Zapoznaj się z opisem obrazu. Napisz, które z elementów pejzażu wskazują na to, że wydarzenia ukazane na obrazie rozgrywają się w Arkadii.
Zapoznaj się z opisem obrazu. Napisz, które z elementów pejzażu wskazują na to, że wydarzenia ukazane na obrazie rozgrywają się w Arkadii.
Zapoznaj się z opisem obrazu. Napisz, które z elementów pejzażu wskazują na to, że wydarzenia ukazane na obrazie rozgrywają się w Arkadii.
Wymień elementy pejzażu wskazujące na to, że wydarzenia ukazane na obrazie rozgrywają się w Arkadii.
R1XHdeSNPzMw3
(Uzupełnij).
Polecenie 2
Wymień elementy obrazu Et in Arcadia ego, które odbiegają od rozumienia Arkadii wyłącznie jako wyidealizowanej krainy wiecznej szczęśliwości. Uzasadnij swój wybór.
Które z opisanych elementów obrazu Et in Arcadia ego odbiegają od rozumienia Arkadii wyłącznie jako wyidealizowanej krainy wiecznej szczęśliwości. Uzasadnij swój wybór.
RME7JsHRAK2NF
(Uzupełnij).
R1Zq9EnVfdNXJ1
Ilustracja interaktywna przedstawia trzech pasterzy i kobietę, którzy spacerują po Arkadii. Grupa ludzi znalazła marmurowy grób z wyrytym napisem ET IN ARCADIA EGO. Pasterze nachylają się nad grobem i starają się odczytać inskrypcję, wskazują coś palcami. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Nicolas Poussin (1594–1665) to pochodzący z Francji malarz, który tworzył głównie w Rzymie. Określa się go jako najważniejszego przedstawiciela nurtu klasycznego we francuskim malarstwie barokowym. Specjalizował się w tematyce biblijnej oraz mitologicznej. Do tej ostatniej nawiązuje w swoim najsłynniejszym obrazie zatytułowanym Et in Arcadia ego, a namalowanym w latach 1638–1649 lub kilkanaście lat później (dzieło znajduje się w Luwrze). To drugie dzieło Poussina o takim tytule, w latach 1629–1630 powstała jego pierwsza wersja. Obraz przedstawia trzech pasterzy i młodą kobietę znajdujących się w pobliżu dużego, marmurowego grobowca. Jeden z mężczyzn wodzi palcem po napisie na grobowcu.Nicolas Poussin, Et in Arcadia ego (pierwsza wersja obrazu), 1629–1630 Licencja: domena publiczna., 2. Fragment obrazu przedstawia dwóch mężczyzn przy grobowcu. Po lewej stronie znajduje się przyklękający na lewym kolanie mężczyzna, który wodzi palcem po napisie na grobowcu. Po prawej stronie stoi wsparty na długim kiju drugi młody mężczyzna. Tytuł obrazu można odczytać na znajdującym się w centrum grobowcu. Łacińska inskrypcja jest różnie tłumaczona. Według niektórych badaczy należy ją zrozumieć następująco: „I ja żyłem w Arkadii”, inni natomiast proponują, by odczytać ją jako: „I ja byłam w Arkadii”., 3. Fragment obrazu przedstawia dwóch mężczyzn przy grobowcu. Po lewej stronie znajduje się przyklękający na lewym kolanie mężczyzna, który wodzi palcem po napisie na grobowcu. Po prawej stronie stoi wsparty na długim kiju drugi młody mężczyzna, odwraca głowę w stronę stojącej za nim kobiety. Różne rozumienie tytułu wiąże się z ustaleniem, kto wypowiada słowa w nim zawarte. Jeżeli miałyby one oznaczać: „I ja żyłem w Arkadii”, to byłyby zdaniem padającym z ust zmarłego pasterza – nad grobem stoi trzech jego przyjaciół. Ma ono uzmysłowić żyjącym, że nawet w tak pięknej krainie szczęście nie jest wieczne. Jeżeli natomiast przyjmie się, że „Et in Arcadia ego” należy tłumaczyć w postaci: „I ja byłam w Arkadii”, wówczas byłyby to słowa samej śmierci, przypominające, że przed nią nie można się nigdzie ukryć. Na obrazie złowieszczo wygląda cień, który rzuca ręka jednego z pasterzy – przypomina on kształt kosy, atrybutu śmierci., 4. Fragment obrazu przedstawia trzech mężczyzn przy grobowcu. Po lewej stronie znajduje się stojący mężczyzna i przyklękający na lewym kolanie drugi mężczyzna, który wodzi palcem po napisie na grobowcu. Po prawej stronie stoi wsparty na długim kiju drugi młody mężczyzna, odwraca głowę w stronę stojącej za nim kobiety. Pejzaż, na tle którego ukazano grób i pasterzy, zawiera elementy typowe dla krajobrazu arkadyjskiego, jednak przedstawiona scena nadaje mu charakter melancholijny., 5. Fragment obrazu przedstawia wspartego na długim kiju młodego mężczyznę, który odwraca głowę w stronę stojącej za nim kobiety. Kobieta ubrana jest w długie, powłóczyste szaty. Jest młoda. Na głowie ma welon. Wspiera lewą rękę na swoim pasie. Wciąż trwają spory, kim jest kobieta towarzysząca pasterzom. Nie postrzega się jej jako pasterki, a widzi w niej uosobienie śmierci albo rozumu, który ma uzmysławiać, że Arkadia nie jest krainą pozbawioną zła.
