Gry i zabawy z papierowymi kulkami
Gry i zabawy z papierowymi kulkami
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zna zasady bezpieczeństwa podczas organizowania gier i zabaw w nietypowych miejscach,
poznaje nowe zabawy.
b) Umiejętności
Uczeń:
potrafi szybko zmieniać kierunek biegu,
umie dostosować się do trudnych warunków podczas ćwiczeń,
potrafi wykorzystać różne przedmioty do podnoszenia swojej sprawności.
c) Postawy
Uczeń:
przestrzega ustalonych zasad,
doskonali umiejętność współpracy w zespołach,
rozumie potrzebę zwiększonej uwagi podczas wykonywania zadań w nietypowych warunkach.
c) Sprawność motoryczna
Uczeń:
rozwija szybkość i zręczność,
poprawia kondycję,
rozwija koordynację wzrokowo‑ruchową.
2. Metoda i forma pracy
Frontalna, praca w zespołach, strumieniowa, metoda realizacji zadań ruchowych: zabawowa, naśladowcza, zadaniowa; metoda nauczania ruchu: syntetyczna.
3. Środki dydaktyczne
Kartki papieru (np. stare gazety), z których uczniowie zrobią kulki.
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Zbiórka klasy, podanie zadań lekcji.
Zabawa ożywiająca. „Murarz”. Jedna osoba staje na środku sali, pozostałe znajdują się w szeregu na końcu sali. Na sygnał nauczyciela, grupa przebiega na drugą stronę, starając się by nikt nie został złapany przez „murarza”. „Murarz” porusza się jedynie wzdłuż wyznaczonej linii (równoległej do linii startu), nie może wybiegać w przód ani w tył. Kolejne osoby, które dotknął „murarz”, stają w rzędzie na linii środkowej, zawężając pole przebiegania. Osoba, która nie została złapana, staje się murarzem i zabawę powtarzamy.
Nauczyciel prosi uczniów o zabranie kartek papieru.
Ćwiczenia ramion. Z postawy staramy się wyrzucić kartkę papieru tak, by poleciała jak najdalej. Zwijamy papier w kulkę i wykonujemy dowolne podrzuty papierową kulą.
Ćwiczenia w płaszczyźnie strzałkowej i ćwiczenia nóg. W siadzie prostym kładziemy kulę przez skłon w przód jak najbliżej stóp. Przez szybki wznos i ugięcie nóg w stawach kolanowych staramy się podrzucić kulkę tak, by chwycić ją w ręce.
Ćwiczenia nóg. Postawa w rozkroku, uginamy nogi w kolanach, kula znajduje się między łydkami, prawą ręką trzymamy kulę z przodu, lewą ręką – od tyłu. Podrzucamy kulkę niezbyt wysoko w górę, zmieniamy ułożenie rąk (prawą rękę przekładamy do tyłu, lewą do przodu) i chwytamy kulkę. Staramy się tak szybko wykonać ćwiczenie, by kulka nie upadła na podłogę.
Ćwiczenia w płaszczyźnie czołowej. Stajemy przy ścianie tak, by plecy, nogi i głowa do niej przylegały. Kulkę kładziemy na głowie. Przez skłon tułowia w bok (nie skłon głowy!) staramy się zrzucić kulkę na podłogę tak, by spadła jak najbliżej ściany.
Ćwiczenia mięśni brzucha i nóg. Pozycja wyjściowa – siad prosty, kulka leży między stopami. Chwytamy kulkę w stopy i unosimy nogi (proste w kolanach) jak najwyżej w górę.
Ćwiczenia mięśni grzbietu. W klęku prostym kładziemy kulkę na głowie. Staramy się zrzucić piłkę za plecy poprzez skłon tułowia w tył.
Podskoki. Dowolnie podrzucamy piłkę w górę i chwytamy ją w wyskoku.
b) Faza realizacyjna
Rozrzucamy kulki na podłodze (kulek jest o jedną mniej, niż dzieci). Uczniowie biegają pomiędzy nimi. Na gwizdek nauczyciela jak najszybciej zabierają najbliższą kulkę. Osoba, której nie udało się zabrać kulki – odpada, odchodzi na bok, zabierając jedną kulkę. Zabawę powtarzamy do momentu, aż pozostanie dwoje dzieci. Zostają one kapitanami i wybierają drużyny.
Drużyny kładą swoje kulki na półmetku, po czym ustawiają się na linii startu. Pierwszy zawodnik biegnie po kulkę, zabiera ją i wraca do grupy. Przekazuje kulkę następnemu dziecku, które biegnie po następną kulkę, wraca do zespołu i daje obie kulki następnemu uczestnikowi zabawy itd. (każde kolejne dziecko biegnie z coraz większą liczbą kulek). Jeśli kulki wypadną któremuś uczniowi, należy je pozbierać i dopiero wtedy kontynuować bieg. Wygrywa drużyna, która najszybciej wykona zadanie.
