jest zazwyczaj długie, wąskie, kręte, głębokie i ma strome brzegi; wyznacza przebieg dawnych rynien podlodowcowych. Zdjęcie przedstawia jezioro rynnowe Windermere, Lake District, w Wielkiej Brytanii. Jezioro jest podłużne. Wzdłuż brzegu po lewej stronie zdjęcia jest pasmo górskie., 3. Kem: pagórek lub wzgórze o zróżnicowanej wielkości (od kilkunastu do kilkuset metrów) zbudowane z warstwowanych piasków, mułków i żwirów osadzanych przez wody roztopowe w szerokich szczelinach i zagłębieniach martwego lodu. Zdjęcie przedstawia garbate wzniesienie. To Dude Hill, kem w Parku Narodowym Yellowstone w USA., 4. Morena denna: morena będąca nagromadzeniem materiału skalnego pochodzącego z niszczenia podłoża i wytopionego z dolnej części lądolodu; w czasie recesji lądolodu materiał morenowy osadza się na powierzchni terenu, tworząc formy falistej rzeźby. Zdjęcie przedstawia rozległy teren porośnięty trawą i gdzieniegdzie drzewami. W oddali teren się nieznacznie wznosi. To falista morena denna na Pojezierzu Krajeńskim., 5. Zagłębienia wytopiskowe: płytkie zagłębienie o łagodnych zboczach powstałe po wytopieniu brył martwego lodu na przedpolu lądolodu; po wypełnieniu wodą tworzą jeziora wytopiskowe. Zdjęcie przedstawia jezioro. Wokół jeziora teren jest zielony - rośnie trawa i drzewa. W oddali jest pasmo górskie. To jezioro wytopiskowe Lützelsee w Szwajcarii., 6. Pradolina: szeroka (do kilkudziesięciu kilometrów) dolina powstała podczas dłuższego postoju lądolodu, w wyniku erozyjnej działalności wielkich mas wód pochodzących z topniejącego lądolodu i wód płynących z obszaru niezlodowaconego. Zdjęcie przedstawia rozległy obniżony teren porośnięty roślinnością. Gdzieniegdzie znajdują się budynki. To pradolina Redy-Łeby., 7. Sandr: bardzo rozległy, płaski stożek napływowy, zbudowany z piasku i żwiru osadzanych na przedpolu lądolodu przez wody pochodzące z topnienia lodowca. Zdjęcie przedstawia rozległy teren z rozlewiskiem rzeki. To sandr Skeiðarár na Islandii., 8. Morena czołowa: morena formująca się z materiału skalnego z topniejącego czoła lądolodu podczas jego postoju; zbudowana ze zróżnicowanego materiału – gliny zwałowej, piasków, żwirów, bloków, głazów; ma charakter wału, garbu, wzgórza lub ciągu wzgórz o przebiegu równoległym do czoła lądolodu i długości od kilku do kilkunastu kilometrów. Zdjęcie przedstawia teren porośnięty trawą i drzewami. Obszar ten ma jedno mniejsze wzniesienie, a za nim jest nieco wyższe wzniesienie. To krajobraz czołowo-morenowy Suwalskiego Parku Krajobrazowego., 9. Głazy narzutowe (eratyki): duże okruchy lub bloki skalne o zróżnicowanych rozmiarach przyniesione przez lądolód z terenów odległych o setki kilometrów. Zdjęcie ukazuje teren porośnięty trawą, w której leżą pojedyncze, różnej wielkości głazy. To głazowisko Bachanowo w okolicach Czarnej Hańczy., 10. Drumliny: erozyjno-akumulacyjne niskie, wydłużone wzgórze (o długości do około 1 kilometra i wysokości 5–60 metrów), o podłużnym, asymetrycznym profilu, zbudowane z gliny lub osadów fluwioglacjalnych z pokrywą gliniastą; występują grupowo, zajmując duże obszary, zwane polami drumlinowymi. Na zdjęciu jest drumlin w okolicach miejscowości Chorin w Brandenburgii w Niemczech. To płaski teren porośnięty trawą, na końcu którego jest trawiaste wzniesienie., 11. Oz: wąski, wysoki (do około 50 metrów) wał lub ciąg pagórków o długości od kilkudziesięciu metrów do kilkudziesięciu kilometrów, stromych stokach i krętym przebiegu, zbudowany z piasku i żwiru osadzanego w szczelinach lądolodu przez wody lodowcowe. Zdjęcie przedstawia ciąg pagórków i wałów. W niektórych miejscach leżą głazy. W tle są drzewa i niewysokie wzniesienia pokryte skałami. To oz w pobliżu Egersund w Norwegii.
