Kolejnym układem jest układ mięśnia piersiowego większego. Mięsień ten poprzez swoje wzmożone napięcie może powodować wzrost napięcia przedniej części tułowia i kończyny dolnej oraz tylnej części tułowia i obręczy barkowej (Rycina 9).

Rv2JEF4OiU3Na

Rycina pod tytułem: Układ drugi masażu tensegrasyjnego. Grafika ze schematycznym przedstawieniem szkieletu człowieka z przodu. Na schemacie zostały zaznaczone elementy drugiego układu masażu tensegrasyjnego. Elementy te znajdują się w prawej części tułowia i po przyśrodkowych i bocznych stronach kończyny dolnej.

Mięsień piersiowy większy utworzony jest z trzech części:

• górnej (obojczykowej) – przyczepiającej się do końca mostkowego obojczyka,

• środkowej (mostkowo‑żebrowej) – przyczepiającej się do mostka i chrząstek żeber,

• dolnej (brzusznej) – łączącej się z blaszką przednią pochewki mięśnia prostego brzucha.

Przyczep końcowy tego mięśnia to grzebień guzka większego kości ramiennej (Rycina 10).

R10yYQolknF5S

Rycina pod tytułem: Mięsień piersiowy większy. Grafika ze schematycznym przedstawieniem szkieletu człowieka z przodu. Na schemacie został zaznaczony mięsień piersiowy większy w prawej, górnej części tułowia.

Blaszka przedniej pochewki mięśnia prostego brzucha zbudowana jest z rozcięgna mięśnia skośnego zewnętrznego i wewnętrznego oraz mięśnia poprzecznego. Dodatkowo powięź mięśnia piersiowego większego łączy się z powięzią powierzchowną brzucha przyczepiającą się z kolei do kresy białej oraz więzadła pachwinowego. Z więzadłem pachwinowym łączy się natomiast powięź szeroka uda. Przyczep więzadła pachwinowego stanowi kolec biodrowy przedni górny, gdzie przyczepiają się również mięśnie: krawiecki i naprężacz powięzi szerokiej mogące równoważyć wzmożone napięcie spoczynkowe mięśnia piersiowego większego (Rycina 11).

R1SlyzslP34Fm

Rycina pod tytułem: Mięśnie: piersiowy większy, mięśnie brzucha, krawiecki, naprężacz powięzi szerokiej. Grafika ze schematycznym przedstawieniem szkieletu człowieka z przodu. Na schemacie zostały zaznaczone mięśnie po prawej stronie tułowia oraz po przedniej i tylnej stronie uda.

Mięsień naprężacz powięzi szerokiej przechodzi w pasmo biodrowo‑piszczelowe przyczepiające się na kłykciu bocznym piszczeli. Część włókien pasma przechodzi w przegrodę międzymięśniową przednią podudzia. W tym miejscu z kolei przyczepiają się mięśnie grupy bocznej podudzia tj. mięsień strzałkowy długi i krótki (Rycina 12).

R1AB1Pbd1C0uU

Rycina pod tytułem: Mięśnie: piersiowy większy, mięśnie brzucha, krawiecki, naprężacz powięzi szerokiej, pasmo biodrowo‑piszczelowe, strzałkowe: długi i krótki. Grafika ze schematycznym przedstawieniem szkieletu człowieka z przodu. Na schemacie zostały zaznaczone mięśnie po prawej stronie tułowia, po przedniej i tylnej stronie uda oraz po bocznej stronie goleni.

Wzmożone spoczynkowe napięcie mięśnia piersiowego większego ma wpływ na ustawienie obręczy barkowej oraz mięśnie stabilizujące łopatkę. Mowa tu głównie o mięśniu czworobocznym grzbietu. Jego część zstępująca przechodzi w część przednią mięśnia naramiennego, a część poprzeczna poprzez grzebień łopatki w tylną część tego mięśnia. Powięź mięśnia naramiennego łączy się z przodu z powięzią piersiową, a z tyłu z powięzią grzbietu pokrywającą mięsień czworoboczny grzbietu (Rycina 13).

R1K5wBYdrVTCJ

Rycina pod tytułem: Mięśnie: piersiowy większy, mięśnie brzucha, krawiecki, naprężacz powięzi szerokiej, pasmo biodrowo‑piszczelowe, strzałkowe: długi i krótki, czworoboczny grzbietu. Grafika ze schematycznym przedstawieniem szkieletu człowieka z przodu i boku. Na schemacie zostały zaznaczone mięśnie po prawej stronie tułowia, z tyłu szyi, po przedniej i tylnej stronie uda oraz po bocznej stronie goleni.

Przejdź do: Sekwencja filmowa Ocena palpacyjna 2. układu masażu tensegracyjnegoD1E4B9jIXSekwencja filmowa Ocena palpacyjna 2. układu masażu tensegracyjnego

Przykładowa metodyka masażu tensegracyjnego w układzie II

Pracując nad układem drugim, masażysta zazwyczaj powinien rozpoczynać od przegrody międzymięśniowej przedniej podudzia, powięzi oraz mięśni części bocznej podudzia – mięśnia strzałkowego długiego i krótkiego. Następnie masażysta opracowuje pasmo biodrowo‑piszczelowe, naprężacz powięzi szerokiej i mięsień krawiecki. Po rozluźnieniu wyżej wymienionych stuktur należy poprzez palpację przyczepów tych mięśni ocenić poziom normalizacji napięcia spoczynkowego. Kolejno można pracować nad powięzią powierzchowną brzucha, powięzią piersiową oraz mięśniem piersiowym większym. Na końcu, aby zweryfikować efektywność działań masażysta sprawdza poprzez palpację, czy ustąpiły dolegliwości bólowe na przyśrodkowej powierzchni kolca biodrowego przedniego górnego oraz grzebieniu guzka większego kości ramiennej.

Przejdź do: Sekwencja filmowa Metodyka masażu tensegracyjnego 2. układuD1E4B9jIXSekwencja filmowa Metodyka masażu tensegracyjnego 2. układu

Powrót do spisu treściD2AXaVYCePowrót do spisu treści