Ilustracja interaktywna przedstawia trzech pasterzy i kobietę, którzy spacerują po Arkadii. Grupa ludzi znalazła marmurowy grób z wyrytym napisem ET IN ARCADIA EGO. Pasterze nachylają się nad grobem i starają się odczytać inskrypcję, wskazują coś palcami. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Nicolas Poussin (1594–1665) to pochodzący z Francji malarz, który tworzył głównie w Rzymie. Określa się go jako najważniejszego przedstawiciela nurtu klasycznego we francuskim malarstwie barokowym. Specjalizował się w tematyce biblijnej oraz mitologicznej. Do tej ostatniej nawiązuje w swoim najsłynniejszym obrazie zatytułowanym Et in Arcadia ego, a namalowanym w latach 1638–1649 lub kilkanaście lat później (dzieło znajduje się w Luwrze). To drugie dzieło Poussina o takim tytule, w latach 1629–1630 powstała jego pierwsza wersja. Obraz przedstawia trzech pasterzy i młodą kobietę znajdujących się w pobliżu dużego, marmurowego grobowca. Jeden z mężczyzn wodzi palcem po napisie na grobowcu.Nicolas Poussin, Et in Arcadia ego (pierwsza wersja obrazu), 1629–1630 Licencja: domena publiczna., 2. Fragment obrazu przedstawia dwóch mężczyzn przy grobowcu. Po lewej stronie znajduje się przyklękający na lewym kolanie mężczyzna, który wodzi palcem po napisie na grobowcu. Po prawej stronie stoi wsparty na długim kiju drugi młody mężczyzna. Tytuł obrazu można odczytać na znajdującym się w centrum grobowcu. Łacińska inskrypcja jest różnie tłumaczona. Według niektórych badaczy należy ją zrozumieć następująco: „I ja żyłem w Arkadii”, inni natomiast proponują, by odczytać ją jako: „I ja byłam w Arkadii”., 3. Fragment obrazu przedstawia dwóch mężczyzn przy grobowcu. Po lewej stronie znajduje się przyklękający na lewym kolanie mężczyzna, który wodzi palcem po napisie na grobowcu. Po prawej stronie stoi wsparty na długim kiju drugi młody mężczyzna, odwraca głowę w stronę stojącej za nim kobiety. Różne rozumienie tytułu wiąże się z ustaleniem, kto wypowiada słowa w nim zawarte. Jeżeli miałyby one oznaczać: „I ja żyłem w Arkadii”, to byłyby zdaniem padającym z ust zmarłego pasterza – nad grobem stoi trzech jego przyjaciół. Ma ono uzmysłowić żyjącym, że nawet w tak pięknej krainie szczęście nie jest wieczne. Jeżeli natomiast przyjmie się, że „Et in Arcadia ego” należy tłumaczyć w postaci: „I ja byłam w Arkadii”, wówczas byłyby to słowa samej śmierci, przypominające, że przed nią nie można się nigdzie ukryć. Na obrazie złowieszczo wygląda cień, który rzuca ręka jednego z pasterzy – przypomina on kształt kosy, atrybutu śmierci., 4. Fragment obrazu przedstawia trzech mężczyzn przy grobowcu. Po lewej stronie znajduje się stojący mężczyzna i przyklękający na lewym kolanie drugi mężczyzna, który wodzi palcem po napisie na grobowcu. Po prawej stronie stoi wsparty na długim kiju drugi młody mężczyzna, odwraca głowę w stronę stojącej za nim kobiety. Pejzaż, na tle którego ukazano grób i pasterzy, zawiera elementy typowe dla krajobrazu arkadyjskiego, jednak przedstawiona scena nadaje mu charakter melancholijny., 5. Fragment obrazu przedstawia wspartego na długim kiju młodego mężczyznę, który odwraca głowę w stronę stojącej za nim kobiety. Kobieta ubrana jest w długie, powłóczyste szaty. Jest młoda. Na głowie ma welon. Wspiera lewą rękę na swoim pasie. Wciąż trwają spory, kim jest kobieta towarzysząca pasterzom. Nie postrzega się jej jako pasterki, a widzi w niej uosobienie śmierci albo rozumu, który ma uzmysławiać, że Arkadia nie jest krainą pozbawioną zła.