Ilustracja przedstawia lądolód (lodowiec kontynentalny w fazie recesji) jako wzniesienie o grubości 2-4 metrów. Przed nim na stosunkowo płaskim terenie zaznaczono i opisano poszczególne formy ukształtowania terenu. Formy te są przedstawione w postaci jezior, strużek wody, niewielkich wzniesień. Przez środek płaskiego terenu, w poprzek, biegnie wał. Na końcu terenu jest próg, z którego spływa woda. U podnóża progu jest woda. Opisano: 1. Jezioro zastoiskowe: rozległe jezioro powstałe na przedpolu lądolodu z powodu zatamowania przez lądolód wód rzecznych oraz wód pochodzących z topniejącego lodu., 2. Jezioro rynnowe: rodzaj jeziora polodowcowego powstającego wskutek wypełnienia wodą rynny polodowcowej (subglacjalnej); jest zazwyczaj długie, wąskie, kręte, głębokie i ma strome brzegi; wyznacza przebieg dawnych rynien podlodowcowych. Zdjęcie przedstawia jezioro rynnowe Windermere, Lake District, w Wielkiej Brytanii. Jezioro jest podłużne. Wzdłuż brzegu po lewej stronie zdjęcia jest pasmo górskie., 3. Kem: pagórek lub wzgórze o zróżnicowanej wielkości (od kilkunastu do kilkuset metrów) zbudowane z warstwowanych piasków, mułków i żwirów osadzanych przez wody roztopowe w szerokich szczelinach i zagłębieniach martwego lodu. Zdjęcie przedstawia garbate wzniesienie. To Dude Hill, kem w Parku Narodowym Yellowstone w USA., 4. Morena denna: morena będąca nagromadzeniem materiału skalnego pochodzącego z niszczenia podłoża i wytopionego z dolnej części lądolodu; w czasie recesji lądolodu materiał morenowy osadza się na powierzchni terenu, tworząc formy falistej rzeźby. Zdjęcie przedstawia rozległy teren porośnięty trawą i gdzieniegdzie drzewami. W oddali teren się nieznacznie wznosi. To falista morena denna na Pojezierzu Krajeńskim., 5. Zagłębienia wytopiskowe: płytkie zagłębienie o łagodnych zboczach powstałe po wytopieniu brył martwego lodu na przedpolu lądolodu; po wypełnieniu wodą tworzą jeziora wytopiskowe. Zdjęcie przedstawia jezioro. Wokół jeziora teren jest zielony - rośnie trawa i drzewa. W oddali jest pasmo górskie. To jezioro wytopiskowe Lützelsee w Szwajcarii., 6. Pradolina: szeroka (do kilkudziesięciu kilometrów) dolina powstała podczas dłuższego postoju lądolodu, w wyniku erozyjnej działalności wielkich mas wód pochodzących z topniejącego lądolodu i wód płynących z obszaru niezlodowaconego. Zdjęcie przedstawia rozległy obniżony teren porośnięty roślinnością. Gdzieniegdzie znajdują się budynki. To pradolina Redy-Łeby., 7. Sandr: bardzo rozległy, płaski stożek napływowy, zbudowany z piasku i żwiru osadzanych na przedpolu lądolodu przez wody pochodzące z topnienia lodowca. Zdjęcie przedstawia rozległy teren z rozlewiskiem rzeki. To sandr Skeiðarár na Islandii., 8. Morena czołowa: morena formująca się z materiału skalnego z topniejącego czoła lądolodu podczas jego postoju; zbudowana ze zróżnicowanego materiału – gliny zwałowej, piasków, żwirów, bloków, głazów; ma charakter wału, garbu, wzgórza lub ciągu wzgórz o przebiegu równoległym do czoła lądolodu i długości od kilku do kilkunastu kilometrów. Zdjęcie przedstawia teren porośnięty trawą i drzewami. Obszar ten ma jedno mniejsze wzniesienie, a za nim jest nieco wyższe wzniesienie. To krajobraz czołowo-morenowy Suwalskiego Parku Krajobrazowego., 9. Głazy narzutowe (eratyki): duże okruchy lub bloki skalne o zróżnicowanych rozmiarach przyniesione przez lądolód z terenów odległych o setki kilometrów. Zdjęcie ukazuje teren porośnięty trawą, w której leżą pojedyncze, różnej wielkości głazy. To głazowisko Bachanowo w okolicach Czarnej Hańczy., 10. Drumliny: erozyjno-akumulacyjne niskie, wydłużone wzgórze (o długości do około 1 kilometra i wysokości 5–60 metrów), o podłużnym, asymetrycznym profilu, zbudowane z gliny lub osadów fluwioglacjalnych z pokrywą gliniastą; występują grupowo, zajmując duże obszary, zwane polami drumlinowymi. Na zdjęciu jest drumlin w okolicach miejscowości Chorin w Brandenburgii w Niemczech. To płaski teren porośnięty trawą, na końcu którego jest trawiaste wzniesienie., 11. Oz: wąski, wysoki (do około 50 metrów) wał lub ciąg pagórków o długości od kilkudziesięciu metrów do kilkudziesięciu kilometrów, stromych stokach i krętym przebiegu, zbudowany z piasku i żwiru osadzanego w szczelinach lądolodu przez wody lodowcowe. Zdjęcie przedstawia ciąg pagórków i wałów. W niektórych miejscach leżą głazy. W tle są drzewa i niewysokie wzniesienia pokryte skałami. To oz w pobliżu Egersund w Norwegii.
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/ Grafiki w panelach bocznych: 2. źródło: Abbasi1111, www.wikipedia.com, licencja: CC BY 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=8791109. 3. źródło: www.wikipedia.com, licencja: CC0, https://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=40262985. 4. źródło: www.wikipedia.com, licencja: CC0, https://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=52708245. 5. źródło: Adrian Michael, www.wikipedia.com, licencja: CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=68468904. 6. źródło: Krzysztof, www.wikipedia,com, licencja: CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=950701. 7. źródło: Laurent Deschodt, www.wikipedia.com, licencja: CC BY 2.5, https://creativecommons.org/licenses/by/2.5/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1020379. 8. źródło: Fotoeksplorer, www.wikipedia.com, licencja: CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=33546790. 9. źródło: Witia, www.wikipedia.com, licencja: CC BY 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=73228984. 10. źródło: Lienhard Schulz, www.wikipedia.com, licencja: CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2177474. 11. źródło: Arne Østensen, www.wikipedia.com, licencja: CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, [online ], dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11691448.