Drużyny kładą swoje kulki na półmetku, po czym ustawiają się na linii startu. Pierwszy zawodnik biegnie do półmetka, rozkłada kulkę i kładzie kartkę papieru w wyznaczonym miejscu na półmetku, po czym wraca do drużyny. Kolejny uczeń powtarza zadanie, kładąc swoją kartkę na kartce poprzednika. Wygrywa drużyna, która szybciej wykona zadanie.
Ten wyścig można połączyć z poprzednim lub punktować go osobno. Pierwszy zawodnik biegnie w kierunku kartek, zabiera jedną z nich i wraca biegiem zwijając kartkę w kulkę. Następny zawodnik powtarza zadanie, i tak dalej. Po zakończeniu zabawy każde dziecko powinno trzymać w ręku jedną kulkę. Wygrywa zespół, który pierwszy ukończy zadanie.
Dzieci ustawiają się na linii startu, każde ma kulkę w ręce. Na sygnał nauczyciela pierwsza (później kolejna itd.) para kopie papierową piłkę jak najdalej prawą nogą. Zawodnik, którego kulka upadła najdalej, zdobywa „mały” punkt dla swojego zespołu. Zabawę powtarzamy, kopiąc kulkę lewą nogą. Wygrywa zespół, który uzyska więcej „małych” punktów.
Na wprost każdego rzędu ustawiamy cel (np. krzesło). Zawodnicy raz jednej, raz drugiej drużyny wykonują kolejno dowolny rzut kulką do celu. Stopniowo zwiększamy odległość rzutu (można dać możliwość wybrania miejsca rzutu drużynie, która więcej razy trafiła w cel). Drużyna, której zawodnicy więcej razy trafili w cel z najdalszej odległości, wygrywa. Odmiana tej zabawy: możemy ustalić, że każdy celny rzut daje „małe” punkty i wygrywa drużyna, która w sumie zdobędzie więcej „małych” punktów.
Na sali (korytarzu) wyznaczamy linię środkową. Każda drużyna ustawia się na swojej połowie. Na sygnał nauczyciela zawodnicy przerzucają kulki ze swojego boiska na część przeciwnika. Zabawa trwa 2 minuty, po czym liczymy kulki znajdujące się na każdym boisku. Drużyna, która na swojej połowie ma więcej kulek, przegrywa. Zamieniamy się stronami i zabawę powtarzamy.
Rozrzucamy kulki na podłodze. Na sygnał prowadzącego każda drużyna przenosi kulki w wyznaczone miejsce (np. na parapet, na krzesło, do rogu). Każdorazowo jeden uczeń może w ręce mieć tylko jedną kulkę (nie wolno nosić po kilka kulek). Wygrywa zespół, który uzbiera więcej kulek.
„Ścianiak”. Każda drużyna ma dwie kulki. Drużyny rozstawiają się na połowach sali. Zadaniem każdego zespołu jest trafić jak najwięcej razy w ścianę za plecami grupy przeciwnej. Grać można na czas (2 x 2 minuty) lub do zdobycia określonej liczby punktów.
„Zbijak”. Drużyny wybierają swoich kapitanów i gramy w „zbijaka” („dwa ognie”) na czas. Wygrywa drużyna, która zbije największą liczbę przeciwników.
c) Faza podsumowująca
Ćwiczenia uspokajające. „Odpadany”. Dzieci siadają w kole, podając sobie papierową kulkę. Nauczyciel stoi obrócony tyłem do klasy, w dowolnym momencie klaszcze w dłonie. Uczeń, który w momencie klaśnięcia posiadał kulkę odpada i zajmuje miejsce nauczyciela (teraz on klaszcze, dając znak do „odpadnięcia”).
Zbiórka w gromadzie. Podsumowujemy lekcję. Uczniowie zastanawiają się, czy zamiast papierowych kulek można było wykorzystać inne przedmioty codziennego użytku. Przypominamy zasady bezpiecznego organizowania zabaw w nietypowych miejscach.
Zbiórka w dwuszeregu, pożegnanie.
5. Bibliografia
Kołodziejowie M. i J., Wybrane lekcje wychowania fizycznego w klasach IV‑VIII, Wydawnictwo FOSZE, Rzeszów 1994.
Metodyka wychowania fizycznego w zreformowanej szkole, pod red. M. Bronikowskiego, Oficyna Edukacyjna Wydawnictwa eMPi s.c., Poznań 2002.
Rice W., Yaconelli M., 400 gier i zabaw, Nowa Nadzieja, Kraków 1994.
Trześniowski R., Gry i zabawy ruchowe, Wydawnictwo Sport i turystyka, Warszawa 1987.
6. Załączniki
brak
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
brak