Ilustracja interaktywna przedstawia lekcję anatomii. Na stole leży ciało mężczyzny. Stojący nad nim mężczyzna w ciemnym ubraniu ciągnie narzędziem za mięsień ręki spod przeciętej skóry. Przemawia. Wokół ciała znajduje się grupa mężczyzn, którzy przypatrują się zwłokom i uważnie słuchają mężczyzny przeprowadzającego sekcję. Jeden z nich trzyma kartkę z zapiskami. Wszyscy są ubrani w czarne stroje z białymi kołnierzami. Opis punktów interaktywnych: 1. Autoportret Rembrandta, 1659. Obraz przedstawia Autoportret Rembrandta z 1659 roku. Malarz ma tu poważny wyraz twarzy, spogląda w kierunku widza, licencja: domena publiczna. Lekcja anatomii doktora Tulpa to obraz namalowany w 1632 roku przez Rembrandta Harmenszoona van Rijna (1606-1669). Holenderski malarz miał wtedy 26 lat. 2. Teatr anatomiczny na Uniwersytecie w Leiden, początek XVII wieku. Obraz drugi przedstawia teatr anatomiczny na Uniwersytecie w Leiden, na początku XVII wieku. Na obrazie malarz przedstawił jedną z publicznych sekcji zwłok, które co roku były wykonywane w Amsterdamie. Podobne teatry anatomiczne (łac. theatrum anatomicum) powstawały w wielu miastach europejskich w XVII wieku. W ówczesnym, bogatym Amsterdamie istniało zapotrzebowanie na portrety, również zbiorowe. Zamawiały je gildie handlowe, bractwa, cechy i bogaci mieszczanie. Nicolaes Tulp był cenionym w Amsterdamie chirurgiem, który w 1632 r. zamówił u Rembrandta portret zbiorowy z publicznej sekcji zwłok. Licencja: domena publiczna. 3. Aert Pietersz, Lekcja anatomii doktora Sebastiaena Egbertsza de Vrija, 1603. Obraz trzeci Aerta Pietersza to Lekcja anatomii doktora Sebastiaena Egbertsza de Vrija, z 1603 roku. W XVII wieku theatrum anatomicum urosło do rangi widowiska parateatralnego o ustalonym porządku. Był to nowy rodzaj rozrywki dla ludu, ale przede wszystkim możliwość zdobycia wiedzy o ludzkiej anatomii przez studentów medycyny. Na publiczne sekcje zwłok sprzedawano bilety, a w ich trakcie obowiązywał ustalony regulamin. Celem tych pokazów było uświadomienie ludziom potęgi nauki oraz przekazanie wskazówek moralnych dotyczących kary za zbrodnie. Rozczłonkowanie ciał skazańców miało być publiczną karą za występki. Połączenie nauki z moralizatorstwem w jeden spektakl było przejawem barokowej teatralizacji życia. Licencja: domena publiczna. 4. Obraz czwarty to fragment Lekcji anatomii doktora Tulpa namalowanego w 1632 roku przez Rembrandta Harmenszoona van Rijna (1606-1669). Holenderski malarz miał wtedy 26 lat. Na fragmencie obrazu Rembrandta przedstawione są zwłoki złodzieja Adriaana Arisza. Sekcja, na powieszonym dzień wcześniej skazańcu, odbyła się pod koniec stycznia 1632 roku. Autor: Sailko, licencja: CC BY 3.0, commons.wikimedia.org. 5. Obraz piąty to kolejny fragment obrazu. Przedstawia piramidalny układ osób skupionych wokół jasnej plamy, jaką jest ciało skazańca. Kompozycję zamyka księga, prawdopodobnie Atlas Andreasa Vesaliusa, twórcy nowożytnej anatomii. Zwłoki skazańca i postać doktora są skontrastowane, przedstawione w ujęciu wertykalnym i horyzontalnym. Centralną postacią obrazu jest doktor Tulp, który wyjaśnia zgromadzonym widzom budowę anatomiczną ludzkiej ręki i prezentuje mięsień zginacz powierzchowny palców. Twarze obserwatorów są zindywidualizowane, dwóch z nich patrzy na nas. Doktor Tulp, ukazany z prawej strony obrazu, jako jedyny ma na głowie kapelusz. 6. Mimo iż skazaniec jest przestępcą, malarz dokonuje sakralizacji tej postaci. Biała przepaska i blade ciało przywodzą na myśl Chrystusa złożonego do grobu. Jednak twarz i stopy ukryte są w cieniu. W teatrach anatomicznych dbano o szacunek dla ciała, spektakl zaczynano od brzucha, tutaj doktor rozcina ciało, zaczynając od ręki. Ma to symbolizować przestępstwo, za jakie człowiek został skazany – kradzież i zabójstwo.